Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Simpelman schreef:Simpelman weet er niets van.
Simpelman schreef:In het grijze gebied, het achter de loodlijn gaan, wordt verbloemd dat het paard geen aanleuning heeft genomen.
Een paard in aanleuning gaat niet achter de loodlijn.
thembi schreef:En als Simpelman foto's plaats valt hij door de mand... Een foto van Bent Branderup versus Edward Gal, serieus?! . Zelf beoordeel ik niet graag foto's want het zijn momentopnames, Maar BB laat zijn paard gewoon vol gas rennen (ken zijn filmpjes en die zijn niet om aan te zien). Verder vind ik dat die vos met een vast gehouden rug en kaak loopt. Die schimmel in Piaffe idem en met een mooie onderhals .
maura schreef:Simpelman, kijk ik verkeerd of begrijp ik de theorie onvoldoende als ik ook vind dat de vos niet ontspannen loopt en de schimmel in piaffe zich niet opricht?
De donkerbruine en de schimmel in galop vind ik dan weer hele fijne beelden, over Gal en Branderup kan ik niets zinnigs zeggen.
thembi schreef:maura schreef:Simpelman, kijk ik verkeerd of begrijp ik de theorie onvoldoende als ik ook vind dat de vos niet ontspannen loopt en de schimmel in piaffe zich niet opricht?
De donkerbruine en de schimmel in galop vind ik dan weer hele fijne beelden, over Gal en Branderup kan ik niets zinnigs zeggen.
Omdat ik en Simpelman lang gediscussieerd hebben in het topic AR versus KD. Hij vond toen AR niks met rijkunst te maken hebben en noemde AR circusdressuur. Nu plaats hij dus die foto van BB als voorbeeld van hoe het wel moet
Dat vind ik onbegrijpelijk plus dat die andere fotovoorbeelden ook echt slecht zijn en daarmee valt hij dus door de mand voor mij
josien_m_ schreef:Ik ben zeker geen klassiek geschoolde ruiter maar een simpele pony-buiten-rijder tegenwoordig en instructeur. Ik denk wel degelijk dat er een goed en fout houding is en ergens zit dus de overgang. Soms komt het hoofd achter de loodlijn ja, we doen het wel eens fout. Dat is niet te vermijden. Maar laten we niet zeggen dat het niet erg is of zelfs goed voor het paard, z'n spieren of wat dan ook. Een paard heeft een verschrikkelijk groot vermogen tot aanpassing en hij kan er ook nog blij bij kijken om het zo maar te zeggen. Ook dat wil niet zeggen dat het paard er geen last van ondervindt.
Wat is er zo erg aan toegeven of ontdekken van fouten op basis van steeds meer nieuwe kennis over lichaam (en psyche) van het paard?