Naar mijn weten komt al je gewicht in de stijgbeugels als je flink gaat staan. De beugelriemen zitten redelijk vooraan aan je zadel vastgemaakt aan de boom. Dan komt daar die druk toch?

...wat is het nut van het zadel aanraken...?
Ik zou in dit geval kiezen voor de verlichte zit.

Dit is de correcte manier van lichtrijden.
De makke is, dat het nauwelijks geleerd wordt. (In de eerste of 2e les gaan kinderen al draven, en moeten ze 'sta - zit' doen en daarna leren zien of ze op 'het goede voorbeen' lichtrijden.)
De correcte beweging zelf wordt weinig over gesproken.

Tuurlijk kan je dit niet zien. Dat ligt ook niet aan jou.
De omschakeling tov doorzitten is, dat je je benen 'activeert', je rug, heupen en buikspieren niet instelt op de rug volgen, maar instelt op 'op laten gooien'.
Daarna ga je dus uit het zadel, blijft idealiter in deze beweging in balans met je paard en landt weer zachtjes in het zadel.

...mogelijk heb jij dit gevoel omdat je correct lichtrijdt als je denkt vanuit het sta moment en dat je achter de beweging komt als je anders gaat denken.

En het heet licht rijden: de bedoeling is om het het paard makkelijk te maken.

Omhoog vliegen is niet nodig, verstoort eerder de balans.
("Sta zit doen" is eigenlijk ook geen goede aanduiding.)

Prima.
Als je paard op de voorhand loopt is het prima om iets mee te gaan. En daarna spelen of je je dier iets mee terug kunt nemen.

Ik heb "vroegah" altijd geleerd om echt sta-zit-sta-zit licht te rijden, volgens manier 1 dus. Vorig jaar heb ik een aantal zitlessen gehad en is me manier 2 aangeleerd. Ik moet zeggen dat paard fijner loopt onder manier 2, en ik mijn hulpen beter kan geven.

Hele goede filmpjes inderdaad! Leuk, ik kende ze nog niet.

Volgens mij is dit dan meer manier 1, de ruiter heeft continue spanning in de bovenbenen om zichzelf in balans te houden boven het zadel en komt lichtjes neer. Ze heeft de schouders ook wat naar voren om die balans te kunnen krijgen.
De instructeur van manier 2 wilde dat ik mijn schouders continue recht omhoog had. Maar toch weet ik dus niet zeker tot in hoeverre ze nu gebruik maakt van de vaart die het "paard" meegeeft.

Bedenk wel dat Heather Moffett klassiek rijdt. (Wat mij betreft een dik compliment.)

Driekwart van de tijd zal ze doorzitten, maar als britse komt 'engels draven' ook aan bod.

Je kunt in principe met je schouders in dezelfde positie zijn als bij het doorzitten - dat kan en je hoeft dan ook niet per se achter de beweging te zijn.
Maar soms gaat het net iets vloeiender als je iets voorover neigt.

De vering van enkels, knieën en heupgewricht gecombineerd met de hoek waar ze zichzelf tov elkaar bevinden zorgt voor “verlichting”.
De druk van stijgbeugels word door middel van de boom verdeelt over het zadel.
Daar dient ook deels de boom voor.
Je gaat ook niet in de verlichte zit ( met kortere beugels zoals bij springen), maar je gaat verlicht zitten

Ik denk dat Festeropre wel gelijk heeft. Want als je bijv doorzit dan wordt de beweging voor een deel opgevangen in je heup en voor een deel in de rug van het paard. Als je in je knieën scharniert kun je je eigen beweging daar geheel in opvangen. En het paard krijgt ook inderdaad meer ruimte om te swingen. Als ik mijn heupen (zonder paard, gewoon staand) naar links en rechts beweeg, zijn mijn schouders en bovenrug ook relatief stil. Dus als je in verlichte zit het gewicht naar voren verplaatst, krijgt een groter deel van de rug de kans om naar links en rechts te bewegen.


Daar heb ik ook al eens over nagedacht, want eigenlijk kan je nog stiller zitten en beter de beweging opvangen als je in je knieën scharniert en dus blijft staan. Maar toen bedacht ik me dat dat onwijs zwaar is, dus dat het aanraken van het zadel (in dit geval) dan vooral is om je eigen beenspieren af te wisselen, zodat je ze tijdens het minimale zitmomentje even kunnen ontspannen.
Voor de rest sla je de hele tijd de spijker op z'n kop haha, goede eye-openers voor mij!

Ik heb wel geleerd dat je in het zit moment wel echt even moet gaan zitten. Dus kont in het zadel en zit.

Maar dat laten opgooien blijft voor nu even een raadsel. Misschien doe ik het ook wel onbewust, ik ga er op letten!

Bedankt voor het openen van dit topic TS, heel interessant om te lezen.

Heather is absoluut niet van het sta-zit principe, zij is juist van het laten opgooien door het paard

Wat ook helpt is jezelf te visualiseren dat de rug vh paard links en rechts wisselend omhoog komt tegen je linker en rechter zitbeenknobbels.
( je zou dan kunnen zeggen dat het paard je nooit recht naar voren “opgooit “maar altijd wisselend links en rechts jou zitbeenknobbel opduwt ).
Bedenk dat je ipv met je voeten in de stijgbeugels je voeten gewoon op de grond staan en jij “meeloopt” over de grond met je paard.
Wanneer wij lopen bewegen wij ook links en rechts afwisselend.
Met het voorwaards wisselende swung in de heupen en ook het bovenlijf gaat daar in mee, denk aan de schouders, die hou je ook niet stijf.
En altijd iets naar voren, men loopt niet kaarsrecht of leunend naar achteren.
Dus “loop” met je paard mee, dat visualiseren helpt om mee te zijn in de beweging en je creëert een beter balans punt en uiteindelijk een betere zit

Ik ben ook voor manier 2. Maar om het goed te doen denk ik dat je het minder extreem moet doen als hier gezegd door ts.

Je paard begint je omhoog te gooien en op dat moment ga je mee staan.

Eerlijk gezegd weet ik het niet, wat ik doe. Ik rijd wel zo licht mogelijk. Dus leg de nadruk niet op het zitten. En zorg dat ik altijd in het ritme blijf

ik heb er heel.... heeeel erg lang over na zitten te denken
Maar ik ga zelf wel een beetje staan, maar het grootste deel ga ik gewoon mee met de beweging van het paard. Ik laat me dus opgooien maar ga een beetje mee staan om licht te rijden.

Op uni was het niet moeilijk te gaan staan... die gooide je zo allejezus hoog de lucht in dat doorzitten altijd een echte uitdaging was Ik kreeg er wel hele prachtige buikspieren van... dat wel
Andere voordeel is dat ik, door zijn manier van draven, alle andere paarden ter wereld hemels vind zitten

Voorheen deed ik het op manier 1, maar dat kwam voornamelijk omdat ik een totaaaaal niet voorwaarts paard reed.

Nu doe ik het op manier twee en ik merk wel dat als je verschillende paarden rijd je de eerste paar passen even moet wennen en dus inderdaad achter de beweging aan gaat. Althans dat heb ik als ik op een vreemd paard stap.

Dat doe ik ook wel. Ik laat het paard niet al het werk doen, maar laat me er wel door "helpen".

Kon niet meer editten, maar dit bedoelde ik dus. Het essentiële woordje 'achter' ontbrak.

Ja er zijn natuurlijk ook veel tussenvarianten. En op manier 1 doe ik ook niet 100% op eigen kracht, je krijgt toch altijd wel iets van de beweging mee. Alleen is het dus zo dat ik niet echt ga 'zitten' maar meer het zadel even aanraak. En ik zorg ervoor dat ik niet 'versneld' wordt door het paard in het omhoog komen. Als ik op manier 2 rijdt ga ik echt zitten en wordt ik wel versneld door het paard.

Span jij zelf je spieren aan om naar boven te komen of lift je daarin vooral mee? En ga je echt 'zitten' of blijf je jezelf opvangen in je bovenbenen?

Ik denk dat daar de grootste verschillen zitten

Ik heb weleens gelezen dat het bij jonge paarden zelfs beter is om te blijven doorzitten,dat je ze dan minder in de beweging zou storen dan met lichtrijden. Ik vind zelf dat het echt enorm verschilt per paard. Ik laat me eventueel door het paard opwerpen,maar er zijn ook paarden met zo'n vlakke draf dat je niet opgegooid wordt. Dan blijf ik rustig zitten en ga mee met de beweging.In mijn herinnering aan "vroeger"waren er toen meer paarden met een draf die bijna niet uit te zitten was,waarbij je zowat een halve meter uit het zadel omhoog gegooid werd.

@anjali
Dat geldt dan echt alleen maar voor mensen met een onafhankelijke zit. En dat zijn er niet zo veel

Hey daar, ik wil geen discussie starten ofzo maar ik wil gewoon even mijn ervaring delen! Onlangs kwam er een dressuurruiter naar mijn stal die een tijdje op Europees niveau heeft gereden, zij vertelde mij dat ik namelijk op een verkeerde manier lichtreed, het laten 'opgooien' namelijk. Ze vertelde mij dat ik echt recht moest gaan staan in de beugels en dat ik op die manier pas echt de rug van mijn paard ontlastte.

Volgens mij is dat dan de verlichte zit. Die ordt toch voornamelijk gebruikt bij springen en galopperen in het terrein. Met de beugels korter en vaak ook een ander zadel.Inderdaad ontlast je dan de rug van het paard het meest,maar je hebt dan ook minder contact met het paard,wat bij dressuren wel weer nodig is.

STAAN-zit-STAAN-zit-STAAN-zit wat je vooral over-enthousiaste beginnende / manegeruiters ziet doen is zowel voor paard als ruiter niet fijn en niet nuttig. Dat helemaal recht gaan staan waarbij er een krat appels tussen de billen van de ruiter en het zadel kan, al helemaal niet

Je raakt er allebei alleen maar door uit evenwicht en omdat bij de meeste boomzadels de stijgbeugelophanging erg ver naar voren zit, krijgt het paard veel te veel ruitergewicht op/rond de schoft te dragen.

In combinatie met veel matig passende zadels krijg je dan van die paarden met witte plekken rond de schoft en / of wegvallende schoftbespiering waarbij de schoft steeds hoger en smaller wordt...

Jezelf aanleren dus dat je met de beweging van het paard mee gaat. Niet dat je blijft zitten tot je uit het zadel gestuiterd wordt Maar al veel eerder tijdens het begin van de beweging lift je op die beweging mee.

En die beweging maakt het paard toch wel, die hoeft er niks harder voor te werken of je er nu op mee "omhoog" (eigenlijk meer iets naar voren, maar nèt eventjes iets los van het zadel) gaat of blijft zitten

Als ik les sta te geven zou ik eigenlijk eens een foto moeten maken van de voor en na als ik mensen leer lichtrijden op manier 2. Dat geeft zo een verademing voor die paardjes want vergeet niet, om manier 1 correct te doen heb je vreselijk sterke dijbenen nodig om niet in het zadel te ploffen door de momentum die je creëert met je grote beweging. Dat zie ik bij zeer weinig recreatieve ruiters correct gebeuren.
Het lichtrijden hoort zoals dansen te voelen, heel licht, meegaand in de beweging. Betekent niet omdat je jezelf niet omhoog duwt alsof je squats aan het doen bent dat je daarom van je spieren blubber moet maken, het is net de balans vinden tussen aan- en ontspanning wat naar mijn ervaring het beste resultaat geeft

Mij is in eerste instantie geleerd om je te “laten” licht rijden door het opgooien van het paard. Maar ik merk dat ik hiermee achter de beweging van het paard blijf en dus niet optimaal meega in zijn beweging. Hierdoor val ik sneller uit balans waardoor ik wel eens onbewust terug ‘plof’ (niet extreem, maar merk het zelf wel) in het zadel.

Sinds ik les heb gehad met “joker”, ben ik me een stuk bewuster geworden van het licht rijden! Ik ga dus gewoon ‘staan’ in de stijgbeugels op het moment van opgooien, maar ik ‘laat’ me niet meer opgooien. Sinds ik dit voor mezelf toepas merk ik dat ik veel fijner en consequenter de hulpen kan doorgeven en haar rug dus ook minder belast. Ze loopt een stuk fijner en meer over de rug sindsdien en ik gebruik meer buikspieren als voorheen, en ook weer beter kan doorzitten.

Ik gebruik de bewegingen van het paard, ga niet zelf actief iets doen. Op Sjol zelfs wel eens gehad dat een jury had neergezet, dat ik moest lichtrijden, ja duh..let dan op! dat deed ik ook, maar die gooide nauwelijks op, dus kwam je ook maar minimal uit het zadel (en korte pasjes). Kortom ook hoe hoog ik wel of niet kom wordt bepaald door het paard.