Het lijkt een beetje op een verstokte roker die eindelijk gestopt is en de gezondheidsgoeroe uithangt.
Fijn dat je het rijkunstige licht gezien hebt, maar generaliseer niet zo. Tussen goed en slecht rijden zit een heel groot grijs gebied vol goedwillende paardenliefhebbers.

Ik ook niet, dit is een loze kreet, gebaseerd op de waarneming van pien_2010. Gebaseerd op.............? Eigen waarneming misschien, maar dan ook ongeloofwaardig want P heeft nooit alle rijdende combinaties beoordeeld, hooguit een klein groepje in de omgeving en/of wedstrijden.
Das wat anders dan 95% van de ruiters.

Hier ben ik het ook niet mee eens. Imo een niet onderbouwde slag in de lucht o.b.v. eigen referentiekader. En ongenuanceerd.

Als je een B-proef kunt rijden, heb je (een bepaalde mate van) tempocontrole. Je kunt immers op jouw aangeven je paard in stap, middenstap, draf, middendraf en galop brengen en weer terug.

Vervolgens is de mate van tempocontrole sterk afhankelijk africhtingsgraad van het paard en de kunde van de ruiter/amazone en zie je vervolgens terug in L, M, Z en verder.

Ik snap wel dat je het zo omschrijft; jouw referentiekader is Z of hoger en jij legt jouw waarneming langs die lat. Ik herken de door jou omschreven situaties ook echt wel. Maar het is een proces van verbetering en vervolmaking van. Hoe meer je je paard kan verzamelen hoe mooier de overgangen en hoe beter je je tempocontrole kunt laten zien. Maar het wil niet zeggen dat combinaties die nog niet zo ver zijn, geen tempocontrole hebben. In dat perspectief krijg je een heel ander percentage.

Dorine92, ik vind het wel heel herkenbaar wat je schrijft!
Ik heb op het moment duidelijk situatie 2, en ik merk idd dat ik hem met terugrijden en daarin schakelen voor mijn gevoel actiever krijg dan telkens maar weer naar voren schoppen. Want idd, hij gaat drie passen naar voren en daarna zijn we weer terug bij af.

Stocki ik pak nog even je openingspost erbij.

Later bedacht ik namelijk dat het n.a.v deze post erg lastig is om te zien of het sukkelen is "op weg naar beter", "sukkelen dat slecht is"of "dat er sprake is van een langzaam tempo is met impuls→ activiteit" dus lastig is het om jou een goed antwoord te geven of hier sprake is dat jouw instructeur correct of niet correct bezig is. Dus of de inzichten wel of niet juist zijn die bij jullie worden toegepast. Toen vroeg ik me af, kan ik je iets geven waarbij je zelf kunt kijken, voelen of zaken wel of niet goed gaan en het gewoon gesukkel is, gesukkel op weg naar beter of correct gesukkel (Kun je het nog volgen ?).

Zoals Dorine hierboven uitlegt zie je vaak dat een paard onder de kont van de ruiter uitloopt. Het paard is erg rennerig. Om met zo'n paard eerst zo ver te komen dat hij gaat sukkelen (liefst natuurlijk met correct rug gebruik) zich overgeeft aan de ruiter en eventueel zelfs een beetje te sloom wordt naar onze zin, kan belangrijk zijn want dan is er en uitgangspunt van waaruit gewerkt kan worden. Het paard heeft dan een "mentale zijn van overgave" en zal namelijk dan open staan voor de halve ophouding (zit, benen, handen). Dat kun je dus voor je zelf checken of je paard die staat van overgave heeft.

Vervolgens kun je kijken hoe zit ik op mijn paard. Is de rug hard, stijf en doet het zeer als ik door zit op dit paard (paard gaat niet correct) of zit ik op een heerlijke verende rug en kan ik met inwerking van halve ophouding waaronder dus ook de zit die erg belangrijk is, paard heerlijk in die tempo's rijden die ik zelf graag wil (paard gaat correct)?
Zelf heb ik altijd als beeld dat ik op een brug rijdt, als het paard correct gaat onder me is de rug heerlijk verend en voel je hem onder je bewegen en is de "brug" als het ware aan één stuk. Als de brug "open voelt", dan loopt je paard als het ware in twee stukken. Dat zit niet tof
Dat kun je zelf eenvoudig checken. Ik heb het totaal dus niet over paarden die verzameld door de bak veren hé. Gewoon correct gaan met goed rug gebruik is voldoende.

Tevens kun je voelen hoe is je paard in de mond? Heb je een fijne "telefoonverbinding" waarbij je paard de mond opent en kauwt als jij je hand zachtjes sluit en opent op het goede moment waarbij jouw totale lichaam ontspannen is, of heb je een harde mond en een paard die zich afsluit voor jouw gegeven halve ophouding? Dat is een check.

Andersom is het vaak zo , als jij een lui flegmatiek paard onder je kont hebt (Dorine noemde deze paarden ook al), je kunt voelen dat als jij in staat bent om dit paard correct te rijden, rustig tempo, correct rug gebruik dit paard veel fijner wordt en sneller met voorwaarts te rijden. Zo'n paard dat "in twee stukken als het ware uiteen valt" krijg je zelfs niet met zeer harde voorwaartsen hulpen voorwaarts want dat zijn vaak heel intelligente paarden en die denken , zoek jij het maar uit. Je kunt dit checken hoe het zit met jouw paard waar je op rijdt.

Wat heel behulpzaam kan zijn, dat je iemand waarvan je kunt zien dat zij of hij haar paard fijn op orde heeft en aan één stuk (heeft dus niets met hoog niveau te maken, want ook een B paard kan met correct rug gebruik gaan!!), vraagt of je op haar paard eens een les mag hebben met haar of zijn instructeur. Op vraag van de dochter van mijn vriendin heb ik dat een keer toegestaan met mijn paard en mijn instructrice. Als je namelijk als ruiter, éénmaal voelt hoe een paard zo fijn kan voelen en gemakkelijk te rijden is op minimale hulpen, hoe je heerlijk uren kunt doorzitten op een soepele verende rug, hoe de reactie hoort te zijn op de halve ophouding, dan gaat er een wereld voor je open en dan leer je in één keer ontzettend veel. Zo'n paard namelijk spiegelt je als ruiter, geef jij de correct halve ophouding krijg je het correcte rug gebruik voor elkaar. Ze zijn niets anders gewend. De dochter heb ik daarmee heel gelukkig gemaakt want zij ervoer zo, dat je dus ook met een niet dressuur gefokt paardje dat op laag niveau zich bevindt. heerlijk kunt rijden. Dus om fijn te rijden voldoen eenvoudig gefokte paarden prima.
Het is namelijk heel jammer dat beginners niet meer in staat worden gesteld om op correct opgeleide paarden te rijden waarop ze mogen leren zitten, voelen hoe het goede te doen. Daar zouden ze enorm veel van leren want er zijn vel ruiters zoals de dochter van mijn vriendin die talent hebben en gevoelvol rijden maar geen flauw idee hebben hoe je correct hoort te rijden en hoe het hoort te voelen. Zij had namelijk geen eigen paard en reed op de manege.

Er valt nog veel meer over te schrijven maar hier zal ik het voorlopig bij laten. Dit was dus een poging om je een handreiking te geven.

Ik deel uw mening. Het lijkt wel een heksenjacht. Natuurlijk heeft de 'sport' dat een beetje aan zichzelf te danken. Ze had eerder in moeten gaan om in het verleden nog gematigde bezwaren tegen excessen.
Maar het helpt niet om dergelijk overdreven standpunten in te nemen zoals ook mijn tegenspeelster mevr. pien_2010 regelmatig doet.
Het is een wat 'comfortabel' standpunt om zichzelf op een moreel voetstuk te zetten, na het vorderen der jaren. En het is vooral erg kwalijk tegenover al die mensen die wel streven naar fijn paardrijden in de wedstrijdsport. In die zin vind ik dat deze ruiter door dergelijk uitspraken een oorvijg krijgen. Dat zorgt niet tot een verbetering van een dialoog.
Maar willen zij wel een dialoog? Al jaren stel ik herhaaldelijk dat je geen nuttige gedachtewisseling opwekt indien men zijn tegenspeler voor dierenbeul uit maakt, zoals mevr. pien_2010 hier weer een mooi voorbeeld van gaf.

Wil graag een tweetal citaten , uit een voor velen hier bekend draadje , naast de (pure-basis paardrijden) uitleg hierboven van pien_2010 plaatsen:

* Zo zou het niet mogen zijn... Ik wil niet gezien worden als iemand die een "slaaf" wil ipv een danspartner enkel omdat ik dressuur rijd..

* "Too many horses are not having enough fun."

Echt, er staat geen woord chinees of frans in deze uitleg, is gewoon pure basics die ieder die op een paard zit zou moeten voelen, yep: VOELEN.


En nodig jullie uit om daarover te bomen, en me uit te leggen hoe het komt dat ik hetzelfde zie en ook onder me voel gaande van geen wedstrijdomgeving tot ergens ver >> zz wat hier wordt aangehaald: er wordt gewoon beroerd gereden.
Hoe dat rijden precies heet?, zal me worst zijn, of dat 95% of 86,5 % zal me ook worst zijn.

Feit is wel dat ik 95% slechte ruiter ben , kan onder zadel niet veel betekenen voor een paard kwa training, maar bereik veel en veel meer ernaast ,
daar ben ik weer goed in.
Whalla een ieder moet doen waar ie goed in is.

Maar zelfs ik zie en voel (al dan niet met mijn handen) veel misgaan..., wellicht teveel ??

peetstap: hoe zie je dat dan?
Defieneer slaaf: is dat een paard dat in de ring even op moet letten van de ruiter? of is dat een paard die geen mm eigen inbreng mag hebben, nooit.
En is fun alleen bokkend de ring doorgaan, op je eigen tempo rondscheuren en gras vretend onderweg? Of is fun ook lekker samenwerken en daar veel of en ontspanning van terug krijgen van je ruiter?

Want dat bepaalt nogal hoe je je oordeel vormt.

Ik heb afgelopen weekend nog 2 dagen op een SGW rondgelopen en zie daar vooral veel leuks voorbij komen. Op 'detail' niveau is er vanalles op aan te merken maar door de bank genomen stráált daar 'danspartner en fun' vanaf.

U vraag is héél terecht !!! Persoonlijk; deze vraag stellen is het beantwoorden.

Wat mij zeer vaak opvalt is dat er personen zijn die vinden dat 'de anderen' dat fout doen wat zij zelf ook niet goed kunnen, maar vooral van zichzelf beweren dat zij het nu wel goed doen. Al is het maar op één specifiek onderdeel, werk aan de hand, om maar eens een voorbeeld te noemen.
Waar halen zo veel mensen het zelfvertrouwen vandaan dat ze zo openlijk kunnen stellen dat zo zeker kunnen zijn dat ze het goed doen en 'de anderen' niet.
En ik heb het niet over zaken die door het overgrote gedeelte van de hier aanwezigen als evidente dierenbeulerij wordt gezien, maar over kwesties die duidelijk nog open zijn voor discussie.

Tempowisselingen maken is volgens mij gewoon de key. dus niet het een of het ander, maar beide! actief, aan het been en zo gevoelig mogelijk maken!

Klopt op zich wel, maar er zijn redenen waarom men een bepaalde paard een tijd land in een specifiek tempo rijdt. In die zin is er geen absolute regel vast te leggen.
Daarom kan men, als antwoord op de TS stellen, dat het wat vreemd is dat ALLE paarden in die stal sukkelen.

Is de dooddoener 'meer wegen naar Rome' al voorbij gekomen?

Van de 95% zal het gros vast een andere weg naar zijn of haar ideaalbeeld aan het wandelen zijn. Je kan in galop werken aan impuls, en net zo goed in stap. Wat je kiest komt voort uit je referentiekader. Wat overeind blijft is dat het paard responsief, ontspannen, aangespannen aan het werk gaat voor de ruiter.

In één tempo rijden kan een onderdeel zijn van je training, net als tempowisselingen. Afhankelijk van je doel en je paard zijn status op dat moment.

En nog even terug naar de 95%, zijn kunnen best hele goede ruiters zijn. Maar iedereen maakt fouten op zijn pad. Sterker, wij paardenvolk kunnen heel goed fouten kijken. Zelfs bij mensen die beter rijden dan wijzelf.
Dan is de 95% natuurlijk snel gevuld....

Heel juist !!!

Ik snap na aanleiding van de OP niet waarom voorwaarts direct als snel gezien word, dus direct in relatie met een hoog tempo. Voor mij is voorwaarts eerder actief (dus aan het been met een gezonde eigen drang naar voren) dan persé een hoog tempo... Als ik mijn pony nageeflijk dus voorwaarts in mijn licht weerstand biedende hand rijd wil ik juist niet dat hij snel wordt want dan gaat hij krabbelen en dat gaat ten koste van de takt.

Lara_Silver: Dat is nu juist de verwarring van termen die ontstaat en wat bijna iedereen heeft benoemd.

Als je op stal een instructeur hebt die verteld dat je vanuit een rustig tempo dient te beginnen. Dan snap ik heel goed dat daaruit een hele club langzaam rijdende ruiters voortkomt.
Immers het kunnen rijden met impuls in een laag tempo is waanzinnig moeilijk. De instructeur zelf kan het wellicht heel goed, en een paar getalenteerde klanten ook.
Andersom kan ook, op de stal waar de instructeur 'voorwaarts' roept gaat men vol enthousiasme in stevig tempo door de baan (jakkeren). Tot de uitleg of het besef komt dat het slechts een onderdeel of tactiek is van een groter plaatje.

Ik zou dat niet direct als goed of slecht willen bestempelen.

Dat is een héél overtuigend argument. Zo had ik het nog niet bekeken. Bij deze trek ik mijn hierboven gemaakte opmerking in, te weten dat het mijn wantrouwen opwekt dat alle ruiters sukkelig reden in die stal.
Bedankt voor uw bijdrage

Ik ga me hier ook eventjes melden want soms zit ik toch ook met mijn handen in het haar. Eerste lesgever liet mij ook constant voorwaarts op een snel tempo rijden. Merkte dat dat op dat moment niet juist was, paard had totaal geen balans en verloor zijn evenwicht. Tweede lesgever heeft dit teruggeschroefd en me weer op een ZEER laag tempo laten rijden. (Franse lesgever) Ik heb een paard dat heel snel op de voorhand valt, ben sindsdien ook met een veel kortere teugel gaan rijden. Nu rijden we al enkele maanden op een vlotter tempo (geen lesgever meer wegens omstandigheden) maar merk dat dit wel met de enige moeite is en mijn paard meer begint te trippelen en geen vlotte stap kan aannemen zonder te gaan trippelen. Wat wel enorm is verbeterd is dat mijn paard echt op het einde van onze training met zijn neus naar de grond neigt en veel ontspannender is, en dit heeft zeker 2,5 jaar geduurd en is eigenlijk pas gelukt toen ik zelf een beetje ben gaan experimenteren met wat wel/niet werkt voor ons zonder lesgever. Ben nu wel benieuwd of ik terug eerder voorwaarts moet rijden of terug het tempo moet gaan terugschroeven.

Waarom ben je daar benieuwd naar? wat je nu doet werkt kennelijk? paard word nageeflijk en ontspannen...waar zit je twijfel?

Btw, mooie discussie geworden hierboven en kan het er alleen maar helemaal mee eens zijn.

Ik denk dat op uw vraag eigenlijk geen antwoord gegeven kan worden omdat zoiets alleen goed mogelijk is indien men het dier zou moeten zien als het werkt. En persoonlijk ben ik er dan ook een voorstander van dat de instructeur er zelf op stapt, tenminste zo doe ik dat, voordat hij/zij instructie geeft. Natuurlijk tenzij zich een bepaalde handeling opdringt.

Misschien moet ik mezelf een beetje verduidelijken inderdaad :p Mijn paard heeft zelf nog veel moeite met het echt voorwaarts vlot tempo te behouden, bij het inrijden is dit geen probleem maar later merk ik dat hij niet in staat is het tempo te behouden of ik moet hem weer een langere teugel gaan geven waardoor hij sneller op zijn voorhand valt. Ook het strekken van de voorbenen lukt niet...

Hij is niet aan/ voor het been, dat is je "probleem", paard "denkt" niet voorwaarts. Als ik het probleem met de teugels lees dan denk ik dat er wellicht nog wel meer aan de hand is.

Een langzamer of sneller tempo gaat dit niet oplossen, wel zorgen dat je een voorwaartse scherpe reactie krijgt op je been en leren te voelen wanneer je paard actief in balans loopt en hoe je hem in horizontaal evenwicht houd zonder langere of kortere teugel te geven.

Oftewel zoek een goede instructeur en ga weer lessen.

Wat ik misschien nog zou kunnen zeggen over tippelen als je je stap wilt verruimen.

Voor een ruime stap moet het paard zijn hoofd en hals kunnen bewegen. Geef die ruimte ook met je hand en teugel.

Leuk om te lezen, heb zelf ook sinds 3 weken een loperig paard, hopelijk wordt deze net zo fijn met rijden.
Nu alleen bezig met tempocontrole en veel terug rijden.
Ze wordt al veel relaxter, spurt niet gelijk weg in draf, probeert nu niet meer continue harder te gaan, en ze durft weer te ademen (en ik ook) Haha. Ik merk wel dat als ze in de relax modus is dat een langzame draf lastiger is en valt dan in stap.
Ook blijkt ze nu niet zo super voor het been als leek, wel goed maar reactie is wel trager.

Het lijkt ook wel een soort bak gebonden spanning aangezien ze het tijdens het buitenrijden niet doet.

Vaak zijn 'vlugge' paarden vrij slecht aan het been. Ze vluchten als het ware voor je hulpen. En de kunst is dan om wel met been te gaan rijden zodat ze daarmee om leren gaan.

Natuurlijk, wordt ze veel meer ontspannen door uw werk. Bij al teveel ruiters die [te] grote nadruk leggen op enkel voorwaarts, waardoor een paard rennerrig wordt, gebruikt men de neiging die het van naturen toch al heeft; 'wegrennen'. Het dier begrijpt dan ook helemaal niet dat het op het been dient te reageren, het rent gewoon. En die ruiter denkt dat hij succes heeft. Deze dieren blijven in hun spanning hangen en leren heel weinig. Pas zodra ze beginnen te begrijpen [dat ze niet altijd hoeven te rennen] komt de ontspanning. Bij ons mensen zou dat feitelijk niet anders zijn.
Dat het dier de kracht nog niet heeft om de eigen massa niet door snelheid te laten zweven is normaal, maar dat komt na verloop van tijd weer terug.

De rijbak zou wel eens geassocieerd kunnen worden met het begriploze [=spanning] rondrennen wat het vroeger heeft gedaan.
Ik vermoed dat u snel meer succes zult gaan hebben.