Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Elisa2 schreef:Heel simpel, de meest klassieke fout die mensen steeds maken is activiteit van achteren verwarren met voorwaarts jagen. Dat is het dus NIET.
Activiteit is zorgen voor meer buiging en afdruk in de gewrichten en dat krijg je voor elkaar door het paard goed aan je been te maken dat het paard zogezegd: voorwaarts denkt. Zonder dat het voorwaarts onder de ruiter vandaan holt want dat zorgt er alleen maar voor dat een paard van het achterbeen af gaat stuwen, uit balans raakt en de ruiter het gewicht in de hand krijgt.
Hoe je het voor elkaar krijgt is nadat je het paard aan het been hebt gemaakt te zorgen voor tempocontrole, schakelen, tempowisselingen en dat kan prachtig op je zit. Ga maar eens langzamer lichtrijden en je zult zien dat het paard vertraagd.
Sammiex2000 schreef:herkenbaar dit! Ik ben groot fan van klassiek, ook veel boeken gelezen daarover en mijn instructrice werkt ook vanuit klassiek oogpunt. We zijn nu m1 en de planning is om wel z te gaan rijden. hij loopt heel fijn rond zonder dat ik daarvoor veel druk nodig heb. Maar nu kom ik het dus pas echt tegen, want hoe rijd je in vredesnaam meer verzameling zonder je handen te veel te gebruiken? Wat ik nu dus doe is met mijn been voorwaarts rijden en dan aan de voorkant opvangen en dan werkt mijn hand dus af en toe ook best wel terug, ik laat wel bij de goede reactie gelijk los, omdat paard bij het naar voren rijden nog wel eens op de voorhand valt en dan in mijn hand gaat hangen. Ik vind het dan ook best lastig om verzameling en niet te veel handgebruik te combineren. Misschien animo voor om hier een topic over te starten?
Iriscope schreef:Dit is geen discussie over al dan niet klassiek/moderne rijkunst kiezen, maar puur een vraag voor mensen die ook over zijn gegaan van modern naar klassiek en hoe zij er in staan!
0000 schreef:Sammiex2000 schreef:herkenbaar dit! Ik ben groot fan van klassiek, ook veel boeken gelezen daarover en mijn instructrice werkt ook vanuit klassiek oogpunt. We zijn nu m1 en de planning is om wel z te gaan rijden. hij loopt heel fijn rond zonder dat ik daarvoor veel druk nodig heb. Maar nu kom ik het dus pas echt tegen, want hoe rijd je in vredesnaam meer verzameling zonder je handen te veel te gebruiken? Wat ik nu dus doe is met mijn been voorwaarts rijden en dan aan de voorkant opvangen en dan werkt mijn hand dus af en toe ook best wel terug, ik laat wel bij de goede reactie gelijk los, omdat paard bij het naar voren rijden nog wel eens op de voorhand valt en dan in mijn hand gaat hangen. Ik vind het dan ook best lastig om verzameling en niet te veel handgebruik te combineren. Misschien animo voor om hier een topic over te starten?
Je rijd terug op je zit, als je terugrijd op je teugel komt je paard eigenlijk altijd dieper, ze worden dan korter aan de voorkant. Je wil juist in het terugrijden nog steeds de neus als het ware van je af kunnen duwen. Voorkant lang, achterkant kort. Ik vind juist hoe meer ze naar die verzameling gaan, hoe makkelijker het word om minder met je hand te doen. Je paard word sterker en handiger en beter aan je zit, daardoor zijn ze steeds minder geneigd steun te zoeken in je hand.
MCE schreef:Maar hoe rijd jij terug op je zit als ik vragen mag? Mijn paard komt prima terug als ik me langer maak en iets zwaarder ga zitten, maar van andere instructrice leerde ik dat ik me juist niet zwaarder moest maken omdat paard rug op moet bollen
Sammiex2000 schreef:MCE schreef:Maar hoe rijd jij terug op je zit als ik vragen mag? Mijn paard komt prima terug als ik me langer maak en iets zwaarder ga zitten, maar van andere instructrice leerde ik dat ik me juist niet zwaarder moest maken omdat paard rug op moet bollen
uitademen naar beneden, niet hoog of oppervlakkig, dan ga je vanzelf wat dieper zitten, losse bekkenbodem, is meestal genoeg, kan het paard onder je door bewegen en vang je het op in -voorwaartse- hand
zwaarder maken wil ook vaak zeggen dat je niet meer los en soepel "durchlässig" bent, het paard a.h.w. tegenhoud, terwijl het juist ook in de overgang voorwaarts moet, je vaak meer been moet geven
kan een optie zijn, maar het is wel de samenwerking tussen paard en ruiter die dit tot stand brengt
Iriscope schreef:*knip*
Wil dit beter formuleren als ik het heb laten bezinken.
Citaat:Maar hoe rijd jij terug op je zit als ik vragen mag? Mijn paard komt prima terug als ik me langer maak en iets zwaarder ga zitten, maar van andere instructrice leerde ik dat ik me juist niet zwaarder moest maken omdat paard rug op moet bollen
Iriscope schreef:Dit is geen discussie over al dan niet klassiek/moderne rijkunst kiezen, maar puur een vraag voor mensen die ook over zijn gegaan van modern naar klassiek en hoe zij er in staan!
Ik ben van moderne naar klassieke rijkunst over gegaan en ben hier dolgelukkig mee.
Ik gebruik geen bijzetteugels, geen dwang, "vraag" mijn paard niet in een houding maar leer hem zijn lijf correct gebruiken zodat hij uit zichzelf die houding op zoekt. We doen veel zijgangen in stap en pas als die correct zijn proberen we ze in draf. Vanuit de SB leert mijn paard zichzelf dragen, buiging, schoudercontrole, allemaal heel belangrijke dingen. Ook werken we altijd met de nek als hoogste punt en een mooie, open houding.
Het is vragen in plaats van mijn paard in een bepaalde houding willen werken en ik merk dat mijn paarden het onwijs fijn vinden, beter hun best doen, losser door hun lijf gaan en dat er elke dag vooruitgang zit in hun lichaamsgebruik, onze samenwerking en de reactie op de fijne, kleine hulpen.
Kortom, ik ben er echt wel heel blij mee en zou het ook niet anders willen zien.
Maar;
Ik ben competitiegericht, resultaatgericht, onwijs ambitieus en als ik mensen om me heen zie waarbij het jonge paard al in de ronde houding gaat, dan ga ik toch twijfelen, baal ik ervan dat wij niet zo snel gaan en zou ik bijna toch weer harder gaan pushen. Niet goed, dat weet ik want ik weet dat we op de goede weg zijn.
Toch zit er het plaatje in mn hoofd van een keurig over de rug gaand en in de aanleuning gaand paard en zolang ik dat beeld nog niet terug zie, heb ik het gevoel dat we niet vooruitgaan. Dan ga ik balen van mezelf, twijfelen of ik wel het goede doe, wil ik harder pushen, meer rijden, meer werken en ga zo maar door.
Soms betrap ik mezelf erop dat ik toch een ophouding maak als het paard met zn hoofd iets hoger wil, dat ik hem toch onbewust rond wil maken ipv te accepteren dat hij die houding fysiek nog even niet zo goed vol kan houden. Gewoon puur uit gewoonte.
Ik heb overigens voornamelijk jonge paarden, waarbij dat "plaatje" voorlopig dus nog niet aan de orde is. Verder heb ik minstens 4 lessen in de week, met mijn eigen paarden, van de beste instructrice die Namibie te bieden heeft.
Wie is er ook omgegaan van het een naar het ander en moet zijn/haar brein hertrainen op wat goed is en wat niet goed is? Jezelf vertellen dat je de langzame weg neemt ipv de snelle en dat je paard met goed lichaamsgebruik veel verder komt dan simpel in een krulletje voorwaarts gaan.
En hoe ga je daarmee om?
Janneke2 schreef:Citaat:Maar hoe rijd jij terug op je zit als ik vragen mag? Mijn paard komt prima terug als ik me langer maak en iets zwaarder ga zitten, maar van andere instructrice leerde ik dat ik me juist niet zwaarder moest maken omdat paard rug op moet bollen
Goede vraag, nu het antwoord nog...!
Ik mag graag de bijdrage van Airnt citeren mbt de halve ophoudingen, ik rijd ze liefst zonder teugels en het geldt voor alle overgangen naar een 'langzamer gang', maar ik gebruik het ook als ik met mijn schoolmeester de opdracht 'passage' krijg. Airnt @ [RT-D] De zithulpen voor halt