Een instructeur vertelt je wel eens dingen die je niet zo graag hoort, laat je oefeningen doen waar je een taaie brok aan hebt. Dat moet kunnen, anders leer je niet bij.
Dan heb ik wel zo graag dat mijn instructeur overvloedig bewezen heeft (dus met vele paarden, op wedstrijd, op een niveau een flink stuk boven het mijne) dat zijn aanpak loont.
Ik heb het een beetje gehad met mensen die fantastisch kunnen uitleggen, met allerlei "bewezen" of "nieuwe" theorieën. Ik wil geen praatles. Ik wil gewoon rijden onder leiding van iemand die bewezen heeft beter te zijn dan ik. Ik rijd m2, dus iemand die echt zelf meerdere paarden naar zz gereden heeft, toch wel het minimum.
GP zou ik dan weer een beetje misplaatst vinden. Je zet beter geen professor voor een kleuter. -

Een veel voorkomend probleem van instructeurs welke niet meer rijden is dat ze ver van de praktijk af komen te staan. Als je elke dag nog rijd en er dan steeds weer achter komt hoe moeilijk het is.. dat paarden dingen doen welke niet in de boekjes staan... maakt je wel een andere trainer!! Je ziet heel vaak dat zulke instructeurs een ideaal beeld hebben van hoe te rijden en hetzelfde deuntje herhalen, ook al gebeurd er in de praktijk iets totaal anders. Uitzonderingen zijn er altijd... [Nicole Werner]

Actief rijden doe ik ook pas 20 jaar, maar ik loop wel al langer tussen de paarden en ook tussen de wat meer "no nonsense" paardenmensen die ermee zijn opgegroeid, dus ik weet ook hoe zij zijn opgeleid en hoe zij het rijden benaderen. Die mensen zijn de laatste 20 jaar niet wezenlijk anders gaan rijden. Wat zij pakweg 40-50 jaar geleden al geleerd hebben als standaard, is gewoon een heel correcte manier van rijden die nu, na het tijdperk van de "modernisering" en rollkur, in een hip, al dan niet biomechanisch, jasje gegoten wordt, hier en daar besprenkeld met namen als Xenophon, Nuno Oliveira, Antoine de Pluvinel, terwijl de helft van al die hippe jonge meiden eigenlijk geen flauw benul heeft wat deze mensen überhaupt schreven, los van wat losse quotes.

Oh nee maar ik bedoel niet dat ik perse wil dat mijn instructeur op mijn paard gaat zitten hoor. Zeker niet. Het kan in gevallen misschien handig zijn maar ik heb als instelling: leuk dat een ander zo weg kan rijden met mijn paard, maar daar heb ik niets aan. Ik moet het zelf kunnen.

Jij doet toevallig wel bijscholing. Ik denk dat er heel veel instructeurs zijn die blijven welvaren bij de kennis die ze hebben uit ervaring en lessen die ze zelf krijgen. Als je dan zelf niet meer rijdt en geen bijscholing doet... ik weet niet precies hoe dat zit met licenties/verplicht bijscholen.

Hmmm, daarna komen we op 'het is geen beschermd beroep', iedereen mag dat bordje aan de deur spijkeren 'rij- instructrice'.

Als je bent aangesloten bij de KHNS kan die instelling idd wel eisen stellen (en iemand van de lijst gooien bij gebrek aan bijscholing).

Maar een orun diploma staat ook op dat lijstje van knhs? En is het niet zo dat er ook iets was met aansprakelijkheid en verzekering als je zonder diploma als instructeur werkt?

Eigenlijk maakt een diploma mij niet eens zoveel uit. Als iemand les geeft op een fijne manier die voor zowel mij als mn paard werkt, ben ik tevreden.

Maar rijden en rijden is twee. Ik kan tegen jou zeggen "ik rij ook". Maar de kans dat je me ooit gaat zien rijden is waarschijnlijk behoorlijk klein. Dan blijft dus altijd de vraag of ik goed en aansluitend bij jou beeld kan rijden.
Is het niet zo dat je een instructeur beter kan beoordelen op z'n kennis en hem daar op 'testen' dan op z'n rijkunst?

Ja daar heb je wel een punt. Maar het gaat mij meer om een instructeur zelf ook blijft leren, blijft ontwikkelen zeg maar.

Kijk, jij bent instructrice, je rijdt zelf, wellicht neem je ook les bij iemand waarvan jij vind dat je er wat van leert. Of je volgt cursus en bijscholing: je ontwikkelt en kan dit weer overbrengen aan je leerlingen. Natuurlijk zegt dit niet dat jij perse een de goede instructrice voor mij bent, daar kom ik pas achter als ik bij jou ga lessen.

Maar ik vroeg het me gewoon af, hoe denken anderen er over. Zoals ik al aan gaf hink ik ergens op 2 gedachten. Ik heb gelest bij een vrouw die mij zo vreselijk fijn les kon geven, maar die zelf al jaren niet meer kon rijden. Maar: ze ging wel eens naar clinics van anderen, bijscholing, enz. Tijdens een gesprek op stal over de instructrice in mijn OP, kwam de stelling naar voren: ze heeft de know-how niet en die gaat ze ook niet meer krijgen want: ze rijdt niet/lest niet/schoolt zich niet. Anderen stellen: ja, ze rijdt inderdaad niet meer, maar: ze heeft wel jaren gereden, ze heeft een hoop ervaring.

Ik geloof dat ik het niet zo goed kan uitleggen

Het hangt er vanaf.....

Voor mij hoeft iemand niet actief te rijden om een goede trainer te zijn.

Ik heb zelf les gegeven en bij mij is het ook echt veel interesse waardoor ik ontwikkelde. Ik hou van paarden, ben ertussen opgegroeit en leef ermee. Zonder mezelf een klopje te geven, heb ik denk ik een getraind oog gekregen.
Maar ik heb dus wel altijd gereden. Ik ben alleen sinds mn jeugd niet meer zo dol op wedstrijden. Dat wil niet zeggen dat ik daar niet ga kijken en niet weet wat er speelt.

Nu heb ik wat fysieke problemen en rij ik wel steeds minder. Het zou te gek zijn dat ik mijn ervaring en kennis niet meer zou mogen of kunnen delen, omdat mijn lijf niet meer op een paard gehezen kan worden straks.
Maar dan moet ik wel blijven kijken, ontwikkelen en leren.

Het is mooi als je weet hoe iets voelt, maar vanaf de grond zie je ontzettend veel. Ik kan nooit elk paard rijden en zal erop getraind moeten zijn dat ik zie wat er mis gaat als bijv de genoemde travers niet lukt.

Ik weet dat mensen vaak roepen; ja maar mijn paard dit of dat. Maar dan moet er vaak een stapje terug worden gedaan.
Ik heb daarnaast ook altijd geleerd dat een trainer die op een paard van een leerling stapt, om iets te laten zien of omdat iets niet lukt, juist geen beste trainer is. ( niet mijn woorden )
Maar ik snap het wel. Stel je trainer rijdt 10 paarden per dag, rijdt ZZ en stapt op en zegt; Kijk, zo moet het. Of pakt even door.... Dan breng je het niet over. Toch kan de leerling onder de indruk zijn.

Ik wil dat iemand na mijn les door kan gaan met wat we gedaan hebben. Niet dat iemand weer 1 of 2 weken vastloopt en je met de les daarop weer terug moet. Soms is dat nood, maar je wil groeien en verder komen. Dan moet iemand het zelf kunnen.

En ik snap ook dat mensen het weleens willen zien en dan soms het kwartje wel valt. Maar ik zet vaker iemand stil en zeg dan; voelde je dat net? Daar moet je naartoe.

Ook een fijne manier is met een clubje mensen samen trainen bijv. Dan moet je wel een leuk clubje hebben, want anders krijg je snel scheve gezichten. Maar samen trainen kan echt heel goed helpen.

Ik heb bijv mijn man leren rijden. Hij is volwassen begonnen en dat is best pittig en je eigen man op je eigen paarden is ook weleens iets te pittig geweest, haha Hij heeft ook les van anderen gehad daarnaast.
Maar omdat ik hem heel veel heb uitgelegd, kan hij mij ook helpen.
Zelfs onze zoon heb ik weleens gevraagd mee te kijken. Die is ook van geboorte af aan tussen de paarden geweest, heeft tot zijn pubertijd gereden en ziet ontzettend veel. Maar hij is ook vaak mee geweest naar lesgeven, kan goed leren en pikt veel snel op .

Daar tegenover ben ik bij diverse clinics geweest van top ruiters die me enorm tegenvielen. Ze konden het niet uitleggen, niet overbrengen en sommigen moeten steeds een paard overpakken om het te laten zien. Ik vind ook heel vaak dat het gericht is op dingen aanleren, maar niet waarom en hoe het echt werkt.
Als iemand bijv zegt; Handen hoger. Dan doet een leerling de handen hoger. Maar ik zou graag zien dat iemand uitlegt waarom en bij de juiste houding dan ook vraagt; voel je het verschil?

Ik maak ook wel mee dat mensen erg opkijken naar een trainer. Als die zegt; snap je het? Zeggen ze te snel; ja. Waar ze het niet echt begrijpen als je het nog eens gaat vragen.
Of dat mensen vrij hard moesten inkomen met de handen, benen of zweep en zich daar ongelukkig bij voelde, maar je gaat niet tegen ene trainer in.
Ik neem altijd nog zeker 10min voor; Heb je nog vragen? Kan je zo even door weer?

En verder moeten mensen elkaar niet gek maken. Ik heb zat lessen gezien dat paarden direct in de krul gereden werden en mensen aan wijken of een middendraf kwamen en het alleen ging met een hoop getrek en geduw. Maar ze hadden het wel gedaan.
Ik heb veel mensen les gegeven die een paard hadden met angst voor de hand of met wedstrijden compleet vastliepen, want na trucjes leren komt het echte werk en dat lukt dan niet.

Zulke mensen zouden commentaar kunnen hebben dat een leerling van mij daar langer over doet. Maar we bereiden voor en als we daar zijn, gaat het veel beter en netter.

Deels akkoord. Mijn instructrice laat mij soms ook oefeningen doen waar ik een pesthekel aan heb, maar het mag niet onoverkomelijk zijn. Je leert wel degelijk bij als het allemaal in kleinere behapbare delen knipt. En als je die voor elkaar hebt is die hele oefening niks meer. Jaren last gehad (op elk paard, dus je kan stellen dat het aan mij lag en niet aan de paarden) om een goede schouder binnenwaarts te rijden. Iemand legt het net anders uit en laat het op een andere lijn oefenen. Geen probleem, easy oliebol.

Ik heb wel eens een gehad die veel moeite had met de eenvoudige wissels. Dragen en sluiten was niet het paard zijn ding, om hem dan telkens in een volte van 10m tegen de wand aan te leren terugkomen en remmen heeft “gewerkt” in de zin van dat die begreep dat hij moest gaan stappen. De vraag waarom die dat moeilijk vond werd nooit gesteld. Dit was toen ik nog bij de Olympische ruiter trainde.

Daarna door gegaan met een andere lesgever die hem er op pakweg 3 lessen doorheen had gewoon omdat het anders verteld werd en de gewone galop werd bijgewerkt, geleerd hoe dat paard z’n bekken meer moest kantelen.

Dus taaie brok: nee dat vind ik niet, dan is het aan de instructie om het net minder taai te maken en in kleinere delen te splitsen.

'Over woorden kunnen we eindeloos debatteren', maar ik houd niet van 'taaie brokken'.

Ik voel veel voor 'kreten' als: the medium is the message. Natuurlijk begint dansen met opwarmen en afstemmen - en soms lukken sommige dingen niet.
Goed om over na te denken, al dan niet in het zadel, al dan niet met je instructeur.
En dan oplossen met zo veel mogelijk miniatuur stapjes. (Ik ben een snelheidsmaniak, dus ik wil meteen die SB of travers.... Ik train dus met -tig voorbereidingen op ""het echte werk"".)
Maar voor mij zit de kunst er in, dat ik aanvoel wat mijn Knollie vandaag 'in de aanbieding' heeft. En daar dan op inspelen en nog wat uitbreiden.

Een trainer die maar Z of ZZ [licht of zwaar] heeft gereden is bijna nooit een goede trainer... Dat nivo is veel te laag om kapabel genoeg te zijn.

Dat hangt IMO maar net af van wat je eigen doelen zijn en wat de trainer in kwestie allemaal tegen gekomen is. Ik ken trainers die zelf GP rijden waar ik nog niet les bij zou nemen als ik geld toe kreeg. Van een paar er van zou ik het zelfs niet jammer vinden zouden ze een andere sport gaan doen.. Ik ken er die "slechts" ZZ gereden hebben waar ik graag een lesje van zou krijgen. En dan kan ik natuurlijk ook de GP ruiter waar ik met liefde voor betaal om les van te krijgen (mijn huidige situatie.) en de Z trainer- en ruiter die in mijn mening niet alleen zou moeten stoppen met lesgeven maar zelfs om gewoon in z'n geheel een andere hobby te gaan zoeken.
Maar ik heb ook les gehad van die ruiter die zelf "maar" ZZ gereden had en die me toch heel fijn verder geholpen heeft in de basis. Ja, dan komt er sneller een punt dat je "moet" overstappen wil je verder. Maar dat maakt hun bijdrage niet minder gedurende die tijd dat je bij ze lestte.

Ben ik met Ayasha eens. De basis is het belangrijkste, daar hoef je geen GP voor gereden te hebben. Heel veel mensen lessen niet om naar de subtop te komen, die lessen om een fijn te rijden en gezond paard te krijgen en houden. Als er al wedstrijdambities zijn dan misschien L of M1.

En mocht die basis zo goed worden dat ze de klasses door vliegen en zichzelf M2 of Z1 terug vinden dan is overstap of bijlessen natuurlijk altijd nog mogelijk.

een gp instructeur is juist heel goed in de basis.... dat is exact het probleem met instructeurs die nooit hoger dan Z of ZZ hebben gereden. Tegenwoordig heb je ook goede trainers die alleen maar lichte tour hebben gereden.... en toch merk je verschil in hoe ze de basis aanpakken.

toch niet allemaal is mijn ervaring, gaat prima als je als ruiter al de nodige ervaring hebt en een goed paard/pony, anders is het meestal te hoog ingestoken en komen paard en ruiter vaak in een stop omdat de basis toch niet goed blijkt te zijn en/of toch te hoog gegrepen

wel zijn ze prima als je op een goede basis Z geworden bent en verder wil, dan hebben zij vaak meer "wedstrijd" ervaring

Ook niet mee eens.
Ik heb jaren les gehad van iemand die al jaren jonge paarden naar het Z reed.
Zou zelf zeker hoger kunnen maar met haar gezin daar geen behoefte aan.

Als iemand fijn basis kon bij brengen was zij het wel.

Het is ook nogal een zware bewering. Maar ongeveer 4 a 5 % van het totaal aantal ruiters komt boven het Z niveau uit. Dat betekend dat echt niet alle fijne rijpaarden door een grand prix ruiters worden getrained, dat kan niet. Elke goed getrainde ruiter kan zelf goed paarden trainen ongeacht het niveau.

De meerderheid van de GP ruiters die ik ken hebben al jaren geen basis meer in een paard gestoken als ze het al ooit gedaan hebben. Hoe wil zo iemand dan een basis aanleren?

Ha ha, wat een veel te kort door de bocht opmerking. En gebaseerd op een uitgebreid onderzoek onder alle trainers/instructeurs in Nederland?

Het blijft verrassend hoe je tot dit soort opmerkingen komt. Gebaseerd op wat? Jouw gevoel, je ervaring of wat....

Mee eens. Niet voor niets heb je in het hogere segment ''jonge paarden'' specialisten die voortreffelijk een jong paard beleren, en je hebt de GP ruiters die juist verder gaan in het zware werk. Dat is hun specialisme.
Het een sluit het ander niet uit, er zijn er ook die op beide fronten actief en goed bezig zijn. Het is allemaal niet zo zwart wit als JeanneV stelt.

Wat een grote onzin zeg.

Ten eerste zouden de meeste instructeurs dan nu wel kunnen stoppen.

Wat iemand start, zegt niks over hoe goed iemand kan rijden. Er zijn ook mensen die maar 1 paard kunnen onderhouden en niet verder willen of kunnen, maar wel heel veel kennis en ervaring hebben.

Iemand kan heel veel jonge paarden een goede basis leren. Talentvolle paarden gaan vaak door naar een andere ruiter.

Goed kunnen rijden, staat niet gelijk aan; mensen iets kunnen leren. Iets overbrengen is een vak apart.

Als je je verdiept in het paard, anatomische kennis hebt, weet wat oefeningen inhouden, kan je wel degelijk een goede trainer zijn.

Ja, er zijn heel veel slechte Z ruiters.
Ja, er zijn heel veel slechte intsructeurs.
Maar er zijn ook hele slechte GP ruiters.
En er zijn GP ruiters die iemand nog niet kunnen leren 1+1=2.....

Niet iedereen wil Z-GP rijden. Heel veel mensen willen gewoon goed les, een goede basis leren, variatie en uitdagingen in de les en genieten.

ik denk dat het niet per se nodig is dat iemand zelf (nog) rijdt maar wel dat het nodig is dat je op een bepaald niveau moet hebben gereden. Je moet toch overbrengen hoe iets voelt. Op het hogere niveau zal het zelden tot niet nodig zijn dat de instructeur op het paard van zijn pupil stapt. Een goed oog is dan belangrijker.
Op het lagere niveau zal een instructeur dat wel eens doen; om het paard te voelen, waar eventuele blokkades zitten. Daar is het juist wel handig dat de instructeur zelf nog rijdt.

Dat ligt er ook weer per situatie en instructeur aan.

Er zijn mensen die ooit hoog hebben gereden en al jaren lesgeven, maar bijv niet zijn blijven ontwikkelen.

Als je zelf niet hoog kan of wil rijden, maar wel de verdieping hebt, veel interesse, kennis, ervaring, kan je vaak mensen heel goed op weg helpen.

Op een paard van een leerling stappen vind ik soms verraderlijk. Ook dan moet iemand in staat zijn het voor te doen op niveau van de leerling, uit te leggen wat hij/zij doet etc. Ik zie vaak mensen gaan zitten, even een quick fix willen laten zien en daarmee leerling en paard echt niet helpen. Ook vaak frustraties gezien als het dan niet even snel snel lukt.

Maar ik heb altijd geleerd dat als je een goed oog hebt, het goed kan overbrengen, op het paard stappen niet nodig moet zijn.