Leuk topic & nog leuker alle verschillende meningen en manieren!

Ik beloon alleen met mijn hand als ik aan het stappen ben, dan geef ik geen klopje, maar strijk heen en weer door zijn manen of “wrijf” bij zijn schoft.
Dat wat hij met het poetsen altijd heel fijn vind.

Ik heb dat tussendoor ook wel gedaan, maar doordat je dat doet, is elke keer je verbinding even weg of anders.
Hierdoor had ik het idee dat ik meer stoorde in zijn mond en dus de aanleuning, dan dat ik er goed aan deed!

Belonen met mijn stem werkt een stuk fijner naar mijn idee!


Ik heb Rien van de Schaft ooit horen zeggen tegen een lesklant, beloon een paard tijdens de training niet door de verbinding/contact te verbreken, maar juist door een fijne verbinding te houden. Voor het paard prettiger.
(Uitzondering wanneer je natuurlijk stapt tussendoor!)

En voor mij zat in deze uitspraak wel wat waarheid.

Mijn jonge paard doe ik geen plezier met kriebelen. Dan wordt hij chagrijnig. (als een ander paard hem kriebelt doet hij het heel even terug en bijt dan gemeen in de huid. Ander paard waardeert dat bijten ook niet want is echt hard bijten.
Als ik hem vanop de grond kriebel toont hij dominantie over mij) Een zacht klopje of over de hals aaien accepteert hij wel, ook altijd inclusief stembeloning.

bij jezelf testen om te achterhalen of het in orde is. daar ben ik ook een voorstander van. maar als ik dit bij mezelf doe op dezelfde manier (of zelfs flink steviger dan) bij een paard dan voelt dat allerminst negatief. maar waarom de zijkant van je hand? dat lijkt in beweging meer op een karateklap dan een schouderklopje.

Wat je bij jezelf prettig vind heeft er niks mee te maken.
Zo zag ik laatst mijn paard bij een shet met haar tanden keihard van staart tot halverwege de hals heen en weer raggen.
De plukken haai vlogen ervanaf.

Beide knollies leken het erg leuk te vinden. Maar ikzelf hoef nie..

dat een veulen in eerste instantie schrikt van een schouderklopje (en heel veel andere aanrakingen waaronder zo lezen wij hier kriebelen) is dat negatief of gewoon nieuw en nog onbekend? een veulen kan ook schrikken van een konijn dat opeens in beweging komt.

(jullie vinden het toch niet erg als ik af en toe advocaat van de duivel speel toch?)

Ik heb geen idee waarom,ik heb dat toen als kind aangeleerd en voor waar aangenomen. Als ik wel een klopje geef dan is het dus ook super zachtjes

we komen gewoon een hand tekort.

Hm, en hoe doe je dat dan als je zonder contact rijdt?

met 1 hand rijden... heb je m weer vrij

Ik ben het helemaal met je eens. (De meeste) veulens schrikken ook van halsters omdoen. Maar al vrij sneleren ze dat het iets normaals is. Mijn paard lijkt dol te zijn op klopjes, gisteren met longeren wilde ze bij het wisselen van kant nog niet weg lopen, ik was haar klopje vergeten klopje gegeven en ze ging weer braaf op de volte. Ook lijkt ze het aangenaam te vinden als ik stevig op haar billen trommel.

Als je zonder contact rijdt, maakt het denk ik niet zoveel uit, dat is als ik tussendoor stap of uitstap.

Maar zo gauw je je teugels aanneemt, is er ik principe contact tussen ruiterhand en paardenmond.

Maar of ik nou een paard in het Z of mijn paard in de Lichte Tour rijdt, dan is er altijd contact, verbinding en een mate van aanspanning.

Als ik met mijn paarden net begin met de wissels of series, of pirouettes en ze doen dat een “x” aantal keer goed beloon ik al die keren met mijn stem, maar daarna ga ik stappen en beloon ze nogmaals met mijn hand.
Dus het stappen na moeilijkere oefeningen of het aanleren van nieuwe oefeningen, is bij mijn paarden bekend als “beloning”.

Vooral ook omdat paarden niet oneindig in aanspanning kunnen blijven.

Maar dat moet iedere ruiter voor zichzelf uit maken lijkt mij!

Waarom een schouderklop?
Het zou me niet verbazen als dit zijn oorsprong vindt in de militaire hoek. Paardrijscholen waren van oudsher 1> een mannenbolwerk en 2> hadden een militaire achtergrond. Tel daar nog bij op dat het in die dagen in ons deel van Europa, het niet gebruikelijk was/ normaal was voor mannen om affectie te tonen.

Schouderklopjes zijn iets menselijks, we geven (beter gezegd we gaven) elkaar een schouderklopje als blijk van waardering of medeleven. Dus ik vind het niet raar dat wij dat ook zo projecten op paarden/honden. Ik denk dat dieren best begrijpen dat het komt vanuit een goede intentie van de mens. Meestal gaat het ook gepaard met een lovende stem of aaien.

Ik gebruik voornamelijk mn stem, die kan ik namelijk altijd gebruiken! Ook zie ik ze groeien bij stem beloning tijdens het werk. Met groeien bedoel ik dat het paard nog beter zn best gaat doen of toch net even wat stoerder wordt en toch langs het enge obstakel gaat.

Een schouderklopje geef ik wel altijd bij het aftuigen/uitstappen maar altijd in combinatie met een aai/kriebel door de manen of over de hals.

Ik geef soms wel nog eens zachte klopjes uit automatisme denk ik. Maar als ik er bewust over nadenk geef ik enkel een aai met een stembeloning. Of ik val mijn paard wel eens om de hals ook een echte knuffel.

Ik geef ook wel eens een klopje op de hals hoor. Of een aai. Maar paard reageert daar niet echt op ofzo. Ze reageert wel als ik zeg ‘brrraaaaf’. Zelfs als ik ze aan de hand heb en ik zeg braaf, draait ze zich naar mij om lekkers te krijgen. Dit is echt zo gekomen na jaren routine van braaf zeggen en vervolgens voer geven. Dus voor mijn paard is het woordje braaf vergelijkbaar met het geluid van een clicker bij een paard wat clickertraining doet bijvoorbeeld. Dus dan ga ik er ook vanuit dat mijn paard tijdens het rijden ook begrijpt dat braaf ‘goed zo’ betekent. Daar heb ik dus geen schouderklopjes voor nodig, maar het wel een soort van gewoonte om dat te doen.

In wrijf eigenlijk altijd ipv het shouderklopje omdat wrijven/aaien me veel logischer lijkt dan een schouderklopje. Als ik al een schouderklopje geef is dat altijd in combinatie met aaien. Eerst aaien en dan een zacht schouderklopje of andersom.
schouderklopjes mits zacht (als ik sommige zie slaan denk ik ‘joh doe rustig het hoeft geen pijn te doen.) een geconditioneerde beloning zijn net als de ‘goed zo’ en ‘braaf’

Gewoon nieuw. Onze 2,5 jarige was gewoon nog niet veel in handen geweest. En dat realiseerde in me nog niet tot ik een klein schouderklopje gaf in de trailer en hij van schrik bijna ging liggen. Overigens had hij van een aai ook gewoon geschrokken. Hij was echt niks gewend.
Zelfde geldt voor de eerste keer een dekje op doen, beslaan, benen afspuiten. Dat hebben ze gewoon geleerd later. Dus met dat schouderklopje is het vanzelf goed gekomen

Tijdens het rijden beloon ik eigenlijk altijd door het handvat van de zweep even over de hals te halen als zijnde aai.

Mmmm dit klinkt vrij sadistisch eigelijk

Ik geef meestal een paar zachte kneepjes in de manen, op de plek waar ze elkaar groomen.

Is het toch een schouderbeloning dan aai ik ipv klopjes geven.

Al denk ik niet dat schouderklopjes zoveel kwaad kunnen zoals eerder genoemd, het is aangeleerd, geconditioneerd, dus ze zien het volgens mij niet als iets slechts.

https://www.paardendrogist.nl/blog/wel- ... -je-paard/

Dit is wellicht ook interessant. Zelf ook altijd geleerd een schouderklopje te geven maar tegenwoordig kriebel ik ze liever op hun favoriete plekje.

Even een kleine kriebel in combinatie met goed zo jochie, snap al die ruiters niet die hun paard bijna half dood slaan.

Wat een superleuk topic om zo doorheen te lezen!

Zelf ben ik altijd van het kloppen, maar na het lezen van dit topic ga ik dat herzien en me voortaan beperken tot kriebelen en aaien!

Wat betreft contact en druk houden:

Ik heb altijd geleerd, een paard leert van druk en daarna 'release' op het juiste moment.
Je geeft druk op zit, hand, been etc. en zodra je paard het gewenste antwoord geeft neem je de druk direct weg.
Zolang je paard niet het antwoord geeft wat je zoekt, houdt de druk aan of voer je het geleidelijk op.
Dit opvoeren gaat natuurlijk niet tot in het oneindige, laten we het wel netjes en redelijk houden

In de westernsport is het juist heel normaal om helemaal los te laten, je houdt dan geen contact of druk op je teugels als je paard het juiste antwoord geeft of blijft geven.
Gaat dit over in een onjuist antwoord dan begin je weer opnieuw met druk, opvoeren, communiceren, en loslaten.

Wel laat je uiteindelijk pas echt los als het gewenste antwoord door je paard gegeven is, om miscommmunicatie te voorkomen.

Mijn paarden krijgen nooit een schouderklopje. Altijd een aaitje of een kriebeltje bij de schoft. Dat laatste werkt echt extreem goed bij mijn ruin die snel spanning kan opbouwen. Kriebeltje erbij en het is weer in orde. Als ik zie hoe sommige mensen op die hals rammen dan denk ik alleen maar arm paard. Kijk voor de grap eens een video van een proef van een willekeurige ruiter op hoog niveau, bijna allemaal zijn ze met behoorlijk wat kracht op die hals aan het trommelen na het afgroeten. Ik denk dat dat door de ontlading komt en zeker op de echt grote wedstrijden. Ik denk alleen maar “au” .

Ik vraag me heel eerlijk gezegd ook af of de paarden een schouderklopje wel associëren met goed gedrag. De mijne namelijk niet.

De verleiding om af en toe een stevige klop te geven is wel groot moet ik zeggen, als je zo hoog in je energie zit. Maar ik maak mijn merrie het gelukkigst met een kroel door haar manen en mijn ruin met een kriebeltje op de schoft. Dat keiharde kloppen heb ik echt nooit begrepen.

Voor mij is het altijd een beetje de vergelijking met een oma die in je wang knijpt en dat heel goed bedoelt. Je kunt best leren dat degene die in je wang knijpt dat goed bedoelt, maar dat maakt het nog niet echt prettig om in je wang geknepen te worden. Idealiter gebruik je een beloning die voor de ontvanger ook vóélt als beloning.