Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
pol013 schreef:Bij 19 jaar en je al afvragen of je nog weer moet opstarten denk ik (geheel gekleurd door mijn eigen perspectief)
Ik heb een 26 jarige die nog onder het zadel loopt.....Ik zou echt gillend gek worden van nog aanstaren tegen 7 jaar 'niks' doen met mijn paard.
Maar het is wel een moeilijkere periode, zon in de winter. Dat geef ik eerlijk toe.
Wat mij heel erg helpt:
Doelen hebben. Een wedstrijd, regelmatig les een fotoshoot, iets nieuws willen leren. Waar jij maar 'warm' van wordt. Regel het, plan het en ga er naar toe werken. Rijden zonder doel vind ik veel moeilijker dan wanneer ik duidelijk voor ogen heb waar ik 'heen wil'.
Zoek video's op van wat jij echt gaaf vind en laat je daardoor inspireren. Dat prikkelt je brein en misschien ook je motivatie.
Goede kleding!! Kou en nat hoeft nagenoeg nooit vat op je te krijgen. Het moeilijkste punt is weg gaan van huis/ naar buiten stappen. Eenmaal aan het werk met je paard is het weer veel minder vaak een belemmering dan dat je denkt als je nog thuis op de bank zit. Dan kan het je juist veel energie geven om even lekker fanatiek bezig te zijn.
Van werken worden paarden knapper. Ze krijgen weer meer spieren en meer glans. Ik kan daar enorm van genieten.
Tenzij je paard is een reuze PP staat: extra beweging heeft echt toegevoegde waarde voor het paard. Juist in de wintermaanden als ze zelf toch wat vaker stil staan/binnen staan. Het past echt beter bij de oorsprong van een paard om veel te bewegen.
Ninx schreef:koend schreef:De groepstrainingen van de club, buitenritten en een paar winterwedstrijdjes, naast mijn dressuurtrainingen houden het boeiend voor mij.
Ik rijd ook maar 1 paard. Als ik 2 paarden in goede conditie moet houden, is voor mij het plezier er af.
Ik wil ook maar max 1 x per week les.
Als ik toch bet gevoel heb dat ik geen uitdaging meer heb met een paard, verkoop ik het en begin opnieuw met een ander.
Psies, weg ermee…..
Als mijn partner of familie me vervelen zet ik ze ook marktplaats.
Oakland1990 schreef:In de kantlijn; hij is op zijn 15 na een mislukte operatie compleet afgeschreven. Ik heb hem van nul, of zelfs daaronder eigenlijk volledig terug gerevalideerd. Dat zou volgens de kliniek niet lukken. Tweede kliniek gaf het een kleine kans en dan zou ik ongeveer een jaar hebben met hem omdat zijn voet zo slecht is.
Ondertussen zijn we 4 jaar verder, in maart 5. Hij is nog steeds in het werk (ZZ niv) en dat is opzich een half mirakel. Dat dit paard na al deze oliebol nog met plezier werkt is de andere helft van het mirakel want hij stond letterlijk op 3 benen. Maar hij wordt nog steeds helemaal happy als ik hem wil opzadelen, zijn ogen gaan extra glanzen, hij neemt zijn “haast je ik heb er zin in”-houding aan en hij is gewoon blij dan.
Zulk paard op pensioen doen is dus zoals Elisa zegt, er op of er onder.
Zijn vacht is ongeveer drie cm lang. Een IJslander is er niks tegen. Hij zweet al bij 10 graden van het stappen alleen. Ik wilde alleen niet scheren als ik niet écht terug begin, want eerlijk is eerlijk: zo zonder deken is wel chill als je niet rijdt.
Ik ga hem dit weekend scheren en dan terug beginnen. Evt verdiepen in lange teugel werk voor de dagen dat ik er niet op wil/kan
Elisa2 schreef:Goedzo! lijkt me heel belangrijk voor hem en moet je kijken wat je allemaal al bereikt hebt met en voor hem. Chapeau! dat moet toch ook voldoening geven?
Oakland1990 schreef:Op die voet na is die fysiek ook verder niet oud. Hij wordt grijs maar ziet er nog steeds uit als sportpaard zelfs met de minimale inspanningen van nu. Op foto is het de zwarte die op het gras staat.
[ [url=m/RELkS9.jpg]Afbeelding[/url] ]
[ [url=m/HVXFTK.jpg]Afbeelding[/url] ]
GabberGill schreef:Sunnda schreef:Jij baart paarden begrijp ik?
Dat dingen als familie voelen, wil niet zeggen dat ze het ook daadwerkelijk zijn.
En heel veel mensen zijn superblij met een brave allrounder, en ik blij met een nieuw jonkie.
Er wordt ook partner benoemd en dat is niet per definitie familie.
Oakland1990 schreef:Maar hij wordt nog steeds helemaal happy als ik hem wil opzadelen, zijn ogen gaan extra glanzen, hij neemt zijn “haast je ik heb er zin in”-houding aan en hij is gewoon blij dan.
Elisa2 schreef:Mijn ervaring is eigenlijk met dat soort paarden met kwaaltjes en op dat niveau dat als je ze uit het werk haalt dat het heel snel einde verhaal is. Gewoon de training aanpassen waar nodig (lichter, minder intensief, korter) en kijken hoelang het goed blijft gaan is volgens mij het beste. En als het echt niet meer gaat..dan weet je gewoon dat het einde verhaal is/ wordt.