Ik vermoed dat het ooit wel een vraagstuk zal worden in hoeverre rijden met een paard eigenlijk oké is.
Heb heel wat jaren geleden een volledige 'rij-stop' gehouden, omdat ik het allemaal niet meer wist en bleef afvragen of rijden wel eerlijk is. In die tijd beperkte ik me tot enkel grondwerk en ging ik observeren. Ik stond op een stal met ongeveer 100 pensionklanten waarvan 90% dressuurruiter was.
Ik vond het schrijnend wat ik allemaal zag. Mensen die in het Z zitten maar niet eens een mooie balans hebben, sporen die compleet verkeerd worden gebruikt, S&T die echt vreselijk strak getrokken wordt, het hogere werk uitvoeren met een valse knik, enzovoort. Ik kan nog even door.. het was om te huilen.
Een handelaar / trainer die daar een deel van de stal huurde en sportpaarden in het betere segment trainde, kon uiteraard ontzettend goed rijden, maar als het zo uitkwam werd het paard gewoon met touw ingebonden om toch maar "goed" te lopen. Een touw, niet eens een slofteugel.
Voor mij was de lol er echt af toen.
Ik ging verder zoeken en kwam bij western terecht. Daar leerde ik dat dat niet zozeer vriendelijker was dan Engels rijden.
Dan een uitstapje naar NH gemaakt, mijn dressuurpaard verhuisd naar een destijds bekende en grote paddock paradise. En oké, iedereen reed er met een touwhalster, en er werd heel véél in grondwerk geïnvesteerd, maar ik zag dezelfde dingen als op de dressuurstal: mensen met een slechte balans, die zo hard aan hun bitloze tuig trokken dat het gewoon pijnlijk was voor het paard. Weggedrukte ruggen en een hoop scheefheid.
Na 3 maanden stond ik weer op de dressuurstal.
En daar zag ik plots waar het allemaal om ging:
Er kwam een nieuw paard binnen voor de manegelessen.
Liep helemaal slecht door z'n lijf, echt een blok hout. Er was destijds een heel getalenteerde jongen op stal. Toen ik de transformatie zag, hoe dit paard ging veranderen door dressuurmatig door deze jongen gereden te worden, dat was de eye-opener. En dan heb ik het niet over spectaculaire dingen, maar echt gewoon hoe het paard fysisch sterker en mentaal beter werd gemaakt door het rijden van deze jongen.
Dus begon ik weer te rijden, met dat nieuwe beeld en doel voor ogen.
Er zijn in elke sector (van dressuur tot NH) fantastische ruiters, dit zijn vaak ook de mensen die het van nature in zich hebben. Maar in mijn ogen is het gros toch niet helemaal kundig, zelfs na jarenlang oefenen, wat dat betreft kan ik me vinden in het verhaal van TS. Ik begrijp de boodschap en ze is niet geheel van de pot gerukt.
Anderzijds: de meeste paardeneigenaren zijn zó lief
zo begaan met hun paard, op het fanatieke af. Net als Pien10 zegt. Veel paarden krijgen betere verzorging dan de eigenaar zelf
En ik geloof ook echt dat veel paarden genieten van het rijden, het getut, de wedstrijdjes, de lange buitenritten, het maken van een sprongetje of het op cross gaan. En dat ze daarbij de kleine onhandigheden van de ruiter vergeven.