Bokt.nl

Dewi schreef:

Ik zie dat er ondertussen een mooie discussie is losgebarsten Fijn, want dat was de bedoeling. De hele kwestie wordt nu even zwart-wit neergezet, maar dat is om discussie uit te lokken. Natuurlijk spelen er meerdere factoren, bij vervelende paarden. Het is goed dat jullie ze uitspreken. Hoe meer mensen er over nadenken hoe beter.

Wat betreft het verbijten van pijn, dat eerder werd aangehaald zie ik het zo:
Paarden zijn van nature prooidieren en leven in kuddeverband met bijbehorende rangorde. Een paard zal daarom niet snel geneigd zijn om pijn (en dus zwakheid) te tonen. Tegen de tijd dat een paard dit wel doet, is er vaak (maar niet altijd) sprake van een duidelijk probleem.

In mijn dagelijks werk kom ik wel degelijk verschillende soorten paarden tegen
onder andere deze 2 uitersten (let op, dit is slechts een voorbeeld):
* de hypersensitieve, krimpt al in elkaar van een vlieg die op z'n kont landt
* de stoere, heeft eigenlijk een flinke blessure maar laat niets merken.
Er zijn in mijn opinie dus wel degelijk verschillende karakters.

Het probleem met pijn is het volgende: het is niet objectief meetbaar.
Voor mensen is daarom de VAS-score in het leven geroepen ('wetenschappelijk').
Je vraagt iemand hoeveel pijn hij heeft op een schaal van 0-10 (0 is geen pijn, 10 is ondragelijke pijn). Dit herhaal je om de zoveel tijd en dan kun je iets zeggen over het pijnverloop. Het probleem is dan het 'karakter' van iemand. Want ook hier zijn er mensen die bij een splinter in de vinger al praten over een VAS score van 8-9 en er zijn mensen die hun been breken en dan dezelfde score opgeven.

Verder is de 'persoonlijke pijngrens' geen vaste waarde. Deze kan verschillen van dag tot dag. Op een dag dat je vrolijk bent en lekker in je vel zit, kun je met je hamer op je duim slaan en dan vul je misschien een 6 in. Op een dag dat je sjagerijnig en moe bent misschien wel een 8.

Voor de patient speelt pijn de grootste rol. Patienten willen van hun pijn af. Mensen willen dat hun paard van de pijn af komt, want het is een feit dat wij als paardenbezitters, het etisch niet verantwoord vinden dat een paard pijn lijdt.

Omdat pijn geen objectief gegeven is, is het eigenlijk ook niet de allerbelangrijkste factor waar naar gekeken moet worden. Alles draait om de functionaliteit van het lichaam. Met andere woorden:
Alles moet werken naar behoren . Doet dat het niet, dan kan er pijn ontstaan. Niet alle paarden geven deze pijn dus even duidelijk aan. Dat wil niet zeggen dat er geen problemen zijn.

ShannaY schreef:

Braaf paard heeft geen pijn
Minder braaf paard wél..

ShannaY schreef:

Je spreekt jezelf zó onwijs tegen.

Clitia schreef:

Paarden hebben karakter, ja. En dat karakter zegt "je zoekt het zelf maar uit, ik heb pijn dus ik loop niet", "het doet pijn maar ik wil voor je werken", en alles daar tussenin.

ShannaY schreef:

Clitia schreef:

Paarden hebben karakter, ja. En dat karakter zegt "je zoekt het zelf maar uit, ik heb pijn dus ik loop niet", "het doet pijn maar ik wil voor je werken", en alles daar tussenin.

Als jou gedachtengang van karakters niet verder dan die opmerking gaat, heeft discussieren écht geen zin. Nu geef je wéér aan dat er alleen karakters zijn mét pijn, en alles daar tussen in.

Sizzle schreef:

Een paard dat onder de man zich als een ezel gedraagt en vervolgens met zijn staart op zijn rug door de wei loopt te showen en changementen aan de lopende band maakt...daarbij moet je je geld beter in lessen stoppen ipv fysio (maar da's mijn mening).

Sizzle schreef:

Weet je waar ik mij de meeste zorgen over maak? Paarden die altijd maar braaf zijn. 4 jarigen die nooit een bokje geven of een trucje proberen, zowel onder de man als los in de bak. Tot nu toe waren die zorgen vrijwel altijd terecht, in alle gevallen hadden die paarden pijn (meestal hoefkatrol). Een paard dat onder de man zich als een ezel gedraagt en vervolgens met zijn staart op zijn rug door de wei loopt te showen en changementen aan de lopende band maakt...daarbij moet je je geld beter in lessen stoppen ipv fysio (maar da's mijn mening).
Daarom durf ik zelden te oordelen of een paard pijn heeft of slecht opgevoed is als ik hem verder niet los of op stal heb gezien.

Clitia schreef:

Als het probleem is opgelost, moet er gereden worden. Maar er is een verschil tussen mode en nieuw besef.

En ook een paard met goede resultaten en een prima ondertredende achterhand kan pijn hebben. Neem Salinero, hij loopt geweldig, wint wat er te winnen valt... Maar hij slaat naar 't been, legt zijn oren in z'n nek, toont het wit van zijn ogen, doet alles wat hij kan om te vertellen dat hij pijn heeft...

Maar hij heeft 't geweldige karakter dat hij toch werkt. En hoe!

Clitia schreef:

Als het probleem is opgelost, moet er gereden worden. Maar er is een verschil tussen mode en nieuw besef.

En ook een paard met goede resultaten en een prima ondertredende achterhand kan pijn hebben. Neem Salinero, hij loopt geweldig, wint wat er te winnen valt... Maar hij slaat naar 't been, legt zijn oren in z'n nek, toont het wit van zijn ogen, doet alles wat hij kan om te vertellen dat hij pijn heeft...

Maar hij heeft 't geweldige karakter dat hij toch werkt. En hoe!

Pava schreef:

Klopt Mireille, veel paarden hebben het in hun rug. Maar dat is denk ik een feit en niet zozeer modeverschijnsel. Het is onvoorstelbaar wat een kleine misstap op het land of een dolletje met een weidemaatje kan doen met de rug van een paard. Om maar te zwijgen over wat slechte rijkunst met een paardenrug kan doen.

Ik laat mijn paard zo'n beetje ieder kwartaal bekijken door een osteopaat en ik heb al eens meegemaakt dat ie na een lange vakantie zelfs vastzat. Verkeerd bewegingkje gemaakt op stal of bij het losgooien. Helaas is mijn paard zo'n "watje" dat zelfs de kleinste blokkade van een wervel tot problemen kan leiden. Dus ik neem het zekere voor het onzekere en laat hem regelmatig bekijken.

Overigens geef ik mijn geld uit aan goeie instructie én de osteopaat. Voor mij een bewezen goeie combinatie.

Pava schreef:

Ik denk dat we er bij Salinero voor het gemak wel even vanuit kunnen gaan dat ie super begeleidt wordt. Dus ik vind dat ook niet zo'n goed voorbeeld.

Ik begreep dat het in dit topic voornamelijk gaat om de huis-tuin en keuken ruiters en paarden zoals ik. In dat geval denk ik op een willekeurige basiswedstrijd ook vaak dat er heel wat werk te verrichten valt voor fysio's en osteopaten. EN goeie instructeurs.

Ik gebruik altijd paracetamol.

Het wie was er eerder de kip of het ei verhaal gaat in mijn geval niet op. Jammer, leuk geprobeerd.

ShannaY schreef:

Wat een ontzettend zweverig gedoe allemaal zeg..

Ik denk dat mijn paard een prima proefpaard zou zijn om te laten zien dat een paard ook gewoon stout kan zijn.

Pava schreef:

Jawel, maar ik - en dan spreek ik alleen voor mezelf - sluit liever eerst een medisch probleem uit, voordat ik verder ga sleutelen aan het rijtechnisch probleem. Ik wil eerst heel zeker weten dat er geen lichamelijk problemen zijn, voordat ik doorvraag om te voorkomen dat ik ijzer met handen ga zitten breken.

In mijn ogen gaan de fysio/osteopaat en goeie instructie hand in hand. Een blokkade op laten heffen om vervolgens op de oude, verkeerde rijtechnische voet verder te gaan heeft uiteraard geen zin. Ik ben je met je eens dat veel zaken rijtechnisch op te lossen zijn, maar dat weet je pas 100% zeker als je het dier eerst even hebt laten bekijken.

Pava schreef:

Kapot gereden misschien? Door de ambitie van de ruiters?

Mireille1970 schreef:

Pava schreef:

Kapot gereden misschien? Door de ambitie van de ruiters?

Nee nee nee (lees nou goed), bij aanvang!! Die zijn nog niet gereden, kom je niet aan toe.