Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
Ayasha schreef:Precies. In mijn ogen begint die redenatie ook al een paar stappen terug, namelijk bij de opmerking van manubres: we doen dit voor ons eigen entertainment en hoe ver willen we daarin gaan? Wat is nog acceptabel? Wij kiezen ervoor om erop te gaan zitten, wij kiezen ervoor om op hoog tempo een parcours in te rijden, wetende wat dat met het paard doet. Dat je dan gaat zeggen "ik moet wel harder inkomen, want anders reageert hij niet," ja, logisch, je wilt ze ook niet vol een hindernis in laten rennen, maar de vraag is dan of dat entertainment (want dat is het, niets meer, niets minder) nog wel in verhouding staat tot wat het dier te verduren krijgt.Mag ik dan tegen zere schenen schoppen en zeggen dat het mij recreatief op valt dat springruiters in het algemeen wat minder zachtzinnig rijden dan dressuurruiters?
En daarmee bedoel ik niet dat dressuurruiters "niet kunnen trekken" want ik weet dat ze daar heel goed in zijn. Maar ik heb het ide dat het in de dressuur nog wat meer "taboe" is en men het meer probeert te ontkennen ofzo?
Ik weet niet of dat perse beter is maar het geeft voor mij wel het ide dat de trekkende dressuurruiter op zeker niveau ergens wel beseft dat dit "niet oke" is. Waar de trekkende springruiter daar in mijn ervaring veelal wat makkelijker over denkt a la "tis wel 500kg adrenaline dat je door een parcours moet loodsen." (een veel gelezen statement op bokt ook overigens.)
Mkango schreef:Ayasha schreef:Precies. In mijn ogen begint die redenatie ook al een paar stappen terug, namelijk bij de opmerking van manubres: we doen dit voor ons eigen entertainment en hoe ver willen we daarin gaan? Wat is nog acceptabel? Wij kiezen ervoor om erop te gaan zitten, wij kiezen ervoor om op hoog tempo een parcours in te rijden, wetende wat dat met het paard doet. Dat je dan gaat zeggen "ik moet wel harder inkomen, want anders reageert hij niet," ja, logisch, je wilt ze ook niet vol een hindernis in laten rennen, maar de vraag is dan of dat entertainment (want dat is het, niets meer, niets minder) nog wel in verhouding staat tot wat het dier te verduren krijgt.Mag ik dan tegen zere schenen schoppen en zeggen dat het mij recreatief op valt dat springruiters in het algemeen wat minder zachtzinnig rijden dan dressuurruiters?
En daarmee bedoel ik niet dat dressuurruiters "niet kunnen trekken" want ik weet dat ze daar heel goed in zijn. Maar ik heb het ide dat het in de dressuur nog wat meer "taboe" is en men het meer probeert te ontkennen ofzo?
Ik weet niet of dat perse beter is maar het geeft voor mij wel het ide dat de trekkende dressuurruiter op zeker niveau ergens wel beseft dat dit "niet oke" is. Waar de trekkende springruiter daar in mijn ervaring veelal wat makkelijker over denkt a la "tis wel 500kg adrenaline dat je door een parcours moet loodsen." (een veel gelezen statement op bokt ook overigens.)
Is dat niet dat hunting-jumping of zo waar het juist helemaal niet zo om snelheid gaat, maar juist om hoe netjes het dier door het parcours gereden wordt, het liefst met een ruiter die nagenoeg stil zit? Dat geeft al een heel ander beeld dan hoger, sneller, scherper etc. Net zo competitief, maar minder "hard" (in theorie).
996981 schreef:Daarom ook de toevoeging "in theorie." In de ideale wereld etc. etc., maar helaas is die wereld, in alle takken van de sport, niet ideaal. Alleen weet ik niet genoeg van de hunterwereld om daar echt concreet iets over te kunnen zeggen, maar dat ook daar genoeg misstanden zijn, geloof ik op je woord hoor. Waar er status, geld en macht te halen zijn... Alleen de theorie erachter is wel paardvriendelijker dan altijd maar het randje van de vermogens van het dier opzoeken.In de hunter wereld zijn zo mogelijk nog meer misstanden dan in het gewone springen..
pol013 schreef:Maar hebben jullie het nu over enkele excessen (jagen en rukken en plukken in het 1.50, en medelijden met jachtpaarden) of over de grote massa?
Want mijn punt is dus dat er vast (en zeker( excessen zijn maar dat de grote meute heel acceptabel omgaat met zijn paarden. En dat ik daarom best graag moord en brand roep* over excessen maar geen enkele behoefte voel om de grote meute te verketteren.
*maar nog liever promoot ik hetgeen mij ideaal lijkt, op bescheiden schaal