Hangt van het kaptoom af of er een ketting in zit. Er zijn ook klassieke zonder ketting.

Maar zal een leer omwikkelde ketting, die door de schakels vormt om de neus, straffer zijn dan een, of twee, bit(ten) op de gevoelige lagen van de mond?
Waarbij afhankelijk van het soort bit ook druk achter de oren en onder de kin hebt.

Druk die bij de strakke bijzet uit het filmpje in de openingspost ook niet te vermijden of te verlichten is.
Nog verder opkrullen zorgt voor grotere beperking van de ademhaling.

Maar dat gaat je ook niet lukken met vaste hulpmiddelen als bijzet, pessoa etc.
Als je handig bent met de dubbele longe lukt het nog wel aardig) denk ik).

Dat kan inderdaad met een bijzet ook niet. Dubbele longe is inderdaad anders.

Ik rij trouwens ook niet op die manier met continu begrenzen. Als je paard uitzwaait, dan vraag je vaak iets wat hij niet kan verwerken. Ik wil dat m’n paard gewoon zelf een cirkel kan lopen zonder uitzwaaien, ik wil ze daar niet continu mee moeten helpen.

Longeren heeft voor mij een heel ander doel. Ik denk dat 99% van de mensen heel blij mag zijn als ze een paard vwnw, met lengtebuiging aan de longe kunnen laten lopen. Zodat het paard kan leren z’n rug los te laten, als compensatie van de training onder het zadel, waarbij meer inspanning/verzameling wordt gevraagd en bij de meeste, niet perfecte mensen is het dan een mooie compensatie voor rijden met ruitergewicht, zadel en te veel spanning op de rug, om dan te longeren en te focussen op ontspanning in de rug.

bovendien kun je aan longerlijn heel goed zien waar het niet soepel is, mits het vrij kan bewegen,
met hulpteugels gaan ze imo te gemakkelijk in een houding lopen, uitzonderingen natuurlijk daargelaten

voor mij mag het dan met het hoofd bewegen zoveel waar en hoe het nodig is, imo voor het paard gymnastisch bezig zijn, rekken en strekken vanuit de schouder en boeg moet imo ook kunnen

Met een pessoa kan dit wel. Maar...... je moet hem dan wel heel slim afstellen.
Je hebt met een pessoa de mogelijkheid om het deel bij de billen af te stellen, dat is een deel wat ik altijd laat aansluiten, daar zit elastiek in, dus ik zorg alleen dat dat recht is. Dan heb je twee lijnen die vanaf de borst, of de zijkant, naar de bitringen lopen, en via een katrol door de longeersingel weer aansluiten op het achterste deel, daar kun je wat mee spelen. Door dan de longeerlijn aan de buitenste bitring, over het hoofd door de binnenste bitring te laten lopen, kun je lengtebuiging vragen, die dan aan de andere kant wordt begrensd door de pessoa.

Voorwaarde is dan wel dat hij zo los staat afgesteld aan de voorkant dat het paard met het hoofd in de lucht kan als ze wil. Strakker vind ik niet fijn en ook niet constructief. Het rondlopende deel aan de voorkant hoort min of meer als een gogue te werken, en het idee is dan ook dat hij nergens hard wordt. Bij een bijzet riepen mensen vroeger dat ieder paard er op nageeft, maar je handen mogen nooit zo hard worden als een bijzet, er is dan geen verend contact en dat wil je niet.
Met een goed afgestelde pessoa is dat er wel. Ik geef zonder meer toe dat dat lastig is, vind ik zelf ook, maar dat is met meer middelen. Het is niet omdat er mensen zijn die het middel niet goed gebruiken, dat het hele middel slecht is.

De dubbele longe vind ik echt geweldig om die reden, en ik geef er de voorkeur aan. Maar ook daar vind ik begrenzen van de achterhand belangrijk, en ik laat hem dus achterlangs lopen. Op die manier heb ik ook meer controle over de schouder, en met de zweep vraag ik het paard van de binnenschouder af te komen. Datzelfde doe ik overigens ook met de pessoa, anders kan hij aan de andere kant nooit de buitenschouder begrenzen.

Mja, ik weet dat veel mensen het op die manier gebruiken, voor mij is het een trainingsmiddel waarbij mijn gewicht niet in de weg zit. Ik gebruik de longe dus wel echt voor gymnasticerend werk, en niet alleen voor de ontspanning. Ik vond de longeerlessen die ik kreeg ook echt heel nuttig en fijn.

Ik vind touwtjes daarom ook nuttig, ik heb ooit eens een clinic gevolgd bij Lammert Haanstra. Maar ik ben zelf niet handig genoeg met touwtjes en gebruik ze dus ook niet. Ik wil daar nog eens wat hulp bij hebben.

Ik vraag mij af hoe je lengtebuiging kunt vragen via een lijn die een opwaarts contact maakt in de mond en daarbij ook druk achter de oren geeft?
Of maak ik een natuurkundige denkfout?

Waarom moet de lengtebuiging begrenst worden?
De ribbenkast moet toch juist naar buiten toe roteren?
Of bedoel je dat de buitenschouder begrenst wordt?

Wat ik een nadeel vind van de verbinding tussen achterhand en mond is dat het paard bij het naar achteren bewegen van het achterbeen zichzelf een rukje in de mond geeft.

De ribbenkast moet idd naar buiten toe roteren, maar de schouder moet begrensd worden. Als je de schouder niet begrenst, krijg je ook de rotering naar buiten niet.

Eens wat betreft het rukje in de mond, anderzijds wordt dat bij de pessoa opgevangen door het elastiek. En dat is ook de reden dat ik achter laat aansluiten en de voorkant vrij los afstel.

Maar op welke manier begrenst de pessoa de schouder?
Ik zie het niet voor me

De lijn loopt van tussen de voorbenen of aan de zijkant, door de katrol aan de bitring terug langs de schouder.

Die lijn loopt toch over bijna de gehele lengte van het paard? Hoe kan het begrenzen bij de schouder maar een stukje verder niet de ribrotatie tegen werken?
Daarbij bij lengtebuiging wordt het paard langer aan de buitenkant maar de pessoa blijft hetzelfde.
Net als bij je hulp aan de longeerlijn zie ik niet hoe je lengtebuiging kan krijgen

Dit is trouwens hoe ik longeer. Op deze foto is mijn paard trouwens vier jaar en nog niet zadelmak

[ img ]

ziet er goed uit Fransje, leuk aan het werk mee lopen is vaak - vooral met jonge paarden - fijn en afwisselend,

Excuus, ik zal me even verduidelijken.

Wat ik niet erg vind is als een paard wat lager ingesteld loopt en daarbij wat achter de loodlijn loopt, mits het niet achter de loodlijn getrokken wordt en het neusje dus wel zo ver als anatomisch mogelijk is er uit blijft. (kin blijft naar voren wijzen)

In dit geval zie je dat het paard achter de loodlijn loopt maar de neus er wel uit heeft.
[ img ]

In tegenstelling tot een achter de loodlijn getrokken paard waarbij de neus er dus niet meer uit is maar naar de borst getrokken wordt.
[ img ]

Dat kan als je een paard hebt voor jezelf en zo werkte ik ook graag bij paarden van mezelf om ze eerst rustig en sterk te maken, rem, stuur, bitloos aan de dubbele longe etc. Werkt perfect.
Maar in de realiteit als paarden er niet staan voor particulier gebruik dan is deze tijd er niet. Veel paarden reageren verschillend ohz afhankelijk van hun bouw en voorkeur. De meeste mensen die zadelmak maken houden de teugels in eerste instantie vrij kort (vanwege bokken) en het hoofd wat hoger. Maar de fase die ik bedoel is die na het zadelmak maken, als een paard wat meer op eigen benen moet gaan lopen. De ene heeft de neiging zich er wat meer uit te drukken voor, de ander maakt zich sterk, scheef en sommige gaan zich wat ontrekken door achter de loodlijn te lopen. Als je kijkt bijv. naar hoe de hengsten gepresenteerd werden bij de zadelpresentatie dan zie je ook veel paarden die in een houding lopen waar ze eigenlijk nog geen kracht voor hebben achter. (precies waar dit topic mee begint) Als je goed kijkt zie je er verschillende ook op verschillende momenten achter de loodlijn komen, omdat ze niet genoeg kracht hebben nog.

Ik snap wel wat jij zegt, en zo kan ik ook longeren. Maar als ik wil verfijnen en echt meer door het lijf wil gaan werken dan gebruik ik dus wel hulpmiddelen. Touwtjes of dubbele longe.

Dat laatste ben ik geheel met je eens.

Wbt dat uitzwaaien, mijn ervaring is meer dat als je een paard echt wilt gaan rechtrichten dmv lengtebuiging dat ze dit moeilijk vinden in eerste instantie want er moeten spieren opgerekt worden. De nauurlijke reactie van een paard is om daar onder uit te komen. Daarom is het handig om te kunnen begrenzen, dat doe je ohz ook. Wel is het natuurlijk de kunst om het stapje voor stapje te vragen, niet over grenzen gaan maar ze soms wel op te zoeken om vooruit te komen.

Dat overzicht is er wel, want dat hebben we n.a.v. het topic dat Elisa net deelde gemaakt van de paarden van Glock, omdat daar veel over te vinden is. En daar in dat topic gedeeld.
Conclusie was dat het echt inslapen van een paard na blessure of anderszins niet boven "normaal" was.
Dat sommige paarden het niveau niet halen voor de topsport wil helemaal niet zeggen dat ze dan stuk zijn.
Sommige worden ook gewoon verkocht, vaak ook naar het buitenland. En dan hoor je er ook vaak niet veel meer van.

Wat betreft het bijzetten reageer ik even op dit stukje:
De hardste hand kan niet zoveel pijn in de mond van het paard veroorzaken als de bijna absolute beperking van het vastbinden van het paard met staande bijzetteugels of slofteugels aan het zadel of de longeersingel. […] Maar zelfs bij een ervaren paard veroorzaakt een dergelijke beperking saaiheid en is het een ongerechtvaardigde grofheid. Het is mijn overtuiging dat elke vaste bijzetteugel de mond meer kapot maakt dan helpt.

Dat is echt onzin. Een terugwerkende hand, of een los/vast verbinding zijn veel grover dan een (goed afgestelde) vaste bijzet. Wel zoals Elisa ook zegt, vast gemaakt aan de zijkanten (zodat het paard niet in zijn houding wordt belemmerd) en niet onder de buik (wat ik bij jonge paarden sowieso gevaarlijk vind om te doen). Vandaar het ik ook een grote hekel aan die longeerhulp die zonder longeersingel wordt gebruikt.

Ik vind eigenlijk elk tuig dat de voor (longeerhulp)- of achterbenen (pessoa) van een paard verbindt met de mond van het paard echt martelwerktuigen "Zagen", als je erop zit, is overal uit den boze, maar we laten wel het paard met z'n eigen 600kg beenwerk zichzelf naar beneden zagen




Het paard moet vooral leren ontspannen in die buiging. Het idee dat een paard van alles moet oprekken in een simpele lengtebuiging, klopt niet. Als het paard er onderuit wil komen, is het echt te oncomfortabel. Als je dan gaat "begrenzen", dan vindt hij wel een andere (subtielere) manier om eronder uit te komen (kantelen, achter de loodlijn etc etc).
Kan juist mooi aan de longe, je begint op een 20 m cirkel en verkleint naar 19m, wacht tot het paard in die kleinere cirkel ontspant en hals laat zakken en vergroot dan weer. Dan ben je echt met ontspanning, coördinatie en lengtebuiging bezig.

@avalanche81: Voor mij ís gymnastiserend werken dus juist grotendeels ontspanning. Zodra je die ontspannen basishouding hebt, kan je de grenzen iets gaan verleggen. Overgangen en schijn-overgangen, volte vergroten en verkleinen etc etc.

Een terugwerkende hand is nooit zo stabiel krachtig qua inwerking in de mond als de zeer kort afgestelde bijzetteugels uit het filmpje. Dat is waar het hele artikel omdraait.

Paard kan onmogelijk aan de druk ontsnappen!
Nou ja in ieder geval niet zonder zichzelf verder in de ademhaling te beperken.

Bedenk wat het doet in de mond, en in het hoofd. van het paard.

imo kan een paard zich alleen ontspannen als het daartoe fysiek in staat is,

gedwongen word te ontspannen door in een houding te moeten lopen is imo niet mogelijk en het vwnw moet terwijl er geen ruimte is om de impuls van achter naar voor te laten afvloeien door de bijzet, dat geeft maar een beperkt ruimte



https://dressagepro.nl/een-jong-paard-l ... oet-weten/

In het stukje dat ik aanhaal staat alleen "vaste bijzet". En daar ben ik het niet mee eens.

fransje: Ontspannen is voor mij al iets vanzelfsprekends, een gespannen paard buigt niet hoor..en een gespannen paard leert ook niet. Juist wat jij omschrijft zo werk ik ook aan de longe onder andere. En dan nog in de ontspanning moet er soms wel iets opgerekt worden, maar nooit over de grens van het paard.

Ik ben nog nooit een paard tegen gekomen die voordat je het helemaal rechtgericht en verzameld loopt niet even door een wat moeilijker stukje heen moet komen.

Ben het met Babootje eens, terugwerkende hand en los vast verbinden zijn voor een paard absoluut niet prettig. Ik denk wel dat een hulpteugel die zo strak vastgemaakt wordt zoals in het filmpje bij de openingspost ook echt niet prettig voor een paard kan zijn. Zo leer je ze volgens mij juist harder te worden in de mond en verkeerde spieren aan te spannen waarbij je imo inderdaad juist op zachtheid, losheid, ontspanning en loslaten zou moeten inzetten.

Dat mag


Jij schrijft dat een goede afgestelde bijzet een paard niet in zijn houding belemmert. Maar is het idee van dit soort hulpmiddelen nu niet net om het paard wel te belemmeren bepaalde houdingen aan te nemen?
Paard wordt niet bepaald uitgenodigd maar geforceerd in de hoofd-halshouding.
Bij jonge paarden die sowieso nog bezig zijn met hun balans en evenwicht bind je een hulpmiddel om de balans te vinden vast in een geforceerde houding.

ik heb de voorkeur los - zonder enig hang en sluitwerk - te longeren tot ze min. 5 á 6 zijn en volledig gewisseld hebben zodat er geen pijn associatie kan groeien met het bit/longeren/werken aan de hand ect.

als ik een paard bijzet kan het niet aangeven dat het ongemakkelijk is in een bepaalde houding en dus gaat een paard compenseren, kan ik niet blij mee zijn

gebruik altijd - als ik met bit longer - een koppelstukje

Als je het verkeerd gebruikt als dwang ipv hulpmiddel dan is alles fout natuurlijk, zelfde met pijn associatie met bit/ longeren/ werken aan de hand. Dan doe je iets niet goed, en daar zit het probleem. Foutief gebruik van hulpmiddelen.

Bijzet ben ik geen fan van omdat ze kunnen klapperen, maar met touwtjes vind ik niets mis mits goed gebruikt en dan quote ik mezelf maar even:

"Nee joh, de bedoeling is om het paard uit te nodigen in een houding te gaan lopen. Persoonlijk heb ik er een hekel aan als er bijgezet wordt naar de buik van een paard omdat dat altijd afdwingen is. Paard kan dan immers het hoofd niet meer helemaal omhoog doen.

Om antwoord te geven op je vraag:
Als je met touwtjes bijzet aan de zijkant van de longeersingel, dus over het kopstuk, door de bitringen van binnen naar buiten. Dan zet je het dus niet zo strak in stilstand dat het paard gedwongen wordt in een houding. Maar dat het paard nog gewoon de vrijheid heeft om het hoofd omhoog te doen zonder gehinderd te worden door de touwtjes. Vervolgens ga je longeren zoals je zou gaan rijden, het paard achter activeren waarbij het dus nog gewoon met het hoofd omhoog loopt. Zodra het paard meer door het lijf komt gaat het vanzelf zakken en de touwtjes gebruik je dan alleen om de houding wat te begrenzen. Dat het niet te diep gaat lopen en op de voorhand duikt en dat als je de longeerlijn door de binnenste bitring doet en vastmaakt aan de singel, je wat stelling/ lengtebuiging kan vragen zonder dat het paard het hoofd gaat kantelen oid. De touwtjes begrenzen dan de buitenschouder.

Wat mensen vaak vergeten met longeren is dat je een paard daar ook aan de hulp moet maken. Dus scherp maken van achteruit dmv overgangen. Zorgen dat het paard gelijk voorwaarts vertrekt op je stemhulp etc."

Geloof me, als jury is dit echt een stokpaardje van me. En je wil niet weten, van B tot Z2, wat je dan voor reacties/vragen krijgt over dat lage punt bij gereden zijn, of waarom soms12 keer de opmerking: te diep, te kort in de hals op het protocol staat
Maar goed, op dit gebied heb ik een missie zeg maar . En het is wel mooi om te zien dat er ook ruiters zijn die toch veranderen van rijstijl.

Hier ligt een heel belangrijke taak voor het gehele jury korps, van B tm Grand Prix.