Sakura789 schreef:Welke initiatieven heeft de topsport uitgerold om veranderingen aan te brengen?
Ik denk dat het een utopie is om te verwachten dat het uit de gelederen zelf komt. Het draait om geld en zodra er kosten worden gemaakt die geen waarde toevoegen, is het hoogst ongebruikelijk dat er veranderingen komen.
Gelukkig zijn er een aantal individuen die wel het goede voorbeeld geven. Bijvoorbeeld de Zweedse springploeg en Jessica von Bredow-Werndl, dichterbij huis Jill Huijbregts. Alleen het grote stuk daaronder zie ik weinig veranderen. Daar waar het over de grote aantallen gaat, gepropt in stallen van 3x3 en twee keer daags eruit komen om een rondje in de stapmolen te doen en te trainen. Die de paarden klaar stomen voor de jonge paardencompetities.
Alleen zijn er ook individuen die er beruchte trainingsmethoden op na houden. Dat buitenstaanders dan aan de bel trekken, dat snap ik. Soms is het vanuit je eigen bubble heel vanzelfsprekend, maar hoeft dat niet zo te zijn.
Daar waar geld de drijfveer is, is het dier vaak de dupe. Dan heb ik het niet over de particulier die een paard met soortgenoten kan houden, een sprongetje maakt en af en toe het bos in gaaat.
Nederland blijft hier wat mij betreft inderdaad achter, maar in de internationale sport zijn wel positieve veranderingen gaande. Sowieso al bijv. in de jurering bij de dressuur. En hopelijk geeft het succes van Dinja en haar andere manier van trainen bij Rieky die vooral let op van achter naar voor en goed lichaamsgebruik en een losse bovenlijn ook bij wat andere die vastgeroest zitten in hun patroontjes wat positieve beweging.
Ben het ermee eens dat er nog veel verbetering wenselijk is in het management van de paarden. Wordt altijd een beetje verdrietig als ik foto's zie van bepaalde ruiters met een paard in de wei maar ik gewoon weet dat het een uurtje los in de wei per week is...
Of paarden die de hele zondag op stal staan wegens dat het bedrijf zondag gesloten is..huur dan gewoon iemand in die voor ze zorgt. Volgens mij gebeurd dit gelukkig wel meer dan twintig jaar geleden.
Of fokmerries die een half jaar lang in een soort grotere stal staan (geen loopstal) en er nooit uitkomen want men kijkt er nauwelijks naar om. Met de dikke stalbenen aan toe.