Wie heeft het over specifiek dressuurruiters? Ik in ieder geval niet

Nouja dat heb ik inmiddels al zo vaak gehoord...

Ik ben een dressuurruiter en geen bange poeperd maar ik zie wel heel veel ruiters op wedstrijd die behoorlijk kunnen dramatiseren. En ik heb helaas geen dooie fjord dus daar kan je het niet op steken.

Ik schaar mezelf wel in de categorie bange poeperds

Tja dramatiseren of gewoon rekening houden met een bepaald karakter wat ook nogal wat anticipatie vraagt in sommige gevallen?

Helemaal mee eens buiten rijden vind ik eigenlijk ook voor ontspanning van paard maar goed zijn de meningen over verdeelt

En in denk ook wel dat er ras verschil in zit ene ras is nu eenmaal een rustige karakter als de andere toch ligt het enorm eraan hoe je met je paar omgaat en wat je hem/haar “gunt”

communicatie tussen ruiter en paard is zeker heel belangrijk, en dat zal zeker per ras / karakter /temperament verschiilem denk ik , maar ook de graad van africhting en de wijze van rijden/cq opleiden. ben het met je eens meningen zijn hierover verschillend

Ik ook hoor. Ik ben echt geen held in die dingen

Ik zou het wel willen zijn, lijkt me best leuk

Ik denk dat de meeste mensen mij niet als angsthaas zouden beschrijven. Ik leid vooral jonge paarden op. Zowel springen als dressuur en durf prima een buitenritje etc te maken. Ik ben me echter wel altijd heel bewust van mijn kwetsbaarheid

Dat is alleen maar verstandig, ongelukken zitten in een klein hoekje.

Voorbeeld, mijn destijds werkgeefster kwam tijdens zo,n ontspannen bosritje onder het paard terecht. Paard raakte vast met de staart in het prikkeldraad, raakte in paniek en viel. Om op te staan moest het paard terug over haar heen rollen. Zij kon niet weg .. resultaat was klaplong, gebroken ribben en coma van vier maanden. Zo stom kan het gaan. Ze is daarna nog wel nog naar buiten geweest maar uiteraard altijd met wat angst daarna.

Bij mijn eerste dressuur paard was ik andere types en coolere paarden gewend. Met deze ging ik hetzelfde doen, langs de weg rijden naar het bos etc. Schrok van een vrachtwagen en sprong er zo voor..zag toen mijn leven ook wel even voorbij flitsen.
En zulke stomme acties had die vaker.

Ander paard raakte in paniek van loslopende hond die er achter aan ging, en heb ook eens zoiets gehad met de hertenluisvlieg. Paarden die van achter aan kwamen, mountainbikers, scootmobiel etc.

Met als resultaten dus allemaal er vandoor gaan, wel of niet bokkend waarbij ik soms wel en soms niet bleef zitten.

Nee, ik ben van better safe then sorry inmiddels.

Sommige paarden vinden op buitenrit ook gewoon echt niet leuk want ze zijn alleen en bij hun kudde weg. Dan is er helemaal niks ontspannends aan mits je met meer bent.

Dramatiseren in de meerderheid van de gevallen die ik zie. Je kan je heel bewust zijn van je kwetsbaarheid zonder zo verkrampt te zitten dat je zelf de knol bang maakt.

Dat klinkt simpel, maar is het natuurlijk niet. Niet iedereen is daartoe in staat

Dat begrijp ik maar IMO moet je dat voor je eigen veiligheid en voor de mensen rond je dan ook erkennen. Op wedstrijd worden soms ronduit gevaarlijke situaties gecreëerd door dergelijke ruiters.

Dit is precies waarom ik niet meer buiten rijd. Ik ben mijn leven nog niet zat.

Niet ieder paard is er geschikt voor ook, al ben ik wel voorstander van buiten/ bos rijden waar mogelijk.

En mensen die bang zijn.. die heb je natuurlijk overal. Heb eens een lesklant gehad die zo bang was maar zo graag buiten wilde rijden. Wat uiteindelijk ook gelukt is, had een super brave Fries die niet verblikte of verbloosde van haar angst.

Ik denk dus ook dat vooral de match moet kloppen. Er zijn paarden die vertrouwen geven en paarden die vertrouwen nodig hebben. Die laatste zijn een match met bange ruiters.

Dat klopt. Aan de andere kant zijn dan niet de enige ruiters die onveilige situaties veroorzaken. Ik denk dat juist de mensen die géén gevaar zien en dus niet bang zijn, vaker voor dergelijke situaties zorgen.

Daarnaast kun je in je comfortzone geen vertrouwen opbouwen. Wellicht gaat het thuis heel goed en kan iemand zonder spanning rijden, terwijl zo’n combinatie op ander terrein wel spanning heeft. Van thuisblijven wordt dat niet anders.

Je kunt ook niet bang zijn, heel goed kunnen rijden en toch voorzichtig zijn en risico's onderkennen.

In het bos rijden vind ik een heel goed onderdeel van training, zeker voor jonge paarden. Lange stukken rechtuit galopperen!

Dat dus. Ik weet niet of ik perse goed kan rijden maar ik ben niet bang. Ik ben me echter wél bewust van de risico’s en ik heb ook al besloten om niet op te stappen omdat het risico te groot was in mijn ogen. Niet bang zijn betekent niet dat je denkt dat je onsterfelijk bent. Je kan dan even zeer je limieten kennen en de gevaren. Anders blijf je ook niet lang heel. Weten wat je kan is alleen goed voor je ego. Weten wat je niet kan houd jou, je paard en de mensen rondom je veilig. Mijn merrie heb ik lang thuis gehouden. Tot ik zeker was dat het veilig was om haar mee op wedstrijd te nemen. Ik vind het mijn plicht om die verantwoordelijkheid te nemen voor mijn naasten, mijn paard en de andere mensen waar ik ‘bij’ ga rijden.

Spanning hebben is ook niet hetzelfde als zo bang zijn dat je je paard bang maakt. De mensen met spanning zijn geen probleem. De mensen die zo bang zijn dat ze hun paard bang maken zijn even gevaarlijk als die wat denken dat hen niks kan overkomen.

Ik vind het lastig te beoordelen of ruiters hun paard bang maken. Volgens mij is dat meestal een wisselwerking. Echt bang wordt iemand over het algemeen niet zomaar

[quote="Elisa2"
Ander paard raakte in paniek van loslopende hond die er achter aan ging, en heb ook eens zoiets gehad met de hertenluisvlieg. Paarden die van achter aan kwamen, mountainbikers, scootmobiel etc.

Met als resultaten dus allemaal er vandoor gaan, wel of niet bokkend waarbij ik soms wel en soms niet bleef zitten.

Nee, ik ben van better safe then sorry inmiddels.[/quote]

Dat zijn eigenlijk voorbeelden waar ik nadat het goed is afgelopen niet meer over na zou denken.
De oorzaak van het schrikken is dusdanig duidelijk.
Ik heb meer problemen met paarden die uit het ogenschijnlijk niets ontploffen en gaan.
Daar valt totaal niet op te anticiperen.

Ik heb duizenden buiten kilometers gemaakt op diverse paarden. Heb ook akkefietjes meegemaakt maar bang ben ik niet.
Wel bewust van mijn kwetsbaarheid en dus niet roekeloos en houd altijd in mijn achterhoofd dat andere mensen geen rekening houden met paarden.

Veel mensen gaan vanuit spanning hun paard heel kort houden en bouwen daardoor nog meer spanning op.

Het is een logisch idee vanuit een mensenbtein om dingen dichtbij en strak te houden, trekken etc voor controle.
Dat kan bij paarden juist averechts werken.

Nou mijn schimmel is braaf in de binnen en buiten bak maar buiten rijden hebben we opgegeven want ze doet echt alles en vooral achteruit lopen en ziet ze geen sloot boom of prikkeldraad meer en ja dan ben ik echt bang is misschien een wisselwerking maar meerdere mensen hebben het geprobeerd en ze blijft zo onzeker buiten

Dat klopt, vasthouden zorgt voor meer spanning en als ze er vandoor gaan als je vast blijft houden heb je ook niets meer te zeggen. Voor mij schort er dan ook iets aan de dresuurmatige africhting.

Cantodea, dat herken ik ook wel. Het ergste ie dat ze dan zulke domme acties kunnen hebben.

En ja, er zijn ook paarden die uit het niets exploderen maar die hebben vaak al veel (basis) spanning..zijn introvert oid en laten niet zo duidelijk symptomen zien..en dan hoeft er maar iets te zijn wat de emmer doet overlopen en dan lijkt het uit het "niets" te komen.

Dat zijn eigenlijk voorbeelden waar ik nadat het goed is afgelopen niet meer over na zou denken.
De oorzaak van het schrikken is dusdanig duidelijk.
Ik heb meer problemen met paarden die uit het ogenschijnlijk niets ontploffen en gaan.
Daar valt totaal niet op te anticiperen.

Ik heb duizenden buiten kilometers gemaakt op diverse paarden. Heb ook akkefietjes meegemaakt maar bang ben ik niet.
Wel bewust van mijn kwetsbaarheid en dus niet roekeloos en houd altijd in mijn achterhoofd dat andere mensen geen rekening houden met paarden.[/quote]

Een goede ruiter voelt dat "uit het niets" op tijd aankomen, en anticipeert daar juist wel op