Bokt Nieuwsredactie
Sport



Dier en Recht heeft donderdag een persbericht verstuurd waarin ze 20 Nederlandse gemeentes oproepen om te stoppen met de kortebaandraverijen. Paardentrainer Rob de Vlieger heeft inmiddels bij NH Nieuws gereageerd op de berichtgeving.

Dier en Recht
Tussen mei en oktober organiseren 20 Nederlandse gemeentes 26 kortebaandraverijen. De meeste daarvan vinden plaats in Noord-Holland. De draverij in Medemblik is de oudste en bestaat al zo'n 175 jaar. Dier en Recht constateerde bij de eerste wedstrijden van het seizoen, in Assendelft en Venhuizen, al veel welzijnsproblemen. Volgens de dierenrechtenorganisatie gebruiken de pikeurs veel omstreden dwangmiddelen om de paarden te dwingen tot gehoorzaamheid. Het gaat hierbij om oordoppen, oogkleppen, bitten en het gebruik van een opzetteugel. Daarnaast wordt de tong strak vastgebonden aan de onderkaak met een pantykousje of postelastiek. Uit meerdere onderzoeken blijkt dat de gebruikte dwangmiddelen stress en verwondingen veroorzaken. De pijn- en stresssignalen van paarden worden echter door veel rijders genegeerd, of zelfs niet als zodanig herkend. In een brief aan de gemeentes geeft Dier en Recht uitleg over deze signalen, zodat raadsleden die tijdens de races kunnen herkennen.

Rob de Vlieger
Rob de Vlieger traint al meer dan dertig jaar dravers. Op wedstrijden heeft hij dan ook al vele prijzen gewonnen, die in de kantine staan. Toch is dat volgens De Vlieger niet het enige wat telt. Hij wijst op de posters met de anatomische weergaven van paardenlichamen. "Uiteindelijk gaat het daar om. Als paarden niet gezond zijn, kunnen ze ook niet presteren." De Vlieger 'luistert' naar zijn paarden, zegt hij. "Je kunt het zien als een paard angstig is of pijn heeft, en daar moet je rekening mee houden."

Volgens Rob de Vlieger is het bericht van Dier en Recht niet op waarheid berust. Hij zegt tegen mensen: "kom een keer langs, maak een praatje en kijk zelf met eigen ogen, maar roep niet vanaf de zijkant." Volgens Rob is het stuk van Dier en Recht, waarin ze zeggen dat de tong stevig aan de kaak wordt vastgebonden, niet waar. Het juiste geval is: "Wij gebruiken een nat gemaakte panty kous, die is ontzettend elastisch. Dan leggen we een lusje om de tong en maken dat met een strikje aan de onderkant van de kaak vast. De tong kan nog helemaal vrij bewegen, alleen het paard kan de tong niet over het bit gooien. Stel dat het paard dat wel doet, dan wordt het pijnlijk, want een tong hoort onder het bit te leggen. Wij doen dit juist om het paard diervriendelijk te kunnen sturen." Dier en Recht claimt ook dat uit onderzoek is gebleken dat 80% van de paarden wonden aan de mond heeft. Rob zegt dat dit pertinent niet waar is. "Ik wil zelfs bij deze Dier en Recht uitnodigen, kom gewoon totaal onverwacht, onaangekondigd, met een dierenarts naar keuze, mijn stal binnenlopen. Kijk alle paarden na, als ze niks vinden aan wondjes, is een excuus op zijn plaats."



Gebruikte bronnen:

• persbericht Dier en Recht
• NH Nieuws

Tja dier en recht…bijzonder stelletje is het. Wat ik nog meer bijzonder vind is dat ze door hun harde geschreeuw heel veel medestanders hebben terwijl ze echt geen idee hebben of dier en recht wel de waarheid spreekt. Dat laatste is nogal vaak in het grijze gebied zegmaar..

Ze hebben aardig wat fouten in hun rapporten staan waardoor ze voor mij steeds meer ongeloofwaardig worden. Als je al moet liegen om de boel te kunnen verkopen, dan geloof je zelf ook niet in waar je mee bezig bent.

Dat is al jaren zo in de agrarische sector.
Maar dan werd het door nog meer mensen als zoete koek geslikt.
Zonder te weten of het waarheid was.
.

Op bokt weten we betreft paarden dat ze flink overdrijven om het woord liegen maar niet te gebruiken.
Dat hun waarheden anders zijn dan de werkelijkheid.

Zijn er misstanden. Kunnen sommige dingen anders. Zeker


Maar ze zullen altijd aanhangers hebben die zelf niet kunnen denken.

Ik heb een paard gedurende enige tijd bij rob gehad, daar wordt gewoon goed met de paarden omgegaan. Komen los in de bak en /of de weides, naast de training en stalverblijf.
Gaf gewoon goed commentaar. Wat ik bij dier en recht mis, is kennis van zaken. Als men dat had, dan werd het veel beroerder voor de ruiters, beroepsbeoefenaren in de algemene paardensport.

Ik las reacties op de paarden vierdaagse in Epe afgelopen week op SM. Daar zag je heel veel mensen en paarden plezier beleven.

Men vond het maar belachelijk en zielig en veeeeeeels te warm...
Dat moest verboden worden...

Zo jammer weer.

Ja het is heel jammer dan mensen alles zo klakkeloos overnemen van Dier en Recht die liegen waar je bij staat en enige kennis van zaken ontbreekt er helaas ook.

Wat eigenlijk heel jammer is, want als ze dat wel hadden dan zou er wellicht ook daadwerkelijk iets aan het welzijn kunnen verbeteren.

Alleen dat ongezonde paarden niet kunnen presteren vind ik een dooddoener, beter kan uitgelegd worden waarom bijvoorbeeld zo'n panty gebruikt wordt. Ik als drafsport leek wist dat ook niet totdat ik hier las dat een paard anders kan stikken in zijn eigen tong. Nu lijkt dat me pas dieronvriendelijk dus met die kennis geeft het vastbinden van de tong al een hele andere betekenis.

En de tongband wordt ook lang niet bij alle dravers gebruikt hè, alleen als het noodzakelijk is. Ik heb er maar 1 gehad met die genetische afwijking aan het verhemelte waardoor de tong naar achteren kon schieten, de rest had dat niet en heeft dus ook nooit een tongbandje gedragen.

Aangezien een paard niet door z'n mond kan ademen is stikken in de eigen tong ook flauwekul natuurlijk

Maar een tong over het bit wil je gewoon niet in een wedstrijd - bij snelheden van 50 km/u opeens geen stuur meer hebben is gewoon gevaarlijk.

Bij een dorsal displacement of the soft palate schiet de tong naar achteren, belemmert zo de strottenklep om de mondholte af te sluiten waardoor het paard niet meer goed kan ademen. Er treedt dus wel een soort "verstikking" op bij deze afwijking. Mijn hengst gooide nooit zijn tong over het bit, maar kon niet goed ademhalen op topsnelheid zonder tongband.

Lastig wel voor mij merk ik. Want met name het stukje “De pijn- en stresssignalen van paarden worden echter door veel rijders genegeerd” dat is precies waar het voor mij in zit. En dan westrijdsport-breed. Want hoe ver ga je om het dier dus fit-to-compete te maken? Veel menselijke sporters lopen ook met tape of werken met extra fysio etcetera. Maar die kunnen erover communiceren. Bij dieren wordt er afgegaan op signalen of puur op hun prestaties. Zoals Rob zegt: “ Als paarden niet gezond zijn, kunnen ze ook niet presteren”. Paarden gaan vaak heeeeel ver over hun grenzen heen. Je moet van goeie huize komen die eerste signalen te herkennen.
En ik vind het paard er eerlijk gezegd nooit prettig uitzien alle takken van de draf- en rensport. Kortebaan als volksvermaak tijdens de warme zomermaanden in de stad met veel volk eromheen op keiharde bodem waar een mini laagje zand op ligt. Ik loop er met een wijde boog omheen. Dat is mijn mening hè!

Maar een tong over het bit wil je gewoon niet in een wedstrijd - bij snelheden van 50 km/u opeens geen stuur meer hebben is gewoon gevaarlijk. Niet alleen bij dravers wordt een panty kous voor dat doel gebruikt, bij volbloeds zie je dat ook. Niet te sturen paarden zijn pas echt gevaarlijk. Voor zichzelf, de jockey, de pikeur, de andere paarden in de koers ,het publiek etc.

Maar dat is een anatomische afwijking.

Bij 'normale' paarden is tong over het bit niet gevaarlijk omdat het paard dan kan stikken, maar omdat het paard niet meer te sturen is.
In 99 van de 100 gevallen dat een tongband wordt gebruikt is dat om tong over het bit tegen te gaan, niet omdat het paard een anatomische afwijking heeft.

Het heeft zin om de eerste signalen te herkennen, dat voorkomt roofbouw.
Ik ben het met iedereen eens dat het bij topsport, voor mens of dier, een dunne grens is - maar blijft staan dat niet alle topsport slecht voor het dier is.

Hoe verend denk je dat een sintelbaan is, of een zandbaan?
Uit Voorschoten herinner ik me een dik pak zand van plm 15 centimeter.

(Ik heb zelf liever mooi vlak gras, maar dat de korte baan in Voorschoten harder en dus slechter is dan de gewone koersen en trainingen - nee.)

Als je een paard hebt met een vlakke actie en een gelijkmatige ondergrond bij voldoende zandpakket (niet te veel) beter dan een paard met hoge werkende actie. Mooi gras op een kei harde kleiondergrond met de huidige weersituatie is ook niet hetgeen wat je wilt.

Ik geloof absoluut dat Rob een eerlijk mens is die goed voor zijn paarden zorgt. Het is alleen zo jammer dat de paardenwereld over het algemeen met zulke slechte argumenten komt, waar heel makkelijk gaten in te schieten zijn. In die zin snap ik de KNHS heel goed in de zin dat een gesprek professioneler moet.

Dier en recht is weer zo'n slim staaltje handigheid bij dierextremisme.

De site komt tegenwoordig bij google ook erg hoog in de zoekbalk uit (kennelijk wordt er goed verdiend, of meer reeel een goede sponsor) en pretendeert men zich als gewone 'informatiesite', met daarachter een hele beroerde agenda.

De drafsportkenners kunnen het ongetwijfeld beter uitleggen dan ik wbt de tong en het nut van het vastbinden.

Wat ik begrepen heb duurt zo'n race helemaal niet zo lang, 6 min ofzo..staan de meeste dravers gewoon lekker buiten en worden ze rustig getraind met voldoende herstelperiodes. Er zijn zelfs stallen waar ze een half jaar vakantie rust mogen vieren, revalidatie etc.
Juist hier in Nederland schijnt het er heel anders aan toe te gaan dan in bijv. Frankrijk waar paardvriendelijkheid veel meer in geding is.

De goeien lijden onder de kwaden, dat zal hier ook gelden.
En toch…sportwedstrijden met dieren waar geldprijzen te winnen zijn…dan wordt het lijntje toch sneller wat dunner…

Wat ik een gemiste kans vind, is een stukje zelfreflectie laten zien.
Dat er inderdaad dingen beter/anders moeten, maar dat daar steeds meer naar gekeken word.
Verkleinwoorden gebruiken in de uitleg over de tong banden, zoals Lusje en Strikje, maakt het niet opeens prima. Dat doet de publieke opinie geen goed vrees ik. En ja, daar hebben we mee te dealen.

Daarentegen, breek me de bek niet open over Dier&Recht, want wat een b*llshit daar allemaal uitkomt.. Maar ik las laatst hoezeer hun donaties omhoog zijn geschoten de laatste jaren, dat betekend toch dat ze steeds meer voet aan de grond krijgen. Enge groep mensen maar steeds minder weg te zetten als 'klein groepje schreeuwers'.

@mar_jolijn
Ik reageer als eigenaar van een Draver, zelf sinds 1981 eigen dressuur/men/recreatiepaarden en sinds 2 jaar nu een Draver.

Jij vindt het een gemiste kans dat er geen zelfreflectie is.
Als ik van de buitenkant kijk naar de drafsport vind ik dat juist daar heel reflectie plaatsvindt. Ik zal schetsen wat ik bedoel.

Ten eerste op de koers worden de dravers los gewerkt op de koersbaan, voor het publiek, waarin het gros paarden kenners zijn, die alle verrichtingen op de voet volgen. Er zijn dus heel veel kritische ogen die kijken naar de omgang met de paarden en de conditie van de paarden.

De trainer vertelt bij aanvang van de koers aan de pikeur hoe het paard er voor staat in de training en wat het paard nodig heeft in de koers: extra ondersteuning in de balans in de bocht bijv, liever voorop, of juist liever in het midden. Zij kennen het paard en zijn karakter en wensen.
Dan gaat de pikeur los rijden en vertelt na het los rijden wat hij / zij voelt, komt dat overeen met wat de trainer zegt. Ze reflecteren en bepalen dan hoe de koers in te gaan en wat het koersplan wordt.

De trainer en pikeur hebben alle andere paarden bestudeerd op vorige koersen en op video's. Ze weten welke paarden snel vertrekken, welke paarden liever achteraan lopen, etc. Zij kennen de 'concurrentie".

Dat betekent dat er dus echt heel veel deskundige ogen zijn die de paarden in de gaten houden door diverse brillen.

Op de koers is een deskundig Dravercomité die alles in de gaten houden of het volgens de regels gaat. Die lopen op stal, langs de baan, hebben overal toegang. Er is een dierenarts van dienst. Hoefsmid. etc. Op de baan wordt alles vastgelegd op video. Bij twijfel worden de video's teruggekeken. Dopingcontrole wordt elke koers uitgevoerd steekproefsgewijs.

Na de koers overleggen trainer en pikeur het koersverloop, bespreken ze wat beter kan, wat anders moet, hoe het paard beter te ondersteunen, etc. Daarna volgt gesprekken op stal met de eigenaar en ook de andere collega's etc. Geloof me, ze houden al hun "concurrenten" in de gaten.

De meeste trainers zijn letterlijk dag en nacht op stal. Ze kennen hun paarden heel goed. Ze komen niet 1 uurtje op de dag op stal, rijden en gaan weer weg. Ze zien hun paarden de hele dag en houden alles in de gaten. Bij twijfel komt de veearts. Vertrouwen tussen trainer en eigenaar is heel belangrijk. Je wil als eigenaar dat je paard de beste verzorging krijgt en bij twijfel kan een eigenaar besluiten het paard bij een andere trainer te zetten.

Neem nu Rob de Vlieger uit dit artikel. Zijn opa was dravertrainer, zijn vader, hij en nu traint/rijdt zijn dochter ook. Deze mensen leven tussen de paarden, al hun hele leven. Ze zien meteen in één oogopslag als er iets anders is met een paard zodra het van de wei komt. Deze mensen hebben kennis van alle factoren van het paard. Ik denk dat iedere veearts op een draverstal kan vertellen, dat ze meteen erbij geroepen worden als er iets is met een paard. Ook met de veearts wordt gereflecteerd.

Het is toch heel simpel om paardentandartsen te vragen of de beschuldiging klopt dat er veel verwondingen in de mond van het paard aantreffen. Zij kijken dagelijks in de paardenmonden en kunnen als geen ander vergelijken.

En nu zie ik Rob reageren vanuit zijn emotie. Hij zorgt met hart en ziel voor "zijn" paarden. Dan worden hij en zijn collega's beschuldigd van dierenmishandeling en dat zij geen pijn/stress signalen zouden herkennen bij "hun" paarden. Hoe moeten zij zich daar tegen verdedigen.
Hij heeft geen opleiding tot advocaat gedaan of is niet getraind als mediaspecialist, daar ligt niet zijn specialiteit. Maar wat hij wel heeft is heel veel kennis van paarden, hun gezondheid, hun behoeftes, etc. En daar ligt een groot verschil.


Ik geloof heel sterk dat polarisatie van meningen niet helpt. Iedereen kijkt door een andere bril, met andere kaders .
Samen praten, uitleggen, elkaars visie proberen te begrijpen, dat helpt. Begrip voor elkaars mening. Van elkaar leren.
Uiteindelijk is paardenwelzijn en welzijn van de mensen in de sector het allerbelangrijkste.

Helder stuk Anouk.




Dit dus. Het zijn veelal geen theoretisch hoog opgeleide mensen, het zijn praktisch hoog opgeleide mensen. Dus daar liggen andere kwaliteiten en dat is vaak niet een zakelijk vernietigend stuk schrijven waarin deze organisatie haar verwijten onderuitgehaald wordt en weerlegd .

Niemand van dier en recht gaat de uitnodiging aan van Rob, daar ben ik van overtuigd. Dat niet altijd alles goed gaat op de baan, ook daar ben ik van overtuigd. Zomaar roepen, toeten zonder enige vorm van bewijs is kwalijk te noemen.

Nu moet ik er duidelijk bij zeggen, de foto die op de website staat van een draver met een open mond oogt ook niet heel lekker. De uitzondering die de regel bevestigd. https://www.dierenrecht.nl/

Nee en dat is jammer, want hij komt nu met onhandige uitspraken waar heel makkelijk gaten in te schieten zijn door Dier & recht.



Ik vind dat ook lullig. Overal zijn beroerde foto's te schieten, dat wil niet zeggen dat de sport op zich slecht is. De strengste regels momenteel zijn in de drafsport en ik zie daar zeer betrokken mensen die super voor de paarden zijn.