Alles lag al netjes in de tas voor de wedstrijd van de volgende dag.
Haar paardrijlaarzen had ze opgepoetst en ook haar cap lag al klaar. De dressuuramazone Tessa Baaijens-Van de Vrie (29) moest die avond in september, nu zeven jaar geleden, alleen nog even snel collecteren voor de nierstichting. Op haar paard Mai Tai ging ze op weg. De avond ging alles behalve gepland toen haar paard domweg uitgleed over een kiezelsteentje en zijn berijdster meesleurde naar de grond.
Na een coma van tien dagen bleek niets meer hetzelfde. Hoewel er op het eerste gezicht niks te zien was, liep de amazone blijvend hersenletsel op. Zo heeft ze nu coördinatie- en concentratiestoornissen en reageert haar lichaam niet altijd zoals ze wil. ,,Ik moest na mijn coma alles weer leren: eten, praten lopen."
Vrij snel na haar ongeluk, tegen advies van alles en iedereen in, was de Goese vastberaden ook weer te leren paardrijden. ,,Je bent net een klein kind als je uit zo'n coma komt, je kent geen gevaar."
Een tijdje ging het goed, maar na meerdere ups en downs besloot ze dat het zo niet verder kon. ,,Het ging gewoon echt niet meer. In je koppie weet je allemaal wel hoe het moet maar als je lichaam niet mee werkt is dat heel frustrerend'', vertelt Tessa Baaijens-Van de Vrie over het besluit dat ze minder dan een jaar geleden nam.
Haar paard stond al te koop toen ze in januari via de paardensportbond KNHS een uitnodiging kreeg voor de para-equestrian wedstrijd: dressuur voor mensen met een beperking. Baaijens: ,,Hierin is iedereen in vier grades opgedeeld, afhankelijk van de mate van je beperkingen. In grade een heb je de meeste beperkingen, ik rij in grade drie." De wedstrijd ging boven verwachting goed. ,,Ik had er meteen weer zin in."
De dressuuramazone blijkt talent te hebben, want twee weken geleden reed ze al haar eerste internationale toernooi in België. Met succes, ze behaalde een derde plek. Een groot verschil met de reguliere sport is er volgens de amazone niet. ,,Je mag hulpmiddelen gebruiken als dat nodig is, zoals speciale beugels en een zweep. Het grootste verschil zit hem in de verhoudingen tussen de ruiters. Men is veel opener en je helpt elkaar echt door de strijd. Alleen als je op je paard stapt, ga je natuurlijk wel vol voor de winst."
Hoewel alle veranderingen na het ongeluk een enorme invloed hebben gehad op haar leven, zou ze het niet meer willen veranderen. ,,Natuurlijk denk je wel eens hoe het zou zijn geweest als alles niet gebeurd was, maar ik ben tevreden zo. Ik ben zelf ook veranderd. Zo is mijn vertrouwen in het geloof sterker geworden. In mijn coma heb ik een aantal dingen meegemaakt waardoor ik nu bepaalde zaken over het leven zeker weet. Ik sta veel meer open voor mensen en doe veel vrijwilligerswerk."
Naast haar geloof en de liefde voor haar man, oud-voetballer Jan Baaijens, is ook hoop belangrijk. ,,Je moet hoop in het leven hebben, zo hoop ik in 2012 mee te doen aan de Paralympische Spelen in Londen. Het is misschien hoog gegrepen maar je moet jezelf doelen stellen in het leven."
,,Nu komen er eerst nog een EK en een WK om naar toe te werken, maar daarna hoop ik dat het zover komt dat de bondscoach mij selecteert voor Londen. Ik zal in daarvoor nog wel vooruitgang moeten maken maar ik heb goede hoop. Ik ben een echte doorzetster."
Oooh eigelijk wel slecht en goed verhaal. En door dat kiezelsteentje is wel vaag maar vind het wel leuk dat ze nu nog kan rijden in een andere 'niveau' alé als je het echt graag doet, moet je er voor gaan!