Geplaatst Prrrr
Isabell Werth
foto: Dirk Caremans / FEI
Isabell Werth, de dochter van een boer uit Rheinberg aan de Nederrijn begon haar carriere in 1989 met de teamoverwinning op het EK. Haar levenspartner is Wolfgang Urban, voormalig bestuursvoorzitter van KarstadtQuelle. Ze werd negen keer Duits kampioen. Bij de Europese kampioenschappen behaalde ze in totaal twaalf gouden individuele- en teammedailles. Zes keer werd ze wereldkampioen. Voor het laatst in 2006 met Satchmo. De Olympische spelen leverden een individuele gouden medaille op en vier keer teamgoud. Daarnaast drie individuele zilveren medailles, voor het laatst in 2008.
Bij de German Masters in de Schleyerhalle had ze twaalf zeges met vijf verschillende paarden: Gigolo, Satchmo, Hannes, Antony en Amaretto. Twee weken geleden is de veertigjarige amazone moeder geworden. Vanwege doping bij haar paard Whisper is ze tot 23 december geschorst, en van de Duitse bond mag ze tot juni 2010 niet voor het Duitse team uitkomen. Bij het begin van het vijfentwintigste toernooi van de German Masters, waar ze dit jaar niet mag starten, spreekt Isabell Werth voor het eerst over haar persoonlijke crisis, haar verstoorde verhouding met de Duitse paardensportbond en over haar toekomstplannen in de sport.
“Ik heb vanzelfsprekend geen contact meer met de bond. De vertrouwensbasis is verstoord. Het is stom toeval dat ik precies in de week van de vijfentwintigste German Masters weer met lichte training mag beginnen. Het opleiden van jonge paarden is mijn passie, ik voel me thuis op een paard.
Ik bezie de wedstrijd in de Schleyerhalle van een afstand, net zoals ik het EK in Windsor van een afstand bekeken heb. Het verbaast mij niet dat Laura Bechtolsheimer nu de favorietenrol heeft. Ik heb haar groei de laatste jaren op de voet gevolgd. Het is terecht dat ze die rol krijgt. Bij Edward Gal en Totilas vraag ik me af in hoeverre ze ook in de toekomst de punten kunnen rijden die ze bij het EK gehaald hebben, dus meer dan negentig procent.
Ik heb de afgelopen jaren gewaarschuwd dat het opbouwwerk in de Duitse dressuur verwaarloosd is. Nu hebben we problemen. Dat werd al duidelijk bij het EK. Zonder het team een verwijt te willen maken, want ze hebben alle vier hun uiterste best gedaan. Dat zul je deze week in Stuttgart ook gaan zien. We zijn helaas niet meer de wereldwijde nummer één in de dressuur. Als je bedenkt dat het opleiden van een paard vijf jaar duurt, dan snap je ook wat een werk ons nu als team te wachten staat.
Waar het mezelf betreft, de doktoren hebben me aangeraden langzaamaan te beginnen. Dat zal ik doen, zodat ik in het nieuwe jaar weer bij toernooien aan kan treden. Ik heb als doel weer bij de wereldtop terug te komen en in september 2010 bij het WK in Amerika te starten. Wie mij kent weet dat ik kan vechten. Ik wil niet meedoen om een zesde of een zevende plaats.
Ik wil er volstrekt open over zijn: mijn zoon, mijn familie, de positieve reacties, ook uit het buitenland, en niet in het minst mijn sponsor en vriendin Madeleine Winter-Schulze hebben me er doorheen geholpen. Zij waren mijn licht aan het eind van de tunnel in de tot op heden zwaarste periode van mijn loopbaan. Ik ben neergezet als de grootste misdadiger van het land, hoewel mijn dierenarts Hans Stihl vanaf het begin af aan aangegeven heeft dat hij bij de behandeling van mijn paard (Whisper, bokt.nl red.) een fout gemaakt heeft. Daarom moest ik als verantwoordelijke persoon de dopingstraf aanvaarden.
Ik had gewild dat de bond en gelieerde organisaties achter me hadden gestaan. Sinds 1989 hoor ik bij de wereldtop in de dressuur. Twintig succesvolle jaren, die ook ten goede zijn gekomen aan de bond, zijn kennelijk in rook opgegaan. De bond heeft me meteen laten vallen. Dat heeft me diep geraakt. De eerste weken na de bekendmaking waren voor mij heel erg. Daar moest ik ook aan denken toen ik hoorde van de tragedie van doelman Robert Enke (Enke heeft vorige week zelfmoord gepleegd, na het verlies van zijn tweejarige dochter in 2006. Enke leed vermoedelijk al enkele jaren aan depressies, bokt.nl red.). Daar kreeg ik rillingen van over mijn rug. Laat er geen misverstand zijn. Ik heb geen depressie en ik ben ook niet suïcicaal. Maar ik weet heel goed wat publieke druk betekent, hoe hoog de verwachting van topsporters is, bij verenigingen, bonden en in de media. Het kan altijd toeslaan. Afgelopen zomer voelde ik me alsof ik tegen een muur vastgespijkerd stond. Ik heb mezelf afgevraagd wat er met me gedaan werd. Het geval met Robert Enke heeft iedereen opgeschrikt. Het laat zien hoe oppervlakkig men over van alles heenwalst. De voetballers staan natuurlijk nog veel meer in de publiciteit dan iemand als ik.
Ik heb geen contact meer met de bond. Dat mag voor zich spreken. De vertrouwensbasis is verstoord. Desondanks wil ik, als ik er sportief weer aan toe ben, weer aansluiting vinden en weer voor Duitsland starten. Ik wil mijn land internationaal vertegenwoordigen. Met de vertegenwoordigers van het Duitse Olympische Comité en met de sportpolitiek heb ik daar goede, constructieve gesprekken over gevoerd. Zoals gezegd: wie mij kent weet dat ik een vechter ben.”
Verwante artikelen
[VN] Whisper positief getest voor doping, Isabell Werth geschorst
[VN] Sjef Janssen: "Onze sport gaat naar de verdommenis"
[VN] Isabell Werth legt verklaring af omtrent dopingbeschuldiging
[VN] Isabell Werth volgende week niet welkom op CHIO Aken
[VN] Isabell Werth blijft voorlopig geschorst volgens Tribunaal
[VN] Regels voor toedienen van medicijnen wordt niet versoepeld
[VN] Isabell Werth voelt zich enorm in de steek gelaten
[VN] Isabell Werth praat over dopingaffaire in sportprogramma
[VN] IDRC weigert verzoek tot aftreden van Isabell Werth
[VN] FEI voorzitter Prinses Haya: ‘Werth slachtoffer systeem’
[VN] Isabell Werth krijgt een half jaar schorsing
Maar als de leading lady van de duitse dressuursport het vindt zal er toch wel een kern van waarheid ingezeten hebben... *wacht af tot de volgende complottheorie over de Hollandse School geformuleerd gaat worden 
* 
