Een Amerikaanse draver in actie. Foto: Smerikal
Een onderzoek naar Amerikaanse (standardbred) dravers in training liet zien dat deze paarden minder stress fracturen (een incomplete breuk die wordt veroorzaakt door ongewone of herhaalde belasting op het bot) hadden dan Engels volbloed racepaarden maar meer pees- en ligamentblessures. De onderzoekers vonden ook een sterk verband tussen de race intensiteit en de mate van blessures.
Het onderzoek werd uitgevoerd door Italiaanse en Canadese onderzoekers. Zij onderzochten 356 dravers van tien verschillende stallen. Samen liepen zij 8961 maanden met een risico op musculoskeletale letsels. In totaal werden er 429 blessures gerapporteerd, deze blessures werden vervolgens in zestien categorieën opgedeeld.
De verhouding tussen beweging en blessure lag op 4,79 blessures per 100 paardenmaanden. De onderzoekers, geleid door Andrea Bertuglia, stellen dat geslacht en leeftijd geen significante rol speelden bij de blessures. "De snelheid en intensiteit waarmee geracet wordt, naast de medische geschiedenis, waren significante risicofactoren. Of de paarden beslagen of onbeslagen waren tijdens de race, speelde geen rol." rapporteert Bertuglia.
De onderzoekers merken op dat er weinig onderzoeken zijn naar musculoskeletale blessures bij Amerikaanse dravers. De meeste studies bekeken alleen het Engels volbloed, van wie de biomechanica en racesnelheid veel verschilt met de Amerikaanse draver, waardoor vergelijkingen maken erg moeilijk gaat.
Terwijl stress fracturen en oppervlakkige digitale buigpees ontstekingen (SDFT) de meest voorkomende bewegingsgerelateerde blessures waren in Engels volbloeden, ontdekte men in de Italiaanse studie dat de meest voorkomende blessure bij Amerikaanse dravers ligamentbeschadiging was, gevolgd door SDFT. "Van alle musculoskeletale aandoeningen waren 38,3% beschadigingen aan deze structuren." zeggen de onderzoekers. "Tibiale stress facturen zijn ongewoon bij Amerikaanse dravers en laterale condylare fracturen en biaxiale breuken van de sesasmbeentjes kwamen helemaal niet voor."
"Naast het ontwerp en de bodem van de racebaan zorgen zeer waarschijnlijk de maximale racesnelheid en gangenverschillen een rol in de verschillen tussen de twee rassen. De biomechanica en de lagere snelheid van de "vliegende draf" lijken de kans op bot blessures te verkleinen in vergelijking met de rengalop."
In totaal had 92,9% van alle paarden tijdens het onderzoek op zijn minst één musculoskeletale blessure waarbij minimaal vijftien dagen rust nodig waren.
Klik hier voor het hele onderzoek.