KNHS
KNHS


In de Week van de Scheidsrechter 2017 zetten de KNHS de officials in het zonnetje. Je komt ze zelden tegen: officials die jureren bij dressuurwedstrijden, F-proeven én carousselrijden. Arno Dammers is zo iemand, en hij heeft er nog even veel plezier in als twintig jaar geleden.

Arno Dammers: "Mijn jurynummer is 001. Dat geeft aan hoelang ik dit al doe. Ik werkte twintig jaar geleden als instructeur op een manege in Houten en werd benaderd door iemand van de FNRS. Hij vertelde me dat er juryleden nodig waren en ik dacht, waarom ook niet? Ik kon stalmeester worden, maar daar lag mijn hart niet. Ik ben de jurycursus gaan volgen, met aansluitend een examen. En ik vond het direct heel leuk om te doen. Bij de F-proeven kom je natuurlijk veel in aanraking met jonge ruiters, en ik vind het mooi om te zien hoeveel plezier kinderen beleven aan hun pony. Aan het rijden, maar ook aan het verzorgen en mooi maken van hun dier. Ik heb zelf nooit ponygereden – simpelweg omdat de manege waar ik lid was alleen paarden had – en ik vind dat achteraf wel een gemis. Ik werd als ukkepuk van vijf al op een groot paard gezet. Maar goed, paarden zijn gelukkig negen van de tien keer braver dan pony’s!

In mijn jonge jaren was ik een echte springruiter. Tot ik een keer een val maakte, toen ben ik gaan dressuren. Een jaar of vijftien geleden ben ik ook daar noodgedwongen mee gestopt, want mijn paard kreeg een zware blessure. Jureren is voor mij de manier bij uitstek om betrokken te blijven bij de paardensport. Ik ben op een bepaald moment ook KNHS-dressuurjurylid geworden en ik jureer de divisiewedstrijden carrouselrijden. Ik ben 25 jaar carrouselcommandant geweest, een grote passie van me. Ik ben daar bij toeval ingerold. De carrouselcommandant op de manege stopte ermee en men zag in mij wel een opvolger. Ik weet nog goed dat de kampioenschappen carrouselrijden werden uitgesteld omdat een griepvirus was uitgebroken onder de paarden. Iedereen baalde enorm, maar voor mij was het een zegen! Ik had daardoor een paar maanden extra de tijd om me te verdiepen in de discipline.

Ik vind het belangrijk om toegankelijk te zijn als jurylid. Ruiters moeten naar me toe kunnen komen met vragen. Verder probeer ik altijd positieve feedback te geven. Het is makkelijk om een ruiter af te kraken. Een positieve benadering is lastiger, maar des te zinvoller. Waar ik ook op let, is dat een paard in zijn waarde wordt gelaten. Een goede ruiter weet waar de grens van zijn paard ligt. Soms gaat dat mis en dan is het de taak van een jurylid dat uit te leggen. Ik rijd sinds een jaar op Vivaldi. Een heel fijn, groot paard van 1,78 meter, wat ook wel nodig is met mijn 1,90 meter. Vanaf het moment dat ik op hem ging zitten, hadden we een klik. We zijn echte maatjes. Hij is ook altijd blij om me te zien. Als ik moe ben of niet lekker in mijn vel zit, voelt hij dat en anticipeert hij daarop. Ik heb een vrij drukke, hectische baan als servicedeskcoördinator bij een ICT-bedrijf. Zodra ik op stal ben, valt alles van me af. Mijn uurtjes met Vivaldi zijn pure ontspanning."