Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
Babootje schreef:Nieuwsredactie schreef:persbericht fnrs
Zelfregulering
Ieder decennium brengt nieuwe inzichten over paardenwelzijn met zich mee. En dat vraagt om aanpassingen in ruimte en gedrag. Om deze veranderingen te waarborgen, moet er een systeem komen waarin we de welzijnsregels gaan vastleggen. Dier&Recht pleit voor wettelijke regelgeving omtrent huisvesting van paarden. De FNRS ziet meer in zelfregulering door de sector, gezien de aanwezige kennis in de sector, het draagvlak en de flexibiliteit. Intrinsieke motivatie van de ondernemer motiveert in de optiek van de FNRS meer dan opgelegde regelgeving. Momenteel wordt er daarom gewerkt aan een welzijnslabel, in samenwerking met de Sectorraad Paarden. Dit vraagt bij sommige ondernemers wellicht om aanpassingen en investeringen in het bedrijf.
Zolang kreupelheid wordt uitgelegd aan manegeruiters als "Zo loopt ie altijd al" heb ik hier een hard hoofd in.
Ik heb de indruk dat veel manege-eigenaren lijden aan beroepsdeformatie. Als een paard lastig is krijgt ie gewoon wat minder voer. Een beetje kreupel moet maar (want een gezond manegepaard is lastig te vinden en is duur). Slecht hanarchement en ga zo maar door. Toen ik met mijn paard nog op een FNRS (4 of 3 sterren) manegebedrijf stond zag ik dat zo ontzettend vaak. Echt, dat sterrensysteem stelt niks voor. Een vrije gang voor paarden komt pas bij de 4e of 5e ster geloof ik. Op het laatst. Zo belangrijk vinden ze het.
AnneMuller schreef:Het is onzin dat een paard dat een deel van de dag of de nacht doorbrengt op een stal ongelukkig moet zijn! Niet zo min is elk paard op een groen stukje gras helemaal happy. Welzijn bed, bad en brood radicaal verbeteren (met een KPW) zit in heel veel puzzelstukjes die samen op de juiste plek, het juiste antwoord voor één paard tegelijk bepalen. En ja er zijn veel te veel misstanden maar door sector breed een objectief meetsysteem als het KPW in te voeren wordt het mogelijk om zowel de zin en de onzin als het kaf en het koren van elkaar te scheiden en precies die bedrijven op de vingers te tikken die dat verdienen… en neem maar van mij aan dat dat lang niet allemaal manege’s zijn. Ben jij voor het invoeren van het objectief welzijnsmeetsysteem KPW, alles in één keer goed regelen, geef het door! Deel en like dit bericht als je niet van onzin maar wel van snelle maatregelen houdt!
Jess_Ashlinn schreef:Jans schreef:De FNRS mag zijn eigen maneges dan ook wel wat meer controleren. Ken er toch wel een aantal waar ze amper weiland hebben en de paarden eigenlijk nooit buiten komen. Soms zomers een uurtje en dan staan ze met veel op een te kleine weide.
Precies. De FNRS vindt het belangrijker dat er een kantine/vergaderruimte is dan goede huisvesting voor de paarden. Die keurmethode slaat nergens op.
AnneMuller schreef:Uh... dat zijn er nogal wat. Degene die ongenuanceerd met modder gooien, degenen die op een constructieve manier naar welzijn willen kijken, de mannen en vrouwen in pakken... de minister, de partij voor de dieren en de dierenbescherming, mijn goede collega's en de paardenhouders die weigeren met hun tijd mee te gaan... En jou vraag ik een keuze te maken tussen veel herrie c.q. weinig steekhoudende oplossingen of het vragen om breed onversneden invoeren van het Keurmerk Paard Welzijn zodat IEDERE eigenaar zich minstens aan minimale wettelijke richtlijnen MOET gaan houden... De sociale controle zal moeten zorgen voor de rest omdat er voor handhaving geen geld is denk ik. Maar ik denk dat we dat wel aan ons kunnen overlaten...
AnneMuller schreef:invoeren van het Keurmerk Paard Welzijn zodat IEDERE eigenaar zich minstens aan minimale wettelijke richtlijnen MOET gaan houden... De sociale controle zal moeten zorgen voor de rest omdat er voor handhaving geen geld is denk ik.
callippo schreef:@Nikass: als je googlet op Anne Muller manege vind je haar website heel makkelijk. Inclusief haar visie etc.
Haar manege is de eerste die het KPW heeft ontvangen (momenteel het strengst beschikbare keurmerk voor paardenwelzijn). Dat keurmerk is er dus al. Geen wet, maar een vrijwillig voldoen aan allerlei eisen op het gebied van welzijn voor het paard. Gecontroleerd door een official. Het is nu in handen van de KNHS, die nog niet echt vaart maakt met het sector-breed invoeren van dit keurmerk. En dan niet de 'zilveren' uitvoering (de versie met wat minder eisen, die ze willen toevoegen voor stallen die niet willen voldoen aan het gewone KPW.)
Een keurmerk is trouwens geen wet: voldoe je er niet aan, krijg je het niet.
Net als de beter leven sterren.
Als steeds meer consumenten (pensionklant of manegeruiter) een stal mét KPW verkiezen boven eentje die het welzijn van hun paarden nog niet op orde heeft, zal het hebben van een keurmerk steeds interessanter worden.
Citaat:Vader Vincent: „Wij zijn voor dierenwelzijn, maar het moet wel haalbaar en betaalbaar zijn.”
Dan heb je het toch echt niet begrepen.Citaat:Justus Valk:„Dacht je dat wij hier met alle stadsmensen om ons heen dieren zouden kunnen mishandelen?” Het omgekeerde is het geval. „Ik krijg vaak meisjes die zeggen dat hun paard een wondje heeft. Ze willen dat ik er meteen iets aan doe. In Drenthe zou je zeggen: dat is de moeite niet. Hier wel.” Vincent Valk: „Mensen in de stad zijn ontzettend begaan met dieren.”
Citaat:komt ineens dat onderzoek van Dier en Recht mij dus vertellen dat ik een dierenbeul ben want ik heb een manege
Citaat:Ruim tachtig procent van de manegepaarden kampt met ernstige psychische of fysieke problemen. In tegenstelling tot andere landen stelt Nederland geen wettelijke minimumeisen aan de huisvesting en verzorging van paarden. De Nederlandse overheid vertrouwt op zelfregulering van de paardensector, maar het is duidelijk dat de sector hierin faalt!
Al meer dan tien jaar wordt er beterschap beloofd, maar er verandert nauwelijks iets. De richtlijnen van de paardensector stellen weinig voor en worden bovendien vaak niet nageleefd. Maneges hebben helaas vaak geen boodschap aan paardenwelzijn.
Teken de petitie!
Het is hoog tijd dat de overheid ingrijpt. Paarden móeten recht hebben op sociaal contact, op vrij loslopen, op een box waarin ze tenminste languit kunnen liggen en op een leven zonder chronische stress en maagzweren.