Joh zelfs de Hollandse Manege in Amsterdam heeft nog FNRS sterren. De paarden van die stal worden in de wandelgang wel mijnwerkers genoemd. Ze hebben namelijk alleen een binnenbak en binnenboxen. Als ze mazzel hebben mogen ze eens per 2 jaar een weekje op vakantie naar een weiland.

En zolang juryleden nog punten geven terwijl er echt niet goed gereden wordt, het paard pijn heeft, niet ontspannen is, er een ruiter van 100+ kilo op zit...

Ik heb eens een jurylid horen zeggen: "kijk, ze probeert zijn hoofd in de krul te trekken. Maar ik vind het wel een leuk paard, dus ik geef toch punten".

Het word de FNRS te heet onder de voeten zeker na het filmpje en komen nu met dit bericht.

Ik heb het ff vlug doorgelezen en zal vanavond ff verder lezen.

We zijn nog geen paar dagen verder en nu al luwt weer deze discussie, zelfs hier op bokt! Maar als manegehouder zal ik nog wel even last houden van het gebeurde, het is dan ook daarom dat ik mijn hart MOET luchten en hoop dat er nog meer paardenbedrijven en andere liefhebbers bestaan die net als ik zich plaatsvervangend schamen voor al wat er fout gaat... Manege’s als schietschijf gebruiken om het welzijn van het rijpaard in het algemeen aan de kaak te stellen… is dat een oplossing voor een wel aanwezig probleem? De geest is uit de fles, een (manege) paard in een stal is zielig en ik ben boos. In de media dringt zich de wrede waarheid aan mij op. Ik ben een dierenbeul en mijn ruiters en pensionklanten zijn dat ook. We proppen paarden in hokjes, laten ze urenlang zonder eten staan en hebben geen oog voor wat een paard nodig heeft… Ik ben manege eigenaar, je durft het bijna niet meer hardop te zeggen… Maar kom en kijk mee in mijn keuken, ik kook namelijk, nogal letterlijk!
Wij manegehouders zetten onze erven open voor iedereen. De sociale controle is zeer hoog, 7 dgn x 14 uur mag iedereen binnen, inclusief inspecteurs van b.v. het S.V.P. die zelfs onaangekondigde bezoeken mogen brengen. Ik krijg een tik op mijn vingers als er ergens één spijker uitsteekt of één bordje met ‘rampenplannen’ niet hangt waar het volgens voorschrift wel zou moeten. Als er iets gebeurt zijn wij ALTIJD wettelijk aansprakelijk. Wij, de georganiseerde manege’s, trokken in het verleden regelmatig vrijwillig aan het voortouw!!! Ook al zijn we dus SLECHTS een van de KLEINSTE spelers in het veld! De caps, de I&R, we deden in betere blauwe tijden mee aan wetenschappelijk onderzoek naar welzijn… En precies omdat ons hek altijd open staat en we onze nek uitstaken zijn wij nu ‘schietschijf!’. De rest van de sector verschuilt zich laf en houdt zich muisstil. Manege’s als voer voor de kanonnen… We krijgen een zeer negatief stempel opgedrukt, pek en veren… En ook al zouden we voldoen aan elke voorwaarde waar we ook prima zelf van kunnen dromen, daar hoeven we geen activist voor te zijn, dan nog… Als liefhebbend paardeneigenaar/manegehouder is dat wat ik wel graag wil weten van degenen die nu de modder gooien… ? Gaan jullie door met actievoeren tegen ons tot alle kinderen gestopt zijn met rijden en alle paarden en pony’s waar een gestopt bedrijf geen geld meer voor heeft zijn ‘opgeruimd of uitgeplaatst’, misschien weten jullie nog een leuk natuurgebied? Wordt paardrijden echt het nieuwe stierenvechten? Of zijn er in alle redelijkheid nog grenzen aan jullie gretigheid… ? Wanneer is het voor nu goed genoeg? Mijn MANEGE kreeg als één van de eerste het Keurmerk Paard Welzijn, KPW. De cijfers waar de wetenschappers achter het KPW (niet Dier & Recht) mee aan de slag zijn gegaan zijn afkomstig uit een openbaar rapport (2012 Visser et al.) waar 150 stallen, merendeels weer manege’s bereid zijn gevonden in hun keuken te laten kijken. Het onderzoek, dat vanaf 2009 (!) 3 jaar in beslag nam, werd betaald uit subsidies en bijdragen van o.a. deze georganiseerde manege’s. Omdat we toen onze nek uitstaken wordt hij nu afgehakt? Klopt, eerst wilde niet iedereen de gefundeerde feiten geloven en heeft het project een paar jaar veel tegenwind en te weinig aandacht gekregen. Inmiddels wordt er tussen partijen al weer een jaar of twee dik overlegd over grote sector brede verbeterslagen. Dank aan de mensen achter het KPW voor hun niet aflatende inzet. Nu is het KPW rekenmodel, de gebruiksaanwijzing, in handen van de Sector Raad. Het LANGE wachten is op een akkoord op invoering tussen alle partijen, maar wederom zijn het niet de georganiseerde manege’s die de invoering stagneren… Waar gaat het dan FOUT? Binnen de paardenhouderij hebben de vooroplopers en de vernieuwers ZEKER last van het onwrikbare, stronteigenwijze, zelfingenomen Old Boys netwerk. Veel innovaties worden jaren vertraagd door een taai groepje diehards, achter gesloten vergaderdeuren… ‘Herenboeren in zwart lakens pak’ die in ‘consensus’ besluiten dat richtlijnen voor welzijn lastig zijn, geld kosten en een niet noodzakelijk goed zijn… Het zijn vaker degenen die het hardste sputteren tegen betere richtlijnen, waar de zaken niet op orde (lees: met de tijd mee) zijn. Maar ook… HOE DOM is dat!!! Alle instrumenten voor objectief meetbaar welzijn en compensatiemogelijkheden in EIGENDOM hebben, er als een gans op gaan zitten en dan net zo lang niets doen, je verschuilen achter je jarenlange ervaring en paternalistisch gewauwel tot heel het sociaal draagvlak voor het werken met paarden door subjectieve beweringen en niet gevalideerde onderzoeken, anonieme bezoeken en opnames volledig onder onze voeten vandaan geslagen wordt…???
Is dat het plan? Dan hebben wij, de welwillende manegehouders, hulp nodig van precies degenen waar ze in de ‘ivoren torens’ vooral bang voor zijn!!! Jullie!!! Geachte facebook vrienden, instagram volgers, bokkers en linkedin connecties!!! Als wij willen dat onze kinds kinderen op een leuke manier iets met paarden kunnen blijven doen omdat ze daar blij van worden of omdat ze dat HELPT bij het omgaan met de wereld dan graag het volgende… Blijf kalm en hou het hoofd koel, voor de paarden en voor de kinderen! Vertrouw alleen wetenschappelijk gefundeerde en gevalideerde uitkomsten en oplossingen per paard bekeken. Het is onzin dat een paard dat een deel van de dag of de nacht doorbrengt op een stal ongelukkig moet zijn! Niet zo min is elk paard op een groen stukje gras helemaal happy. Welzijn bed, bad en brood radicaal verbeteren (met een KPW) zit in heel veel puzzelstukjes die samen op de juiste plek, het juiste antwoord voor één paard tegelijk bepalen. En ja er zijn veel te veel misstanden maar door sector breed een objectief meetsysteem als het KPW in te voeren wordt het mogelijk om zowel de zin en de onzin als het kaf en het koren van elkaar te scheiden en precies die bedrijven op de vingers te tikken die dat verdienen… en neem maar van mij aan dat dat lang niet allemaal manege’s zijn. Ben jij voor het invoeren van het objectief welzijnsmeetsysteem KPW, alles in één keer goed regelen, geef het door! Deel en like dit bericht als je niet van onzin maar wel van snelle maatregelen houdt!

Dat ben ook ook helemaal met je eens. Dat een paard op stal, mits voldoende beweging en contact met soortgenoten ook prima gelukkig kan zijn. MAArrrrr. De goeden lijden hier onder de kwaden. Kom eens hier kijken naar maneges in de randstad. Qua verzorging prima, geen stands meer. Maar ik zie nog teveel kreupele paarden met slecht passend hanarchement in manegelessen rondlopen. Als dat nu eens zou verbeteren zijn we al een heel eind.

AnneMuller tegen wie heb je het precies?

Uh... dat zijn er nogal wat. Degene die ongenuanceerd met modder gooien, degenen die op een constructieve manier naar welzijn willen kijken, de mannen en vrouwen in pakken... de minister, de partij voor de dieren en de dierenbescherming, mijn goede collega's en de paardenhouders die weigeren met hun tijd mee te gaan... En jou vraag ik een keuze te maken tussen veel herrie c.q. weinig steekhoudende oplossingen of het vragen om breed onversneden invoeren van het Keurmerk Paard Welzijn zodat IEDERE eigenaar zich minstens aan minimale wettelijke richtlijnen MOET gaan houden... De sociale controle zal moeten zorgen voor de rest omdat er voor handhaving geen geld is denk ik. Maar ik denk dat we dat wel aan ons kunnen overlaten...

Dit dus

Heb geen hoge pet op van het FNRS inderdaad. Meestal hoe meer sterren hoe harder ik er voor weg ren qua welzijn van de paarden.

Okee je richtte je niet persé op mensen in dit topic...

Ik wil best een keuze maken, maar het is mij nog niet helemaal duidelijk waarvoor of waar tussen?
Hoe zie je zo'n keurmerk voor je? Qua controle, maar heb je ook oplossingen voor de paarden die weg zullen moeten als mensen niet aan het keurmerk kunnen voldoen?
En hoe zit het verder qua norm, ben je ook voorstander van een keurmerk voor honden en katten?
Begrijp me niet verkeerd, ik ben wel voorstander van een basis-welzijnsnorm, maar ben wel heel benieuwd hoe jij je wensen concreet zou willen maken?

Verder ben ik ook wel benieuwd hoe jij je paarden/pony's houdt op je manege en hoe je probeert te voldoen aan een minimaal welzijnsniveau? In welke regio zit je, welke mogelijkheden zijn er en waar loop je tegenaan?

@Nikass: als je googlet op Anne Muller manege vind je haar website heel makkelijk. Inclusief haar visie etc.

Haar manege is de eerste die het KPW heeft ontvangen (momenteel het strengst beschikbare keurmerk voor paardenwelzijn). Dat keurmerk is er dus al. Geen wet, maar een vrijwillig voldoen aan allerlei eisen op het gebied van welzijn voor het paard. Gecontroleerd door een official. Het is nu in handen van de KNHS, die nog niet echt vaart maakt met het sector-breed invoeren van dit keurmerk. En dan niet de 'zilveren' uitvoering (de versie met wat minder eisen, die ze willen toevoegen voor stallen die niet willen voldoen aan het gewone KPW.)

Een keurmerk is trouwens geen wet: voldoe je er niet aan, krijg je het niet.
Net als de beter leven sterren.
Als steeds meer consumenten (pensionklant of manegeruiter) een stal mét KPW verkiezen boven eentje die het welzijn van hun paarden nog niet op orde heeft, zal het hebben van een keurmerk steeds interessanter worden.

FNRS kan ik ook niet serieus nemen. Wordt hier best verdrietig van...was laatst op een manege, waar ik vroeger gereden heb. Smalle gangen, donkere boxen.. verschrikkelijk. Ze hebben inmiddels wel paddocks.

De goede lijden onder de kwaden. Er zullen uiteraard maneges zijn, waar de dieren er uit komen en veel sociaal contact hebben. Maar een -, bijvoorbeeld- Hollandsche manege kan voor mij niet meer.

Dat is toch wel de vis verdrinken, ttz.een onhaalbaar voorstel doen om te zorgen dat er helemaal niets gaat gebeuren. Zoals je zelf zegt gaat daar voor de handhaving geen geld voor zijn. Het is toch logisch dat er eerder wetgeving zou zijn voor professionele stallen dan voor particulieren? Zeker al om 2 redenen: praktisch -> in 1 controle kan er gekeken worden of 20 à 50 paarden in goede omstandigheden leven, terwijl dat bij individuele eigenaars er bv. 2 tot 5 kunnen zijn. 10X efficienter dus. Voorbeeldfunctie -> maneges de plekken waar veel mensen voor het eerst met paarden en paardrijden in contact komen. Deze mensen zijn de individuele eigenaars van morgen.

Oh dank je, wist ik niet. Ik ga ns googelen ik begreep uit de post van AnneMuller dat zij wil dat iedereen zich aan het keurmerk moet houden.

Zo moeilijk is dat niet hoor, voldoende ruwvoer, naar buiten met vriendjes... goede zadels, passende hoofdstellen... hoefsmid, zadelpasser, dierenarts en tandarts als het nodig is, minstens 1x per jaar hier. Heel consequente instructies over zit en houding en het geven van hulpen. Kijk ook maar eens naar de 10 punten voor www.paardwelzijnonderwerktijd.nl, samen met Machteld van Dierendonck hebben we hier op de manege, met hulp van de kids, een cao voor paarden gemaakt... Het boek heet W.O.W. rijden op een beloning, deze 10 punten vervriendelijken het rijden. Zelf wil ik nooit anders meer! Het KPW keurmerk voor alles rondom bed, bad en brood. Mijn eigen boek Rijkunst - zit in de basis voor het biomechanisch zuiver rijden en dan als kers op de taart de 10 punten voor W.O.W. Dus ja, zou heel leuk zijn als iedereen zo serieus lol kan blijven maken met kinderen en paarden...

Er stond een stuk in NRC over de Hollandsche Manege. Ik vond dat al een verschrikking, maar wist niet dat ze daar nog stands hebben. Dat vind ik extra schokkend omdat die dieren daar midden in de stad al zo weinig hebben.. Dat is toch allemaal niet meer van deze tijd, sluiten die tent.
Dan heb je het toch echt niet begrepen.

En die Vincent Valk is dus blijkbaar lid van de werkgroep welzijn van de Sectorraad Paarden...
NRC: Ook in de deftige Hollandsche Manege hebben paarden het zwaar

@Nikass: Verder ben ik ook wel benieuwd hoe jij je paarden/pony's houdt op je manege en hoe je probeert te voldoen aan een minimaal welzijnsniveau? In welke regio zit je, welke mogelijkheden zijn er en waar loop je tegenaan?[/quote]

Antwoord Anne: Manegewelzijn voor de één eventjes een hot issue voor de ander 22 jaar bloed, zweet en tranen. Sinds kort beweeg ik me, vanwege de lancering van mijn nieuwe website Lesboeken Paard op de bekende fora en in de social media. Terwijl ik, tralala… druk doende ben met het uitrollen van mijn plan ‘hoe verbeter ik de paardenwereld in drie stappen…’ komt ineens dat onderzoek van Dier en Recht mij dus vertellen dat ik een dierenbeul ben want ik heb een manege… En maneges zijn per definitie slecht voor paarden en goed voor de portemonnee van de stalhouder?!? Daar maak ik me dan boos over en heb er dus een stuk over geschreven, dat het niet eerlijk was en dat we allemaal verantwoordelijk zijn en zo. Dat de benodigde richtlijnen veel te lang op zich laten wachten…
Het stuk heb ik ook op bokt geplaatst. Naast superbemoedigende reacties (zeker op FB) ook de vraag van Nikass via bokt: Ja Anne, leuk, maar hoe zie je dat voor je zo’n keurmerk? Wat doe jij dan precies om het welzijn van je paarden te borgen… Toen ik de vraag las dacht ik, jaha dat krijg je er van… Alhoewel iemand al zo vriendelijk was te roepen dat de vraagsteller mijn website even moest googlen wil ik toch van de gelegenheid gebruik maken de vraag ruim en uitgebreid te beantwoorden. Voor wie me niet kent, ga er maar even voor zitten, paarden zijn mijn vak. Schrijven is mijn uitlaatklep. En het verhaal paardenwelzijn en vooral ‘hoe doe je dat dan’ blijkt toch voor veel mensen best ingewikkeld. Wat is het, waar bestaat het uit, wanneer spreken we van welzijn en wanneer van niet zijn?
Mijn naam is Anne. Omdat het kon en omdat de paarden schraal en schichtig waren heb ik 22 jaar geleden een complete manege met inboedel en 28 paarden over genomen. De paarden en pony’s kregen voor onze komst 2x daags een emmer lucerne, gem 1 kg brok en stro. Wij zijn direct omgeschakeld naar voordroog (stofvrij vanwege de hoesters). We hebben groepen gemaakt en vanaf die dag juni 1996 gaan mijn paarden en pony’s samen naar buiten. Twee van de toen nog jonge dieren zijn nog steeds bij ons. Ik handel niet met mijn paardenfamilie… We hebben Ellis van de Heuvelhoeve erbij gehaald en samen de hele zadelkamer overhoop gehaald. Een hoefsmid gezocht die wist wat hij deed, Twan Boumans is nog bij ons. Rene Scholten was onze dierenarts en hij hielp ons niet één keer… Toen hij vroeg ‘Anne, wat ben je van plan na het maken van dit boek…?’ was het (inmiddels bewaargeworden) antwoord, ‘ik ga een CAO schrijven voor schoolpaarden’. ‘Eerst ga ik zorgen dat de ruiters de paarden niet meer zo in de weg zitten en daarna zie ik wel…’ Met mijn paarden sprak ik af… ‘Als jullie een beetje geduld met me hebben dan beloof ik dat ik het zoeken naar het betere antwoord nooit opgeef.’ Donkere wolken pakten zich ondertussen boven mijn manege samen. We zijn in heel zwaar weer terecht gekomen. Toch ben ik begonnen aan het schrijven en tekenen van mijn boek dat in 2004 voor het eerst uitkwam. ‘Rijkunst, zit in de basis’. Een boek dat met veel plaatjes laat zien hoe een ruiter bio-mechanisch correct leert zitten en rechtrichten. Zojuist bij Mediaboek is de 4e druk er van verschenen. Ik ben ‘tot op het bot’ gespecialiseerd geraakt in het fenomeen ‘Functionele Zit en Houding te paard’. Lessen bij ons gaan ergens over!!! Toen is eerst de manege voor een deel afgebrand, en bleek ook dat een vergunning voor de lange termijn (foutje van de verhuurder) er niet in zat. We moesten verhuizen, maar waar naar toe??? We kwamen met 150 ruiters en 18 paarden en pony’s op een stal terecht waar ik nooit had willen zijn, maar opgeven en mijn dieren en kinderen in de steek laten vond ik een nog minder strak plan. We probeerden er met z’n allen het beste er van te maken, maar ik heb dingen gezien… Laten we zeggen dat er meerdere situaties waren waardoor ik gesterkt werd in mijn eerdere voornemen. Als we mensen niet aan banden leggen doen ze dingen met paarden waar de honden geen brood van lusten… ‘Here, vergeef het de mensen die geen idee hebben waar ze mee bezig zijn, het is de schuld van de opleiders van de instructeurs…’ Elk nieuw drama sterkte mij in mijn voornemen, een CAO voor paarden, richtlijnen!!! Voor bed, bad en brood, maar ook voor training!!! Het boek Rijkunst kwam uit bij Tirion, ik geef sindsdien naast les op mijn eigen manege ook regelmatig clinics in Nederland en België. Daar zie ik heel veel onmacht van ruiters EN instructeurs. Ze willen het wel goed doen maar wie legt het ze goed uit? De instructeurs van de gevestigde opleidingen hebben nog maar een flinterdun boekje met theoretische kennis. Het paard moet dit, het paard moet dat… Er zijn er velen die nog nooit van rechtrichten hebben gehoord, ruiters achter in het Z die geen idee hebben wat zitbeenknobbels zijn?!? De onmacht van de ruiter laat zich zien in de huidige moderne zeer verkrampte manier van rijden. Veel en vaak been en doorlopende stevige teugeldruk. Paarden worden onophoudelijk geplaagd door niet functionele hulpen. Een been is geen paraplu, daar moet een paard niet aan wennen. Als het paard went aan een doorlopende prikkel dan moet je steviger en steviger inwerken en uiteindelijk denkt een hele bevolking dat sporen bedoeld zijn om voorwaarts te rijden…. Hoe erg! Uiteindelijk hebben we 9 jaar op die niet zo leuke stal gewoond. Toen kwam het verlossende telefoontje. Manege Gassel stond te huur. Dat is nu de mijne. Met geleend geld en heel veel goede moed zijn we begonnen, 2010. Recessie, weet je nog? We hebben het overleefd maar veel scheelt het nog steeds niet. Elke cent gaat naar erf en stal, bouwen aan een toekomst? Als Dier en Recht me niet de poten onder de kont vandaan zaagt, ja, dan graag. Op Gassel hebben we ruime boxen en gelukkig weiland en ruimte zat voor paddocks, mijn paarden konden weer buiten, wat een opluchting!!! Voor elk paard kijken we welke beste oplossing we nu te bieden hebben. Twee paarden staan 24 uur buiten maar de gemeente wil nog geen officiële uitspraak doen over meer schuilstallen, hebben wij ook nu het geld (nog) niet voor. Ik heb meerdere paarden met een verhaal opgenomen. Die doen het hier prima. Vaak dankzij de ‘gebruiksaanwijzing’ die alle ruiters moeten kennen als ze met dit of dat paard gaan werken. Je kunt je niet voor een losse groesles bij ons aanmelden en mee op buitenrit ga je ook niet. Iig tot je de cursus W.O.W. Rijtechniek van 8 dagdelen hebt gevolgd, of eerst privélessen neemt. Dat is een onderdeel van de afspraak met de paarden, een taal, één verhaal, iedereen, allemaal. Drie paarden staan er in de zomer onder een deken vanwege zomerexceem en MOETEN voor zonsondergang naar binnen. Ook de andere dieren hebben op warmere dagen last van insecten, dus hebben we dazenvallen en dat helpt een boel… In de winter gebruiken we regendekens, paarden die gepoetst worden dagelijks moet je niet nat laten worden die hebben minder vacht en geen vet in hun haar. Sinds we meer weten, middels het Keurmerk Paard Welzijn voeren we drie maal daags maar nog steeds zo veel dat er altijd net wat te knagen over ligt als we weer komen. Waar ik tegenaan loop is dat ze bij het KPW het stro niet meetellen als aanvullend ruwvoer. Mijn paarden kregen van de KPW keuringsarts een compliment speciaal voor hun ruggen. De arts van het KPW kijkt niet of een paard iets mankeert, je wordt vooral uitgevraagd hoe je omgaat met blessures en dergelijke. Welke verzorging kies je en waarom… Verder kijkt het KPW (een academisch rekenmodel dat de mate van welzijn op een stal (gemiddeld of per paard) kan bepalen) naar de stallen, de paddocks, de mogelijkheden voor sociaal contact enz, enz. Als een paard hier niet fijn loopt dan beweegt hij als het kan wel maar werkt hij niet, tot hij beter is en anders bedenken we een oplossing. Ik laat soms een paard gaan, Sobon kwam op zijn 14 en ging op zijn 17e naar de stichting het Olde Manege Peerd. Ik betaal maandelijks voor zijn pensioen vanwege artrose in zijn voorbeen. Als ik ooit een paard verkoop of weggeef doe ik dat omdat hij het niet leuk lijkt te vinden om met meerdere mensen te werken, dat kan voor paarden verwarrend zijn. De zadelpasser komt elk jaar, de ene week stijgen we allemaal links op, de andere rechts… Ik ben …PIEP… consequent als het om functioneel zitten gaat, eerst leert de ruiter alles en dan pas krijgt ie de touwtjes (teugels) in handen. Als een paard een dierenarts nodig lijkt te hebben dan heb ik al gebeld, de fysio zien we nauwelijks maar dat komt omdat ik zelf graag aan paarden werk. En dat CAO voor paarden? Dat is er ook gekomen. Ik maakte samen met Machteld van Dierendonck het boekdeel ‘W.O.W. Rijden op een beloning’ (je raad het al, zojuist bij Mediaboek verschenen). Machteld draagt me voor als spreker op het komende congres van de International Sociëty for Equitation Sciënce in Rome alwaar ik hopelijk aan 300 academici mag uitleggen hoe hun eigen academische benadering klinkt als je het aan kinderen uit legt. Zeven jaar geleden stapte ik in een project met een grote brancheorganisatie, zeven jaar hebben we hier met in totaal zo’n 25 vrijwilligers het eelt van onze vingers getypt… We hebben het hele kwalificatiedossier Paard, lees de ‘opleiding van instructeurs en ruiters’ gemoderniseerd en gedigitaliseerd. Natuurlijk met medeneming van de al eerder genoemde richtlijnen. Het KPW, BIO-Mechanica, en W.O.W. de 10 punten voor welzijn onder werktijd. Met dat pakket van 3 kan iedereen zijn welzijn beter regelen… Maar ook zeven jaar hebben we aan een ‘dood paard staan trekken’. Ik heb niet meer de hoop dat echte verandering begint in Ermelo… Daarom hebben we hier besloten onafhankelijk ‘online’ te gaan en de beslissing over de kwaliteit van onze theorie achter de praktijk aan jullie te laten… Wil je alles weten of zelfs meepraten over beter onderwijs voor instructeurs en ruiters? Dat kan, maar dan moet je mijn website even googlen… Hoop dat het zo duidelijk is… mvg Anne

Anne Muller: ik heb je website bekeken en ik denk me te herinneren dat ik je jaren geleden eens heb gezien bij een demonstratie op Horse Event (?) kan dat? Over stapelen?

Ik vind het uiteraard geweldig dat je je zo inzet voor paarden welzijn en voor goede begeleiding van nieuwe ruiters, want daar begint het.
Ik vind je wel wat defensief reageren, terwijl ik me afvraag wie je aan zou vallen, behalve dan dat artikel van dier en recht misschien?
Ook vind ik -niet onaardig bedoeld- je lange stukken tekst (ook op de website) niet aangenaam lezen, waardoor ik twijfel of ik meer van je zal gaan lezen.

Marie Anne: hoewel de Hollandsche Manege natuurlijk qua accomodatie geen welzijn aan de paarden kan bieden was er onder de vorige eigenaar in elk geval nog sprake van kwaliteit van lesgeven met respect voor het paard. Dat vind ik onder Dhr. V. volledig verdwenen. Hij kan nu wel mooi praten tegenover de pers, maar hij heeft vaak genoeg zijn visie kenbaar gemaakt: paarden zijn dom, ze weten niet beter.

AnneMuller, een vraag uit oprechte belangstelling:

Niemand beweert dit toch? Wat je vertelt klinkt als een mooi voorbeeld van hoe het wel moet.
Maar op veel maneges is het toch slecht gesteld met het welzijn van de paarden. Ik heb er genoeg gezien. Waarom maakt het je dan zo boos als dit onder de aandacht wordt gebracht?

Goeie vraag

Mijn manege wordt als voorbeeld aangehaald in dat NRC artikel, best leuk

Ik denk dat bovenstaande persoon ervan uit gaat dat veel mensen nu een negatief beeld krijgen van alle maneges. Dit is misschien bij sommige mensen ook zo, maar veel mensen kunnen gelukkig nog logisch nadenken en dit rationaliseren.

Net als Nikass denk ik dat zulke rants tegen de hele wereld (zoals ik de posts lees zijn deze zowel tegen mensen die voor paardenonrecht zijn, als mensen die tegen paardenonrecht zijn en alles ertussenin gericht) het tegenovergestelde effect hebben. Je klinkt nu namelijk (zonder het te zijn!!) exact als meneer Hollandse Manege die boos is op de Dier & Recht vragenlijst en onderzoeksresultaten want manegepaarden in Drenthe krijgen nooit een dierenarts...
Dat is een vrij zinloze opmerking, net zoals het fictieve voorbeeld 'Zo'n onderzoek heeft helemaal niets van mij te vinden want ik heb het niet zelf bedacht en oké mijn paarden staan in stands maar dat komt door de gemeente want die geeft mij geen weiland/betere stal en omdat het dus niet mijn schuld is dat mijn paarden op zo'n nare plek staan telt dit niet als dierenmishandeling, en als ik deze paarden geen plekje zou geven zouden ze allemaal naar de slager gaan en ik leer stadskinderen wat dieren zijn dus verder geen kritiek en bovendien is alles wat er wordt gezegd over slecht welzijn onzin want mijn dierenarts heeft nog nooit zulke mooie paarden gezien en mijn hoefsmid nog nooit zulke goede hoeven en als mijn paarden écht ongelukkig zouden zijn dan zouden ze er nooit zo goed bij staan'.
Je maakt het mensen erg lastig om je serieus te nemen als je zo chaotisch schiet op alles wat los en vast zit en er vanalles bij haalt wat helemaal niet relevant is. Er is een test gedaan door een organisatie. Daar kun je wat van vinden. Benoem de punten waar jij aan voldoet, waar je het mee eens bent en die jij persoonlijk zou nuanceren. Dan word je serieus genomen, anders niet.

Ik denk dat het enige juiste advies voor elke manegehouder die al wel 100% op de Dier & Recht manegetest scoort is: roll with the punches.
Komt er een onderzoek naar buiten dat x% van de maneges dierenwelzijn slecht voor elkaar heeft? Stuur zo'n organisatie/de kranten een mail met dat ze jouw manege als uithangbord mogen gebruiken van hoe het wel kan/hoort. Zet een bord langs de weg met 'Op onze manege...' en dan alle punten van de Dier & Recht test (hebben alle paarden een ruime box, hebben de paarden 24/7 beschikking over eten, komen ze elke dag buiten enz).
Als je als een van de beste maneges uit de test komt, en jouw reactie is 'en iedereen is tegen ons en wij worden als maneges altijd in het verdomhoekje geplaatst en straks worden wij net als het stierenvechten afgeschaft terwijl dat onzin is en het zijn alle rijke Nederlanders met hun luxepaardjes die kritiek hebben op maneges terwijl hun paarden ook de hele dag op stal staan, en voordat iemand een vinger mijn kant uit steken moeten ze eerst eens heel goed naar zichzelf kijken want jullie hebben het ook echt niet zo goed voor elkaar, en ik doe dit niet voor mezelf maar alleen voor de kinderen/paarden want zonder mijn manege zouden ze helemaal niets hebben terwijl jullie ze gewoon op straat zouden schoppen' dan is dat heel raar. Dan klink je als een verliezer die niet tegen zijn verlies kan en dus op het argument 'de hele wereld is tegen mij' springt. Een winnaar, zoals jouw manege juist is, zou juist deze voorbeeldrol gaan gebruiken om ook anderen te helpen, of die anderen nu de eigen lesklanten zijn die je door het slagen voor deze test kunt bevestigen hoe belangrijk paardenwelzijn is, de eigen buurt door deze winst te vieren met een artikel in lokale kranten of manegebreed door andere maneges te inspireren. Natuurlijk zal een winnaar ook kritiek hebben op zo'n test als daar puntjes in staan die te nuanceren zijn, maar dat is specifieke kritiek die daardoor door anderen ook heel serieus genomen kan worden. Een blinde rant over iedereen is tegen ons wordt dat niet, stomweg omdat als je overal tegen bent, niemand nog kan volgen waar je nog vóór bent.


Heel simpel, dit is wat Dier & Recht schrijft op hun website:



Jij schrijft; het welzijn van paarden op maneges moet verhoogd worden, manegepaarden moeten elke dag vrije uitloop hebben, moeten in een goede box staan ipv in een stand, hebben de hele dag beschikking over ruwvoer nodig tegen maagzweren en een goede en consequente behandeling tijdens de lessen tegen stress, en de sector had al veel eerder iets moeten doen met de instrumenten die je ze hebt toegestuurd om het welzijn op maneges te verbeteren...

Waarom dan toch overkomen in je reacties alsof Dier & Recht de meest bizarre dingen beweert?

Ok, zaken om over na te denken. Dank voor jouw manier van kijken. Nee, er gaan wel heel veel te veel dingen fout, maar niet alleen op manege's. Ik wil juist dat de hele paardenhouderij zich aangesproken voelt. Voor zover ik op de hoogte ben gebruikt Dier en Recht niet de gevalideerde wetenschappelijke maatstaven en dat maakt me bang, een paard in een stal zou zielig zijn... dat is mij wel te kort door de bocht. Welzijn hangt af van heel veel factoren en dan kies ik liever voor het KPW rekenmodel, dat is eerlijk voor de paarden en geeft een bedrijf een helder beeld van de knelpunten en oplossingen. Ik zou graag zien dat dit welzijnsmonitor meetinstrument door de minister onversneden (niet in afgezwakte vorm) wordt ingevoerd als wettelijk minimum voor elke paardeneigenaar.

Dat is heldere taal.
Ik denk dat ik als manege eigenaar de twee dingen for the sake of the debate zou scheiden; het alleen over maneges hebben en niet ook tegelijkertijd het complete welzijn van alle andere paarden in NL erbij halen als het gesprek zich op dit moment op maneges focust. Anders klinkt het meteen als excuus, want het standaard antwoord van een manege eigenaar die fout bezig is zal waarschijnlijk zijn 'maar er zijn ook tig pensionstallen in NL waar paarden nooit uit hun box komen en die van mij lopen tenminste 3 uur per dag tijdens de les en worden ook veel geknuffeld dus naar die arme privepaarden zou je moeten kijken en niet naar mijn stal'. .'
Als je je van die retoriek bedient dan plaats je jezelf in de ogen van de toehoorder meteen in dat hokje van de persoon die weet dat hij fout zit en zich eruit probeert te kronkelen door een zondebok te zoeken.

Het is gewoon gevoelige materie, en dan is de nuance erg belangrijk om precies over te brengen wat je bij de ander over wilt brengen. Als A zegt 'manegepaarden staan teveel op stal en dat is zielig' en je eerste reactie is 'dat een paard op stal zielig is vind ik te kort door de bocht', dan klinkt het alsof je alles wat A zegt weggooit. Dan is het handiger om te reageren met 'teveel op stal staan is inderdaad zielig, ieder paard zou minimaal X uur per dag buiten door moeten brengen met vriendjes om echt paard te kunnen zijn. Dat gezegd hebbende zijn er ook paarden die graag die paar uur per dag alleen staan met hun hooinet zonder alles met anderen te hoeven delen, dus stallen helemaal afschaffen gaat mij ook weer te ver'. Ik denk tenminste dat dat is wat je werkelijk bedoelt met je opmerkingen, alleen doordat je zo anti alles van Dier & Recht schreef leek het alsof je het ook met alles wat ze schrijven oneens was, en dat is volgens mij echt niet het geval aangezien je paardenwelzijn juist ontzettend hoog in het vaandel hebt staan, net als zij, alleen zoeken zij dat (en de bijbehorende aandacht) via andere wegen.

Ik heb mn paarden 24/7 buiten en zie daar echt vele voordelen in tegenover voorheen dat we ze op stal hadden.
Dit gezegd, ben ik niet tegen stallen, maar de manier waarop ermee om wordt gegaan. Inderdaad, te lang op stal, te donkere stal, vieze stal, te kleine stal, te weinig ruwvoer op stal etc.

In mijn ogen is het probleem wel de controles. Wie gaat bepalen wat het minimale uren buiten moet zijn? En zijn we het dan daarmee eens? Wie gaat dit controleren? Sociale controle door klanten van maneges die nog lerend zijn en er vaak nog geen weet van hebben?? Daarbij zijn die er maar enkele uurtjes.
Stel de minimale eis wordt 4 uur. Ik vind dat echt veel en veel te weinig. Maar veel maneges en stallen die paarden niet veel buiten houden, zullen liegen dat ze al 4 uurtjes buiten zijn geweest en elke smoes aanpakken om ze niet langer buiten te laten.

Welzijn bij maneges is belangrijk omdat het gros daar toch leert en wat hij daar leert meeneemt als hij ene eigen paard koopt en ergens in pension zet.
Als je op een manege leert hoe paarden vriendelijk gehouden worden, goed les krijgt etc, worden je eisen bij ene zoektocht naar pension ook hoger. Langzaam moeten pensionstallen dan ook erin mee gaan. Nu is dat niet haalbaar, want iedereen kan een pensionstal beginnen naar eigen idee.

Maneges hebben veel werk en kosten. Goed personeel zonder 9-5 mentaliteit vinden wordt steeds lastiger. Imo telt dat ook enorm mee om de zaken voor elkaar te krijgen. Als personeel om 5 uur naar huis wil/moet ( de jonge nog in opleiding ) dan moet je alles voor die tijd gedaan hebben of veel zelf gaan doen.
Ik zelf denk dat wel veel realistischer moeten zijn en kosten best doorberekend mogen worden en als daarmee de paardensport duurder wordt en minder toegankelijk, dan is dat maar zo. Dat is bij meer sporten en hobby's zo, dat het niet voor iedereen is weggelegd en hierbij hebben we nog te maken met dieren.

Het niveau van instructie moet ook zeker omhoog. Niet alleen op de maneges, maar zeker bij de mensen die bij particulieren aan huis komen. Mensen verbieden een opleiding of cursus te doen is lastig, maar zoals het nu gaat, geeft geen kwaliteit.

Als ik voor mezelf spreek; ik zit al lang in de paarden en zeg altijd; je kan het werk eigenlijk alleen doen als je van paarden houdt en wil blijven leren. Daarom heb ik er vaak moeite mee dat mensen zo vasthouden aan hun oude ideeen en niet verder willen kijken of denken. Veranderingen zijn soms lastig, maar vooroordelen beperken ontwikkeling.
Als ik nu nog alles zou doen zoals ik dat 40 jaar geleden leerde of 30jr geleden deed, zou ik ook totaal anders denken en handelen. Waar ik direct weer wil toegeven dat ik ontzettend veel goede dingen heb geleerd, die ik nu vaak mis. Maar dit is meer bij de instelling van lesklanten, omgang met je tack etc.

Goede maneges hoeven zich helemaal niet aangesproken te voelen. Maar we moeten wel toegeven hoeveel ellende er wel is en feitelijk is elke slechte manege er eentje teveel.