*Bokt.nl
Bokt community
Door AlwaysH


Deze maand in Bokker achter het topic: Zitouna. Zij woont in Tunesië, waar ze samen met haar man een stal runt met 9 berberhengsten en een ruin. In haar topic vertelt ze over het dagelijks leven in Tunesië. Reden voor ons om haar een aantal vragen te stellen.

* Kan je jezelf voorstellen, voor de Bokkers die je nog niet kennen?
Ik heet Martine en ben 33 jaar oud. Sinds mijn 6e ben ik besmet met het paardenvirus en we hebben thuis in Nederland ook jarenlang paarden gehad: een Arabische merrie Luna, een Hannoveraanse merrie Evle en een shetland pony met de naam Boeter. In mijn tienerjaren is mijn moeder naar Tunesië verhuisd, waar ik kennis heb gemaakt met de Berberhengsten hier, en dat was liefde op het eerste gezicht. Ik heb in Nederland Muziekwetenschap en Culturele Antropologie gestudeerd, in Amsterdam. 10 jaar geleden ben ik naar Tunesië verhuisd en met mijn man samen hebben we hier 8 jaar geleden ons droomplekje gevonden en verder ontwikkeld. Nu organiseren we hier ruitervakanties met onze 10 paarden, allemaal Berbers, Berber-Arabieren en een Arabier.

* Jouw topic gaat over jullie paarden in Tunesië, hoe ben je daar terecht gekomen?
Gezien mijn moeder alweer jarenlang op Djerba woonde en ik de meeste vakanties hier doorbracht voelde het al heel vertrouwd hier. Toen mijn moeder ernstig ziek werd, besloot ik hierheen te komen om haar te helpen. Ik vond een baantje als reisgids en ben hier blijven hangen en heb in het eerste jaar mijn huidige man leren kennen. Helaas is mijn moeder gestorven en hoewel ik eigenlijk nooit had gedacht hier zelf te gaan wonen, ben ik toch blijven plakken. We hebben ons plekje gevonden, het stuk land waar we onze stal en huis hebben gebouwd en daar langzaam aan verder gewerkt. Toen kwam de revolutie tussendoor, wat grote onzekerheden met zich meebracht. Juist toen alles zich leek te stabiliseren waren er drie jaar geleden twee grote aanslagen in het land (wel heel ver van waar wij wonen). Deze gebeurtenissen hebben het land weer een stuk teruggeslagen: de toeristen bleven alweer weg. Het waren al met al geen makkelijke jaren en we hebben af en toe best getwijfeld, maar we hebben ons erdoorheen geslagen en de toekomst ziet er positief uit.

* Je hebt voornamelijk Berbers, en Berber-Arabieren, is dit altijd jouw favoriete ras geweest?
In Nederland had ik eigenlijk altijd een zwak voor Arabieren, maar hier in Tunesië is dat omgeslagen naar de Berbers en Berber-Arabieren. Ze zijn temperamentvol maar ook cool in hun hoofd, blijven vaak heel relaxed in moeilijke situaties en met rare dingen, maar het zijn wel voorwaartse, pittige paardjes. Ze hebben een sterk karakter, echt stoer en wat macho en speels, ze zijn vaak intelligent en ook ondeugend. Daarbij zijn ze heel sober en hebben ze veel uithoudingsvermogen en zijn ze ook nog eens leuk om te zien.

* Wat is de reden dat jullie de paarden zoveel mogelijk bitloos en vrij opvoeden?
Vroeger in Nederland heb ik een van mijn merries ook een paar jaar bitloos gereden, wat toen met bosal was of gewoon met stalhalster. De eerste jaren hier heb ik mijn paarden afwisselend bitloos gereden, en ook de jonkies de basis geleerd hier in de bak zonder bit in. In Tunesië, en vooral het zuiden, worden paarden meestal met pelham of stang ingereden en daar wordt niet voorzichtig mee omgegaan. Het hele besef van zo weinig mogelijk druk of verfijning van de hulpen is hier nog niet bepaald aangekomen. Als je dus een al 'ingereden' paard hier koopt, kan je er eigenlijk van uitgaan dat hij al zo gereden is. Gezien we met rijgasten werken moet de veiligheid natuurlijk altijd voorop staan, daarbij zijn onze paarden op een ruin na ook allemaal hengst, die kunnen toch wat heftiger reageren mocht er een moeilijke situatie zijn en daar wil je dan wel dat de ruiters hun paarden zo goed mogelijk kunnen controleren. Dus zijn we, en dat leek logisch, als we met een groep reden toch voornamelijk met bit gereden. We rijden in het algemeen toch met zo weinig druk mogelijk en zoveel mogelijk over zit. Een paar paarden lieten echter toch wel duidelijk merken dat het bit hen niet beviel: bit niet willen innemen, veel kauwen, tong uitsteken etc. Dus op een gegeven moment ga je toch maar eens wat verder proberen met bitloos rijden - en daar is het verschil vaak enorm, veel meer rust in hun koppie nu de oorzaak van hun ellende is weggenomen. Dus nu hebben we die paarden helemaal over gesteld op bitloos en enkele anderen situatie-afhankelijk.

* Welke hengst is nou echt jouw maatje? En waarom?
Mijn maatje is al 9 jaar lang Flavio, het was niet altijd makkelijk met hem en hij is ook echt mijn zorgenkindje, maar blijft mijn absolute lieveling. Hij is een relatief grote Berberhengst met een typisch Berbertemperament - hij werkt als de rust zelve en loopt overal braaf door, van niks onder de indruk, maar kan zeer temperamentvol worden. Hij was een van mijn eerste paarden hier en we zijn samen gegroeid. Hij wordt jammer genoeg niet veel meer gereden gezien hij een peesblessure heeft gehad en hij erg heet kan worden onder het zadel en dat voor zijn been natuurlijk niet goed is.

* Zou je altijd in Tunesië met de paarden willen blijven, en hoe zie jij dit voor je?
Wij zien ons de komende jaren zeker wel hier ja, het loopt nu goed in het land en ook hier met ons met de paarden en deze levenskwaliteit zouden we in Europa natuurlijk niet meer zo snel kunnen hebben. Een fijn huis met de paarden direct erbij, het strand vlakbij, meestal lekker weer, veel leuke contacten, het zou niet makkelijk zijn dat allemaal op te geven. Dus we hopen dat we nog lang zo kunnen doorgaan!

* wat is het grootste verschil tussen Nederland en Tunesië met betrekking tot paarden houden?
Er zijn eigenlijk heel veel verschillen. Wij wonen in het zuiden op het eiland Djerba, hier worden bijna enkel hengsten gereden en de merries zijn voornamelijk op het platteland waar er mee gefokt wordt. Castreren is hier een taboe en wordt enkel gedaan als het een medische noodzaak is of het paard echt levensgevaarlijk is (maar zelfs dan meestal niet, dat wordt vooral als een zwakheid van de bezitter gezien). De hengsten worden hier al jong van hun moeder weggehaald en dan aan een touw aan een boom gebonden. Ingereden worden ze vaak al met 2 jaar, dat is ook niet iets waar veel moeite in gestopt wordt, op een gegeven moment wordt gewoon besloten dat het tijd is erop te springen en te gaan rijden, wat dan ook gedaan wordt. Gevoerd wordt er gerst, zemelen en als ze geluk hebben stro/'hooi'. Sommige paarden worden in boxen gehouden, dit wordt vaak als vrij luxe gezien, het zijn vaak renpaarden of enkele hotelstallen hebben ook boxen. Paddocks zijn een zeldzaamheid en als ze er al zijn, worden ze meestal gebruikt om paarden in aan te binden. Dit alles was natuurlijk voor ons ook de reden om onze eigen stal te beginnen en het op onze eigen manier te doen! Bij ons staan de paarden allemaal buiten op paddocks, paarsgewijs, en dat gaat al jaren lang goed.

* Wat mis je het meest aan NL?
Mijn vader natuurlijk op de eerste plaats. Ook het Nederlands praten en af en toe het feit dat alles zo makkelijk is in Nederland. Het is gewoon een fijn land waar alles goed geregeld is, de mensen vriendelijk zijn en los en makkelijk in hun doen, en waar alles beschikbaar is. Het is een land waar je relatief zorgeloos leven kan natuurlijk. Verder is ons leven nu wel echt hier, we zijn gewoon helemaal gewend hier, maar het blijft fijn elk jaar weer eens naar Nederland op vakantie te gaan.

Leuk om te lezen! Ik herinner me nu een aantal echt leuke topics waarin je vertelde over alles wat je overkomen was en hoe je het allemaal aanpakte en oploste -).
Mooi verhaal!

Blijft leuk om je verhalen te lezen, en wat zien jullie paarden en omgeving er goed uit!

Dat stuk had nog veel langer mogen zijn hoor. Leuk en interessant.

Wat een leuk verhaal met mooie foto's erbij! Leuk om te lezen.

Bijna 6 jaar geleden zijn wij al eens heel hartelijk ontvangen bij Martine en haar man toen wij op vakantie waren op Djerba. Wat een ontzettend lieve en gastvrije mensen en stuk voor stuk prachtige paarden Veruit het hoogtepunt van onze vakantie daar

Ow en mocht iemand overwegen Martine en haar prachtige paarden op te zoeken, vergeet vooral geen stroopwafels mee te nemen

Wat leuk om te lezen! Ik heb je topic nooit gezien dus dit is allemaal nieuw voor mij. Tof dat jullie het zo op jullie eigen manier kunnen doen (paarden in de paddocks, bitloos rijden).

Leuk stuk!!

Leuk stuk inderdaad, het is leuk om meer te leren over deze rassen door je topics en het ziet er super uit zoals jullie wonen en leven. {ookal zal het inderdaad wel niet altijd even makkelijk zijn {geweest} }

Heel leuk om te lezen.

Het lijkt me wel erg moeilijk om al die paarden zo slecht te zien staan.. ik kan daar op vakantie al moeilijk tegen, laat staan als je er woont.

Bedankt allemaal voor de leuke reacties het blijft inderdaad wel een andere wereld, maar na 10 jaar ben ik wel heel erg gewend, en is het soms in Nederland weer even echt omschakelen en kijk ik m'n ogen weer uit

Sieltjuh wow al weer 6 jaar geleden, idioot he hoe de tijd vliegt.. Er is hier wel heel wat veranderd sindsdien hihi van stroopwafels houden we natuurlijk nog steeds groetjes van ons hier!

Heel leuk stukje.