Geplaatst Bokt community
Door Balance
Aah, mijn favoriet
schrijft bokker LetiziaIk denk dat de AV het ras is met de meeste vooroordelen. Veel mensen die nooit echt in aanraking zijn gekomen met deze geweldenaars, denken helaas nog steeds heel vaak en onterecht dat het eerst klas neuroten zijn waar je niks mee kan.
En ja, ze kunnen lekker showen, maar het leukste is dat het heel wat lijkt, maar het uiteindelijk vaak doetjes blijken te wezen.
De AV is een veelzijdig (familie) paard, door hun leergierigheid en intelligentie zijn ze vaak voor veel te porren. Uiteraard blinken ze uit in de endurance, maar ze draaien hun hoef ook niet om voor Trec, dressuur, springen, cross, lekker naar buiten, al dan niet voor de kar en als ze hun watervrees hebben overwonnen, durven ze zelfs te zwemmen
Verder zijn ze natuurlijk buitengewoon knap
Van mijn favoriet der favorieten Djunnah heb ik ongeveer 1 miljoen foto's, maar zal een bescheiden collectie van haar veelzijdigheid showen
Wij doen de laatste jaren alles bitloos met haar
Dilan93
Mijn eerste paardje was een arabier. Altijd heel erg werklustig, zeer mensgericht en ontzettend slim.
Heb hem helaas moeten verkopen, maar blijf arabieren toch altijd een geweldig ras vinden
MirandaFuego
Arabieren zijn wel ook verschillend vind ik, ze hebben toch allemaal ook weer hun eigen karakter.
Ik heb van mijn 13e tot 30e een half arabiertje gehad, dat was een ontzettend leuk en slim paard en een heel werkwillig dier en nergens bang voor.
Dus toen die er niet meer was, wilde ik wel weer zoiets.
Dat werd dus een volbloed, maar dat bleek dus een totáál ander type, en niet heel makkelijk op z'n zachtst gezegd.
Hij was heel lief maar onzeker en ging elk probleem het liefst uit de weg, sloot zich af dus daar heb ik ontzettend veel uitdaging aan gehad.
Wel heel veel bereikt (en geleerd) maar het bleef een moeilijk dier.
Maar ik kon wel mijn dochtertje erop zetten en dan zou hij geen stap verkeerd doen, het was geen rotzak.
Maar hij hield gewoon niet van gedoe.
Thuis kon ik ook alles met hem en het was dan een fijn paard, hij was dan heel braaf.
Daarna toch weer gekozen voor een arab, maar wel met een heel ander karakter!
Deze maakt zich niet snel druk en is meer mensgericht. (Hij is nog jong, twee jaar)
Maar hij is dus ook niet zo snel onder de indruk van mij, dus vraagt wel extra duidelijkheid.
Hij heeft wel ontzettend veel zin om leuke dingetjes te doen, geeft zijn emmer aan na het eten, dan vindt hij zichzelf heel knap, en is heel speels.
Verder is hij dus eerder lomp dan sensibel te noemen, maar dat kan ook een beetje aan zijn leeftijd liggen.
Hij is nu 8 maanden bij mij dus ons avontuur is nog maar net begonnen.
Veelzijdigheid vind ik vooral liggen aan hoe je er mee omgaat, de meeste paarden zijn veelzijdig als je er van alles mee doet.
Maar arabieren zijn meestal gevoelige dieren en als je daarmee weet om te gaan heb je er een fantastische vriend aan.
En ze zijn natuurlijk gewoon mooi om naar te kijken!
balance: Een dierenarts vertelde me dat Arabische paarden problemen met hun gebit kunnen hebben toen ze mijn paard vijlde. Valt dat in de praktijk mee of is het echt zo naar jullie ervaring?
-Dilan93: Ik heb met mijn arabiertje nooit problemen gehad. Wel jaarlijks controle en eventueel wat vijlen, maar geen gekke dingen.
-Letizia: De mijne heeft wel een vrij smalle kaak, waardoor het allemaal niet zo goed paste toen ze jong was. Door geregelmatig d'r tanden te laten vijlen, kon dat in goede banen worden geleid. Nu is elke 2 jaar een behanding voldoende voor haar
-MirandaFuego: Vanuit het arabische topic ken ik maar één die problemen met het gebit had.
Verder zelf ook niet gehad, maar de tandarts moest wel elk jaar bijvijlen, bij mijn andere paarden kon dat 1x per drie jaar.
En die ik nu heb zitten zijn tanden los en vallen eruit, maar dat is normaal op deze leeftijd.
sherif schreef:Ben benieuwd wat de gedachtegang was dan van deze dierenarts, zelf heb ik dit nog nooit mee gemaakt. Denk dat dit in de praktijk wel meevalt, anders was dit wel een puntje van discussie geweest welke de liefhebber niet ontgaan zou zijn
- mooney Ik denk dat dat een beetje een schijnargument is, want er zijn bij heel veel rassen heel veel rasgebonden problemen waar toch in eerste instantie de kop in het zand wordt gestoken (bijv. tandproblemen bij de mini's, PSSM bij oa de koudbloeden, WFFS bij de warmbloeden etc). Dus zo'n discussie is zeker niet vanzelfsprekend.
Het is ook bijvoorbeeld bewezen dat een korter hoofd (helemaal inclusief dish) ervoor zorgt dat er minder oogzenuwen (retinal ganglions) kunnen lopen waardoor het zicht slechter kan worden. Toch heb ik daar nog nooit een Arabieren liefhebber over horen discussiëren, de discussie over dish gaat toch vaker over of het wel of niet mooi wordt gevonden en waar je dan voor het ideale plaatje de grens trekt.
Ik heb het tandenprobleem wel al vaker gehoord van verschillende dierenartsen/tandartsen, niet alleen bij Arabieren ook bij dieren die specifiek klein zijn gefokt zoals de mini's. Bij de Arabieren zit het volgens hun in de rondere vorm van de kaak, bij de mini's zit je eerder met problemen dat de tanden en kiezen minder hard zijn 'gekrompen' dan de kaak waardoor je dus te weinig ruimte hebt in de mond.
Uit eigen ervaring kan ik er weinig over zeggen, want ik heb maar 1 AV. Die moet wel veel vaker gedaan worden dan mijn twee pony's van een ander ras, maar dat kan natuurlijk een uitzondering op de regel zijn.
Lightninggg
Zoals vele dacht ook ik dat het neuroten waren die geen moment tot rust kwamen tot ik mijn Masai tegen kwam. De rustigste en liefste hengst die ik mij kon voorstellen. Hij is nu bijna 2 jaar en ik kijk enorm hard uit naar de toekomst met deze schat.
Ibbel
balance schreef:Een dierenarts vertelde me dat Arabische paarden problemen met hun gebit kunnen hebben toen ze mijn paard vijlde. Valt dat in de praktijk mee of is het echt zo naar jullie ervaring?
Een 'wave' in de kiezen in idd veelvoorkomend bij arabieren door de ronde vorm van de kaak.
Ik heb jaren volbloed Arabieren gehad en ook gefokt, maar ik vind eigenlijk dat de vooroordelen best wel kloppen
Het kunnen echt enorme neuroten zijn. In mijn ervaring zijn de brave Arabieren toch echt de uitzonderingen. Het feit dat er voornamelijk showarabieren gefokt worden en 'bestgaand' rubrieken niet (meer) bestaan in het volbloedshowwereldje (in Nederland althans, in de VS en bv Duitsland zijn ze daar echt veel beter in!) helpt daarbij ook niet mee natuurlijk. Als ze eenmaal voor je gaan, gaan ze wel 100% voor je. En als je ze een keer beledigd hebt, gaan ze gewoon níet meer voor je
Verder zijn ze echt keihard op de benen, dat valt me wel op nu ikzelf naar de NRPS-ers geswitcht ben. Die zijn toch best wat vozer. En ook qua basisconditie zit daar echt een verschil in. Met een 4-jarige Arabier kan je bij wijze van spreken ongetraind een endurancerit rijden, een 4-jarige halfbloed moet je echt meer training in stoppen voor hetzelfde resultaat.
Samenvatting: hard op de benen, enorme oerconditie, veelzijdig, maar echt best lastige karakters. En dat moet je ook niet willen bagatelliseren. Een Arabier is niet voor iedereen geschikt. Net als dat een Jazz niet voor iedereen geschikt is. En dat geeft ook niet. Maar probeer niet te zeggen dat ze allemaal zo braaf zijn, want dat is gewoon niet zo.
Bren79
Het Arabische Volbloed paard is voor mij het ras waar ik de klik mee heb en bij de arabs waar ik mee omga zijn niet van die hete kikkers zoals het vooroordeel echter heb je niet een klik met ze ja dan zijn ze absoluut niet makkelijk, maar voor mij ondanks dat mijn lichaam niet altijd mee wil werken doen zij wat ik van hen vraag(ja vraag en niet afdwing) ik rij dressuur met ze en voor de fun doe ik wel eens aan een show mee. Mijn merrie FHJ Remezida is Z dressuur heeft een 2e premie, en heeft samen met de hengst Sirel waar ik eveneens Z dressuur mee was een heerlijk veulen gegeven waar eigeneresse endurance mee rijdt en andere leuke dingen mee doet. Op dit moment ben ik met Jet (La Margneta Aura)bezig haar klaar te maken om binnenkort ook in de dressuurring te verschijnen!!
mooney
Hier heeft mijn Arabier geen hele gekke dingen in zijn gebit, behalve dat hij snel scherpe randen aan zijn kiezen krijgt die bijgewerkt moeten worden omdat hij anders zijn wang openhaalt. Wat ik trouwens wel vaker hoor is dat ze spat hebben/krijgen, terwijl dat toch vaak niet genoemd wordt in de zwakke punten (totaal anekdotisch bewijs trouwens, heb er geen statistische test overheen gehaald
)Ik heb flink getwijfeld of ik hier wat zou posten, maar naar wat andere posts durf ik ook wel. Ik ben inderdaad ook van mening dat de vooroordelen over het ras niet voor niets bestaan. Ik vind het over het algemeen lieve, mensgerichte dieren MAAR ook vaak toch wel behoorlijk neurotisch en dieren die wat meer zorg behoeven dan de gemiddelde warmbloed/koudbloed.
In endurance blinken ze natuurlijk uit, in de western doen ze het ook leuk, voor de standaard Engelse takken zoals dressuur en springen vind ik de gemiddelde Arabisch Volbloed minder geschikt. Ze willen graag, dus ze zullen hun beste beentje voorzetten en compenseren daar flink mee, maar het achterbeen heeft toch vaak uit nature wat moeite met dragen (blijft vrij recht) en ondanks dat de showgangen vaak lekker vliegen, zijn de basisgangen vaak wat neerwaarts gericht.
Wat betreft karakter, ik zal beginnen met de positieve punten. Ze zijn ontzettende doorzetters, die voor 'hun' mens ontzettend veel willen doen en daarin ontzettend hard zijn voor zichzelf. Zelfs wanneer dat eigenlijk niet goed voor ze is, zullen ze het proberen te doen. Daar ligt dus ook de taak voor de eigenaar om te zorgen dat ze daar niet te ver in gaan. Daarnaast zijn ze heel mensgericht en sensibel, ze voelen goed aan hoe jij in je vel zit en reageren op hele kleine hulpen, persoonlijk vind ik dat 1 van de mooiste dingen, om met een spierspanningkje of energieverandering al duidelijk te kunnen communiceren. Hoewel ze sensibel zijn, zijn het geen types om misbruik te maken van eventuele negatieve emoties of zwakte die ze voelen. Wat wel kan gebeuren is dat ze er zelf erg onzeker van worden.
Dan even de negatieve puntjes, ik zal het specifiek op mijn Arabier houden. Mijn ruin is type schijtluis, in eerste instantie vindt hij alles wat nieuw of anders is erg eng. Met mij ernaast is hij wel in voor een schriktraining oid en zal hij zijn meeste angsten wel overwinnen, maar zonder menselijke begeleiding kan hij dusdanig overdreven reageren dat er nog weleens hekken kapot zijn gegaan. Daarnaast is hij erg stressgevoelig, hij gaat ook neurotische tiks vertonen als hij stress heeft (voornamelijk headbangen). Nu in prikkelarme omgeving, met een stabiele kudde is dat gelukkig alleen met oud en nieuw. Paardsociaal gezien is mijn ruin wat lastig, maar dat is waarschijnlijk ook zijn gebrek aan socialisatie geweest. Als hij in balans is, is het een ontzettend lief, zacht en open dier dat graag een grapje maakt.
Qua gezondheid heb ik met mijn Arabier ontzettend pech gehad, op 3 jarige leeftijd röntgenologisch afgekeurd op 2 benen. Daardoor dus tijdens zijn gereden recreatieve carrière jaarlijks blessures gehad. Op 12 jarige leeftijd hebben we daarom besloten hem te promoveren naar fulltime grasmaaier en babyoppas. Dat laatste deed hij trouwens voortreffelijk, hij heeft mijn pony veulen/jaarling super bijgestaan als peetoom. Ook zijn darmen zijn een aandachtspuntje, hij is gevoelig voor veel voer en wordt erg snel gassig. Ook hebben we twijfels of hij goed diepte kan zien, iets wat bij paarden met veel dish wel vaker een probleem is omdat de welving de oogzenuwen wat kunnen verdrukken.
Als laatste een noot voor ons waterige landje. Arabieren zijn natuurlijk bekend van hun glanzende korte vachtje in de zomer en worden hele fluffy beertjes in de winter. Echter is dat pluizige haar wel bestand tegen droge kou, maar veel Arabieren lijken een regenjas te missen. De mijne, en veel anderen die ik ken, hebben een vacht die regen doorlaat, waardoor ze het erg snel koud krijgen als het voor lange periodes regent. Een goede schuilstal en/of een regendeken is dus in mijn aanzien erg belangrijk als je zo'n niet-watervaste Arabier hebt.
Als laatste wat foto's, die nog een pluspunt van de Arabier benadrukken: ze zijn ontzettend leuk om naar te kijken. Ik vind het nog steeds 1 van de mooiere rassen om te zien. Maar alleen kijken is voor mij niet genoeg, dus mijn allerliefste klunsje mag bij mij blijven tot zijn dood, maar daarna komt er geen nieuwe Arabier meer voor mij. De hardheid en veelzijdigheid van de Welsh Pony heeft mijn hart uiteindelijk gestolen.
Hier mijn ruin als babysitter, met de kenmerkende zachte, voorzichtige blik in zijn ogen.
En de andere kant van zijn karakter, showerig/ietwat overdreven gedrag om een scheve grasspriet. Inclusief regendekentje tegen het Hollandse weer. Ach, ze zijn wel mooi en imposant op zo'n moment.
Opmerkelijk zijn de sproetjes, waardoor vaak wordt gedacht dat het een kruising is. Hij is een volbloed, maar uit een lijn waar een mutatie zit die pigmentverlies veroorzaakt. Dit is een genetisch iets, dus niet het pigmentverlies dat op te lossen is dmv voedsel. Ik vond het even wennen, maar nu vind ik het heel mooi en uniek. Het pigmentverlies zit over zijn hele lichaam, maar is door zijn vacht alleen zichtbaar op zijn hoofd (in zomervacht).
Als laatste, ondanks dat die van mij dus af en toe kortsluiting en stuitermomenten heeft kon je er (na wat jaartjes oefenen) prima zonder zadel met een handpony mee op stap om even te gaan zwemmen (nouja, in zijn geval naar het water kijken want hij vindt de zee heel spannend).
sheriff
Wat het Arabisch Volbloedpaard voor mij zo speciaal maakt is het beminnelijke karakter, de sierlijke elegantie en grote intelligentie die ze t.o.v. van andere rassen in mijn ogen toch wel meer hebben.
De punten die extra aandacht verdienen binnen dit schitterende ras ligt binnen de fokkerij, er wordt niet meer echt naar rasstandaard gefokt, zo ligt van de dag de nadruk te veel op het fokken van mooie exotische hoofdjes met lange halzen aangezien dit goed verkoopt waarbij het fundament en de goede bewegingen een achtergeschoven kindje zijn geworden. Ook het fokken van Arabisch Volbloedpaarden voor bepaalde doeleinden (puur gericht op de sport of showring of op kleur) is ook in mijn ogen geen goed fokbeleid. Niet in hokjes fokken.
Mijn persoonlijke ervaringen begonnen in 1993 toen ik op een Arabisch Volbloed ruin , Monpelou`s Atroth Sofan toen 16 jaar, mijn eerste ritjes maakt hij was van een handelsstal waar ik toen voor reed. Hij had een hartje van goud en een mega will to please, we werden Apeldoorns Springkampioen, reed een cross met hem met succes en sprong parcoursen bij de club tussen de paarden op max 1.25-1.30, hij sprong de grote KWPN-ers eruit. Liet me nooit stikken. Helaas is hij na onze successen verkocht aan een vrouwtje welke niets met hem kon beginnen wilde geen hindernis meer springen, kreupel terug gestuurd naar de handelsstal welke hem vervolgend op transport naar Italië heeft gezet (slacht), vanaf dat moment zwoor ik zelf mijn eigen Arabisch Volbloed aan te schaffen en nooit meer te rijden voor een ander. Eenmaal het hartje gewonnen van een Arabier en ze gaan voor je door het vuur. En als hengstenliefhebber heb ik aardig wat hengsten gehad allen een super zachtaardig karakter en makkelijk in toom te houden.
In 1999 kocht ik mijn eerste eigen Arabisch volbloed ruin genaamd Flaxman`s Sherif hij was 1.5 toen ik hem kocht zelf in gereden nooit een voet verkeerd neergezet hem heb ik 8 jaar gehad. In de jaren erna heb ik verschillende mooie Arabisch Volbloedpaarden in bezit mogen hebben waarvan voor bokt denk ik de bekendste zijn: Pladykt** en Just Noyz. Heb veel van mijn paarden uit laten brengen op shows nationaal en internationaal (hoofdzakelijk getraind onder het zadel door mijzelf) of indien te jong middels grondwerk. Reed met Pladykt**de showchamp gewoon bij de plaatselijke rijvereniging tussen de andere paarden. Al mijn paarden welke klaar ervoor waren zelf ingereden zelfs de hengst zonder zadel en hoofdstel met enkel halster en twee touwen nooit een pas verkeerd gezet, geen van allen! In 2015 fokte ik uit mijn merrie Bahiyaa mijn eerste eigen gefokte veulen, Rene`s Dakharat en momenteel een van de beste hengsten die ik ooit gehad heb, maar wat wil je met zon moeder
. Voor mij nooit meer een ander ras!
Het Arabisch Volbloedpaard is een familiepaard bij uitstek!
Pladykt** (Plakat x Bint Edykta) 1994 hengst
Imposant
Teder
agesus
Sinds 4 jaar heb ik een bloedmooie arabier. Als opvolger van mijn super succesvolle NRPSer in de endurance. In die 4 jaar heb ik ondervonden, dat je echt een arabierenmens moet zijn om met hem om te gaan en te rijden. Soms gaat het een tijd goed, soms wordt hij onzeker van mij en kan dan van alles schrikken. Hij voelt heel erg aan hoe ik me voel en reageert daarop.
Toch is het een schat van een paard. Leuk, soms ondeugend, loopt een 30km rit endurance uit met weinig training en super hartslag. Hij bokt niet gemeen en gaat er niet vandoor.
Dat schrikken van alles doet hij dus bijna niet als anderen op hem rijden. Mijn nichtje van 14 rijdt er zo op weg, terwijl ze alleen wat manege ervaring heeft.
Mijn ervaring is dus dat je met arabieren, meer als met andere rassen, een klik moet hebben. Ze zijn zeer gevoelig en worden onzeker als jij onzeker bent. Wel zijn het meestal plaatjes om te zien, hoewel ik niet van te grote dish houdt.
Uiteraard zullen niet alle arabieren hetzelfde zijn, maar ik denk toch dat er veel gevoelige en sensitieve dieren zijn in dit ras. Bij mij is de klik er nog steeds niet na 4 jaar, ondanks dat ik hem heel erg leuk en lief vind en ik heel erg mijn best heb gedaan. Ik bewonder het ras, maar het past niet bij mijn karakter en ik hoop dat mijn arabier binnenkort gelukkig wordt bij een ander echt arabieren mens.
balance: Ik vind de hoofdjes niet meer mooi. Dat is mijn oprechte, persoonlijke mening. Nou weet ik dat er verschillende types zijn. Pools, Egyptisch, Spaans is wat me zo te binnen schiet. Hebben ze een afwijkende standaard? M.a.w., als ik me in het ene type qua uiterlijk of karakter niet kan vinden, kan ik dat dan wel in een ander type?
- MirandaFuego: Jazeker, ze zijn best verschillend.
Je hebt types die nauwelijks een dish hebben.
En op de foto's zelf is het sowieso vaak heel geaccentueerd, als je die paarden real live ziet is het vaak niet zo heftig.
- mooney: De types zijn best verschillend, maar de bloedlijnen worden ook vaak genoeg gemixt dus je hebt ook veel tussentypes. Mijn schimmeltje hierboven is bijvoorbeeld 50 % Russisch, 37,5 % Egyptisch en 12,5 % Spaans. Zijn moeder is volledig Russisch gefokt, zijn vader Egyptisch met een beetje Spaans.
Die van mij is een grote D/kleine E, dat kleinere komt waarschijnlijk van het deeltje Egyptisch. Egyptenaren zijn voor wat ik begrijp ook meer show gefokt en zijn daarom in de omgang wat nerveuzer dan dieren die bijv voor de sport zijn gefokt. Ook dat komt wel terug in die van mij. Al heeft die van mij geen extreme dish. Russen zouden naar mijn weten wat stoerder en sportgerichter moeten zijn, maar daar heeft die van mij de memo voor gemist
.Opvallend is trouwens ook vaak dat mensen denken dat Arabieren heel smal zijn, terwijl vooral de kleinere types juist erg rondgeribt zijn. Wel is de schouder vaak wat smaller. Voor het zadel uitzoeken best een crime, maar je voeten steken er vaak minder snel onderuit dan je op het eerste blik zou verwachten.
Rije
Ik ben een aantal jaren terug toevallig met de Arabier in aanraking gekomen, en heb inmiddels mijn hart verpand aan dit ras. Sinds 2012 heb ik mijn eigen western-Arabier, waarmee ik in de Amateurklasse rij op wedstrijden: CJ Dahjan Bey Wisznu (Al Azim X Dabaga).
We komen uit in verschillende onderdelen van de western: de Pleasure, de Horsemanship, de Trail, en twee onderdelen die aan de hand worden gehouden: de Showmanship en de In Hand Trail.
Maar ook rij ik buiten met hem, volgen we clinics op allerlei gebieden, neem ik hem mee naar schriktrainingen en is hij in 2016 te zien geweest op Horse Event.
Hij is ontzettend nuchter, heeft in het werk wel wat overtuigingskracht nodig, maar is vooral ontzettend vriendelijk en sociaal, en daar heb ik hem voor gekocht. Hij kan in allerlei kuddes staan en vindt eigenlijk elk paard prima. Hij staat 1x per jaar in een kudde Arabieren die hij alleen op wedstrijd ziet, dus maar een paar keer per jaar, en dat gaat altijd fantastisch.
Mijn paard heeft zeer weinig dish, en is sowieso voor een leek nauwelijks herkenbaar als Arabier, terwijl hij afgezien van die deukneus absoluut bepaalde rastypische kermerken vertoont. Hij wordt op westernshows vaak aangezien voor Quarter, omdat hij dus niet die dish heeft en mooi in z'n spieren zit en vrij rond is.
Qua gedrag is een Arabier eerst en vooral een paard: je hebt gestoorde showneuroten en je hebt halve dooien waar je een kanon naast kunt afschieten. En alles daartussenin. Maar over het algemeen vind ik Arabieren juist zeer betrouwbaar, kalm en nuchter. Ze zijn expressief, dat wel. Dus als ze iets eng vinden laten ze dat duidelijk weten: ze springen een halve meter de lucht in, of schieten even weg, maar een seconde later is dat weer weg. Ze kroppen niet op, maar laten ook makkelijk weer los en gaan weer door alsof er niks gebeurd is, en dat is erg fijn.
In mijn ervaring zijn de halfbloeden vaak minder betrouwbaar en stabiel. De volbloeden zijn wat mij betreft over het algemeen makkelijke paarden, als je zelf sensibel genoeg bent om hun signalen op te vangen en er mee om te gaan. Juist door hun gevoeligheid vind ik ze qua rijden heerlijk: je kunt ze zo heet maken als je wil en ze laten reageren op de kleinste signalen, om een dag later mee te lopen in een Sinterklaasoptocht met kinderen en alle toeters en bellen.
Mijn paard schijnt van het Kuhailan type te zijn, maar ik heb geen enkel verstand van de fokkerij. Ik zie Arabieren graag als werkpaard en minder graag als showpaard, hoewel er dieren zijn die beide richtingen geweldig vertegenwoordigen, zoals Erogant van de familie van Duyvenbode: hij doet het zeer verdienstelijk in de westernsport én is onlangs kampioen geworden op de Europese keuring in Aken. Maar er zijn talloze Arabieren die puur en alleen voor de show gehouden worden. Die krijgen alleen showtraining en zien nooit een zadel.
Maar mocht je een echte werker zoeken, ook die zijn echt nog wel te vinden hoor. Er zijn genoeg fokkers die het gebruiksdoel van de Arabier hoog in het vaandel hebben staan en meer letten op functionaliteit dan op ingedeukte neuzen. Zij letten op een gezonde, bruikbare bouw en fokken paarden die prettig in de omgang zijn en goed te bewerken zijn onder zadel in welke tak van sport dan ook.
Wat mij betreft komt er nooit een ander ras meer. Hoewel ik echt niet zo naïef ben dat ik denk dat ik me nooit meer thuis zou kunnen voelen bij een ander ras (want binnen elk ras zijn fantastische paarden te vinden) is voor mij in de Arabier alles vertegenwoordigd wat ik zoek in een paard. Ik hoop dat Daantje nog jaren bij mij blijft, maar mocht er ooit een opvolger komen, dan wordt dat ongetwijfeld weer een Arabier.
YildizArabs
Sinds mijn kinderjaren raakte ik gefascineerd door het Arabische Volbloed paard. Door de jaarlijkse shows bij Smarius aan de Bredase weg in Tilburg en natuurlijk de geweldige kinderfilm The Black Stallion!
Na lange tijd andermans Arabieren te hebben gereden werd het in 2007 tijd voor mijn eigen arab, de Menes kleindochter Yentl.
Met haar beleefde ik talloze avonturen, scoorden we meermaals Nationaal en Internationaal in de western pleasure classes.
Ook was zij het begin van mijn kleinschalige hobbyfokkerij.
Haar eerst geborene was onze fantastisch-geweldige-once-in-a-life-time horse & dekhengst Yanour Hayati (Jk Catalyst x Yentl), multi kampioen in show en op meerdere onderdelen (western pleasure, hunter pleasure en Classic pleasure) niet onverdienstelijk met meerdere kampioenstitels. Inmiddels is Nour CEI** endurance gekwalificeerd en loopt hij de sterren van de hemel door zijn mega beweging, snelle herstel en gouden karakter. Ben echt gek op deze man!
Daarna volgde Yazahra Hayati (Jazzmeen x Yentl). By far mijn grootste gefokte Arabier! Enorm vrouwelijk en ondanks haar grootte zonder verlies van type. Ze is net een tikkie anders dan de andere Hayati’s: sensibel maar gaat door het vuur voor haar leider (al komt ze soms met verrassende oplossingen voor hetgeen je vraagt
We verwachten in februari haar eersts veulen van Mikaal C (ZT Marwteyn x Magnums Diva C),
Mijn liefste meisje, de eerste dochter van Nour is een heel speciale Yanyhla Hayati (Yanour Hayati x ASE Jazzaree). Ze heeft echt al het moois uit haar pedigree: type, beweging en het fantastische open karakter van haar vader. Ze heeft een forever home bij mij en ik hoop haar in de toekomst in de western sport uit te brengen. Ze is voor april uitgerekend van haar eerste kind van ASE Juilliard (Da Vinci FM x ASE Bisiriya Hlayyil). Mijn meisje
Daarna volgde Yazur Hayati (Yanour Hayati x ASE Jazzaree)
Een sterk mooi veulen en qua confirmatie & beweging een evenbeeld van zijn vader. Hij heeft een prachtig nieuw thuis gevonden en hoop nog veel van hem te horen in de sport!
Ook Yamajid Hayati ((SMA Magic One x Yentl), onze kusserd, belooft nog wat voor de toekomst! Ik hoop dat hij en zijn nieuwe baasje alle goeds ontmoeten voor de toekomst!
Het Arabische ras is mijn passie. Ik fok selectief en weinig en in principe niet voor show (al maak ik wel gebruik van showpaarden) maar voor een sterke confirmatie, beweging en een gouden, werkwillig karakter. Ik wil naast (het kunnen) presteren in de sport en dus als gebruikspaard, wel een typische Arabier zien. Dat gaat wel verder dan het hoofd, maar een ramshoofd of echt rechte knar vind ik niet mooi en A-typisch. Maar beweging.., dat gaat boven alles, en dan wordt mi een rechte knar al snel vergeten.
Voor mij persoonlijk is er geen ander ras dan de Arabier. Ik kan genieten van de kracht en gratie van Spanjaarden, IJslanders, Friezen of misschien de extreme sportmogelijkheden van het KWPN, maar als rijpaard, metgezel en vriend... dat kan echt alleen de Arabier zijn. Een Arabier is per definitie niet heet, maar ze spiegelen je geest als geen ander paard. Niet iedereen is geschikt voor de Arabier. Niet voor niets is dit ras het ras bij uitstek voor de nobelen der aarde.
Eerdere topics gingen over:
De Haflinger, de IJslander, de Draver, de Clydesdale, Highland pony (geen reacties), de Frederiksborger, de Morgan Horse, de Tinker,de Fries, de Welsh Pony & Cob, de Mérens, de Fjord, de Lusitano,de Quarter Horse, het Trekpaard en Het minipaard.
Ras van de maand november: [SMP] Ras van de maand: de Shetland pony
) en vooral aanhankelijker. 
