Geplaatst Draf- en rensport
Clinton Raceway in Ontario, Canada. Foto door Marjoow.
Onderzoekers hebben de werking van het snelheidsgen uitgezocht. Dit gen, ook wel myostatine-gen genoemd, heeft een effect op de groei van de skeletspieren. Het myostatine-gen is een remmer van de groei van skeletspieren. Door deze ontdekking kreeg dit gen de naam “snelheidsgen”. De paarden krijgen van dit gen een bepaald vermogen voor bepaalde raceafstanden.
De werking van dit gen laat goed zien in de genetische basis waarom sommige Engelse Volbloedpaarden beter zijn in sprintraces en waarom sommige paarden beter zijn op langere afstanden. Engelse Volbloedpaarden staan bekend als race-atleten met een hoog aerobisch vermogen dat gerelateerd is aan hun skeletspiermassa. Anders gezegd, de spieren ontvangen meer zuurstof dan een gemiddeld paard. Dat zorgt ervoor dat door de jaren heen genetisch is geselecteerd op snelheid en uithoudingsvermogen.
Professor Emmeline Hill kon echter aantonen dat de verschillende elementen van het myostatine-gen een belangrijke factor waren in de race-afstand geschiktheid van renpaarden. Gebleken is dat het myostatine-gen bestaat uit drie elementen, de CC, CT en TT. Als eerste de CC, met die eigenschap is de kans groot dat het paard ontwikkeld wordt tot sprinter. Dan volgt vervolgens CT, zij zullen meer kansen hebben bij de middellange afstanden. Tot slot heb je nog de TT, paarden met deze eigenschap hebben de meeste kans om uit te blinken in lange afstanden. Eerder was nog niet bekend hoe deze elementen een belangrijke rol konden spelen in de raceafstand.
“Onze gegevens bewijzen als eerste hoe het snelheidsgen werkt en hoe het de hoofdrol heeft bij de paarden in de sport. Dit kan bepaald worden aan de hand van het element, op welke afstand de kwaliteit van een volbloedpaard ligt. Deze kennis is uiterst waardevol voor fokkers en trainers, die hier een hoop geld mee kunnen verdienen”, aldus Richard Porter, universitair hoofddocent biochemie aan het Trinity College in Dublin.
