*Bokt.nl
Eventing



Op de laatste dag van het trainersseminar, zondag 20 januari, stond de eventing op het programma. Deze dag was nieuwsredactielid Marjoow aanwezig om verslag te leggen van dit seminar. Alice Naber-Lozeman, Merel Blom en Elaine Pen stonden klaar om deze dag te voorzien van vier interessante clinics. Het belangrijkste voor al deze clinics? Vertrouwen. Want zonder vertrouwen springt het paard niets.

Kinderen
Alice Naber-Lozeman trapt af met de kinderen. In de rijbak zien we drie combinaties; Jantien Naber van 10 jaar met het vosje Simply Brown, de 12-jarige Senna van Houte met de bonte pony Tullibards Missy Elliot en diens broertje van 10 jaar, Kane van Houte met Fernhill First Lady. De pony’s ogen allemaal wat gespannen en het is duidelijk dat de vreemde omgeving geen relaxed gevoel geeft. Alice lost dit op door de ruiters lekker te laten draven en al snel wat balkjes mee te pakken. Dressuur rijden vinden veel kinderen maar saai, maar dressuur is natuurlijk belangrijk als basis. Daarom pakt Alice de dressuur tussen de balken mee. Dit doet ze bewust in draf, maar ze gaat later ook over op de galop. Wat belangrijk is, is dat er tussendoor geschakeld kan worden en dat er overgangen gereden kunnen worden. Ze laat de kinderen dan ook een overgang terug naar stap en weer door naar draf maken tussen de balken. Ondertussen komen er via het grote scherm allerlei vragen binnen, zoals hoe oud kinderen moeten zijn voordat ze aan eventing beginnen. Een leeftijd noemt Alice niet, maar ze benadrukt wel dat het belangrijk is dat het kind vrijheid heeft en een ritme in de galop kan vasthouden. Daarnaast moet het kind verantwoord kunnen rijden, met de nadruk op controle.

Ondertussen begint Alice aan een nieuwe hindernis, een smalletje. Ze benadrukt hierbij dat het verstandig is om kunststof staanders te gebruiken, waar de pony’s en ruiters zich niet aan kunnen bezeren. Het smalletje gaat eigenlijk al heel goed. De pony’s gaan er netjes overheen en de kinderen zitten vertrouwd in het zadel.

Zo tegen het einde van de clinic laat Alice de drie combinaties nog een klein parcours springen. Het is heel mooi om te zien dat de pony’s en ruiters die aan het begin van de clinic zo gespannen waren, nu een heel net rondje neerzetten, met veel vertrouwen in elkaar.

Voor Elaine komt dan nog de vraag wat het verschil is tussen de pony’s en de paarden. Elaine benadrukt dat zij heel erg heeft genoten van de ponytijd. Pony’s zijn handig en anders te rijden dan paarden. Ze vind het dan ook soms wel jammer dat ze al te oud is voor de pony’s.



Jonge paarden trainen
Dan is het woord aan Merel Blom om ons wat meer te vertellen over de opleiding van jonge paarden. Ze heeft drie combinaties in de baan die alle drie op een voor hen onbekend paard zitten. De paarden zijn van Merel zelf. Jade Woeltjes zit in het zadel van de bruine Simon, Bjinse Vanderbosch rijdt de schimmel Jajadiva en Sterre van Houte zit op Julissa. We zien dan dat een van de ruiters op een wat heter paard zit. 90% volboed zit er in, aldus Merel. Wat belangrijk is met deze paarden, is dat je er dichtbij blijft. Je moet ze begeleiden, je onderbeen eraan houden en contact houden. Ze vergelijkt het met een telefoongesprek waarvan je steeds een beetje informatie krijgt, maar waar je uiteindelijk niet van weet wat er nu eigenlijk gezegd is. Dat is een valkuil bij veel ruiters, paarden die heet zijn willen we over het algemeen los laten en de benen er vanaf houden. Als je dan een keer been aanlegt, schrikt het paard als het ware van dit contact en spurt het weg. Of je krijgt los-vast contact waarbij het paard uiteindelijk eigenlijk niet weet wat het nu eigenlijk moet doen.

De ruiters zijn allemaal een beetje gespannen, wat natuurlijk niet gek is. Merel vindt het belangrijk om in je paard te blijven geloven. Je moet een beetje lak hebben aan wat anderen ervan vinden, jij kent je paard het beste en jij voelt het paard bijna dagelijks aan. Zeker een jong paard hoeft dan ook niet altijd perfect te lopen.

Ook Merel begint met wat simpele balkjes. Drie balkjes zijn zo neergelegd dat je er in een volte overheen rijdt. In het begin hebben de paarden er wat moeite mee, maar dit vindt Merel allesbehalve erg. Ze zegt hierover dat het goed is als paarden zelf fouten maakt, want als hij zelf een fout maakt zal hij deze fout niet nog eens maken. Een fout die het paard maakt doordat de ruiter wat fout doet echter, zal hij zeker nog wel kunnen herhalen. Simpelweg omdat hij zelf de fout niet maakte.

Voor het trainen van jonge paarden heeft Merel een simpel schema: de vierjarigen werken vier keer per week, de vijfjarige werken vijf keer per week en vanaf zes jaar mogen de paarden zes dagen aan het werk. In het geval van vier keer per week aan het werk, zullen ze op maandag en dinsdag werken, op woensdag rust hebben, op donderdag en vrijdag werken en in het weekend ook rust hebben. Daarnaast gaat ze al heel snel met de jonge paarden naar buiten. Een of twee keer doet ze dat met een ervaren ouder dier, maar al vrij snel moeten de jonge paarden alleen naar buiten. Later in de cross staan ze er immers ook alleen voor.

Ook de jonge paarden mogen nog even hun kwaliteiten laten zien door een klein parcoursje te springen. Hier zien we ook heel mooi dat de ruiters al veel beter zijn afgestemd op hun paarden, en vice versa. Ze laten allen een mooi rondje zien en dan is de tijd alweer voorbij.



Van nationaal naar internationaal
Na de lunchpauze gaan we verder met het programma. Als eerste is daar Elaine Pen aan het woord om meer te vertellen over de overstap van nationaal naar internationaal niveau. Dit doet zij samen met Leida Naber op de vos ASCI Zamzam, de Finse Sara Tomaia met Divali en Roel Zonneveld met de schimmel Vinkekamps Easy Boy.

Wanneer je overstapt naar de internationale eventing, ligt het niveau natuurlijk hoger. De hindernissen worden moeilijker, de lijnen lastiger en het tempo ligt een stuk hoger. Elaine gaat ook gelijk aan de slag met de tempocontrole door wederom met balken te werken. Op de grond liggen drie balken, met 12 meter ertussen. Hiermee kun je variëren. Drie galopsprongen of vier galopsprongen, dan een keer eerst op vier galopsprongen om er daarna drie te doen en andersom. Het is gelijk goed te zien dat deze combinaties elkaar al beter en langer kennen, en dat ze meer ervaring hebben.

Wat Elaine heel belangrijk vindt, is dat de paarden leren sluiten op één ophouding. Want, hoe korter de ophouding, hoe minder tijd deze kost in je parcours. Daarnaast is het ook een stukje van je basis. Hoe beter je de basis voor elkaar hebt, hoe gemakkelijker je door de cross gaat komen.

We zien dan dat Zamzam, het paard waar Leida Naber op rijdt, staakt. Elaine benadrukt dat het erg belangrijk is om er eerst achter te komen waarom het paard dit doet. Ze roept de hulp in van Alice, die dit paard een stuk beter kent. Alice vertelt Leida dat ze meer met haar benen moet blijven rijden en het probleem is eigenlijk vrij snel opgelost.

Omdat het in het parcours nog wel eens voorkomt dat je scheef op je paard komt te zitten na een sprong of dat je je teugels net te lang hebt om de juiste hulpen te kunnen geven, vindt Elaine het belangrijk dat het paard weet wat het moet doen. Het moet snappen welke hindernis gesprongen moet worden, en hoe. Zo leert het paard zelf ook de sprong te nemen wanneer het wat minder houvast heeft van de ruiter. Als je altijd maar zijn handje vasthoudt, dan leert hij het niet vanuit zichzelf te doen.



Training vanaf 6 jaar
Voor het vierde deel van de dag, is Merel Blom zelf in het zadel geklommen. Alice geeft een duidelijke uitleg over hoe je verder gaat met je training, met een zesjarig paard. Merel rijdt hier Radar Love en we zien Jade Woeltjes weer in de ring met Lissandro.

Wederom beginnen we met balkentraining. Galopsprongen vergroten en verkleinen tussen balken, maar ook een stapje verder; namelijk 3 balken op 2,5 meter van elkaar in een kleine volte. In het begin vinden beide paarden het nog moeilijk, maar met rust en vertrouwen gaat het al snel als vanzelf. Deze oefeningen zijn heel goed om handig te worden in het parcours.

In de bak staan verschillende hindernissen en ze worden niet allemaal tegelijk gesprongen. Alice vindt het hierin belangrijk dat je ruim langs de hindernissen gaat die niet gesprongen worden. Zo geef je de paarden niet het gevoel dat ze langs een hindernis lopen die eigenlijk gesprongen had moeten worden. Zelf houdt ze altijd 2-3 meter afstand van hindernissen die ze niet springt.

Vanuit het publiek komt de vraag waar Merel op let bij de aankoop van jonge paarden. Merel legt uit dat ze sowieso een goede galoppade moeten hebben. Dat betekent een ruime galop. Een crossparcours is erg lang als je paard een korte galop heeft, en met een goede draf duurt deze nog langer. Daarnaast ziet ze graag een paard met een hoge schoft, goede schouder en lengte in het lijf. In de regel ziet ze graag paarden met minimaal 50% volbloed. Hier wil ze wel eens vanaf wijken wanneer het dier een zeer goede galoppade heeft. Daarnaast vind ze werkwilligheid erg belangrijk. Eerder zagen we al drie jonge paarden van Merel, die allen zeer werkwillig toonden.

Iemand anders uit het publiek merkt op dat Merel een zeer mooi stil onderbeen heeft en die vraagt zich dan ook af hoe. Merel heeft hier heel erg op geoefend. Elke keer dat je gaat rijden, moet je je daarop focussen. Daarnaast helpt het dat de eventingruiters kort in de beugels zitten waardoor ze goed kunnen veren en het been daardoor stiller kunnen houden.



Op het hoogste niveau
In het laatste deel van het trainingsseminar, klimt Elaine Pen in het zadel van haar Blue Nile. Samen met Levi Driessen en Lancero Dancer laten zij zien hoe je traint voor een vier sterren cross. Alice geeft ook deze clinic en wederom beginnen we met balken. Het is na vandaag wel duidelijk dat het niet uitmaakt op welk niveau je rijdt, maar dat balken lopen altijd een hele goede oefening is voor het paard en de ruiter. Alice benadrukt nogmaals dat de balans uit het onderbeen komt, dus dat de ruiters goed op de beugels moeten steunen. In de hogere cross wordt het rijden van korte lijnen en veel hindernissen achter elkaar steeds belangrijker. Door de ruiters verschillende hindernissen kort achter elkaar te laten springen, en ook scheef te laten zien wordt duidelijk dat een hindernis op meerdere manieren aangereden kan worden om tijd te winnen. Het controleren van het tempo is nog altijd zeer belangrijk. Dit is dan ook weer een punt waar veel aan gewerkt wordt. Op de lange lijnen gas geven, maar voor jezelf een controlepunt instellen waar je paard terug moet komen helpt hierbij.

Als laatste komt er nog een vraag van een menner. Deze rijdt Men-SGW en vraagt zich af waarom er zo gefocussed wordt op het springen in plaats van de dressuur. Alice antwoordt hierop dat de dressuur eigenlijk tegelijkertijd getraind wordt. Zoals het werken met de balken een goede dressuuroefening kan zijn, maar ook het terugrijden en vooruitrijden tussen de hindernissen is zeker dressuurmatig werk.



Wat mij persoonlijk opviel, is dat er heel eerlijk en vriendelijk gereden wordt door de ruiters, en dat de paarden met plezier aan het werk gaan. Ze worden continue beloond en straffen is er eigenlijk niet bij. Een fijne, leerzame dag en hopelijk hebben jullie er op deze manier ook een mooi beeld bij gekregen.
Al met al een zeer interessante dag met een hele duidelijke boodschap: we moeten allemaal balken gaan rijden!

Ik was er ook deze dag. Ik ben zelf een menner en had er meer van verwacht vooral omdat eventing en het samengesteld mennen zoveel op elkaar lijkt. Ik heb de dressuur gemist. Er is alleen maar gesprongen de dag en de eventing bestaat uit meer dan het springen
De clinic van merel vond ik het meest interessant.
Balkjes longeren doe ik al veel en dat is voor elk paar in elke discipline een aanrader. We hebben van meerdere mensen die alle dagen waren geweest dat het springen het meest interessant was. Dressuur is elk jaar hetzelfde dus daar gingen we niet weer heen. Volgend jaar gaan we dus naar het springen! Mooi verslag is er geschreven trouwens! Bokt werd ook nog genoemd in het begin van de dag. Leuke actie!

Leuk stuk! En leuk om als herinnering terug te lezen.
Grappig, ik vond het als eventer juist veel dressuur ookal sprongen ze inderdaad wel. Wel weer even het besef dressuur is de basis. Vandaag al gelijk in de bak balken neer gelegd

Ik was er ook! Vond het een geslaagde dag! Erg veelzijdig en vond het leuk dat ze alledrie een eigen visie hebben en ook kritisch naar elkaar durven zijn.

Ik vond de dressuur ook verweven in de crosstraining, maar dan wel aansprekend gemaakt door de balken. Als je bijvoorbeeld keek naar Merel en haar 6-jarige, ze had hem zo weer voor elkaar als hij even te loperig werd. Daar zit echt een berg dressuurtraining in. Ik snap dat ze de focus op de cross hebben gelegd, zeker na twee dagen springen en dressuur.

Ik heb wel een kritisch puntje wat betreft de bijscholing. Ik was er als ruiter en dan werkt het heel motiverend. Maar of instructeurs hier nu echt iets nieuws hebben geleerd wat ze morgen kunnen toepassen in een les? Ik denk het niet... Maar je krijgt er wel licentiepunten voor. Ik zie liever dat de KNHS bijscholingen op andere onderdelen richt, bijvoorbeeld het geven van goede feedback, controle van begrip, het maken van een lesplanning voor een periode, motiveren, mindset bij ruiters, etc. Misschien komt het omdat ik vanuit een onderwijsbril kijk, maar er is echt nog zoveel winst te halen!