*Bokt.nl
Blog


Waarom doen we wat we doen: Eén of geen

Soms zijn er van die onderwerpen die je bij blijven. Regelmatig kijk ik even door de actieve topics op Bokt, foto’s bewonderen van iemands paardje, veulengenot, sneeuwfoto’s of paardenproblemen, noem maar op. Zo was er vorige maand een topic over een politieke partij die van mening was dat een paard niet alleen hoort te staan, maar minimaal met één paard samen.

Ik las het desbetreffende stuk en dacht, ja, vind ik ook, niet meer dan normaal. Sterker nog, als paardenliefhebber vind ik het zo normaal dat ik het zelfs niet eens interessant vond en het snel weer vergat.
Maar wat schertst mijn verbazing, dit topic liep 20 pagina’s vol met compleet uitéénlopende reacties! En dat bleef mij wél bezig houden. Niet het onderwerp, maar hoe mensen erop reageren.
De reacties gingen alle kanten op, terwijl het hier in mijn optiek gaat over een basis behoefte van een paard en dat zou niets nieuws moeten zijn voor elke paardenliefhebber op welk niveau dan ook.

De reacties lezende, riep het allerlei gedachtes bij me op. Vooral weer het ‘goed praat’ gedrag voor wat we doen met ons paard. En met alle eerlijkheid, ook ik vertoon als mens wel eens dit gedrag. Maar ik probeer wel kritisch naar mezelf te blijven kijken. En in hoeverre doen we dit? Onze hobby bestiert een levend wezen, een levend wezen met simpele basisbehoeften. En hoever gaan we om onze hobby uit te kunnen oefenen? Gaan we zo ver, door wat we ons ‘maatje’ noemen, 24/7 in eenzaamheid op te sluiten? Voor ons eigen vertier? Dan kunnen wij praten over onze beste vriend, maar zou onze beste vriend ook zo over ons denken, vraag ik mij af?


En door de reacties heen spittend, begrijp ik de verschillen in woonomgeving (stedelijk of buiten), reistijd, kinderen, huishouden, hengst, “heel houden” paard, niet kunnen vangen, gemak etc. Ieder heeft zijn eigen reden, maar is dit goed te praten naar je paard? “Sorry knul, maar je moet achter tralies, want anders moet ik te ver reizen voor je”. "Sorry peerdje, je bent hengst, je staat alleen”.

Nu klinkt dit vrij cru, maar feitelijk gezien geldt dit wel voor veel eigenaren. Een merrie, ruin of hengst moet geen reden zijn om een paard zijn vrijheid en paardenmaatjes af te nemen. En natuurlijk, als er bij ons een hengst bij kwam, schudde het weiland op z’n grondvesten. De orde wordt direct opnieuw ingesteld. Geef een kudde daar de tijd voor. Vaak zie ik mensen hun paard er binnen korte tijd weer uithalen. Begrijp dat het instellen van een nieuwe “pik”orde even tijd in beslag neemt. Geef een kudde die tijd.

Ook kwam ik veel reacties tegen, waarin agressie van paard naar paard genoemd werd en dat dat als reden werd gegeven voor het alleen houden van het paard. Dat vind ik wel een hele gevaarlijke uitspraak eigenlijk. Want waar komt die agressie vandaan? Ik zie dit bij veel paarden die niet goed gesocialiseerd worden, dus in mijn optiek een probleem wat we zelf veroorzaken. En nu zie ik een cirkel ontstaan. Steeds meer paarden staan alleen. Daaruit komt niet-gesocialiseerd gedrag voort wat alleen maar erger wordt. Staan er in de toekomst dan nog meer paarden alleen? Weet het paard straks niet meer hoe hij zich in een kudde moet gedragen? En wat makkelijk vergeten wordt, een paard die zich in een kudde goed aanpast, leert wat wel en niet kan, is voor jou als ruiter of menner absoluut onmisbaar! Een paard hoort jou als leider te zien, voor ieders veiligheid. Moet aanvoelen welk gedrag wel en niet toelaatbaar is. Hoort zich over te geven aan de leider en vertrouwen te hebben in de weg die de leider inslaat. Ook ik heb paarden in mijn kudde gekregen, die dachten alles te kunnen maken. Met een goede kuddeleider is dat snel en effectief verholpen, beter dan wij dat kunnen.


[ img ]
Tekenaar: Carol Streefkerk


Maar om niet te ver af te dwalen, weiland en kuddemaatjes zijn basisbehoeftes van ons paard.
Stel je eens voor, je woont in een gebied waar het heel lastig of te duur wordt om je paard deze basisbehoeften te kunnen bieden, wat dan? Verhuizen? Je paard verder weg, meer reistijd? Je paard delen als hij verder weg staat? In hoeverre ben jij als eigenaar bereidt je aan te passen aan de basisbehoeftes? En als je enige optie is een andere hobby te kiezen, zouden we dat doen uit liefde voor het paard? Persoonlijk ben ik van mening dat er vele wegen naar Rome leiden. Ik heb respect voor ieder zijn manier van omgaan met het paard, maar ik ben wel overtuigd van het feit dat een paard, een paard moet kunnen zijn, een ander paard nodig heeft en vrij moet kunnen bewegen.

Kiem Streefkerk



[ img ]
Tekenaar: Carol Streefkerk

Zeer mooie blog. Hopelijk opent het ooit de ogen van iedereen. En dat de wetgeving mensen verplicht dat paarden samen MOETEN staan.

Ik heb dat topic ook gelezen en volgens mij heb jij de reacties niet goed gefilterd, want er was niemand die zei dat een paard moederziel alleen moest staan, alle paarden hadden zicht op een maatje, zoals de PVDD ook voorstelde, maximaal op 8 meter afstand een ander paard. Dat paarden om welke reden dan ook alleen in een weiland stonden, met een maatje achter het draad, daar waren er wel meerderen van. Maar dat is ook geen mishandeling of iets.

Wat mij betreft sla je de plank dus flink mis met deze blog.

Je eigen waarheid bevestigen is altijd fijn, scheelt ook een hoop tegenspraak.


Maar 1 ding klopt wel: er zijn genoeg arme sloebers van paarden die niet de verzorging krijgen die ze verdienen en horen te krijgen. Echt superzielig om te zien.

Volledig eens met deze blog! Veel mensen kijken graag over hun egoïsme heen. "ja, maar ik ben er 2 uur per dag, in die 2 uur gaan we lekker rijden (lees: een uur lang in een bak in de krul getrokken worden) dus die overige 22 uur kan hij prima alleen in een stal of een afgelegen weilandje staan. Hij krijgt het beste voer en de mooiste dekens. Hij heeft het fantastisch hier, hij mag niet klagen!" Dat soort mensen zijn zoveel wijdverspreider als iedereen denkt...

(en natuurlijk is niet elke ruiter zo, maar nogmaals, het zijn er zoveel meer dan je zou denken!)

Minimaal 8 meter afstand van een ander paard vind ik toch best ver, bedoel je niet maximaal 8 meter?
Ik vind paarden met een draadje ertussen naast elkaar toch niet te vergelijken met een kudde, maar het is beter dan helemaal alleen staan. Maar ik ben dan ook vóór het samen houden van sociale dieren, ongeacht het soort dier. Nu moet ik toegeven dat wij wel maar 1 hond hebben, maar die hond is opgegroeid met poezen (speelt en slaapt daar ook mee), en gaat dagelijks mee naar stal waar ze ook hond aan huis is met de honden die daar wonen. Als een paard alleen gehouden moet worden, maar wel dagelijks bij andere paarden kan komen om sociaal te doen vind ik het ook prima (ja, dat kan echt, ik ken mensen die dagelijks haar pony bij de buren bracht of andersom zodat ze sociaal konden doen), maar het helemaal alleen houden van paarden vind ik niet kunnen..

Zelf heb ik een pony die gevoelig is voor hoefbevangenheid door cushing, hij gaat dus niet meer met de kudde mee het land op, maar staat dan alleen op een zandstuk met hooi, water en een afdak. De kudde staat wel in het zicht/ naast hem. Als dit 24/7 zo zou zijn zou ik het erg zielig vinden, en ook niet meer een paard-waardig leven. Dus ik heb in het weide-seizoen gedurende 12 u lang alle paarden op het zandstuk, en de andere 12 u gaat de kudde de wei in en blijft de shet alleen. Dit lijkt hij ook prima te vinden, zo kunnen ze toch socializen.

Eens

Op naar de volgende 20 pagina's om je over te verbazen

Ben ik het helemaal mee eens, een paard moet paard kunnen zijn en er moet aan zijn basis behoeften voldaan worden. Daarna komt de rest pas...

Voor bijna alles is ook wel een oplossing te vinden. Ik heb ook een zeer asociale, dominante merrie. Die komt de kudde in en daagt metéén de leidster uit met alle gevolgen vandien. Heeft haar vorig jaar een operatie opgeleverd. Dat paard kun je weken ernaast zetten met enkel een draadje ertussen, zodra ze bij de rest komt slaagt ze erop.

Onze oplossing? We hebben met onze stalhoudster kunnen regelen dat we een apart stukje krijgen waar de mijne samen staat met de zeer onderdanige ruin van mijn vriend. Dat koppel gaat wel goed samen, en zo staat mijn dame toch met een maatje. Je moet gewoon de juiste combinatie vinden.

Ik denk ook dat er in de socialisering wat misgegaan is, maar ik heb haar op haar 10de gekocht en het enige dat goed gaat is een kudde van 2-3 onderdanige paarden. Oh, en schimmels. Ze is echt gek op witjes.

Ik heb geen paarden meer, en heb mijn paarden voorheen (in de winter) gehouden met een half uurtje paddock per dag. Dat was normaal... even een frisse neus halen.
Het gros van de stallen hier in de omgeving komen ze (in de winter) misschien ern uurtje, misschien 2, buiten. Meestal alleen.
Dit betekend dat, mocht ik weer een paard willen, dat in de huidige regio niet zal gaan, en zal er dus geen paard komen. (Niet dat ik daar nu behoefte aan heb, maar even verder denkend..)

De mijne staat gewoon met een groepje buiten. Dus daar geen discussie over.

Maar ik zie in sportpaarden land geen ongelukkige paarden, juist die groep is erg druk met het fit en gelukkig houden van hun paard, want zonder dat, geen goed functionerend paard.

Maar zijn we niet een beetje doorgeslagen met zijn allen, ik lees op bokt dat de iedereen die niet 24-7 buiten kan verschaffen een grote dierenmishandelaar is. Maar is dat wel zo? Zijn de paarden het daar wel mee eens? Want ik zie echt gelukkige paarden die actief gereden worden, dagelijks buiten komen, in de nacht op stal ( met pleurisweer naar binnen) enz enz.

Er is een groep die bedacht heeft dat een paard zo natuurlijk mogelijk gehouden moet worden, maar wil dat paard dat ook? Willen wij ook weer terug naar die grot? Of vinden die paarden dat luxe leven wel prettig? Net als dat wij dat ook vinden?

Ik sluit me aan bij Benzz

Ik zie het bij ons op stal. Met mooi weer staat iedereen lekker buiten zn eigen ding te doen. Als het dan regent of kouder wordt dan is er altijd een groepje dat bij het hek staat te hopen dat ze weer naar binnen mogen.

Maar er zit een heel groot verschil tussen 24/7 buiten, en 23/7 op stal (en 1 uur gereden).

Mijn paarden geven ook aan de stal prettig te vinden, maar dat is ook vooral omdat het gewoonte is om wanneer het donker wordt naar binnen te gaan waar hooi en brok klaar ligt. Ze gaan net zo graag 's ochtends weer naar buiten, en als het flutweer is staan ze in de overkapping te niksen en willen ze ook graag weer naar stal (want hooi en brok). Ik weet zeker dat als de stal geen voer zou bevatten de stal ook niet zo geliefd zou zijn, maar meer op dezelfde manier gebruikt zou worden als hoe ze de overkapping gebruiken (om te schuilen voor de regen/ wind/ zon/ steekbeesten). Eveneens zouden mijn paarden de schuilstal niet willen en kunnen missen, en als ik zie hoevaak ze daar met zn allen in/ onder staan is dat echt een onmisbare plek voor ze. Met 24/7 in de wei zonder schuilstal zouden ze echt niet blij worden, en dus des te liever naar binnen gaan om te kunnen schuilen voor de weersomstandigheden.

Volgens mij is het vooral lekker goedkoop om je paard op een landje te hebben staan met een schuilhok en een bak met hooi. Ooit heeft iemand er een soort vergoeilijking voor bedacht die we nu steeds terug zien komen als een sterke voorkeur die iedereen zou moeten hebben. Het heeft te maken met een sociaal psycologisch proces en het is belangrijk voor die groep om hun visie te blijven herhalen. Het kan ook alleen maar door het afkammen van elke andere manier. Het allergrappigste is, is dat ons land te weinig ruimte biedt om het allemaal waar te laten zijn, dus er zijn er bij die liegen. Er zijn op bokt mensen met fantasiepaarden op verzonnen landjes die het geweldig doen met grondwerk en de hele reutemeteut van vroeger mishandeld.

Er is een heleboel grijs tussen zwart en wit

Je noemt de schuilstal en schuilen voor weersomstandigheden. Ik vrees dat veel paardeneigenaren daar ook een probleem hebben. Veel gemeentes zijn niet zo gemakkelijk in het neerzetten van een schuilstal dus vooral in poldergebied zie je in de zomer groepen paarden buiten zonder enige mogelijkheid tot schuilen (bomen zijn er namelijk vaak ook niet). Een schuilmogelijkheid is echt wel een essentieel onderdeel voor paarden die buiten staan.

Als je je verdiept in paardengedrag, is het toch niet zo simpel allemaal! "Gewoon" een maatje erbij is niet zo simpel als het lijkt. In het wild kennen paarden elkaar al hun hele leven, inclusief ontmoetingen met paarden uit de haremgroepen die rond de eigen kudde leven. Ze ontmoeten dus nauwelijks vreemde paarden. Bij ons wel, we laten paarden samen die elkaar niet kennen. Gelukkig kunnen paarden zich goed aanpassen dus ze doen het ermee en het gaat vaak goed. Maar zelfs dat is niet waar een paard zich voor heeft ontwikkeld. "De kuddeleider" voedt de andere paarden op. Ja, zo werkt het wel, er wordt geleerd zich onderdanig te gedragen. Maar ook dat is geen natuurlijk paardengedrag. 20 keer zoveel agressie bij onze gedomesticeerde paarden dan in het wild, kopte laatst een nieuw onderzoek! In het wild is niet de dominante de leider, juist niet, maar de meest wijze of empathische omdat ze haar willen volgen en niet omdat het afgedwongen wordt. Sociale vaardigheden bij paarden worden geleerd in de veilige (geboorte)kudde. In een door ons samengestelde groep ontbreekt de veiligheid om op die manier te leren. Die pikorde die dan blijkt te ontstaan is eigenlijk afwijkend gedrag voor een paard. Er is verschil in rol en positie ten opzichte van elkaar in het wild, maar dat is situationeel en dus afhankelijk van de activiteit. Ik ben uiteraard een voorstander van paarden houden in groepsverband, maar met zorg en inzicht omdat we anders agressie uitlokken. En sommige paarden zijn misschien te getraumatiseerd om dat nog te kunnen. Daar wil je andere paarden niet onder laten lijden...

Schuilstal en bagger is niet ideaal natuurlijk. 23/7 op stal ook niet. Maar gelukkig zit daar nog heel veel tussen. En zijn er echt best wel mogelijkheden je paard op en sociale manier te houden zonder dat ze in de blub staat. Ik vind dit echt een goede blog

Hier een voorbeeld, ik rij een aantal keer per week langs twee weien. Die zijn gescheiden door een hek. Echt mooie grote weien. In een wei staat een groep van 10 paarden, in de wei er langs 1. Zijn volgens mij van dezelfde eigenaar. Dat dat ene paard alleen staat zal een reden hebben. Maar als dit paard aan de andere kan van de wei staat zit er dik 200 meter tussen. Dat zal dan al niet meer mogen. Want hij staat niet binnen 8 meter van een ander paard.

Nee, ik vind het echt het doel missen. Het is ook volledig naast de realiteit van de meeste mensen die paarden hebben.

Hier haak ik even op in.
Mijn paard staat sinds 2,5 jaar 24/7 buiten met schuil stal, en onlangs verhuist van stal.
Op de vorige stal werd 1x per dag een bult hooi gevoerd en als 't op was moesten ze wachten tot morgen. Op de huidige stal is er 24/7 hooi binnen.

Mijn paard stond op de vorige stal bijna altijd buiten, behalve als er hooi was. Nu zie ik hem veel regelmatiger binnen, maar alleen omdat er wat te eten is.

Dus hij kiest zelf, maar kiest vooral voor eten. Zou ik het hooi buiten zetten, reken maar dat die de stal niet meer ingaat hoor.

Het is een kwestie van tijd en wil van de eigenaar. Ik snap dat het niet overal haalbaar of functioneel is, maar imo zouden mensen wel beter hun best mogen doen en paarden meer hun basisbehoeftes laten uitvoeren.
Beweging, voedsel en vriendjes.
Hok dat paard niet 24/7 op in 3x3 maar zorg voor grote, ruime loopstallen(liefst in groepen) als er niet direct toegang is tot buiten. En koppel paarden met verstand. De enkeling die beter alleen staat kun je best achter een draadje plaatsen naast zijn buren.

Dus superassie, Omdat jij eerst op een zeer beroerde stal stond, is nu 24-7 walhalla? Dat slaat natuurlijk nergens op.

Onbeperkt ruwvoer blijf ik ook iets vinden wat niet helemaal klopt, in de natuur zijn ze 16 uur per dag op zoek naar eten, dat is heel wat anders. 3 a 4 keer per dag een ruime hoeveelheid vind ik persoonlijk veel beter. ER zijn niet voor niets zo vreselijk veel paarden moddervet in Nederland.
Dat is ook mede omdat hun baasjes zo druk zijn met het NB/NH verhaal dat ze amper nog wat doen met die paarden, ja beetje grondwerk.............


De paardenwereld is de laatste jaren een beetje maf geworden en compleet doorgeslagen: Suikers mogen ze niet meer hebben, ze moeten onbeperkt eten enz enz. Maar gewoon werken met die dieren, dat gebeurd niet meer. Trainen en aan de bak! Dan heb je dat gezeur niet dat ze niet tegen suiker kunnen ( uitzonderingen daargelaten), en dat ze obesitas hebben. En dan niet trainen waarbij jezelf vindt dat je hard werkt, maar trainen zoals dat bij een paard past. En het gros voldoet daar niet aan.........

Helemaal eens met je blog, TS. Een van de grootste reden dat ik redelijk ben afgehaakt hier op bokt. En in real life alleen nog maar 'gefilterd' met paardenmensen om wil gaan. Ik sta gelukkig al jaren op een eigen plekje op een kleine doe-het-zelf stalling, waardoor ik nauwelijks nog te maken heb met anderen met paarden. Heerlijk rustig en vooral oprecht paardvriendelijk. Maneges, veel pensionstallingen, mij zie je er niet meer....

De blog en het topic waar het op duidt, gaan er juist over dat het heel onverstandig is om een paard alleen te zetten en wat doe jij?

Precies, Benzz. Mijn paarden staan toevallig wel 24/7 buiten, met ieder een eigen stal waar zin in kunnen wanneer ze willen. Ze hebben een stuk bestraat en een paddock die meestal het water goed afvoert. Als ze geen natte voeten willen krijgen ze die niet. Toch vind ik 's nachts op stal niet slecht, maar in mijn geval heeft het gewoon geen meerwaarde en geeft het mij alleen maar meer werk. Ik zie liever paarden 's nachts op stal en overdag naar buiten dan die dikke natural paarden die op hun PP heel de dag aan dezelfde hooiruif staan te vreten en dus eigenlijk helemaal niet bewegen. Ze worden dan een paar keer per week er uit gehaald om "grondwerk" te doen, wat imo gewoon basisopvoeding is en wat dus geestdodend en oersaai is voor die beesten. Krachtvoer is dan inderdaad ook overbodig, want kracht is nergens aan de orde.

Wat het topic uit de OP betreft; ik las inderdaad vooral reacties van mensen die niet hadden gelezen dat een paard binnen 8m ook oké was en in de verdediging gingen dat hun paard niet in een kudde stond. Dat een paard niet moederziel alleen hoort was geloof ik iedereen het wel over eens.

Heel veel mensen zijn ook gewoon te lui om hun paarden fatsoenlijk aan het werk te zetten en zo glijden ze af. Eerst is het nog een half-uurtje beetje los maken, maar al gauw heeft het paard steeds meer daagjes 'vrij' . Paard begint zich een beetje af te vragen waar hij die baas nog voor heeft en gaat wat uitdagender doen. Meestal met als resultaat dat beestje voorgoed 'vrij' heeft en met een beetje pech in een modderige paddock ellende naar zijn hooi moet gaan zoeken. Te rijk hooi waardoor hij een of andere vorm van suikerziekte krijgt, enge bultjes en de mijt en mok ook nooit meer overgaan.