LindyH schreef:Je zou moeten weten waarom mensen eigenlijk traanvocht produceren bij verdriet. Als je dat weet kun je beredeneren of dat bij dieren ook mogelijk is.
Ik zou me wel voor kunnen stellen dat meer (zoog)dieren het in lichte mate hebben, maar dat het bij ons evolutionair meer prominent is geworden. Voor huilende kinderen werd beter gezorgd ofzo. En dus zijn wij steeds erger gaan huilen en doen wij het nu veel meer dan andere dieren.
Er wordt in de psychologie geredeneerd dat huilen een vorm van "communiceren" is. Tranen communiceren naar onze soortgenoten dat we pijn hebben/niet oké zijn/hulp nodig hebben. Het maakt geen geluid dus het is veiliger dan om hulp roepen. Iemand zíen huilen roept (in normale omstandigheden) empathie op. Wanneer je huilt is de kans dus groter dat je hulp krijgt en is er dus meer kans op overleven.
Wanneer we iemand zien huilen schieten onze spiegelneuronen in actie en is het zelfs mogelijk dat de andere persoon zelf ook het "verdriet" voelt. (daarom huilen sommige mensen ook wanneer ze anderen zien huilen. Dat is puur sociaal gedrag dat voort komt uit onze spiegelneuronen, net zoals houdingen kopiëren.) Huilen met tranen is ook iets wat we "leren". Pasgeboren baby's huilen veel maar tranen komen daar veelal niet aan te pas in den beginne. Zij "roepen" hulp met geluid.
De tranen zouden ook onze aanmaak van endorfines triggeren. ( wat deels verklaart waarom huilen kan opluchten.)
Edit; ik meen me trouwens ook te herinneren dat de samenstelling van tranen vanuit emotie anders is dan van tranen van irritatie van de ogen. Emotionele tranen bevatten het stresshormoon ACTH bv. Tranen die door irritatie ontstaan niet.