Geplaatst Blog
Daar zit je dan, aan de picknicktafel langs je weitje, zicht op de Maas en je twee droompaarden. Ik kan er zo veel over vertellen, maar waar begin je dan mee? Zou ik vertellen over het ‘we gaan Duke even bekappen’-incident van 10 mei ll. ? Nee Anoek, misschien is het geen goed idee om meteen maar met je te laten lachen.
Maar waar ben ik dan nog mee bezig? Ik neem nog even een hap van mijn donut terwijl ik Duke zijn splinternieuwe, maar te kleine hoofdstel aan de kant duw. The struggles of owning giants.
“Daar ga ik over vertellen!” Duke wordt in juni 3 jaar en heeft nog niet echt wat moeten doen om zijn boterham te verdienen. Daar wil ik graag mee beginnen! Maar eerst zal ik ons even voorstellen
Mijn naam is Anoek, ik heb geen bijzonder spannend leven en ik rijd geen bijzonder spannende wedstrijden maar ik vertel wel graag over wat ik meemaak!
Ik heb 2 paarden. Dexter is 11 jaar en vol Clydesdale, Duke is dus bijna 3 en is stiekem half Shire, maar dat zeg ik nooit hardop, dus sssst
Dexter is mijn rots in de branding, trouwe vriend, gouden leerpaard… Ik kan niet genoeg adjectieven verzinnen want geen van allen doen hem recht.
Duke is mijn baby en dat zal hij blijven tot hij 45 wordt in mijn weitje langs het water. Dan zal ik hem opa noemen
Als Dexter water is, dan zou Duke vuur zijn. Duke is mijn zorgenkindje, brokkenpiloot, grapjas en knuffelkont. Het paard dat zijn eten zal laten staan om te kroelen. Duke is werkwillig, energiek, enthousiast. Zoals ik al zei, ik heb twee tegenpolen
En hij is ook het paard waar ik graag mee van start ga!
4 december 2016
De komst van Duke bracht voor mij twee keer meer zenuwen met zich mee, dan de komst van Dexter. Het stond al eeuwen op mijn bucketlist; mijn eigen veulentje zien opgroeien. Ik zal hier vast niet de enige in zijn.
En dan komt die grote vrachtwagen uit Engeland aan rijden en dan denk je: kan ik dit wel?!
Van diezelfde vrachtwagen komt dan een onzeker hoopje veulen, zenuwachtig en in de war. Ik zet hem even op stal, dan kan hij wat bekomen en dan kan ik met de transportfirma de laatste zaken afhandelen.
Duke ging niét akkoord. Rondjes lopen in zijn stalletje, hinniken en na een paar minuten stond hij al in het zweet. Dit was niet hoe het moest gaan.
Voor mijn gevoel had hij steun nodig, houvast, zekerheid. Zodra de vrachtwagen weg reed, ben ik met mijn lieve schoonpap een plekje gaan vrijmaken grenzend aan het nachthok van hun veulens.
Gelijk vond Duke zijn rust en langzaam begon hij aan het hooi te knagen. Toen na een uur al het jonge grut kont-aan-kont tegen de stalwand stond, besloot ik dat hij er gerust wel bij kon.
40 minuten later lag hij languit te snurken. Goede keuze geweest.
Vanaf dat moment heb ik eigenlijk aan Duke een paard gehad dat minstens even gemakkelijk was als Dexter, misschien zelfs nog gemakkelijker.
Duke en ik hebben onze peren gezien, en die peren werden 90% van de tijd gebracht door onze dierenarts, waar we maar een klantenkaart hebben aangevraagd.
Wat we allemaal aan de hand hebben gehad, dat vertel ik misschien nog eens een andere keer, maar voor nu wil ik het enkel vermelden omdat dit ons ontzettend dicht bij elkaar heeft gebracht.
Na boxrust stukjes wandelen langs de weg? Geen probleem! Nooit gedaan, maar we maakten er niet te veel drama rond en zo was mijn 8 maanden oude Duke dus eigenlijk alvast verkeersmak geboren.
Beentjes in het verband? Oké!
Natuurlijk oefen je dingen als bandages liever rustig en opbouwend, maar dat je paard in het verband moet daar ga je uiteraard niet van uit. Echter was dit voor Duke ook de normaalste zaak van de wereld en met 1 jaar was Duke bandage-mak. Niet dat wij die stofjes ooit gebruiken, maar het is fijn om te weten
Ik merkte aan hem ontzettend goed dat wanneer ik gewoon normaal bleef doen, hij dat ook wel deed. Lekker nuchter, geen drama. Ik trok een middag uit om aan de slag te gaan met voetjes geven, maar nadat hij 2 keer na elkaar alle vier zijn voeten gewoon optilde, ben ik maar wat anders gaan verzinnen om de middag door te brengen. Saai hé?
Met 6 maanden vond ik het wel tijd om hem zadelmak te maken. Jong geleerd is oud gedaan, zo zeggen ze dat toch?
Shetlandzadel van zolder gehaald en aan het werk met die kleine
En zo leg ik elk half jaar dat zadeltje terug op zijn rug om te kijken of het nog past. Voorlopig lijkt hij er mooi in te groeien! Fijn, dan hoef ik daar al geen nieuw zadel voor te zoeken.
Naarmate hij ouder werd, werden de zadeltjes wat groter en zo kwam ik er achter dat Duke al beter stil blijft staan met opzadelen dan Dexter, die dat 'nog maar' 1004 keer gedaan heeft. Ongeveer dan toch.
We kunnen dus wel stellen dat Duke, inderdaad, zadelmak geboren is.
Wat blijft er dan nog over om te oefenen?
Vlaggen? Nee, dat hebben we ook gedaan. Weinig interesse langs zijn kant
Rijden, ja! "Hé ze gaat die baby toch nog niet rijden?!" Ik hoor het al aankomen. Nee hoor! Daar is hij nog te slungel voor
Maar (en nu ga maar helemaal los!) als het moment daar is, dan grijp je dat gewoon.
Dus toen ik op een zonnige woensdag vrij was en een vriendin langs kwam om me te helpen met wat zaken om en rond de wei, heb ik haar héél stiekem even gevraagd om Duke vast te houden. Zo kon ik langs hem gaan springen en zwaaien, alsof ik zou gaan opstappen. Heb zelfs de keukenladder langs hem geparkeerd, maar dat kende hij natuurlijk ook al want hiermee oefenen wij het inparkeren
Aaien over zijn rug, naar de andere kant, dat kende hij ook al want dat deden we als veulen al. En als je je dan zelf zo ontspannen voelt, en je ziet dat je paard ontspannen is.. Ja dan zit je plots voor het eerst op je veulen zonder dat je er erg in hebt
Ik heb videomateriaal om te bewijzen dat ik na 3,5 seconde weer ben afgestapt, maar desalniettemin durf ik best te stellen dat Duke ook ruitermak geboren is.
Ik ben wel van mening dat je onder de beste omstandigheden veel gemakkelijker communiceert dan wanneer je het 'perfecte moment' gaat forceren. Iedereen was op zijn gemak, geen druk, geen haast, geen verwachtingen.
Er zijn nog helemaal geen plannen om dit al uit te bouwen het komende jaar, en hij mag echt lekker kind zijn.
Maar als je gaat van dit:
Naar dit:
Dan veeg je even traantjes weg en maak je plaats voor trots. Want dat ben ik wel
