Geplaatst In Memoriam
Philippe Le Jeune met Vigo D'Arsouilles op de Olympische Spelen in Londen.
Foto: ©FEI
In fokkerij De Muze in Sint-Niklaas is Vigo D’Arsouilles overleden, het paard waarmee ruiter Philippe Le Jeune in 2010 in de Verenigde Staten wereldkampioen werd. Vigo werd 21 jaar. Voor Joris De Brabander van Stal De Muze, dat aan de wereldtop staat in het fokken van springpaarden, is het een emotioneel afscheid. Vigo was hun levenswerk, dé vaandeldrager van de stal. 21 jaar lang leefde de familie samen met de wereldkampioen. “Met Vigo hebben we een bijzonder mooi verhaal meegemaakt.”
In de paardenwereld is Vigo D’Arsouilles een grote naam, wereldwijd. Het paard vormde jaren een combinatie met topruiter Philippe Le Jeune, met de wereldtitel op de Wereldruiterspelen van Lexington Kentucky in 2010 als absolute hoogtepunt. Ook maakte Vigo deel uit van het Belgische springteam, onder meer op de Olympische Spelen van London in 2012.
Voor Joris De Brabander van fokkerij De Muze in de Galgstraat in Sint-Niklaas begon het verhaal 21 jaar geleden. Hij kocht Vigo toen hij twee maanden oud was. Hij was een zoon van Nabab de Rêve, die andere grote en belangrijke hengst van De Brabander. “We zagen meteen dat Vigo bijzondere kwaliteiten had. Ongeveer 21 jaar geleden stond hij hier samen in de wei met zijn moeder. Daar begon het verhaal. Dan heeft Vigo het klassieke traject doorlopen. Eerst de ‘opfok’, met vallen en opstaan, waarbij hij zelfs bijna verkocht werd aan Estland. Vanaf zijn drie jaar is hij beginnen dekken. Hij stond toen weliswaar nog in de schaduw van zijn vader, Nabab de Rêve, een heel populaire hengst. Vigo was niettemin één van de smaakmakers, één van de betere veulens. Op zijn zesde bleek hij een uitzonderlijk goed springpaard te zijn. Met Philippe Le Jeune is hij dan internationaal doorgebroken. Hij werd Belgisch kampioen en in 2010 zelfs wereldkampioen. Vigo was daarmee in één klap wereldberoemd. En zo kwam er plots vraag naar zijn sperma van over de hele wereld.”
Miljoen euro
Na de wereldtitel van Vigo in 2010 werd er ook gespeculeerd over een verkoop aan het buitenland. Vigo was toen meer dan een miljoen euro waard. “Dat is bij ons niet eens ter sprake gekomen. Vigo was familie, maar ook een deel van de zaak. Als we hem hadden verkocht, zou dat hetzelfde betekenen als de zaak overlaten. Dat doen wij niet. Vigo was één van de vaandeldragers van onze stal. Je begint elk jaar met 15 à 20 jonge hengsten. Daarvan zijn er dan elk jaar twee goeie. En om de tien jaar hoop je iemand te hebben als Vigo, die echt carrière kan maken, zowel in de sport als in de fokkerij. Daarom is het ook zo moeilijk om deze periode af te sluiten. 21 jaar, dat is ook een groot deel van een mensenleven.”
Familie
“Het wereldkampioenschap van 2010 heeft eigenlijk nog negen jaar nagezinderd. Tot vorige zaterdag. Vigo had een liesbreuk. Na de operatie was er een complicatie... (stilte) Dan gebeurt wat altijd kan gebeuren. Je weet dat je ooit afscheid zal moeten nemen, helaas komt het op zijn 21ste te vroeg. We zijn wel voorbereid. We hebben in de diepvries nog een hele stock aan erfelijk materiaal van Vigo. In de fokkerij kunnen we nog wel even verder. Maar het voelt aan als een groot verlies. Vigo was meer dan een familielid. Hij had altijd de eerste stal hier. Twintig keer per dag kijk je ernaar, ’s morgens en ’s avonds voeder je hem, tien keer per dag neem je hem even uit de stal.. En dan wordt zo’n verhaal onverwacht afgesloten. Ook Philippe Le Jeune reageerde heel emotioneel op het overlijden van zijn kampioenenpaard.”
2.000 nakomelingen wereldwijd
Vigo was het levenswerk van De Brabander. Het paard leeft nu wel verder in zijn nakomelingen, zo’n tweeduizend wereldwijd, waaronder al een hele reeks gevestigde namen in de paardensport. “Vigo maakt me heel trots, maar je beseft ook dat alles heel vergankelijk is. Hoe goed je het ook gedaan hebt, aan alles komt een einde. Je moet dat met de nodige levenswijsheid bekijken, en vooral gelukkig zijn op de momenten dat het heel goed gaat. Je moet voorbereid zijn op het einde van zo’n verhaal en dat zijn we. We moeten met volle moed vooruit. We zijn niet diep triest, maar wel gelukkig omdat het zo mooi geweest is. (met tranen in de ogen) Maar toch is dit heel emotioneel, als ik er zo over praat.”
Of zoals De Brabander het op zijn website verwoordde: ‘Aan één van de mooiste verhalen in ons leven kwam abrupt een einde. We zijn zeer dankbaar voor iedereen die bij dit geweldige verhaal betrokken was. Bedankt Kampioen, bedankt Vigo.’
