Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
Gini schreef:De overgang van wens naar doel is het moeilijkste en heeft jammer genoeg niet alleen maar met mindset te maken. De randvoorwaarden moeten in orde zijn en dan is de mindset het laatste zetje.
Aan de ene kant is het heel positief wat je zegt, maar aan de andere kant is het juist ook de ziekte van deze tijd: alles kan en alles is mogelijk als je er maar hard genoeg voor werkt. Dat is waarom we het als een persoonlijke nederlaag ervaren wanneer iets toch niet lukt. "Je hebt er niet hard genoeg voor gewerkt."
Suzanne F. schreef:Klopt, mijn oma zei altijd: je kan toch wel dansen al is het niet met de bruid.
Maar je persoonlijke grenzen opzoeken en verleggen kan heel verrijkend zijn. We zijn best softies hier in Nederland in vergelijking met andere landen. De mentaliteit in andere landen is vooral in de topsport veel harder.
Suzanne F. schreef:En toch is dat ook de mindset van deze tijd: het altijd maar afschuiven op andere elementen en oorzaken. Niet echt heel eerlijk naar jezelf kijken en hard voor jezelf zijn maar vaak zelfmedelijden hebben. ‘Ja maar, dat komt door....’. ‘Ja, maar daar kon ik niks aan doen...’
Echt doorzetten en heel hard voor jezelf zijn kunnen maar weinig mensen. Daarom is de topsport ook zo zwaar en zijn de meesten daar niet voor geschikt.
Gini schreef:Suzanne F. schreef:En toch is dat ook de mindset van deze tijd: het altijd maar afschuiven op andere elementen en oorzaken. Niet echt heel eerlijk naar jezelf kijken en hard voor jezelf zijn maar vaak zelfmedelijden hebben. ‘Ja maar, dat komt door....’. ‘Ja, maar daar kon ik niks aan doen...’
Echt doorzetten en heel hard voor jezelf zijn kunnen maar weinig mensen. Daarom is de topsport ook zo zwaar en zijn de meesten daar niet voor geschikt.
Ik zie dat inderdaad een beetje anders dan. Het is juist doordat de mentaliteit heerst dat alles kan als je het maar hard genoeg wilt, dat je als het ware verlamd wordt als het niet lukt. Wil ik het dan toch niet hard genoeg? Ben ik echt zo een sukkel dat het iedereen wel lukt en mij niet? Of ligt het dan toch aan iets anders want volgens mij wil ik het toch wel hard genoeg?
Volgens mij ligt het dus zeker niet alleen aan iets maar hard genoeg willen en er een doel van maken en dan lukt het. Soms is iets gewoon niet weggelegd voor je en dat is ook dik oké.
Serenity350, klopt dat in de blog wel de nuance gemaakt wordt. Ik vind het ook een hele leuke blog en ideaal om een gesprek zoals we nu hebben aan te gaan.
Gini schreef:Ik denk dat het per persoon verschilt hoe het voelt als je je doel niet bereikt. Op zich is een doel als je hem goed stelt iets wat haalbaar moet zijn. Dat wil niet altijd zeggen dat je het haalt want er kan in de tussentijd genoeg gebeuren waardoor het niet lukt. Zelf zie ik vaak dat mensen zichzelf hele zware lasten opleggen die niet haalbaar zijn en daar snel aan onderdoor gaan als het niet lukt.Aan de ene kant is het heel positief wat je zegt, maar aan de andere kant is het juist ook de ziekte van deze tijd: alles kan en alles is mogelijk als je er maar hard genoeg voor werkt. Dat is waarom we het als een persoonlijke nederlaag ervaren wanneer iets toch niet lukt. "Je hebt er niet hard genoeg voor gewerkt."
Skippy01 schreef:Super leuk toch om zo voor jezelf bezig te zijn. En zo te lezen met een heel gericht plan.Interessante blog!
Gefeliciteerd met het uiteindelijk behalen van 2x GP, gaaf!
Natuurlijk zit er tussen een wens en een doel een verschil.
Zoals ik een tijdje terug zei tegen mijn trainer: ik wil de piaffe uit mijn paard halen. Paard is een haflinger - veel trainers zouden van die wens schrikken. De mijne schrikt niet zo gauw en is ervan overtuigd dat met hard trainen die piaffe er echt wel uit te halen is.
Dus ik train hard. Niet voor wedstrijden, niet voor een jury. Ik train hard omdat voor mijzelf een doel gesteld heb. En de route daarheen is echt wel een lange route: we zijn net gestart met de travers, volgende stap worden dan de appuyementen - waar ik nu langzaamaan aan de hand een start mee ga maken. Nog helemaal niets wat neigt naar die piaffe dus. Maar dat doel voor ogen houden vind ik wél belangrijk - ook zonder tijdslimiet eraan gekoppeld.
MoniqueT schreef:Thanks! Ik ben zelf ook nog een beetje benieuwd wat mijn nieuwe doel wordt. Denk dat het met mijn revalidatie te maken zal hebben maar moet nog even bedenken hoe ik het precies op ga stellen.Mooi geschreven weer, Marijke. Ik volg je al heel lang en zie dat je een keiharde werker bent, die ook nog eens met tegenslagen om kan gaan. En dan je eigen Grand Prix-paard beschikbaar stellen aan iemand die zelf ook de nodige tegenslag kende, vind ik top. Ik ben eigenlijk vooral heel benieuwd wat je nieuwe doel nu is, maar dat gaan we onder een lekker etentje bespreken. Echt zin in!
kimwilliam schreef:Gewoon nog eens een clinic proberen. Soms heb je iemand die niet zo goed weet wat ze met jou of je paard aanmoeten. Dat heb ik zelf ook wel eens als ik een clinic geef en dat is super jammer maar bij een ander gaat het wel weer passen.dus als je weet waar ik een leuke les kan volgen met mn tuiger of clinic hoor ik het graag.
mijn instructrice heeft zelf lichte tour gereden met een tuiger.
webster543 schreef:Je moet soms ook een beetje mazzel hebben met paarden en dat maakt denk ik niet uit of je Z op GP wil rijden. Mijn eigen paard heb ik als veulen gekocht. Dit is een bewuste keuze geweest waardoor ik een aantal jaar geen eigen paard had om te rijden. Hij heeft €4000 gekost waarvan een vriendin van me ook nog een gedeelte heeft betaald en dus lang mede-eigenaar is geweest omdat ik op dat moment dat bedrag gewoon niet had.Heel interessant en goed geschreven. Proficiat met het behalen van je doelen. Hoe gaaf is dat!!
Ik denk dat een aspect ook wel belangrijk is. Het financiële.
Elk paard kan lichte toer halen, maar niet elk paard kan een GP proef aan. Dus een kwaliteitsvol paard moet er zijn.
Daarbij, als ik naar mijzelf kijk, ik werk mij te pletter om het te kunnen betalen. Maar door al die extra uren, kan ik vaak ook weer niet trainen.
Vicieuze cirkel!
En dan komt soms wel eens de vraag, waarom doe ik dit eigenlijk?
Een sociaal leven heb ik al lang niet meer.
En laat staan, ik ben nog niet eens in de lichte toer hoor
irmaz schreef:Jammer dat je het zo leest en misschien moet ik in een volgend blog een keer verduidelijken aan welke voorwaarden een doel moet voldoen om het echt een doel te maken en niet een droom.Gini ik ga hierin met jou mee. Er wordt ook heel makkelijk vergeten dat er mensen zijn die van heel ver moeten komen om een bepaald doel te bereiken. TS lijkt met haar blog te insinueren dat, wanneer je je doel maar duidelijk genoeg stelt, iedereen die dit zou willen GP kan rijden. Zij heeft daar alleen maar een personal trainer en een sportpsycholoog voor aan hoeven schaffen...
Maar welk doel zou haalbaar zijn voor mensen die van thuis uit geen back up krijgen, 40 uur in de week moeten werken om zichzelf net een rijlesje op de manege te kunnen veroorloven of door gezondheid-issues zich net staande kunnen houden? Enig idee hoeveel doorzettingsvermogen en discipline deze mensen op moeten brengen om doelen te bereiken waar de gemiddelde mens niet eens over na denkt?
Marietje35 schreef:Klopt er kan altijd van alles gebeuren en omdat we met levende dieren te maken hebben is de kans dat er iets tegenzit nog veel groter.Ontzettend leuk geschreven, zo waar!
Jammer genoeg, al heb je oneindige motivatie en inzet, er zullen soms factoren zijn die daarmee niet te beïnvloeden zijn.
Daihyo schreef:Dat is ook een prachtig doel.Ambitie en doelen komen wel weer. Maar niet meer met hem. Doelen zijn nu vooral: genieten van de omgeving met een braaf, vlot en blij paard. Dat is voor nu genoeg.
Katja schreef:irmaz schreef:Jammer dat je het zo leest en misschien moet ik in een volgend blog een keer verduidelijken aan welke voorwaarden een doel moet voldoen om het echt een doel te maken en niet een droom.Gini ik ga hierin met jou mee. Er wordt ook heel makkelijk vergeten dat er mensen zijn die van heel ver moeten komen om een bepaald doel te bereiken. TS lijkt met haar blog te insinueren dat, wanneer je je doel maar duidelijk genoeg stelt, iedereen die dit zou willen GP kan rijden. Zij heeft daar alleen maar een personal trainer en een sportpsycholoog voor aan hoeven schaffen...
Maar welk doel zou haalbaar zijn voor mensen die van thuis uit geen back up krijgen, 40 uur in de week moeten werken om zichzelf net een rijlesje op de manege te kunnen veroorloven of door gezondheid-issues zich net staande kunnen houden? Enig idee hoeveel doorzettingsvermogen en discipline deze mensen op moeten brengen om doelen te bereiken waar de gemiddelde mens niet eens over na denkt?
Ik heb namelijk nergens willen zeggen dat het allemaal makkelijk is en dat je alleen maar even een personal trainer en een sportpsycholoog nodig hebt om er te komen. Ik heb er keihard voor gewerkt en het is letterlijk bloed, zweet en tranen geweest.
Ik werkte in die tijd zeker 60 uur per week en om dingen als een personal trainer, sportpsycholoog en extra lessen te kunnen betalen vaak nog wel een flink stuk meer. Daarnaast weet ik maar wat goed hoe het is om met gezondheidsproblemen om te gaan en een jaar of 7 geleden is me verteld dat het misschien maar beter was dat ik helemaal niet meer op een paard zou stappen gezien de schade die er in mijn been zit. Maar goed ik ben te eigenwijs en heb net zo lang gezocht tot ik de juiste mensen om me heen heb gekregen om toch door te kunnen gaan. En dat is niet altijd makkelijk en soms dacht ik echt dat ik maar beter kon stoppen maar gelukkig is het toch gelukt.
Ik vind het jammer dat je met je reactie insinueert dat het me allemaal is aan komen waaien want dat is zeker niet zo. Ik heb er heel hard voor gewerkt en heel veel voor gedaan en dat doe ik nog steeds ook al kan ik op dit moment heel weinig omdat ik begin dit jaar hersenletsel heb opgelopen.
Dus mijn doelen zijn voor nu enorm verschoven. Eerste doel was weer op het paard zitten, toen een heel rondje in draf kunnen en nu is het met meer mensen in de de bak kunnen rijden. Een lange termijn doel heb ik nu dan ook niet omdat ik niet weet hoe dingen gaan lopen.
irmaz schreef:Wat een enorm toffe reactie. Zure oude wijven reageren niet zo hoor. Heb vanmorgen 2,5 uur in de wachtkamer gezeten in het ziekenhuis en geloof me, zure oude wijven zijn echt iets heel andersSorry dat ik je blog zo kort door de bocht heb opgevat, ik ben bang dat ik inmiddels in de categorie "zuur oud wijf" val zat wat minder in mijn vel omdat ik voor de zoveelste keer de weg naar mijn, reeds enorm bijgestelde, doel (een keer op mijn eigen paard rijden) verspert zag. Net als jij, naar ik nu lees, heb ik een aantal jaar geleden alles opnieuw moeten leren, ik was als gevolg van de ziekte van lyme alle kracht, mijn motoriek en concentratie verloren. Een enorm frustrerend proces omdat alles wat voorheen vanzelf ging nu veel nadenken en oefening kost. Vervolgens is mijn eigen gefokte paard en toekomstdroom atactisch geraakt. Ik ben inmiddels al weer een tijdje met een ander paard bezig met nogal wisselend succes. Met oa een afkeuring nav x-rays, wat na een second opinion gelukkig een verkeerde diagnose was. De afgelopen maanden hadden we eindelijk de weg vooruit gevonden en durfde ik weer stilletjes mijn doelen uit de kast te halen. Helaas was ze deze week ineens flink kreupel waarbij ik dan meteen het ergste denk. Vandaar mijn zure reactie. Gelukkig blijkt het een hoefzweer te zijn en liep ze vandaag weer de sterren van de hemel, dus wie weet. Ik ga mijn doel weer oppoetsen en in het zicht zetten. Maar ik merk wel dat het iedere keer moeilijker wordt. Aan mijn dromen durf ik nog niet te denken, misschien komt dat nog ... vast wel
Mocht je nog iemand nodig hebben die je motiveert en mee helpt reeele doelen te stellen tijdens je revalidatieproces dan laat maar weten hoor.
Blussem schreef:Dat is toch prima als dat voor jou zo is? Een doel hoeft ook niet zo te zijn dat de lat heel hoog ligt. Ik heb nadat ik lange tijd niet heb kunnen rijden na een operatie juist als doel gehad om veel lot met het rijden te hebben en me minder met de sport bezig te houden. En ook daarvoor maak ik dan een plan. Wat wil ik graag doen? Hoe ga ik dat aanpakken?Sorry dat ik het zeg maar ik geniet meer van de dingen die ik heb dan dat ik de lat zo hoog legt . Ook is goed de vraag voor wie je het doet wanneer je daarna zo uitgebreid naar iedereen het moet uiten.