Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
Storm schreef:Goed stuk. Herkenbaar
Ik heb ook de orun opleiding gedaan, was jurylid en reed zo graag dressuur. Als ik terugkijk ben ik niet altijd even vriendelijk tegen mijn paarden geweest, ik heb flinke tikken met de zweep uitgedeeld om 'de achterhand eronder te krijgen' en heb ook meer dan eens te scherp ingewerkt met mijn hand. Mijn paarden stonden in de winter op stal, en kwamen er een uurtje of 2 uit. Maar aan de andere kant stonden ze kniedik in het stro, altijd met een warm dekentje op, en keken ze wel naar buiten. Ik werkte me een slag in de rondte om alles te betalen, gaf meer uit aan de paarden dan aan mezelf. Ik lééfde voor de beesten.
Nu heb ik zo'n 14 jaar geleden mijn laatste paard verkocht, heb inmiddels 2 kinderen en ben erg veranderd. Ik geef geen les meer, ben gestopt met jureren. Ik sta er gewoon niet meer achter. Ik geniet nog wel van het aanzicht van paarden, maar ben enorm kritisch geworden hoe ze gereden en gehouden worden. Nooit zal ik mijn eigen paard weer houden zoals vroeger. Alhoewel ik ook niet denk dat mijn paarden ongelukkig waren, maar misschien was ik ook te dichtbij om het te zien...
Storm schreef:Goed stuk. Herkenbaar
Ik heb ook de orun opleiding gedaan, was jurylid en reed zo graag dressuur. Als ik terugkijk ben ik niet altijd even vriendelijk tegen mijn paarden geweest, ik heb flinke tikken met de zweep uitgedeeld om 'de achterhand eronder te krijgen' en heb ook meer dan eens te scherp ingewerkt met mijn hand. Mijn paarden stonden in de winter op stal, en kwamen er een uurtje of 2 uit. Maar aan de andere kant stonden ze kniedik in het stro, altijd met een warm dekentje op, en keken ze wel naar buiten. Ik werkte me een slag in de rondte om alles te betalen, gaf meer uit aan de paarden dan aan mezelf. Ik lééfde voor de beesten.
Nu heb ik zo'n 14 jaar geleden mijn laatste paard verkocht, heb inmiddels 2 kinderen en ben erg veranderd. Ik geef geen les meer, ben gestopt met jureren. Ik sta er gewoon niet meer achter. Ik geniet nog wel van het aanzicht van paarden, maar ben enorm kritisch geworden hoe ze gereden en gehouden worden. Nooit zal ik mijn eigen paard weer houden zoals vroeger. Alhoewel ik ook niet denk dat mijn paarden ongelukkig waren, maar misschien was ik ook te dichtbij om het te zien...
MirandaFuego schreef:Toen ik jong was stonden de paarden in stands, een box was al heel luxe en daar stonden ze dan altijd, kwamen er alleen uit om te werken.
Suzanne F. schreef:De hele norm was toen ook gewoon anders. Het was heel normaal dat ze s winters op stal stonden. Er waren geen stallingen waar ze s winters buiten liepen. Ja de jonge diertjes, die stonden altijd buiten dag en nacht zonder schuilhok, gewoon op een groot land. Drinken uit de sloten en gras eten en 3 jaar later weer eruit halen.
De gewone paarden gingen niet op het land, dat land was voor s zomers. En daar liepen ze dan dag en nacht op.
Uit school ging ik er elke dag heen om hem eruit te doen en te mesten. Dolblij was hij dan altijd. Aguttie arm ding eigenlijk. Ik dacht dat hij blij was om me te zien en dat was indirect ook zo natuurlijk. En dan fris zijn met rijden, in de stromende regen en hagel en wind ging ik rijden. En dan was de bak weer keihard bevroren in de winter. Paarden helemaal aan de Flip want ook dan mochten ze niet naar buiten. Was te glad en te hard buiten.
Er is toch al wel veel veranderd in 25-30 jaar.
>check > In hier nog overal steeds zo, alles staat op stal globaal van october-april.Citaat:Het was heel normaal dat ze s winters op stal stonden. Er waren geen stallingen waar ze s winters buiten liepen.
>check >Citaat:En dan was de bak weer keihard bevroren in de winter. Paarden helemaal aan de Flip want ook dan mochten ze niet naar buiten. Was te glad en te hard buiten.
>check >Citaat:En dan fris zijn met rijden, in de stromende regen en hagel en wind ging ik rijden.
>check > ja het lijkt zo leuk als paardje staat te roepen bij het zien van een mensje..., maar de behoefte erachter wordt zelden herkent en ingevuld maar gewoon genegeerd.Citaat:Uit school ging ik er elke dag heen om hem eruit te doen en te mesten. Dolblij was hij dan altijd. Aguttie arm ding eigenlijk.
Janine1990 schreef:Volgens mij heeft een groot deel van de paardenwereld ook wat last van een soort polderblindheid. Het vergezicht zorgt ervoor dat er niet meer wordt gekeken naar wat dichtbij is.
Zoals jezelf... En de individuele behoeften van een paard.
De afgelopen jaren zijn er zó vreselijk veel (goede) ontwikkelingen geweest in dit wereldje... Maar die ontwikkelingen zorgen ook voor een bredere basis van smoesjes bij de mensen die liever niet kijken naar wat dichtbij is...
brokjes schreef:Janine1990 schreef:Volgens mij heeft een groot deel van de paardenwereld ook wat last van een soort polderblindheid. Het vergezicht zorgt ervoor dat er niet meer wordt gekeken naar wat dichtbij is.
Zoals jezelf... En de individuele behoeften van een paard.
De afgelopen jaren zijn er zó vreselijk veel (goede) ontwikkelingen geweest in dit wereldje... Maar die ontwikkelingen zorgen ook voor een bredere basis van smoesjes bij de mensen die liever niet kijken naar wat dichtbij is...
wat bedoel je met de laatste zin precies?
Peetstap schreef:Kortom: ik zie niet wat er hierin is verbeterd actueel, en uitzonderingen nagelaten, aantal stallen in de omgeving hebben met wat mazzel wel een binnenbak wat iets meer mogelijkheden geeft.
Maar ook daar staat vrijwel alles ruim 23uur per dag opgesloten zonder sociaal contact.
Ja, ja, daar is natuurlijk wel kantine , stapmolen en infrarood aanwezig
Moet echt fiks zoeken en elke dag stinkende best doen om paardje met een of twee maatjes op een paddock te krijgen voor c.a. 6 - 8 uur per dag....
Kendra schreef:Katja schreef:Je eigen normen en waarden lijken altijd te kloppen en daarin is het al moeilijk om te kijken naar de mening van andere mensen laat staan naar de situatie van een dier die zich nauwelijks kan uitdrukken.
Alle reacties beamen volgens mij deze zin ....
Peetstap schreef:Nou mijn dank dan voor het monddood maken met jou reactie hier.
Ik probeer toch oprecht een plek te zoeken waar de paarden happy kunnen zijn en daaraan pas ik mezelf aan.
Dat kan nog beter, maar zou niet weten hoe en waar hier in de buurt.
Gaf dus aan hoe moeilijk het is om in gebieden met beste veel ruimte , iets te vinden wat aan de minimale basis voorwaarden voldoet.