*Bokt.nl
Blog



Geen wedstrijden meer, geen trainingen meer, geen doelen meer. Het voelt allemaal zo zinloos momenteel. Het trainen, het stellen van doelen of het maken van een planning. Ik denk dat genoeg mensen dit zullen herkennen. Want ja ook ik ben een ruiter die wedstrijden "nodig" heeft om naartoe te werken en om een bepaalde lijn in het werken te hebben. Sinds de Coronapandemie is dit allemaal weg gevallen en dit heeft serieuze gevolgen voor ons allemaal. Laat ik wel voorop stellen dat ik zeker de ernst van de situatie in zie en de maatregelen begrijp en dat dit dan ook los staat van deze blog! Wel moet ik toegeven dat ik de situatie erg lastig vind.

Rensport en corona
Voor de gehele rensport wereld heeft deze pandemie zeer grote gevolgen, immers het bestaan van de rensport hangt af van de inkomsten aan geld uit weddenschappen. Aangezien de rennen overal afgelast worden, zorgt dit dus voor immense problemen. Zeker gezien het feit dat niemand weet hoe lang dit gaat duren en dat ik denk dat deze pandemie nog wel een tijdje aanhoudt. Vlak voordat de Coronacrisis ook in Nederland losbarstte, stonden wij aan de voet van het nieuwe grasbaanseizoen. Dit wil dus zeggen dat alle paarden na hun winterrust weer volop in training stonden klaar voor de aankomende rennen. Zo ook mijn eigen renpaard die werd klaargestoomd voor zijn eerste koers begin april. Maar van de ene op de andere dag viel alles weg en daarmee dus ook het doel om naar iets toe te trainen. De eerste 1 a 2 weken train je nog door, maar nu begint het Coronagat toch als een bom in te slaan. Daar sta je dan met al die topfitte paarden die nu nergens heen kunnen. Maar veel erger de gevolgen dat dit allemaal heeft op het personeel en de eigenaren die nu geen kant op kunnen. Net zoals met topsporters is het voor ons ook nodig om te pieken op het juiste moment, maar ja wanneer gaat dat juiste moment nu komen? Het voelt allemaal zo ontzettend zinloos om de paarden fit te houden voor het moment dat we weer kunnen gaan beginnen. Immers genoeg renpaarden die voor enkele speciale rennen klaargestoomd worden waardoor hun hele carrière bepaald wordt.

Dan hebben we het nog niet eens gehad over de financiële gevolgen voor stalpersoneel, kleine eigenaren, wedkantoren, renbanen en noem het maar op. Immers wordt dit allemaal hoofdzakelijk gefinancierd door weddenschappen... Zelfs als dadelijk de Coronacrisis voorbij is, is het nog afwachten hoeveel gevolgen dit heeft gehad op de gehele industrie. Immers een paar weken komen we wel door, maar wat als dit een half jaar of nog langer gaat duren? Ondanks dat velen denken dat er goed te verdienen is aan de rensport, kost het met name bakken met geld dus deze situatie is zeker op langere termijn erg problematisch. Denk aan de fokkerij, de koop en verkoop van paarden en noem het maar op.

[ img ]

Laat ik voorop stellen dat ik hoop dat iedereen er gezond uit komt en nogmaals ik snap heus dat we bevoorrecht zijn en alles in perspectief moeten zien. Maar dat neemt niet weg dat de gevolgen voor veel mensen en paarden gigantisch gaan zijn.


[ img ]

Geen doel meer, geen perspectief meer, alle leuke dingen vallen weg. Misschien beginnen mensen zich nu ook eens te realiseren hoe een depressie voelt?
Goede blog!

Helemaal mee eens. Hier stonden de eventers ook helemaal klaar en topfit om hun seizoen te starten

Zeker herkenbaar, ook voor de particulier.
Dochter mocht voor het eerst naar Indoor Brabant en kampioenschappen in Ermelo wat niet door ging. Nou ja, dan maar promoveren en hopen op de buitenselecties.
Nu met de nieuwe maatregelen vallen die selecties ook in het water en moeten we al richting volgend indoorseizoen gaan denken volgens mij. Zie dan maar gemotiveerd te blijven om door te trainen.

Tja, je kan jezelf ook een depressie in helpen zo.. Niet lullig bedoelt, want ik vind Sammies opmerking hartstikke raak. Maar tegenslagen zijn er nu eenmaal. Soms moet je een stap terugdoen in het leven om er weer twee vooruit te komen. Ik zie topsporters om me heen niet bij de pakken neerzitten nu ze naar huis zijn gestuurd, maar doortrainen op eigen kracht, de tijd nemen die ze krijgen om alles nóg beter te doen.. Niet dit jaar? Dan volgend jaar met extra kans om het goed te doen. Als onze sporten nooit meer zou mogen, dan is het een ramp, dit is een dipje..
Ik snap je zorgen, maar stay positive, niet vastdenken.

Normaal reageer ik niet zo snel hier op bokt en ik hoop ook niet dat het negatief opgevat wordt, maar nu wil ik toch wat kwijt.

Voor iedereen die voor zijn boterham afhankelijk is van de sport snap ik de financiële zorgen helemaal en die zijn denk ik ook terecht! Het 'mentale' deel is naar mijn mening toch lichtelijk overdreven en al helemaal voor de particuliere ruiter die zich zo gedraagt kan ik weinig begrip opbrengen. Natuurlijk heb je toegeleefd naar een wedstrijd, kampioenschap of weet ik veel wat. Maar dat is nu even van ondergeschikt belang. Kijk heel even verder naar wat er momenteel in de wereld gebeurt en wees gewoon blij dat je nog gezond bent, naar je paard toe mag en dat je nu alle tijd van de wereld hebt om gewoon eens fijn van je paard te genieten en daarbij zonder druk of stress samen nóg beter te worden. En wanneer je dan weer samen kunt presteren ... ? Dat is niet belangrijk, het is toch veel meer waard dat alle mensen waar je om geeft er dan nog bij zijn om jullie te kunnen zien schitteren?!

Hier sluit ik me volledig bij aan.
Een dorp verder op met 7000 inwoners heeft al minimaal 11 slachtoffers. Overleden...
Dan maak ik me niet druk over de trainingen.

@Floran er is vandaag weer een noodbrief uitgegaan vanuit de draf & rensport sector omdat wij afhankelijk zijn van wedomzetten.
Deze zijn er nu niet..
Dit gaat niet alleen voor nu problemen geven, maar wellicht nog jaren en gaat een slijtage slag zijn voor velen.
Dit is een professionele sector waar veel kosten aan zitten. Het is niet net zoals bij de overige disciplines waar een startpas slechts €130 kost. Nu met het sluiten tm 1 juni zullen wij ook na de maatregelen moeten vechten voor de sport. Trainers/eigenaren/renbanen zijn afhankelijk van de rennen en de mogelijkheden voor compensatie vanuit de overheid is nihiel.

Daar komt uiteraard het emotionele persoonlijke vlak nog bovenop. En ik raak heus niet in een depressie hoor, maar trainen doe ik wel 60% minder.
Maar neem bijvoorbeeld de dochter van Wijsje. Flink balen natuurlijk dat zulke kansen aan je neus voorbij gaan. Ook zij zal alles zeker in perspectief zien!
Maar het is wel zo dat voir genoeg kinderen het een vervroegde/vervelende afsluiting van bijvoorbeeld de ponytijd is.

Ga je daar dood aan, nee natuurlijk niet!
Maar alles kan best een aardige impact hebben al denk ik dat we er allemaal over eens zijn dat we vooral hopen hier gezond uit te komen.

Laat jij jouw doelen en perspectieven zo snel onderuit halen?

Met als enige verschil dat er niet zoiets is als "recreatief" racen: er is geen "genieten zonder prestatiedruk," want dan zeggen eigenaren: "leuk die drafritjes, maar daar betaal ik niet voor, dus gooi ze maar het land op," en dan kun je als trainer gewoon opdoeken, helemaal als kleine trainer. As we speak zit een goede vriendin van mij een mail op te stellen naar haar eigenaren met de vraag of ze hun paarden alsjeblieft toch in training willen houden, ook al wordt er voorlopig niet geraced, omdat ze er anders gewoonweg mee moet stoppen, en dat is momenteel een scenario dat een hele hoop trainers boven het hoofd hangt. Deze industrie is niet te vergelijken met de meer reguliere takken van sport, of paarden van particulieren, en ook niet met de menselijke topsporters die Canon aanhaalde. Betekent niet dat we in een hoekje zitten te huilen en de handdoek maar in de ring gooien, maar we moeten wel realistisch blijven over de mogelijke gevolgen die dit heeft voor zowel de sport als de fokkerij, die sterker met elkaar verweven zijn dan in andere takken, en iedereen die erin werkzaam is, en ik denk dat kyrkelover dat prima weet te verwoorden in haar blog. Bovendien, waarom zouden wij deze zorgen niet mogen uiten, maar andere industrieën en branches wel?

Daarom benoem ik ook dat ik alle financiële zorgen voor iedereen die afhankelijk is van de sport zeker begrijp en heel terecht vind! En niet alleen voor sporters; iedereen die in deze crisis geen of weinig inkomsten heeft, daar heb ik echt mee te doen en ik hoop dat degene allemaal hun hoofd boven water kunnen houden.

Ik probeer ervan te genieten, we gaan regelmatig op buitenrit, lekker plezier hebben. Maar mijn inkomsten komen er ook niet vandaan.

Dat dus! Wij wonen midden in brabant dus zien uiteraard wat het virus teweeg brengt. Daarbij valt alles in het niet.

Neemt niet weg dat wij, net zoals veel mensen, balen van de restricties die daardoor nodig zijn.
Ik zou begin maart starten met een leuke baan, ingangsdatum is verschoven naar half april dus dat kost mij ontzettend veel geld ook. Maar afwachten of ik op die datum wel mag beginnen.
En ja, de teleurstelling van een kind is uiteraard maar bijzaak, hoort bij het leven en daar worden ze hard van. Maar je mag toch wel balen?
Paardje is topfit met 15 jaar. Binnen een jaar van de B naar de Z gereden en klaar voor de kampioenschappen. We hebben geen 20 paarden om uit te kiezen dus als het met deze volgend jaar niet meer lukt houdt het op.
Hindernissen hebben we zelf niet, trainen gebeurde op een andere locatie die nu gesloten is, lessen gaan niet door.

Ik vrees voor veel betrokken professionals, gaan bijvoorbeeld de wedstrijdlocaties dit financieel wel trekken? De maneges? De instructeurs? Professionele paardentransporteurs? Stalruiters, spring- of dressuurstallen enz?