Mag ik dan bij jou ...
Herkenbaar. Mijn arabierig typje is gauw overprikkeld en als ik haar dan uit haar paddock haal om met haar te gaan werken, gaat ze in wat ik noem "de autistenstand". Ze staat dan met haar hoofd laag in een hoekje van de poetsplaats, met haar achterkant naar de wereld. Ik word gedoogd. Soms vraag ik of ik haar gezelschap mag komen houden in haar autistenhoekje maar het antwoord is meestal "nee".
Als we dan in de bak gaan werken, en we doen nog veel grondwerk, gaat ze na wat rondstappen aan een losse lijn achter mij stil staan, doet haar hoofd naar beneden en dat is voor mij het sein dat we samen gaan chillen: ik kriebel haar onder haar maantop tussen haar oren of net achter haar rechteroor op haar hals als ik links van haar sta. Dat kunnen we lang volhouden. We staan samen stil of ik zit op de bakrand, afhankelijk van waar we stoppen. Haar hoofd zakt verder naar beneden en we zijn thuis. Samen thuis.