Suzanne F. schreef:Ik kijk nu ik bijna 40 ben ook heel anders terug op mijn jeugd. Ik kan er eigenlijk niet meer zo blij op terugkijken. Ik was jong en ik wilde naar de top. Ik denk zelf dat ik echt wel talent had maar ik was erg ambitieus en mijn ouders hadden het goed, maar niet zo goed dat er een geschoold toppaard stond. Ik begon met een 3 jarige. Die is dan ook veel te snel naar hoog niveau gereden, ten koste van het dier. En ik denk eerlijk gezegd dat ik gewoon te weinig geduld had om ze rustig op te leiden. Ik kon het wel maar ik wilde meedoen in de jeugdrubrieken. De anderen hadden allemaal oudere paarden op dat niveau die het aankonden. Dus ik deed maar even mee, tot ik niet meer mee deed.
Soms best naar om er zo op terug te kijken. Ik wou dat ik het over mocht doen.
Ik herken me dus zeker wel in het artikel van Voorn, hij heeft gelijk. Maar zolang er ongelijkheid blijft en je succes kunt kopen in deze sport, zal je deze problemen tegenkomen.
Sowieso heb je met je laatste opmerking een punt. En ik ben bang dat dit altijd zo blijft.
Maar ik sluit me aan bij Kelly_ann: als je toen de kennis van nu had gehad, had je het waarschijnlijk heel anders gedaan.
Zelf ervaar ik dit tenminste wel zo. Ik had als kind een pony, waar ik wedstrijden mee heb gereden. Toen al was voor mij duidelijk dat ik niet ten koste van mijn pony wilde presteren, maar uit onwetendheid zijn er toen ook heus dingen gebeurd waar ik niet blij op terugkijk. Alleen al de huisvesting van het dier....
Maar inderdaad, met de kennis van nu was dit nooit zo gebeurd.
In mijn geval had ik dan geen pony gehad, omdat wij toentertijd geen andere mogelijkheid dan dit hadden.
Maar voorlichting en kennis is wel een hele belangrijke in deze.
Want als wij toen meer over het welzijn, de anatomie, natuurlijk paardengedrag, enz. hadden geweten, dan hadden we het toen immers anders gedaan?
Ik denk dat dit nog steeds voor heel veel ruiters geldt; ze weten eigenlijk te weinig over het paard om zelf een mening over het houden ervan te vormen en kopiëren daarom wat ze van anderen zien.
Met een beetje geluk is diegene iemand die wél weet waar die mee bezig is en met een beetje pech hebben ze het verkeerde voorbeeld.
Ik schrik er soms van als ik ervaar hoe weinig sommige mensen van paarden weten, terwijl ze ze zelf notabene hébben!
Maar gelukkig zie ik ook de andere kant: jonge meiden die zich heel bewust verdiepen in het hele paard en daar hun manier van rijden en houden op aanpassen.
Misschien is het een idee dat je, voordat je wedstrijden mag rijden, eerst moet bewijzen dat je een bepaalde basiskennis over paarden (en met name hun behoeftes) moet hebben.
En om terug te komen op de titel van dit topic: ik hoop dat meer ‘topruiters’ een statement maken ten gunste van het paard. En dat de titel kan worden “We gébruiken een dier voor eigen plezier”.
En of dit dan wél mag is natuurlijk weer een hele andere discussie...