Waarom paardenkinderen uitgroeien tot sterke volwassenen

Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
VanHuisUit

Berichten: 6679
Geregistreerd: 06-01-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-06-21 11:13

Citaat:
Cowgirl schreef:
'paardenkids' is dat ABN?

nee paardenkinderen ook niet, dat zijn veulens.


Ik dacht bij de titel dus .... 'wat is dat?' _O- :+

DuoPenotti

Berichten: 29454
Geregistreerd: 14-01-21
Woonplaats: Tussen de Limburgse velden met uitzicht op de Brabantse.

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-06-21 11:20

petraaken schreef:
Die had je er in mijn ponytijd inderdaad ook zat Mars. Ouders die het kind het liefst 1 minuut voor de les begon afzetten en 1 minuut na de les er al weer mee vertrokken want hey, ze hadden het druk.

De titel van het artikel kan ik nog begrijpen maar het artikel zelf is heel veel onzin.

Ook bij eigen pony's.
Hier kwam eens een bijrijder voor mijn sportpaard.
Die was uit haar pony gegroeid maar een extra paard zat er niet aan.
Maar die kreeg hier zowat een cultuurshock dat ze zelf haar paard moest zadelen en tuig poetsen.
Voorheen had ze gezegd wedstrijd te willen rijden. Maar toen ze er achter Kwam dat ze dan zelf moest vlechten en voetjes wassen was wedstrijden ineens te veel rompslomp... Letterlijk haar woorden.

Nee ik ging dat niet allemaal voor haar doen zoals papa en mama wel hadden gedaan.

kwita

Berichten: 6543
Geregistreerd: 14-04-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-06-21 11:30

bigone schreef:
Inderdaad Pien, mooi dat Bit wel even verteld hoe onze kinderen sterk vastberaden perfectionistisch worden en met teleurstellingen om leren gaan aan de hand van het hebben van een pony.
De laatste jaren dat onze kids nog reden nog nooit zoveel over het paard getilde kinderen en vaak dito ouders gezien als in de ponysport.
Ja, je leert er van, hoe andere levende wezens ook gevoel hebben en dat er verantwoordelijkheden komen bij het houden van dieren maar dat kan ook een tamme rat of kat of hond zijn. En als er een ding tegen je kan werken bij de pony's paarden is het wel perfectionisme want je haalt nooit voor alles een 10.


Ja ook dit is heel herkenbaar.... toen er onze konik met onze dochter er op die dus echt nooit officieel les had gehad won bij een lokale bixi brak letterlijk de pleuris uit bij de over-het-paard getilde ouders.....Het gevolg het jonge kind wilde nooit geen wedstrijdje meer rijden om dat ze bang was dat er van die nare mevrouwen rond lopen!.Ik weet dat deze persoon ook op bokt zit en dat ze zich beseft wat ze heeft aangericht een droom van een jong meisje veranderen in een nachtmerrie (natuurlijk ook een manier om de concurrenten van je kind weg te pesten als curling ouder)!. Dat zelfde meisje is gaan turnen wielrennen en voetballen en ook daar kan ze heel veel leren en geven En de pony geniet van een lief zorgzaam meisje wat hem al haar geheimen verteld, voorleest uit een boek in de schaduw en worteltjes geeft uit opa zijn moestuin....en heerlijk met hem gaat zwemmen op het strand!
Inderdaad ze heeft veel van die kwaliteiten, wint nog steeds medailles. Maar door die paarde concoursen komt het niet en ik als moeder ben daar juist heel blij mee ;) !.

kwita

Berichten: 6543
Geregistreerd: 14-04-14

Re: Waarom paardenkinderen uitgroeien tot sterke volwassenen

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-06-21 11:52

Toen onze zoon op de lokale manage op smurven kamp was met onze pony de opvolger van de konik die was door een ongeluk om het leven gekomen. werd er dus door die zelfde ouders minachtend gesproken met termen als die boerenzoon, en ook de vraag waarom of hij in hun kamp mocht meedoen met die pony die haalde hun nivo naar beneden! .Op school werd hij gepest en was hij een homo want rijden is voor meiden! Zo fijn is de mentaliteit onder de verwende paarde kinderen! ons zoontje is gaan mennen tussen de grote meneren in de les met diezelfde pony en ik heb al vaak gehoord dat die jongen een talent heeft.....maar rijden in de les wilt hij niet meer !.Geloof me als ik zeg dat we totaal klaar zijn met die paarden snobs! Maar ik ben wel trots op mijn kinderen dat ze doen wat ze leuk vinden en daardoor eigenlijk een veel betere band hebben met hun pony dan die gedrillde kinderen!

Sherivey
Berichten: 8620
Geregistreerd: 06-11-15

Re: Waarom paardenkinderen uitgroeien tot sterke volwassenen

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-06-21 19:33

Of ze groeien op tot verwende nesten die altijd gewend zijn vanalles van pappie en mammie te krijgen. En als pony 1 niet goed genoeg is, dan mag ie weg en komt er een nieuwe

Shadow0

Berichten: 43501
Geregistreerd: 04-06-04
Woonplaats: Utrecht

Re: Waarom paardenkinderen uitgroeien tot sterke volwassenen

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-06-21 19:46

Mmmm, ik heb het idee dat veel paardenmensen vooral opgroeien tot behoorlijk harde volwassenen. Juist door een aantal dingen die genoemd worden: kritiek krijgen (/afgeblaft worden) en dat maar moeten pikken alsof dat een goede manier van lesgeven of omgaan met anderen is...

Wat dat betreft maak ik het mezelf absoluut niet makkelijk - ik ben heel graag rond paarden maar met de sociale omgang van paardenmensen heb ik vaak moeite. (Heb bijvoorbeeld ook vaak gezongen in koren, en de sfeer is daar zo anders. Ik heb fijne plekken gehad rond de paarden, en koren zijn niet allemaal hetzelfde, maar er is echt wel een groot verschil in de basisomgang. Maar de paarden zelf blijven me zo trekken.)

Sizzle

Berichten: 35691
Geregistreerd: 21-04-06
Woonplaats: Zwitserland

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-06-21 19:53

Ik herken echt niets :+
Perfectionistisch? Nope
Tuig onderhouden? Dat wordt wel weer eens nodig tijd ja met de lading stof die erop zit
Verantwoordelijkheid, nou vooruit dat wel maar dat komt niet door de paarden die eigenschap was er al van nature.
Vies worden doet ieder kind die de kans krijgt daar is echt geen paard voor nodig. Een modderpoel in de tuin voldoet om een pikzwart kind te krijgen.
Dat leren loslaten door paarden gaat ook nergens over. Hamsters leven maar 2 jaar of zo.

Overigens zijn er ook stallen waar je gewoon in je perfect nette kloffie kunt komen rijden. Dan wordt het paard op wens vast voor je gepoetst en als je paard mest op het erf dan kun je het gewoon laten liggen.

superpony
Berichten: 25398
Geregistreerd: 25-02-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 02:52

kwita schreef:
Toen onze zoon op de lokale manage op smurven kamp was met onze pony de opvolger van de konik die was door een ongeluk om het leven gekomen. werd er dus door die zelfde ouders minachtend gesproken met termen als die boerenzoon, en ook de vraag waarom of hij in hun kamp mocht meedoen met die pony die haalde hun nivo naar beneden! .Op school werd hij gepest en was hij een homo want rijden is voor meiden! Zo fijn is de mentaliteit onder de verwende paarde kinderen! ons zoontje is gaan mennen tussen de grote meneren in de les met diezelfde pony en ik heb al vaak gehoord dat die jongen een talent heeft.....maar rijden in de les wilt hij niet meer !.Geloof me als ik zeg dat we totaal klaar zijn met die paarden snobs! Maar ik ben wel trots op mijn kinderen dat ze doen wat ze leuk vinden en daardoor eigenlijk een veel betere band hebben met hun pony dan die gedrillde kinderen!


Echt vreselijk.

Ik weet niet waar ik onder val hoor. Ben verwend, want had eigen pony's en leuke ook, maar weet wel hoeveel moeite mijn ouders ervoor deden.
Als ik wat extra's wilde, werkte ik daarvoor bij mn moeder.
En op de manege hielp ik op stal en in de lessen en kreeg ik soms een prive les kado.

Maar eerlijk gezegd, was en ben ik gewoon altijd gek geweest op dieren en heb heel veel niet meegekregen vroeger.
Pas toen ik volwassen werd en alles zelf moest regelen en doen, liep ik tegen de dingen aan in de paardenwereld die ik niet zo leuk vind. Daarvoor heeft mijn moeder weleens wat gezegd, maar ik zag en voelde dat niet.
Of eigenlijk interesseerde het me niet. Op de eerste manege waren wel mensen met eigen paarden toen ik dat nog niet had en met veel, teveel geld etc. Maar ik zelf heb daar nooit last van gehad.

Dus eigenlijk vond ik de pony tijd juist leuk en zorgeloos. En zo zou dat wel moeten zijn denk ik. Hopelijk beseft je zoon echt dat het gebrek bij die mensen ligt en nooit bij hem en blijft hij genieten.


Shadow0 schreef:
Mmmm, ik heb het idee dat veel paardenmensen vooral opgroeien tot behoorlijk harde volwassenen. Juist door een aantal dingen die genoemd worden: kritiek krijgen (/afgeblaft worden) en dat maar moeten pikken alsof dat een goede manier van lesgeven of omgaan met anderen is...

Wat dat betreft maak ik het mezelf absoluut niet makkelijk - ik ben heel graag rond paarden maar met de sociale omgang van paardenmensen heb ik vaak moeite. (Heb bijvoorbeeld ook vaak gezongen in koren, en de sfeer is daar zo anders. Ik heb fijne plekken gehad rond de paarden, en koren zijn niet allemaal hetzelfde, maar er is echt wel een groot verschil in de basisomgang. Maar de paarden zelf blijven me zo trekken.)


Daar heb je misschien wel een punt. Gek genoeg pikte mijn vader niks als het om mij ging, maar de instructeur mocht alles zeggen en je aanpakken. Hij had zelf ook les gehad met een behoorlijk portie discipline, dus dat hoorde erbij?

Sociaal zal ik ook vast te hard zijn soms en ik kan helemaal niet goed functioneren in ene groep vrouwen die het over van alles hebben en hard lachen etc. Ik heb echt wel empatisch vermogen, maar uren lullen over kleding, haar, nagels, wijn en mannen kan ik gewoon echt helemaal niet.

Maar het is soms ook niet fair. Ik zeg wat ik denk en ben dan bot of wat dan ook. Komt iemand met een lieve lach, pakt het mooi in, maar met dezelfde boodschap, is het wel goed.........

Met lesgeven ben ik wel verander.......noodgedwongen. Ik was ook wel vrij direct en stevig, maar had ook resultaat en mensen die bij me bleven plakken gingen goed en waren achteraf dankbaar.
Maar je komt er steeds minder mee weg en ze miepen over alles.

Dan zie ik mensen lesgeven, gezellig in de hoek staan kletsen, veel lachen, bijna vrienden worden met hun klanten, koffie erbij en het is opeens een goede les? Tja......Ik kwam echt lesgeven.


Sizzle schreef:
Ik herken echt niets :+
Perfectionistisch? Nope
Tuig onderhouden? Dat wordt wel weer eens nodig tijd ja met de lading stof die erop zit
Verantwoordelijkheid, nou vooruit dat wel maar dat komt niet door de paarden die eigenschap was er al van nature.
Vies worden doet ieder kind die de kans krijgt daar is echt geen paard voor nodig. Een modderpoel in de tuin voldoet om een pikzwart kind te krijgen.
Dat leren loslaten door paarden gaat ook nergens over. Hamsters leven maar 2 jaar of zo.

Overigens zijn er ook stallen waar je gewoon in je perfect nette kloffie kunt komen rijden. Dan wordt het paard op wens vast voor je gepoetst en als je paard mest op het erf dan kun je het gewoon laten liggen.


Het verschilt enorm. Met de eerste manege gingen we op kamp en poetste daar het tuig. Wedstrijden deden we in tenue.
Op mijn 2e manege was het tuig minder mooi en netjes. Kinderen die rondliepen poetsten af en toe. Ik had toen al eigen pony's maar ben nooit zo poetserig geweest.

Maar ze reden daar dus met trui en de broek die ze hadden. Ik wist dat niet en kwam in jasje, witte broek, plastron etc. Toen zeiden mensen langs de kant naast mn moeder; kijk dat kapsones kind met eigen pony.......
Maar we wisten het niet en dat was op de vorige manege aangeschaft. Mijn moeder is snele en trui voor me gaan kopen toen.

Nu poets ik al jaren niks. vd week moest ik de spinnewebben even van mn laarzen halen omdat ik ging rijden.

Vies worden of kleding stuk maken deed ik als kind niet. Maar wij hadden eerst ook geen "buiten". Nu ben ik al even volwassen en ben al smerig als ik 1 stap buiten de deur zet. Echt elke dag een ramp gewoon. Als ik douche, past het amper door het putje zoveel zand, hooi en bagger er van me af komt.
Ik werd vroeger netjes aangekleed en nu moemt mn man me; ma flodder, pipi Langkous etc.

Paarden of leven met paarden is toch wel anders, dan als je een andere sport of hobby hebt. Vaak zet je er toch veel voor opzij. Vast niet iedereen, maar veel mensen willen toch wel elke dag naar hun paard(en) of blijven ervoor thuis, houden rekening met de tijden etc.
Ik weet dat ik al een heel leven overal te laat kwam, omdat ik eerst nog naar de paarden moest en altijd te lang bezig wa,s bleef plakken etc.

En ik denk ook dat het anders is weer dan je honden of andere huisdieren die deel van het gezin zijn, in huis leven etc.

Elisa2

Berichten: 37133
Geregistreerd: 31-08-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 08:49

kwita schreef:
bigone schreef:
Inderdaad Pien, mooi dat Bit wel even verteld hoe onze kinderen sterk vastberaden perfectionistisch worden en met teleurstellingen om leren gaan aan de hand van het hebben van een pony.
De laatste jaren dat onze kids nog reden nog nooit zoveel over het paard getilde kinderen en vaak dito ouders gezien als in de ponysport.
Ja, je leert er van, hoe andere levende wezens ook gevoel hebben en dat er verantwoordelijkheden komen bij het houden van dieren maar dat kan ook een tamme rat of kat of hond zijn. En als er een ding tegen je kan werken bij de pony's paarden is het wel perfectionisme want je haalt nooit voor alles een 10.


Ja ook dit is heel herkenbaar.... toen er onze konik met onze dochter er op die dus echt nooit officieel les had gehad won bij een lokale bixi brak letterlijk de pleuris uit bij de over-het-paard getilde ouders.....Het gevolg het jonge kind wilde nooit geen wedstrijdje meer rijden om dat ze bang was dat er van die nare mevrouwen rond lopen!.Ik weet dat deze persoon ook op bokt zit en dat ze zich beseft wat ze heeft aangericht een droom van een jong meisje veranderen in een nachtmerrie (natuurlijk ook een manier om de concurrenten van je kind weg te pesten als curling ouder)!. Dat zelfde meisje is gaan turnen wielrennen en voetballen en ook daar kan ze heel veel leren en geven En de pony geniet van een lief zorgzaam meisje wat hem al haar geheimen verteld, voorleest uit een boek in de schaduw en worteltjes geeft uit opa zijn moestuin....en heerlijk met hem gaat zwemmen op het strand!
Inderdaad ze heeft veel van die kwaliteiten, wint nog steeds medailles. Maar door die paarde concoursen komt het niet en ik als moeder ben daar juist heel blij mee ;) !.


Tja, toen ik voor het eerst officiele wedstrijden ging rijden als 13/14 jarige met een fjord was dit ook algemeen niet geaccepteerd nog. Ik kreeg ook rotopmerkingen naar mijn hoofd maar bij mij zorgde het er juist voor dat ik extra gedreven werd om ze het tegendeel te bewijzen. :+ Het is dus ook een beetje hoe je zelf in elkaar zit.

Mensen in groepen kunnen gewoon heel naar zijn, of dat nu bij concoursen is of op het werk of op de pensionstalling. Of op werkgebied inderdaad, de paardenwereld is hard en ik heb ook gewoon scheldwoorden naar mijn hoofd gekregen van sommige werkgevers. Dat is best moeilijk als je jong bent, nu zou ik het niet meer pikken. Maar dan nog denk ik dat je door al die dingen wel juist assertiever leert te zijn als je het aan gaat ipv als je het uit de weg gaat.

Palmera

Berichten: 9457
Geregistreerd: 25-09-08
Woonplaats: La Palma

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 09:06

Ik geloof niet dat dit geldt voor de gemiddelde bokker. :')

rien10
Berichten: 14666
Geregistreerd: 01-06-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 09:11

Elisa2 schreef:
Nee ik denk niet dat dit geld voor manege ruiters eerlijk gezegd.

Wel voor de manege ruiters die meteen uit school komen helpen voeren, poetsen, opzadelen en meer klusjes doen. Die het hele weekend op de manege zijn. Ik ken ze wel hoor.

BigOne
Berichten: 38252
Geregistreerd: 03-08-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 09:16

Het mooiste vind ik nog dat zo’n kind , die alles kreeg en echt niets zelf hoefde te doen er in de wedstrijden vaak afgereden werd door één van onze kinderen. Zij had een Z pony gekregen , onze was zelf afgericht en een maand voor de regio komt de moeder naar me toe met de vraag in welke klasse we gaan starten. Zij zijn toen meteen een klasse hoger gestart want dan ontliepen ze ons. Prima, jaar later zaten ze wel in dezelfde klasse, haar pony was al verkocht en ze had al kranten interviews gehad want het laatste kunstje was aanstaande. Buiten de waard gerekend, onze werd kampioen en zie zo de vader nog vloekend en briesend naast me staan bij het bord waar de uitslagen op werden opgehangen. Ik heb genoten. Misschien leedvermaak maar toch, de Z titel ging met ons mee naar huis. Daar konden de miljoenen van pa en ma niets aan veranderen, zelfs de jury aanspreken of ze poep in de ogen hadden niet.

rien10
Berichten: 14666
Geregistreerd: 01-06-10

Re: Waarom paardenkinderen uitgroeien tot sterke volwassenen

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 09:17

Heerlijk Bigone

Sherivey
Berichten: 8620
Geregistreerd: 06-11-15

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 09:26

bigone schreef:
Het mooiste vind ik nog dat zo’n kind , die alles kreeg en echt niets zelf hoefde te doen er in de wedstrijden vaak afgereden werd door één van onze kinderen. Zij had een Z pony gekregen , onze was zelf afgericht en een maand voor de regio komt de moeder naar me toe met de vraag in welke klasse we gaan starten. Zij zijn toen meteen een klasse hoger gestart want dan ontliepen ze ons. Prima, jaar later zaten ze wel in dezelfde klasse, haar pony was al verkocht en ze had al kranten interviews gehad want het laatste kunstje was aanstaande. Buiten de waard gerekend, onze werd kampioen en zie zo de vader nog vloekend en briesend naast me staan bij het bord waar de uitslagen op werden opgehangen. Ik heb genoten. Misschien leedvermaak maar toch, de Z titel ging met ons mee naar huis. Daar konden de miljoenen van pa en ma niets aan veranderen, zelfs de jury aanspreken of ze poep in de ogen hadden niet.

Vind vooral de reactie van betreffende ouders triest :o

Wat voor voorbeeld ben je dan voor je kind :=

Gini
Berichten: 17907
Geregistreerd: 18-10-06
Woonplaats: Belgje

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 09:32

Palmera schreef:
Ik geloof niet dat dit geldt voor de gemiddelde bokker. :')


Ik denk dat het voornamelijk gaat over kinderen die met een eigen pony competitiegericht zijn. Geen eigen pony en niet echt geïnteresseerd in wedstrijdrijden? Dan denk ik dat het al moeilijker wordt om jezelf in de tekst te herkennen. Ik ben nooit gedrilld en heb nooit huilend op een paard gezeten. :')

kwita

Berichten: 6543
Geregistreerd: 14-04-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 09:33

Elisa2 schreef:
kwita schreef:

Ja ook dit is heel herkenbaar.... toen er onze konik met onze dochter er op die dus echt nooit officieel les had gehad won bij een lokale bixi brak letterlijk de pleuris uit bij de over-het-paard getilde ouders.....Het gevolg het jonge kind wilde nooit geen wedstrijdje meer rijden om dat ze bang was dat er van die nare mevrouwen rond lopen!.Ik weet dat deze persoon ook op bokt zit en dat ze zich beseft wat ze heeft aangericht een droom van een jong meisje veranderen in een nachtmerrie (natuurlijk ook een manier om de concurrenten van je kind weg te pesten als curling ouder)!. Dat zelfde meisje is gaan turnen wielrennen en voetballen en ook daar kan ze heel veel leren en geven En de pony geniet van een lief zorgzaam meisje wat hem al haar geheimen verteld, voorleest uit een boek in de schaduw en worteltjes geeft uit opa zijn moestuin....en heerlijk met hem gaat zwemmen op het strand!
Inderdaad ze heeft veel van die kwaliteiten, wint nog steeds medailles. Maar door die paarde concoursen komt het niet en ik als moeder ben daar juist heel blij mee ;) !.




Tja, toen ik voor het eerst officiele wedstrijden ging rijden als 13/14 jarige met een fjord was dit ook algemeen niet geaccepteerd nog. Ik kreeg ook rotopmerkingen naar mijn hoofd maar bij mij zorgde het er juist voor dat ik extra gedreven werd om ze het tegendeel te bewijzen. :+ Het is dus ook een beetje hoe je zelf in elkaar zit.

Mensen in groepen kunnen gewoon heel naar zijn, of dat nu bij concoursen is of op het werk of op de pensionstalling. Of op werkgebied inderdaad, de paardenwereld is hard en ik heb ook gewoon scheldwoorden naar mijn hoofd gekregen van sommige werkgevers. Dat is best moeilijk als je jong bent, nu zou ik het niet meer pikken. Maar dan nog denk ik dat je door al die dingen wel juist assertiever leert te zijn als je het aan gaat ipv als je het uit de weg gaat.


Ummm jij was 13/14 onze dochter net 5.....dat verschilt nogal he !

En ja het was echt heftig , zelfs als volwassene en ik kan best wat hebben hoor!
Maar met kind en pony aan je arm is dat echt niet leuk, gelukkig waren er ook verstandige medemensen en die ben ik nog altijd dankbaar!. ;)

superpony
Berichten: 25398
Geregistreerd: 25-02-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 12:04

bigone schreef:
Het mooiste vind ik nog dat zo’n kind , die alles kreeg en echt niets zelf hoefde te doen er in de wedstrijden vaak afgereden werd door één van onze kinderen. Zij had een Z pony gekregen , onze was zelf afgericht en een maand voor de regio komt de moeder naar me toe met de vraag in welke klasse we gaan starten. Zij zijn toen meteen een klasse hoger gestart want dan ontliepen ze ons. Prima, jaar later zaten ze wel in dezelfde klasse, haar pony was al verkocht en ze had al kranten interviews gehad want het laatste kunstje was aanstaande. Buiten de waard gerekend, onze werd kampioen en zie zo de vader nog vloekend en briesend naast me staan bij het bord waar de uitslagen op werden opgehangen. Ik heb genoten. Misschien leedvermaak maar toch, de Z titel ging met ons mee naar huis. Daar konden de miljoenen van pa en ma niets aan veranderen, zelfs de jury aanspreken of ze poep in de ogen hadden niet.


Eigenlijk snap ik het van beide kanten niet zo goed. De enige die eronder lijden zijn de kinderen. Ook dat meisje had misschien liever lol gemaakt met de pony's, met plezier gereden en dan toevallig wat gewonnen.


kwita schreef:
Ummm jij was 13/14 onze dochter net 5.....dat verschilt nogal he !

En ja het was echt heftig , zelfs als volwassene en ik kan best wat hebben hoor!
Maar met kind en pony aan je arm is dat echt niet leuk, gelukkig waren er ook verstandige medemensen en die ben ik nog altijd dankbaar!. ;)


5? Ik begrijp dat echt niet. Het gaat nog helemaal nergens over op die leeftijd. Wat mankeert ouders?

Ik was 5 dat ik in de les mocht en begon op 8 met wedstrijden, maar heb echt niks meegekregen van wat anderen vonden en zeiden. Mn moeder heeft langs de kant weleens wat opgepikt, maar boeiend....

In het begin reed ik wedstrijden op manege pony's, maar wel vaak en ik kon ook prima met kinderen met eigen pony's. Er zaten daar behoorlijk wat mensen met veel teveel geld, maar 1 moeder was super lief en wilde altijd mijn plastron netjes doen.

Later in mn pubertijd met eigen pony's stond ik op een vrij nuchtere manege, maar een manege verderop waren ze erg wedstrijd gericht. Dara vroegen ze ook alleen of je pony wel papieren had etc. En er werd onderling ook wel de neus opgetrokken voor de andere, maar ik ben daar nooit anders van geworden.
Geen haar op mn hoofd die eraan dacht om mn d-pony toen te verkopen.

We hadden wel wat meiden die vaker van paard wisselden, vaak nieuwe zadels en laarzen kregen etc. Maar eigenlijk gaf dat onderling geen gedoe.
Ik denk eigenlijk eerder dat ze ons met de pony's ook veel lol zag hebben en ze dat soms best miste.

Je kan wel nu zien, wie er in de paarden zijn gebleven en wie in de pubertijd of bij start relatie/gezin zijn gestopt. Er zit wel verschil in. Ken er een paar die in vol pension staan en 4x pw gaan rijden en de mensen die meerdere paarden zijn gaan verzamelen, hun werk erin hebben, paarden aan huis, nu met de kids alles aflopen etc.

Maar hoe je het zelf hebt meegekregen heeft volgens mij wel effect op hoe de moeders ( met name dan ) het nu doen met hun kinderen.

Ik heb wel op de NK''s Pony's in Ermelo een paar keer flink verbaasd staan kijken en luisteren.........dat ook behoorlijk.

Maar toen mn zoon op niveau voetbalde was ook niet alles alleen maar leuk en gezellig. Kinderen krijgen daar volgens mij wel het minste van mee.

Elisa2

Berichten: 37133
Geregistreerd: 31-08-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 14:03

kwita schreef:
Ja ook dit is heel herkenbaar.... toen er onze konik met onze dochter er op die dus echt nooit officieel les had gehad won bij een lokale bixi brak letterlijk de pleuris uit bij de over-het-paard getilde ouders.....Het gevolg het jonge kind wilde nooit geen wedstrijdje meer rijden om dat ze bang was dat er van die nare mevrouwen rond lopen!.Ik weet dat deze persoon ook op bokt zit en dat ze zich beseft wat ze heeft aangericht een droom van een jong meisje veranderen in een nachtmerrie (natuurlijk ook een manier om de concurrenten van je kind weg te pesten als curling ouder)!. Dat zelfde meisje is gaan turnen wielrennen en voetballen en ook daar kan ze heel veel leren en geven En de pony geniet van een lief zorgzaam meisje wat hem al haar geheimen verteld, voorleest uit een boek in de schaduw en worteltjes geeft uit opa zijn moestuin....en heerlijk met hem gaat zwemmen op het strand!
Inderdaad ze heeft veel van die kwaliteiten, wint nog steeds medailles. Maar door die paarde concoursen komt het niet en ik als moeder ben daar juist heel blij mee ;) !.




Tja, toen ik voor het eerst officiele wedstrijden ging rijden als 13/14 jarige met een fjord was dit ook algemeen niet geaccepteerd nog. Ik kreeg ook rotopmerkingen naar mijn hoofd maar bij mij zorgde het er juist voor dat ik extra gedreven werd om ze het tegendeel te bewijzen. :+ Het is dus ook een beetje hoe je zelf in elkaar zit.

Mensen in groepen kunnen gewoon heel naar zijn, of dat nu bij concoursen is of op het werk of op de pensionstalling. Of op werkgebied inderdaad, de paardenwereld is hard en ik heb ook gewoon scheldwoorden naar mijn hoofd gekregen van sommige werkgevers. Dat is best moeilijk als je jong bent, nu zou ik het niet meer pikken. Maar dan nog denk ik dat je door al die dingen wel juist assertiever leert te zijn als je het aan gaat ipv als je het uit de weg gaat.


Ummm jij was 13/14 onze dochter net 5.....dat verschilt nogal he !

En ja het was echt heftig , zelfs als volwassene en ik kan best wat hebben hoor!
Maar met kind en pony aan je arm is dat echt niet leuk, gelukkig waren er ook verstandige medemensen en die ben ik nog altijd dankbaar!. ;)


Dat is waar...dat is een groot verschil.

Ik begrijp mensen ook niet hoor..waarom ze zo doen. Inderdaad laat kinderen lekker lol maken met hun pony.

Elisa2

Berichten: 37133
Geregistreerd: 31-08-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 14:03

bigone schreef:
Het mooiste vind ik nog dat zo’n kind , die alles kreeg en echt niets zelf hoefde te doen er in de wedstrijden vaak afgereden werd door één van onze kinderen. Zij had een Z pony gekregen , onze was zelf afgericht en een maand voor de regio komt de moeder naar me toe met de vraag in welke klasse we gaan starten. Zij zijn toen meteen een klasse hoger gestart want dan ontliepen ze ons. Prima, jaar later zaten ze wel in dezelfde klasse, haar pony was al verkocht en ze had al kranten interviews gehad want het laatste kunstje was aanstaande. Buiten de waard gerekend, onze werd kampioen en zie zo de vader nog vloekend en briesend naast me staan bij het bord waar de uitslagen op werden opgehangen. Ik heb genoten. Misschien leedvermaak maar toch, de Z titel ging met ons mee naar huis. Daar konden de miljoenen van pa en ma niets aan veranderen, zelfs de jury aanspreken of ze poep in de ogen hadden niet.


Prachtig! :D

Elisa2

Berichten: 37133
Geregistreerd: 31-08-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 14:05

rien10 schreef:
Elisa2 schreef:
Nee ik denk niet dat dit geld voor manege ruiters eerlijk gezegd.

Wel voor de manege ruiters die meteen uit school komen helpen voeren, poetsen, opzadelen en meer klusjes doen. Die het hele weekend op de manege zijn. Ik ken ze wel hoor.


Gelukkig, het ligt er aan hoe graag iemand iets wilt en bereid is ervoor te werken denk ik.

superpony
Berichten: 25398
Geregistreerd: 25-02-05

Re: Waarom paardenkinderen uitgroeien tot sterke volwassenen

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 14:29

Maar niet alle maneges zijn er blij mee hoor.

Op de eerste manege hingen vrij weinig kinderen rond en dan was het wel meer rondhangen, dan iets doen.

Op de 2e manege waren de kinderen overal en ook elke dag behalve zondag. Daar werd ook weleens wat van gezegd; we zijn geen kinderopvang. Ze mogen er zijn, ze mogen best helpen of een klusje doen, maar het is geen dumpplaats waar kinderen moeten rondrennen, ravotten en de manege op ze moet gaan passen, steeds wat van zeggen etc.

En dan zag je echt wel de kinderen die trouw waren en echt wilde helpen, alles deden voor een uurtje extra rijden etc
Of de kinderen die een tijdje rondhingen en dan weer verdwenen als ze gevraagd werd te helpen of ze in een groepje kwamen die klusjes wilden doen.

Ik had dan eigen pony's en was er na school tijd of na het eten. Maar als ik vanaf school ging, wilde ik ook wel aan de manege kant helpen met poetsen, opzadelen, kinderen vasthouden, vegen etc.

Aan onze pension kant waren echt meiden met eigen pony's die dat niet mochten van hun ouders. Die zeiden; we betalen hier voor pension en dan hoef jij niet de stal aan te vegen.

Maar ik heb in mijn ogen juist meer meegekregen. Ben niet vies geworden van vegen, heb de waarde geleerd van werken voor bijv les of een extraatje en veel meer verschillende pony's en paarden toen al in handen gehad en soms gereden.

Ik snap ook niet waarom je denkt dat je kind er slechter van wordt als het op de manege is en een keer veegt, een zadel poetst, helpt met opzadelen of wat dan ook.
Ja, er zijn ouders die zelf echt heel bang zijn, dat snap ik echt.

Maar hoeveel mensen kopen niet hun eerste paard en weten eigenlijk helemaal niks verder?

En ook dan ligt het eraan waar je opgroeit. Wij wisten in de stad echt niet hoe je bijv aan biks kwam of een plek om je pony te stallen, behalve de maneges.
Dat gaat hier toch echt wel anders. Wordt nu ook wel iets anders heb ik het idee. Maar als ik hoor hoe mensen ooit zijn begonnen of dat mensen ooit ergens hebben gereden. Hele andere start met paarden en rijden.
Ook als de kinderen hier aanbellen. Is nooit in me opgekomen en ik had ook in de verste verte geen buren met paarden. Maar hier is het heel gewoon; mogen we de paarden verzorgen, poetsen, rijden? Of heeft u wat spullen? We hebben daar een verzorgpony.

Sizzle

Berichten: 35691
Geregistreerd: 21-04-06
Woonplaats: Zwitserland

Re: Waarom paardenkinderen uitgroeien tot sterke volwassenen

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 22:16

Ik denk eerder dat je al een bepaald persoon moet zijn om je hele hebben en houden in paarden te stoppen. Ik geloof niet dat je zo wordt door omgang met paarden. De meeste stoppen immers in de puberteit.

Anoniem

Re: Waarom paardenkinderen uitgroeien tot sterke volwassenen

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 22:28

Ik vind het een leuk en goed bedoeld artikel en herken mezelf er ook wel in. Voor mijn eigen kinderen vind ik de paardenhobby ook belangrijk omdat het toch dingen meegeeft die andere kinderen misschien net wat minder ervaren, zoals het vele buitenzijn, het contact met dieren, fysiek werk, zelfstandig leren werken etc. Ik zie er zeker een voordeel in voor kinderen anders had zou ik ze weghouden van de paarden, want het is wel een dure hobby als je dan ooit op eigen benen komt te staan ;)

Sizzle

Berichten: 35691
Geregistreerd: 21-04-06
Woonplaats: Zwitserland

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-21 22:33

Mijn dochter vind er helemaal niets aan. Ben er eigenlijk wel blij mee, scheelt een hoop geld dadelijk :D

superpony
Berichten: 25398
Geregistreerd: 25-02-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-06-21 01:30

Sizzle schreef:
Ik denk eerder dat je al een bepaald persoon moet zijn om je hele hebben en houden in paarden te stoppen. Ik geloof niet dat je zo wordt door omgang met paarden. De meeste stoppen immers in de puberteit.


Maar als je niet met paarden in aanraking komt of net op een andere plek, krijg je het net weer anders mee. Alles vormt je wel.
Ik heb niet eens gevraagd of ik op paardrijden mocht. Mijn ouders reden en zette me altijd op paarden. Toen ik 4 was reed ik buitenritjes en huurden ze pony's en werd ik dan wel vastgehouden. Va mijn 5e mocht ik in de les als ik het verschil wist tussen links en rechts, dus dat is mn vader, die het belangrijk vond gaan oefenen.

Ik heb ook wel mn dipjes gehad en weet niet of ik ervoor had gekozen, maar het zit echt in elke vezel, dus kan ook niet zonder. Sowieso kan ik echt niet zonder dieren, buiten zijn etc.

Maar ik weet ook vrijwel zeker dat als ik geen pony's had gehad, ik in de pubertijd (nog meer ) ontspoort was en hele andere keuzes had gemaakt. Misschien beter of slechter, dat weet je niet. Maar zoveel met dieren bezig zijn, doet wel wat met je.

Ik heb een select groepje mensen waar ik echt van hou en dan de 2e ring waar ik om geef en de 3e ring die ik af en toe wel gezellig vind.
Maar voor mn gevoel is mn band met de dieren vaak sterker. Niet dan met mijn zoon, man, moeder en voorheen mn broer. Mijn zoon staat echt hoog bovenaan. Daar doe ik zo alle dieren voor weg als het moet.

Maar je doet mij geen plezier met winkelen, met ene groepje wat drinken etc. Waar ik wel goed was in stappen bijv. Maar dan was het stappen, dansen en gek doen.
Echt een band met bijv een vriendinnen groepje heb ik gewoon echt geen behoefte aan. Ik ben inderdaad gewoon niet bezig met de dingen die zij vaak belangrijk vinden en waar ze het over hebben.

Dat was echt wel anders geweest als je een andere sport doet of hobby en er geen samen werking met dieren is, want dat is imo toch wel het grote verschil.

Overigens moest ik van mijn moeder op een teamsport, omdat zij dat wel zo gezond vond. Ik had echt wel vriendinnen, maar die reden ook eigenlijk.........Maar mijn broer was gehandicapt en ze was bang dat je toch niet goed leert samen werken, sociaal zijn etc. Maar goed, met paardrijden en een andere sport, moet je op een gegeven moment toch kiezen. 2 wedstrijden op zaterdag en of zondag zijn niet te combineren.

Maar voetbal zal je ook vast wel vormen. Mijn zoon heeft daar weer een hele hechte vrienden groep door bijv. Hij heeft overzicht en inzicht. Maar dat moet dan wel ontwikkelen en een talent zijn.