Geplaatst Sport
Martin Fuchs en Clooney, zij maken kans op individueel goud. Foto: Liz Gregg/ FEI/ Flickr
Tokyo 2020 is een van de meest besproken Olympische Spelen aller tijden, en terwijl het een jaar later komt en vol uitdagingen zit, zijn er voor de sterren van het internationale springen nog een hoop vragen.
Hoe zal het drie-ruiters-geen-streepresultaat format uitpakken in de strijd om de teammedailles?
En weerhoudt iemand Martin Fuchs en zijn superpaard Clooney, de combinatie die individueel zilver won bij de World Equestrian Games in 2018 en een jaar later de Europese individuele titel pakte,van het winnen van individueel goud?
Met zo weinig teamcompetitie mogelijkheden in de aanloop naar deze spelen is het moeilijk om voorspellingen te doen. Vorige maand zijn er enkele Divisie 1 Nations Cups gereden. Als we daar iets kunnen afleiden, zijn in theorie de kanshebbers: Zweden, Zwitserland, Duitsland en Nederland.
In totaal 75 ruiters zullen hun Olympische droom najagen als de actie begint op Baji Koen op 3 augustus, en ruiters uit 19 landen zullen alles geven wat ze hebben als de teamcompetitie van start gaat op 6 augustus. Het zullen 4 fascinerende dagen van Olympische paardensport worden.
Verdedigende kampioenen
Team Frankrijk is de verdedigend kampioen, zij behaalden het goud voor de tweede keer in de Olympische geschiedenis tijdens de spelen in Rio 2016. Penelope Leprevost is het enige teamlid van dat gouden team, die er in Tokyo 2020 opnieuw bij is, zij zal vergezeld worden door Mathieu Billot en Nicolas Delmotte. Zilver ging vijf jaar geleden naar de USA, Duitsland won het brons, na een spannende barrage tegen Canada.
De man die bekend staat om zijn vele comebacks, Nick Skelton won de eerste individuele Olympische titel voor Groot-Brittannië in Rio met Big Star. Een fenomenale en emotionele prestatie voor de 58-jarige ruiter, die 16 jaar eerder bij een val zijn nek brak. Zilver ging naar de Zweed Peder Fredricson en de briljante All In, en deze combinatie – die de individuele Europese titel won in 2017– zal worden vergezeld door Malin Baryard-Johnson met haar pittige merrie Indiana en Henrik von Eckermann met King Edward in Tokio.
Nick Skelton en Big Star op weg naar hun overwinning in Rio 2016. Foto: Arnd Bronkhorst/ FEI
De Britten hebben twee teamleden die voor het eerst in 60 jaar Olympisch goud voor hun land veiligstelden tijdens London 2012, en zowel Scott Brash (Hello Jefferson) en Ben Maher (Explosion W) lijken er klaar voor om de uitdaging aan te gaan voor de individuele medailles.
Maar zowel de team- als de individuele line-up zitten vol winnaars, de Amerikanen steunen op hun overwinning bij de FEI World Equestrian Games™, België wordt gesterkt door hun succes bij de Europese kampioenschappen in 2019 en de Ieren zijn vastberaden na het behalen van beide Olympische kwalificaties en de overall-titel bij de FEI Jumping Nations Cup™ finale later dat jaar.
Record
Echter, Duitsland heeft het record in handen voor het grootste aantal Olympische gouden medailles met vijf individuele en acht teamtitels sinds het springen een Olympische sport werd in 1900. En met de nummer één van de wereld, Daniel Deusser (Killer Queen), Christian Kukuk (Mumbai) en Andre Thieme (DSP Chakaria) die een fantastische vorm laten zien, gaan ze andermaal weer enorm competitief zijn.
Intussen lijken ook de Zwitsers niet te stoppen, met in hun team de nummer twee van de wereld Michael Fuchs, de nummer drie van de wereld Steve Guerdat, die negen jaar geleden de individuele titel in London won, en de winnaar van de FEI World Cup finale 2007, Beat Mandli.
Maar ook de gastheren uit Japan kunnen niet over het hoofd gezien worden. Zij werden zesde op het Olympisch niveau tijdens de laatste van de vier etappes van de FEI Nations Cup series in Rotterdam twee weken geleden. Onder aanvoering van de Duitse legende Paul Schockemohle en rijdend op een aantal fantastische paarden, zullen Daisuke Fukushima (Chanyon), Koki Saito (Chilensky) and Eiken Sato (Saphyr des Lacs) alles geven dat ze in zich hebben op hun thuisbodem als de spelen beginnen.
Zij hebben ooit een keer een Olympische medaille gewonnen, toen Takeichi Nishi goud won met Uranus in Los Angeles in 1932. Dat waren interessante spelen, want dit was tijdens de wereldwijde grote depressie, en maar drie teams deden mee - Mexico, de USA die de grote favorieten waren, en een Zweedse afvaardiging, die bestond uit een Eventing ploeg. Helemaal niemand finishte.
Er waren toen drie ruiters per team en de Amerikaanse kansen kelderden toen Lt John Wofford werd uitgesloten. Dus toen ook Lt Arne Francke uit Zweden hetzelfde lot onderging, net als de Mexicanen, werden er geen teammedailles uitgereikt. Maar de Japanse baron Takeichi Nishi, reed een briljante ronde met zijn Frans gefokte paard en won de individuele titel.
Ook deze keer zullen er drie ruiters per team zijn, dus net als toen in 1932, toen fouten meer dan kostbaar bleken, zal er geen ruimte zijn voor fouten in de teamcompetitie en de individuele roem zal gaan naar de beste van de beste.
Wat is springen?
Springen is een hippische sport waarin paard-/ ruitercombinaties een parcours afleggen van hindernissen in een arena. De hindernissen kunnen omver getikt worden. Er worden strafpunten gegeven voor het omgooien van een hindernissen, weigeringen, het vallen van ruiter en/ of paard, en de toegestane tijd overschrijden. Er zijn verschillende variaties in competities, inclusief snelheidswedstrijden en sommige zullen bepaald worden door een barrage, deze kan vergeleken worden met penalty’s nemen bij het voetballen. En het resultaat is net zo onvoorspelbaar.
Het verloop
Er zijn twee individuele onderdelen en twee teamonderdelen, deze vinden plaats op verschillende dagen.
Het eerste individuele onderdeel vindt plaats op dinsdag 3 augustus en is de kwalificatie voor de individuele finale de volgende dag. Het is een tabel A wedstrijd, niet tegen de klok, en zonder barrage. De ruiters zullen geplaatst worden in volgorde van hun strafpunten en in geval van evenveel strafpunten zal de plaatsing bepaald worden door de tijd van hun ronde. Als ze dan nog gelijk eindigen, worden ze ex-aequo geplaatst.
De individuele finale is voor de 30 hoogstgeplaatste ruiters uit het eerste individuele onderdeel. Dit is ook een Tabel A wedstrijd, een ronde tegen de klok en met een barrage om de medailles als er een gelijke stand is in strafpunten. Alle ruiters starten weer op nul strafpunten in de individuele finale en de startvolgorde is de omgekeerde volgorde van de uitslag van de eerste individuele ronde
Het eerste teamonderdeel is met 19 teams van elk drie ruiters en elk team start met een nulscore. Op 6 augustus is de kwalificatiewedstrijd voor de teamfinale op 7 augustus. Ook dit is een tabel A wedstrijd, niet tegen de klok en zonder barrage ingeval van gelijkheid van het aantal strafpunten voor de eerste plaats. Diskwalificatie van een ruiter zal resulteren in diskwalificatie van het hele team.
De teamscores worden bepaald door de strafpunten van alle drie de teamleden bij elkaar op te tellen. Ruiters die zich terugtrekken, worden uitgesloten of worden teruggetrokken uit de competitie krijgen geen score en worden geplaatst volgens de opgetelde scores van de overgebleven twee teamleden. Teams van drie combinaties worden geplaatst boven de teams van twee.
De beste 10 teams, inclusief degene die gelijkstaan voor de tiende plaats, zijn gekwalificeerd voor de teamfinale. Dit is een tabel A niet tegen de klok, over één ronde en met een barrage om de medailles in geval van een gelijk aantal strafpunten. De startvolgorde is de omgekeerde volgorde van de uitslag van het eerste teamonderdeel.
Nadat de eerste twee combinaties van elk team hebben gereden, is er een verplichte pauze van 20 minuten. Een tussenklassement van de teams bepaalt de startvolgorde van de derde ruiter van elk team.
Per team is één wissel van een ruiter-/ paardcombinatie toegestaan. Deze reserveruiters mogen niet meedoen aan een barrage.
Feiten en cijfers
35 landen
19 teams
75 paard-/ ruitercombinaties
16 landen worden vertegenwoordigd door individuele starters.
De parcoursbouwer is de Spanjaard Santiago Varela.
Teams bestaan uit drie ruiter-/ paard combinaties en alle drie de scores tellen mee voor het eindresultaat.
Bij de Olympische Spelen van Tokio 2020 zullen twee voormalig Olympisch kampioenen in de line-up staan: - de Zwitser Steve Guerdat die de eeuwige roem vergaarde in Londen in 2012 en de Braziliaan Rodrigo Pessoa die goud won in Athene in 2004.
Voormalige winnaars van teamgoud die opnieuw deelnemen in Tokio zijn Penelope Leprevost (Rio 2016), De Britten Ben Maher en Scott Brash (London 2012) en de Amerikaanse Laura Kraut met landgenoot McLain Ward als reserve (Beijing 2008).
Laura Kraut met Zeremonie. Foto: Martin Dokoupil/ FEI/ Flickr
Tot nu toe heeft er nog nooit een amazone de Olympische Individuele titel bij het springen gewonnen, maar de Britse Marion Coakes en de ongelooflijke pony Stroller wonnen individueel zilver in Mexico in 1968, en in München in 1972 won haar landgenoot Ann Moore het zilver met Psalm.
Holly Smith is de eerste amazone die voor Groot-Brittannië zal uitkomen in 45 jaar. De laatste Britse amazone was Debbie Johnsey de startte met Moxy in het team dat als zevende eindigde bij de spelen in Montreal in 1976.
Drie amazones hebben tot nu toe individueel brons gewonnen bij het springen - Heidi Robbiani (SUI) in Los Angeles in 1984 met haar paard Jessica V, Alexandra Ledermann (FRA) in Atlanta in 1996 met Rochet M en Beezie Madden (USA) in Beijing in 2008 rijdende op Authentic.
Mario Deslauriers zal individueel deelnemen voor Canada, 37 jaar nadat hij de FEI World Cup Final™ in Gothenburg (SWE) won in 1984, toen hij 19 was.
Bij de Olympische Spelen van Tokio in 1964 won Duitsland het teamgoud met een aanzienlijke marge en Pierre Jonqueres d’Oriola uit Frankrijk, die ook al Individueel kampioen werd in Helsinki in 1952, werd de eerste die twee keer goud won bij het Olympisch individueel springen – een record dat tot op de dag van vandaag nog steeds staat.
De landenteams:
Argentina: Matias Albarracin (Cannavaro 9), Jose Maria Larocca (Finn Lente), Fabian Sejanes (Emir). Alternate: Martin Dooazo (Quintino 9).
Belgium: Niels Bruynseels (Delux van T&L), Jerome Guery (Quel Homme de Hus), Gregory Wathelet (Nevados). Alternate: Yves Vanderhasselt (Jeunesse).
Brazil: Yuri Mansur (QH Alfons), Marlon Zanotelli (Edgar M), Rodrigo Pessoa (Carlito’s Way). Alternate: Pedro Veniss (Quabri de l’Isle).
China: Yaofena Li (Jericho Dwerse Hagen); Zhenglang Li (Uncas S), You Zhana (Caesar). Alternate: Zinqjia Zhang (For Passion d’Ive Z).
Czech Republic: Anna Kelinerova (Catch Me if You Can OLD); Ales Opatrny (Forewer), Kamil Papousek (Warness). Alternate: Ondrej Zvara (Cento Lano).
Egypt: Nayel Nassar (Igor van de Wittemoere), Abdel Said (Bandit Savoie), Mouda Zeyada (Galanthos SHK). Alternate: Mohamed Talaat (Darshan).
France: Mathieu Billot (Quel Filou 13), Nicolas Delmotte (Urvoso de Roch), Penelope Leprevost (Vancouver de Lanlore). Alternate: Simon Delestre (Berlux Z).
Germany: Daniel Deusser (Killer Queen VDM), Christian Kukuk (Mumbai), Andre Thieme (DSP Chakaria). Alternate: Maurice Tebbel (Don Diarado).
Great Britain: Scott Brash (Hello Jefferson), Ben Maher (Explosion W), Holly Smith (Denver). Alternate: Harry Charles (Romeo).
Ireland: Bertram Allen (Pacino Amiro), Darragh Kenny (VDL Cartello), Cian O’Connor (Kilkenny). Alternate: Shane Sweetnam (Karlin van’t Vennehof).
Israel: Ashlee Bond (Donatello 141), Alberto Michan (Cosa Nostra), Teddy Vlock (Amsterdam 27). Alternate: Dani Waldman (Queensland E).
Japan: Daisuke Fukushim (Chanyon), Koki Sato (Chilensky), Eiken Sato (Saphyr des Lacs). Mike Kawai (As de Mai).
Mexico: Eugenio Garza Perez (Armani SLZ), Enrique Gonzalez (Chacna), Manuel Gonzalez Dufrane (Hortensia van de Leeuwerk). Alternate: Patricio Pasquel (Babel).
Morocco: Ali Al Ahrach (USA de Riverland), Samy Colman (Davino Q), Abdelkebir Quaddar (Istanbul vh Oplevaarshof).
Netherlands: Marc Houtzager (Sterrehof’s Dante NOP), Maikel van der Vleuten (Beauville Z), Willem Greve (Zypris S). Alternate: Harrie Smolders (Bingo du Parc).
New Zealand: Bruce Goodin (Danny V), Daniel Meech (Circa 3), Uma O’Neill (Clockwise of Greenhill Z). Alternate: Tom Tarver-Priebe (Popeye).
Sweden: Malin Baryard-Johnsson (Indiana), Peder Fredricson (All In), Henrik von Eckermann (King Edward). Alternate: Rolf-Goran Bengtsson (Ermindo W).
Switzerland: Martin Fuchs (Clooney), Steve Guerdat (Venard de Cerisy), Beat Mandli (Dsarie). Alternate: Bryan Balsiger (Twentytwo des Biches).
USA: Kent Farrington (Gazelle), Laura Kraut (Baloutinue), Jessica Springsteen (Don Juan van de Donkhoeve). Alternate: McLain Ward (Contagious).
De individuele starters
Australia: Katie Laurie (Casebrooke Lomond), Edwina Tops-Alexander (Identity Vitseroel)
Canada: Mario Deslauriers (Bardolina 2).
Chile: Samuel Parot (Dubai).
Colombia: Roberto Teran Tafur (Dez Ooktoff).
Denmark: Andreas Schou (Darc de Lux).
Dominican Republic: Hector Florentina Roca (Carnaval).
Italy: Emanuele Gaudiano (Chalou).
Jordan: Ibrahim Hani Bisharat (Blushing).
Latvia: Kristaps Neretneks (Valour).
Norway: Geir Gulliksen (Quatro).
Portugal: Luciana Diniz (Vertigo du Desert).
Spain: Eduardo Alvarez Aznar (Legend).
Sri Lanka: Mathilda Karlsson (Chopin VA).
Syria: Ahmad Saber Hamcho (Deville).
Taipei: Jasmine Shao-Man Chen (Benitus di Vallerano).
Ukraine: Oleksndr Prodan (Casanova FZ).