Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
Jorex schreef:Dan heeft ze ook wel hele specifieke wensen lijkt me. Ik denk bij 12.000 euro niet meer aan een recreatiepaard maar een wedstrijdpaard.
frutsels schreef:Jorex schreef:Dan heeft ze ook wel hele specifieke wensen lijkt me. Ik denk bij 12.000 euro niet meer aan een recreatiepaard maar een wedstrijdpaard.
Dat is dus precies het probleem van de huidige markt. Dat is dus niet meer zo.
Ik zag deze week nog een 13 jarige merrie met artrose voor 10.000 euro op Sporthorses staan.
Ze kunnen het er gewoon voor vragen, kwestie van vraag en aanbod.
DreamGuide schreef:Niet alleen dat, ze moeten ook al kant-en-klaar zijn. Het valt mij bijvoorbeeld de laatste tijd ook op dat veel mensen een jonger paard kopen van een jaar of 3 à 4, zogezegd met potentie, omdat ze een ouder, meer bewezen dier niet kunnen of willen betalen, in de veronderstelling dat potentie gelijkstaat aan "loopt met 10 vingers in z'n neus een Z-proef." Vervolgens komen ze erachter dat nee, die 3-jarige loopt bij lange na geen Z, en zijn daarna het spoor bijster, want het dier mist nog wat kracht en balans, loopt niet altijd even constant in z'n aanleuning, niet altijd even constant in tempo etc., wat mensen dan weer verwarren met braaf zijn, want braaf is in hun ogen: paard is eigenlijk gewoon een automaat die nooit schrikt, altijd perfect op het juiste tempo en in de juiste houding loopt. Net als dat mensen het verschil ook niet snappen tussen 'rijpaard' en 'dressuurpaard.'Ik denk dat het inderdaad eerder een kwestie is van mega grote eisen.
Paard moet eigenlijk gewoon potentie voor het hogere werk hebben, toch wel goed papier, braaf zijn en óók nog eens makkelijk te rijden.
Kort gezegd: het paard moet lekker relaxed kunnen sjokken op een buitenrit, maar ook genoeg vuur hebben voor een topproef die je dikke winstpunten oplevert.
Ik heb (voor eigenlijk echt heel weinig geld) mijn paard gekocht als driejarige, zelf opgeleid en naar het Z gereden, kan hartstikke braaf mee op buitenrit, zal nooit met de ruiter aan de haal gaan, doodbraaf aan de hand. Je kan er écht alles mee! En dan is ze ook nog eens super gezond en sterk op de benen.
Maar, niemand die ik ken zou haar willen hebben hoor, want ze is niet voorwaarts/heet genoeg.
De eisen liggen tegenwoordig torenhoog.
(En mijn topper blijft gewoon lekker bij mij :p )
Elisa2 schreef:Tja, ik vind de wensen vaak ook te hoog..paard moet een super beweger zijn, goed opgeleid en rontgen 100% perfect. Daarnaast braaf en bomproof, vergevingsgezind en geschikt voor iedere hobbelruiter...nou dat soort paarden mogen wel e50.000,- kosten zo onderhand.
Mensen vergeten dat gewoon functionele gezonde paarden ook spectaculair te maken zijn met de juiste training. Maar dan moet je er wel zelf wat meer moeite voor doen, en "het" perfecte paard bestaat niet. Imo kunnen ze beter meer geld steken in hun eigen opleiding zodat ze zelf met meerdere paarden overweg kunnen en het perfecte paard voor hun kunnen "maken".
Mkango schreef:Net als dat mensen het verschil ook niet snappen tussen 'rijpaard' en 'dressuurpaard.
Ilse_123 schreef:Plus, die paarden die echt geen kik geven, al is hun ruiter ontzettend onzeker, vind je doorgaans niet in de hoek van de KWPN'ers. Dan zou je toch meer richting wat meer koudbloedrassen moeten kijken wil je je kansen vergroten, maar dat willen mensen ook niet.Ik vind braaf een hele moeilijke term. Ik heb een stikbraaf paard. Type zitten, lange teugel en hoppa naar buiten. Maar anderen komen er niet eens het terrein mee af, puur omdat hij inderdaad een beetje wiebelig wordt als je niet 100% relaxt zit. Ik kan er kleine kinderen opzetten en dan sjokt hij braaf zijn rondje, maar o wee als er iemand op gaat die iets meer van hem verwacht en daar naar zijn idee teveel druk achter zet, dan ga je er gewoon vanaf. Hij is opgevoed maar wel dominant, dus als je niet zeker genoeg bent gaat hij ook aan de hand vervelende grappen uithalen.
Zou je zo'n paard verkopen als braaf dan krijg je in meer dan de helft van de gevallen daarna gezeur omdat ze alleen nog maar op de binnenste volte kunnen rijden. En dat zie ik toch vrij veel bij mij in de buurt, ze kopen een dier dat echt wel netjes opgevoed/beleerd is, maar een paard reageert gewoon heel erg op de ruiter, dus als je vervolgens zelf zenuwachtig gaat doen en het paard neemt het over (wat de meeste gewoon zullen doen, tenslotte willen we dat ze op ons reageren en luisteren) dan is het paard ineens niet meer braaf.
Paarden die ondanks onzekere ruiters gewoon aan een lang teugeltje verder wandelen zijn heel zeldzaam, dus geen wonder dat die prijs dan heel hoog is.
Gini schreef:Maar eigenlijk klopt het toch ook niet wat "we" zeggen?
Je kan niet in het ene topic zeggen dat ieder gezond paard de basissport aankan en dan in een ander topic dat mensen die willen dat hun recreatiepaard toch ook in de basissport meedraait veeleisend zijn.
Het is het een of het ander, maar beide kan niet.
Tenzij we natuurlijk recreatiepaard als eufemisme gebruiken voor 'paard dat niet gezond is'.
Mkango schreef:Ilse_123 schreef:Plus, die paarden die echt geen kik geven, al is hun ruiter ontzettend onzeker, vind je doorgaans niet in de hoek van de KWPN'ers. Dan zou je toch meer richting wat meer koudbloedrassen moeten kijken wil je je kansen vergroten, maar dat willen mensen ook niet.Ik vind braaf een hele moeilijke term. Ik heb een stikbraaf paard. Type zitten, lange teugel en hoppa naar buiten. Maar anderen komen er niet eens het terrein mee af, puur omdat hij inderdaad een beetje wiebelig wordt als je niet 100% relaxt zit. Ik kan er kleine kinderen opzetten en dan sjokt hij braaf zijn rondje, maar o wee als er iemand op gaat die iets meer van hem verwacht en daar naar zijn idee teveel druk achter zet, dan ga je er gewoon vanaf. Hij is opgevoed maar wel dominant, dus als je niet zeker genoeg bent gaat hij ook aan de hand vervelende grappen uithalen.
Zou je zo'n paard verkopen als braaf dan krijg je in meer dan de helft van de gevallen daarna gezeur omdat ze alleen nog maar op de binnenste volte kunnen rijden. En dat zie ik toch vrij veel bij mij in de buurt, ze kopen een dier dat echt wel netjes opgevoed/beleerd is, maar een paard reageert gewoon heel erg op de ruiter, dus als je vervolgens zelf zenuwachtig gaat doen en het paard neemt het over (wat de meeste gewoon zullen doen, tenslotte willen we dat ze op ons reageren en luisteren) dan is het paard ineens niet meer braaf.
Paarden die ondanks onzekere ruiters gewoon aan een lang teugeltje verder wandelen zijn heel zeldzaam, dus geen wonder dat die prijs dan heel hoog is.
Ik denk dat jouw post ook heel mooi illustreert dat 'braaf' ook een vrij subjectief begrip is. Ik ken ook paarden die ik zou bestempelen als braaf, maar waar een ander totaal niet mee overweg kan. Je blijft altijd te maken hebben met een wisselwerking tussen twee individuen, en met een levend wezen dat ook zo zijn eigen persoonlijkheid heeft. Je kunt een paard tot op zekere hoogte desensibiliseren voor dingen, maar als er dag in, dag uit een ruiter op zit die eigenlijk gewoon bang is en al gespannen raakt als het dier een keer zijn hoofd omhoog gooit, dan loopt dat emmertje van het dier ook een keer over op een gegeven moment.
Ilse_123 schreef:Ik heb fjorden en volbloeden gereden. De fjorden waren zekerder, minder schrikkeriger, maar als die aan de haal gingen kreeg je ze niet zomaar terug, die waren over het algemeen veel minder afhankelijk van de ruiter en dachten zelf wat meer na.
De volbloed/warmbloeden waren veel wiebeliger buiten, maar veel afhankelijker van de ruiter en daardoor veel betrouwbaarder...als je zelf rustig was.
Is natuurlijk ook wat je als individu fijn vind. Koudbloeden zijn wel koeler, maar vaak wat koppiger.
Ben het met superpony eens dat de paarden die niet kunnen buitenrijden dat hebben geleerd en dat in principe elk paard kan leren om mee het bos in te gaan. Misschien niet zonder te schrikken, maar dat mag de pret toch niet drukken.
AM01 schreef:Ik denk dat je hier ook wel de spijker op z'n kop slaat, dat het in Nederland steeds meer draait om prestaties en niet meer om gewoon lol hebben, ook bij de kinderen. Zelfs pony's van 1.30 worden gefokt als miniwarmbloeden, moeten een dijk van een stamboom hebben, spectaculair bewegen etc. Als ik dat vergelijk met de UK, daar is het in de eerste jaren gewoon lol hebben, meestal met een onherleidbare wolbaal die als hij de kans krijgt, met z'n snuit in het gras staat. "Wedstrijden" zijn meestal familie-evenementen met veel spelelementen.Ik maak mij al jaren zorgen over de eisen die mensen stellen en de prijzen die er voor pony's en paarden wordt gevraagd. Dit is niet goed voor de sport. Paardensport heeft al de naam een elitesport te zijn en dat wordt alleen maar meer.
Krijg steeds meer de indruk dat de breedtesport, inclusief het leuk buitenrijden en lol met je knol, steeds onbereikbaarder wordt. Uiteindelijk zal dat van invloed zijn op de topsport. Ook al heb je nog zoveel geld, enig talent is wel handig.
Een voorbeeld: ik stoor mij al tijden aan de jurering van het B pony springen. Ruiters op moeilijke pony's, die dus echt moeten rijden en daardoor soms onrustig lijken in het drijven en de aanleuning krijgen minder punten dan kids op voorgeprogrammeerde pony's. Zet deze kids op een ander soort pony en later paard dan rijden ze geen deuk in een pakje boter. Maar dan kopen we gewoon weer wat anders en heeft de pony het gedaan.
superpony schreef:Dat is de afweging die je zelf moet maken. Wil je een dier dat, wat Ilse zegt, koeler en ook wat koppiger is, maar niet van de leg raakt als jij er als een trillend rietje op zit, of wil je een dier dat rilleriger is en meer reageert op de grillen van de ruiter. Overal zitten voor- en nadelen aan.Ik vraag me dan af welke koudbloed rassen men bedoelt?
Heb wel aardig wat tinkers en haflingers bijvoorbeeld les gegeven die braaf waren, maar niet per se geschikt voor iedereen. Hoorde toch vaak genoeg dat juist die paarden flink aan de haal gingen buiten en dan niet meer bereikbaar waren.
Fjorden die super braaf waren tot ze een andere weg kozen.
Dan was mijn NRPS de grotste stuiterbal met veel uitstraling, maar wel de meest betrouwbare.
AM01 schreef:Ik maak mij al jaren zorgen over de eisen die mensen stellen en de prijzen die er voor pony's en paarden wordt gevraagd. Dit is niet goed voor de sport. Paardensport heeft al de naam een elitesport te zijn en dat wordt alleen maar meer.
Krijg steeds meer de indruk dat de breedtesport, inclusief het leuk buitenrijden en lol met je knol, steeds onbereikbaarder wordt. Uiteindelijk zal dat van invloed zijn op de topsport. Ook al heb je nog zoveel geld, enig talent is wel handig.
Een voorbeeld: ik stoor mij al tijden aan de jurering van het B pony springen. Ruiters op moeilijke pony's, die dus echt moeten rijden en daardoor soms onrustig lijken in het drijven en de aanleuning krijgen minder punten dan kids op voorgeprogrammeerde pony's. Zet deze kids op een ander soort pony en later paard dan rijden ze geen deuk in een pakje boter. Maar dan kopen we gewoon weer wat anders en heeft de pony het gedaan.
Tallie1979 schreef:Ik vind dit wel een hele boeiende discussie.
Net als met huizen, is ook de paardenwereld nu een verkopersmarkt. Dus de verkoper bepaald hoe het gaat verlopen.
Ik zit voor de grap ook wel eens paarden te kijken, zie ook dat ze zeer dun bezaaid zijn, maar ook dat de verkopers soms een hele waslijst aan eisen hebben, die eigenlijk niet reëel zijn.
Of een paard wat helemaal kapot is en er dan nog makkelijk 4000 euro voor vragen.
Als ik vandaag de dag een paard zou moeten kopen, zou ik me nog 2x bedenken en het afwachten tot de markt weer wat stabieler wordt.
20 jaar geleden kocht ik een fjord voor 1800 incl alle toebehoren en zelfs de klinische keuring is toen door de verkoper betaald, ook al was hij positief. Dat wilde ze graag!
Vandaag de dag kan je er als koper voor opdraaien en een beetje fjord kost makkelijk 4.000 tot 5.000 euro. Het is bizar.
Mkango schreef:Dat is de afweging die je zelf moet maken. Wil je een dier dat, wat Ilse zegt, koeler en ook wat koppiger is, maar niet van de leg raakt als jij er als een trillend rietje op zit, of wil je een dier dat rilleriger is en meer reageert op de grillen van de ruiter. Overal zitten voor- en nadelen aan.
Ik val zelf meer in de laatste categorie, want ik word vrij ongeduldig van dat eigenwijze, maar ik ken ook iemand die is opgegroeid met KWPN'ers en nu is overgestapt op een tinker. Ja, het is een bulldozertje bij tijd en wijlen, maar ze kan nu wel in haar eentje, zonder zorgen op buitenrit, en dat is waar het haar om gaat.
superpony schreef:Maar wat 'mensen' zeggen, is niet wat ik zei. Daarom ook mijn opmerking "dat willen mensen niet," zo'n onverstoorbaar dier waarop ze zichzelf op kunnen fokken zoveel ze willen zonder dat het paard een kik geeft, want dat zijn vaak niet de paarden waarmee ze zichzelf in de dressuurring zien rijden.Ja, maar het gaat erom dat mensen de koudbloeden als recreatie paarden neerzetten, tegenover warmbloeden als sportpaarden. Waar men dan zogenaamd niet fijn mee in het bos zou kunnen rijden.