Geplaatst Algemeen
Zirocco Blue N.O.P. Foto: Nils Boeser.
Het CHIO Rotterdam staat bekend om haar vele, trouwe vrijwilligers. Het hele jaar zijn ze met “hun” CHIO bezig, alles voor die vier dagen in het Kralingse bos. Niet één, twee of drie jaar, maar vele jaren achtereen. Vaak wonen ze in Rotterdam, maar ze komen ook uit het hele land. De vrijwilligers zijn verdeeld in teams met ieder hun eigen taak. De fotografen vormen één van die teams. Heren en dames die in het dagelijks leven van fotografie hun werk hebben gemaakt, of zo goed zijn dat ze dit zouden kunnen doen. Nils Boeser is één van die fotografen. Schitterende plaatjes maakt hij jaar na jaar, als hij in de buurt is, lijken ruiter en paard nog eens extra hun best te doen. Reden om met hem te bellen: Nils Boeser.
Nils is 32 jaar, geboren in Rotterdam en woont sinds zijn 22e in Schiedam. Hij heeft de HBO opleiding tot maritiem officier gedaan, heeft 2 jaar gevaren en is nu werkzaam bij het Havenbedrijf Rotterdam, waar hij de verkeersbegeleiding van de scheepvaart doet. Oftewel in Nils zijn woorden: "Zorgen dat er geen boten botsen." Fotografie is een uit de hand gelopen hobby. Vroeger zeilde hij graag en reed hij met veel plezier paard, maar daar ontbreekt hem de laatste jaren de tijd voor.
60.000 foto’s
Nils: “Ik woonde vroeger op de Oudedijk in Kralingen, die bijna grenst aan het CHIO terrein. Het losrijterrein was toen nog openbaar en daar ging ik graag kijken. Ik was toen een jaar of vijftien. Vanaf mijn twaalfde reed ik paard en ik vond het allemaal geweldig. In 2008 ben ik begonnen als vrijwilliger. Eén jaar secretariaat, een jaar ringmeester en vanaf 2010 bij het fotografieteam. Mijn vader was fotograaf en zo is voor mij de hobby ook ontstaan. In een corona-loos jaar maak ik zo’n 60.000 foto’s op het CHIO en andere concoursen. De springsport heeft mijn voorkeur en op het CHIO vind ik het ook leuk om sfeerfoto’s te maken.
Het EK 2019 was het hoogtepunt van al mijn jaren CHIO Rotterdam, dat hoeft denk ik geen uitleg, geweldig zo’n evenement. Echter afgelopen jaar de overwinning van Sanne Thijssen in de Grote Prijs bezorgde me ook kippenvel. Zo jong, zo’n talent, haar enthousiasme, geweldig!”
Harrie Smolders en Emerald N.O.P. Foto: Nils Boeser.
Sanne, Marcus, Doron, Albert en Edward
Voorafgaand aan het gesprek vroegen we Nils zijn favoriete foto’s op te zoeken om bij het interview te publiceren. Het werden vier springfoto’s en één van de dressuur. Sanne Thijssen en haar winst in de Grote Prijs van het CHIO 2021 noemden we al. Vervolgens de Zwitser Marcus Fuchs tijdens het EK 2019 voor een volle tribune met daarop fans met de Zwitserse vlag. Nils: “Ik kan naar deze foto blijven kijken, het plaatje klopt gewoon.” Verder koos Nils voor Doron Kuipers: “Ik ken hem al heel lang, hij komt hier uit de buurt, hij mocht op het EK rijden, dat duimpje, de expressie van de foto, een top foto die precies op het goede moment geschoten is. Als laatste springfoto kies ik een foto van Albert Zoer en Okidoki. Een geweldige foto van een geweldig paard en een geweldige ruiter waarop alles klopt en bovendien een foto uit het allereerste jaar dat ik voor het CHIO fotografeerde (2009). Officieel zat ik toen zelfs nog niet in het fotografieteam. Ik was ringmeester en maakte foto’s wanneer ik niet ingeroosterd was. Tenslotte wilde ik toch ook een dressuurfoto en daar heb ik gekozen voor Edward. Een mooie foto en al enige tijd het boegbeeld van de Nederlandse dressuursport."
Charlotte Dujardin
"Ik fotografeer vooral springrubrieken, ook buiten het CHIO Rotterdam. Daar zit meer actie in. In de omgeving van Rotterdam wordt meer gesprongen. Dressuur vind ik eerlijk gezegd ook saai, bij springen voel ik veel meer spanning. Daarbij is dressuur een jurysport en daar houd ik niet van, ik heb altijd het gevoel dat juryleden een favoriet hebben. Ik heb niet echt favorieten, maar als ik dan toch iemand moet noemen... Misschien grappig na wat ik hiervoor zei, maar dan kies ik toch voor een dressuurruiter en wel voor de Engelse Charlotte Dujardin. Ik vind haar een geweldige amazone, zij rijdt zo vriendelijk. Maar ook de al eerder genoemde Doron Kuipers heb ik graag voor mijn lens, om dezelfde reden eigenlijk, ook hij rijdt zo fijn. Doron is in staat om een 1.60m-parcours te rijden alsof het op 1.20m staat. Ik kijk dus niet echt naar het paard, maar naar de sport, ik wil mooie actiefoto’s."
Wie Nils zijn werk kent, zal volmondig beamen dat hij mooie plaatjes schiet. Heeft hij tips voor beginnende collega’s ? Hij is bescheiden: “Gewoon heel veel oefenen. Beginnen op kleine concoursen, aan de ruiters vragen wat ze leuk vinden en kijken wat je zelf mooi vindt. En niet vergeten dat je zeker in het begin veel weggooit. Later kom je op een niveau dat veel foto’s raak zijn, maar daar gaat echt tijd in zitten. Echter voor een topconcours als het CHIO, wordt nog steeds maar zo’n 60% bewaard voor publicatie. Wanneer ik op kleinere wedstrijden actief ben is dat ongeveer 80%. Deze komen online voor verkoop.”
Hans Peter Minderhoud en Johnson. Foto: Nils Boeser.
Olympische Spelen
Fotograferen is een hobby van Nils, we zijn benieuwd of hij er niet zijn werk van zou willen maken. Voor we onze vraag afgemaakt hebben antwoordt hij al. Zeer beslist. Nils: “Zeker niet, het is echt een hobby. Als het op werk gaat lijken, stop ik. Het is voor mij pure ontspanning en wanneer ik er aan vast ga zitten, wanneer ik moet, heb ik er geen lol meer aan. Wat ik wel graag zou willen, is nog eens fotograferen op de Olympische Spelen, maar dat wil denk ik iedereen. Verder heb ik eigenlijk geen wensen. Indoor foto’s maken vind ik sowieso niets en in Nederland is het CHIO Rotterdam veruit het mooiste outdoor evenement.
Ik hoop van harte dat het CHIO dit jaar weer als vanouds plaats kan vinden. Dat het weer een concours zal zijn waar iedereen welkom is. Vorig jaar was ook leuk hoor, maar ik hou van een volle bak. Niet alleen voor het CHIO, maar voor alles hoop ik dat we heel snel weer terug kunnen naar normaal. Terug naar het CHIO, dat is voor veel mensen een uniek evenement, maar voor een fotograaf wel extra. Er is veel groen en dat voegt iets extra toe aan foto’s. Het CHIO is voor mij een weekje vakantie waar ik ieder jaar weer veel bekenden terug zie. Er is een vaste groep vrijwilligers die al vele jaren trouw ieder jaar weer komen, geweldig, ik verheug me er nu al weer op !”
Nils vertelt rustig, maar we horen de lach in zijn stem. Hij is niet uitbundig, maar duidelijk wel enthousiast. Passie heeft hij duidelijk voor “zijn” CHIO. Mooi vinden we dat, als we met vrijwilligers praten, ze allemaal praten alsof het “hun” concours is. Dank voor al jaren trouwe inzet Nils, we zien je graag in juni weer in het Kralingse bos en nog vele edities daarna.