Ayasha schreef:ikke schreef:Mijn snoepjes-theorie ging vanavond enigszins aan diggelen. Blijkbaar heb ik iets niet goed gedaan.
Bij het op de wei zetten heb ik de gewoonte dat ze een klein kunstje moeten doen, daar een snoepje voor krijgen en dan klaar.
Dat doe ik al een paar jaar zo; het geeft je een extra rustpuntje dat ze niet meteen de wei in denderen als je ze los laat (en je dus ook niet per abuis een knal verkopen als ze een vreugdebok geven)
Maar ik deed Tante Taart d'r halster af; ze draaide zich om en liep gedecideerd de wei in.... zonder snoepje.
Stippeltje zag haar kans schoon en jatte extra aandacht; die is daar dan weer gehaaid genoeg voor
Het blijven wel merries hè. Het ene paard is ook ‘voer gerichter’ dan de andere. De merrie hier is erg gericht op snoep. De ruin is happy als hij wat krijgt maar kan ook andere prioriteiten hebben.
hier leren ze ook ‘wachten’.
Ze mogen pas gaan als ik ‘ga maar’ zeg. Ik draai ze altijd met de hoofden naar mij en zet dan eerst een paar stappen achter uit voor ik ‘ga maar’ zeg. Als ze dan ook bokken sta je ver genoeg.
Ik doe ook een versie daarvan; inderdaad dat je uit de buurt bent, mochten ze het opeens in hun bol hebben.
Ja, ze heeft niet zonder reden de bijnaam Tante Taart Ik heb haar duidelijk ergens beledigd. Gelukkig blijft ze er niet meer in hangen zoals ze dat in het begin deed. Ik kan d'r morgen waarschijnlijk weer gewoon uit de wei plukken en dan is het weer goed.