Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 1 van de 1 [ 22 berichten ]
Plaats een nieuw onderwerp

[Blog]Troubles in paradise: Vertrouwen ipv "winnen of verliezen".

 
Profiel   

* Bokt
Bokt Community



Inmiddels rijd en werk ik al heel wat jaren met paarden waar de meeste mensen het mee op gegeven hebben. Dat terwijl naarmate er meer onderzoeken komen er elke keer opnieuw geconcludeerd wordt dat mijn lijf veel meer stuk is "dan in eerste instantie gedacht". Mijn eigen Rêve is een dochter van haar moeder en hoewel een verbetering op elk gebied, heeft ze nog steeds best wel wat dingetjes meegekregen van haar moeder. Sam is inmiddels wel bekend op bokt en ook mijn Rooie zal onder een aantal bokkers nog wel gekend zijn. Maar doorheen de jaren heb ik ook met paarden van anderen gewerkt.

Veelal paarden die vooral erg gevoelig waren, en waar men of moe werd van hun eeuwig angstige manier van reageren. Of zich liet misleiden door de “fight” respons. Ik noem het nu een “fight” respons bij gebrek aan betere termen. Rêve bv. is een paard dat erg gevoelig is, maar zich als een enorme bulldozer kan opstellen. Zodra je dan écht gaat letten op haar lichaamstaal, kan je enkel concluderen dat de kern van haar reactie angst is. Reageer je op zo’n paard zoals je zou reageren op een paard dat werkelijk dominant is, maak je het gedrag enkel erger. Gedurende het halve jaar dat Rêve bij iemand op stal gestaan heeft mocht ik een dergelijke escalatie aanschouwen gezien er helaas niet naar mij geluisterd werd omdat de persoon in kwestie “meer ervaring” had. Nu wil ik die persoon haar ervaring niet teniet doen, maar wanneer je niet meer open staat om zelfs te overwegen wat iemand anders ziet, dan ben je uit geleerd en niet in positieve zin.

Toegegeven, iedereen zal wel eens momenten hebben (of zelfs paarden), waarvan men zegt “nee dit werkt niet”. Maar wanneer je consequent niemands mening overweegt blokkeer je jezelf. Daarover wilde ik het in deze blog niet hebben hoewel het wel een zijweg is die mee speelt in waar ik het dan wél over wil hebben, namelijk over dat nog vrij hardnekkige idee dat werken met paarden een soort spel is waar je kan winnen of verliezen van het paard. Hoe vaak wordt er nog gezegd dat je een paard “zijn zin niet mag geven” omdat ie dan “gewonnen heeft”? Veelal door dezelfde mensen, die van mening zijn dat een paard te dom is om zijn voorkant van zijn achterkant te onderscheiden. Toch zou een dergelijke denkwijze wel enig cognitief vermogen vereisen.

Ook onder het rijden is die mentaliteit nog steeds verdoken aanwezig. Men “moet” x gram in de hand hebben om aanleuning te hebben. Aanleuning is ontspanning maar indirect ook “overgave”. Ze mogen immers niet “tegen de hand in komen.”

Ik houd niet van die denkwijze, ik kan daar ook niets mee. Ik wil niet vechten met mijn paarden. Ik wil dat mijn paarden mij vertrouwen, en wel in zoverre dat ze er op vertrouwen dat ik hen niks zal vragen dat ze niet kunnen. Recent was ik bezig met het veulen dat bij mijn eigen veulen staat. Een erg sensitief veulen dat issues heeft met het halster. In die mate dat de eigenaresse zelf vaak het geduld niet heeft om hem zijn halster om te doen als hij het uit gekregen heeft en het dan “subtiel klaar legt” voor wanneer ik naar Joy ga.

Inmiddels is het voor mij ook gewoon geen moeite meer om het om te doen, omdat de jaarling in kwestie en ik vertrouwen opgebouwd hebben. De eerste keer dat het halster om moest zijn we een uur met hem bezig geweest. Niet omdat het niet perse sneller kon, maar omdat ik wilde dat hij het halster zou gaan zien voor wat het was: iets waar hij zich niet voor moet op jagen. Halfweg gaf de eigenaresse aan dat zij hem “al lang zou hebben laten winnen.” maar dit dier was niet aan het winnen, integendeel. Hij was bang. Er was geen enkele winnaar in die situatie.

Dus hij kreeg tijd om tot rust te komen wanneer ik zag dat hij te dicht bij zijn kookpunt kwam. Zodra hij zelf naar het halster toe bewoog kreeg hij een beloning en rust en geleidelijk aan kwamen we op het punt dat ik het halster over zijn neus kon schuiven zonder dat hij weg wilde schieten.

Inmiddels zijn we op het punt dat ik dus de enige ben die dat dier een halster aan krijgt. Niet omdat hij zo verschrikkelijk moeilijk is, want het is gewoon nagenoeg even snel geklaard als met elk ander paard, maar omdat zijn eigenaar “hem” niet wil zien. Ja, een halster aan doen is basis, maar het is niet zijn schuld dat hij het eng vindt. En omdat de mentaliteit waarmee hij benaderd wordt eentje is waar hij niks mee kan, blijft het een punt van ergernis dat vermoedelijk gaat maken dat de eigenaresse afstand van hem gaat nemen, ook al was het de bedoeling dat hij bij haar zou blijven. Hij kan niks met frustratie, ongeduld en onbegrip. Dat geeft hem alleen maar méér reden om zich op te spannen. Hij kan wél iets met duidelijkheid, rust en beloning. Dus de oplossing is in wezen echt heel simpel en haalbaar.

Ook mijn eigen paarden worden op diezelfde manier benaderd. Wanneer het moet (als ze mij of zichzelf in gevaar brengen.) krijgen ze absoluut een correctie, maar wanneer er gewoon angst of nervositeit is kan ik niks met uitspraken als “voor dat uurtje moet ie gewoon doen wat ik vraag.” want zo redeneren mijn dieren niet. Zij weten niet dat ze “maar” een uurtje moeten werken. Ze weten alleen wat ze spannend en moeilijk vinden en wat niet en dáár speel ik op in.

En dat kan soms in houden dat ik een paar keer wat langer bezig ben maar op lange termijn hoef ik veel minder vaak “het conflict” aan te gaan. Het eindresultaat is bovendien ook dat ik paarden heb die heel veel rust en vertrouwen hebben in alles wat er met ze gedaan wordt, ondanks dat zeker Sam van nature geen paard is dat makkelijk ontspant.



Laatst bijgewerkt door JPitty op 18-05-22 22:51, in het totaal 1 keer bewerkt

Tekst aangepast.

Laatste bericht

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-22 11:55 



 
Profiel   

Als altijd stille meelezer wil ik graag reageren op je topic.
Zoals jij het schrijft heeft het mij als angstige ruiter heel erg geholpen om om te denken wat mij in mijn situatie enorm heeft geholpen.
Ik rijd nu een 5 jarige, die anderhalf jaar geleden zadelmak is gemaakt.
Daarna ruim een half jaar in de wei heeft gelopen en toen ik hem heb gekocht zijn we weer begonnen.
Alles wat ik eng vond, bijv. hoofd omhoog gooien, achteruit in plaats van vooruit, lopen in plaats van stil staan. Dat waren voor mij allemaal tekenen dat mijn paard toch echt bezig was om mij eraf te krijgen.
Mijn instructrice zegt dan doodleuk tegen mij, dit vind hij zo moeilijk, hij doet zo zijn best om te doen wat je vraagt. Waardoor ik nu steeds attenter word om "los te laten, ontspannen" op het moment dat het lukt in plaats van steeds meer spanning op te bouwen omdat ik zijn gedrag verkeerd omzet.
En voordat iemand zich afvraagt waarom koop je als angstige ruiter in hemelsnaam een 4.5 jarige die alles nog moet leren....
Hiervoor had ik een 10 jarige gekocht, die alles kende en super betrouwbaar zou zijn, alleen dat was hij niet onder het zadel voor mij uiteindelijk. En deze 4.5 jarige wel, we leren samen en voornamelijk door dat ik zijn gedrag nu anders zie en dus de tijd neem als hij het moeilijk vind en mezelf daardoor beter kan ontspannen. Misschien niet helemaal zoals je je tekst bedoeld, maar geeft uiteindelijk denk ik wel hetzelfde resultaat, vertrouwen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-22 15:04 



 
Profiel   

:j Zodra je "in gevecht" gaat (want dat doe je als je het paard niet wil laten winnen.) trigger je bij jezelf ook de fight or flight respons met de bijbehorende spanning en adrenaline. Die breng je over op een paard dat tóch al gespannen is en dat kan gewoon niet goed gaan. :)

Dat is precies wat ik bij veel combinaties zie. Als de ruiter (die daar het verstand voor heeft) een stapje terug zou zetten en zou ademen zouden veel combinaties veel harmonieuzer door de baan gaan.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-22 17:36 



 
Profiel   

Daarom zeg ik vaak een stapje terug is soms ook vooruitgang! Even terug naar de basis om elkaar weer te vinden is ook echt niks mis mee en je hebt er zo ontzettend veel aan als het vertrouwen gevonden of hersteld is! :j

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-22 19:13 



 
Profiel   

Zo had ik ooit een discussie over opstappen op een paard dat niet stil wil staan, overeind komt en weg wil vliegen steeds. Gewoon snel erop vond ik geen optie. Al helemaal niet omdat dit geen normaal gedrag was, nog nooit voorgekomen. Dan heb je alleen maar verliezers als je die strijd aan gaat. Ik ben gewoon rustig verder gegaan met aan de hand werken tot stil staan wel kon en later me op liet stappen. En zo elke keer wat verder gegaan. Zo heb ik nog meer vertrouwen gewonnen ipv strijd aan gaan waarbij paard juist vertrouwen verliest.

Ja, ik had snel op kunnen stappen en in de houdgreep rond kunnen rijden en dat was goed gegaan als in ik was blijven zitten en had riedeltje kunnen rijden. Maar wel zonder ontspanning en zonder paard die zich happy voelt. En dat vertik ik.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-22 19:29 



 
Profiel   

Fijne blog dit! Om te lezen maar ook zeker waar heel veel van kunnen leren :)

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-22 20:09 



 
Profiel   

Zo belangrijk dat meer mensen gaan snappen dat gedrag dat wij niet wenselijk vinden, vaak voort komt uit eennpaard die niet snapt wat wij nu willen. Rustig opnieuw proberen uit te leggen wat de vraag is zodat het paard het goede antwoord kan vinden werkt zoveel fijner dan er maar heel veel druk op zetten.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-22 22:21 



 
Profiel   

Echt zo'n goed stuk!!

Dachten alle ruiters maar zo, zag iedereen maar dat het heel vaak angst is waarom iets niet werkt, wat zou de wereld voor paarden dan een stuk fijner zijn.

Dankjewel voor je blog, ik lees ze altijd en leer er ook vaak wat van.

Link naar dit berichtGeplaatst: 19-05-22 07:10 



 
Profiel   

Vertrouwen geven is vertrouwen krijgen.
Onze ruin was erg gespannen toen hij bij ons kwam, echt vluchten en de hand niet vertrouwen.
Met opstappen meteen weg draven, en hard galopperen.

Bij de vorige eigenaar werd hij uitgebracht in de springsport, bij ons mag hij als recreatiepaard door het leven.
Hij is professioneel beleerd voor de wagen en dat vindt hij nu leuk omdat we lekker in het bos rijden.
Onder zadel vooral niet aan de teugels het tempo willen terug rijden, maar voltes en vertrouwen geven in mijn handen.

De oorzaak lag bij hem helaas in ernstige maagzweren, arm paard, wat een pijn zal hij gehad hebben.
Na ruim 2 jaar gelukkig weer beter, maar hadden wij maar eerder geweten van zijn verborgen gebrek.

Nu rijden we samen heerlijk in het bos, en ook voor de wagen. Hij rijdt één X per week dressuur in de bak en dat gaat goed.

Wat een heerlijk paard, een maatje waar wij zoveel respect voor hebben.

Link naar dit berichtGeplaatst: 20-05-22 21:42 



 
Profiel   

Prachtige blog! dit is ook mijn insteek voor het werken met paarden..zonder vertrouwen heb je niets en ook geen samenwerking. En naar mijn bescheiden mening kun je door het werken op vertrouwen een paard ook veel makkelijker beleren.

Vertrouwens geeft ontspanning en alleen ontspannen spieren zijn te trainen, als er spanning is zal een paard zich altijd ergens hard of strak maken. Werken moet ook ontspanning geven, dat het fijn voor ze is..ze lekker kunnen briesen en dan is de rest allemaal niet zo moeilijk meer. Juist ook als er wel wat moeilijkere momentjes in zitten is het zo belangrijk om weer terug te kunnen vallen op het basis stukje van vertrouwen.

Ik ben ook voor een stapje terug doen als het even niet gaat, mij werd vroeger weleens verweten door een werkgeefster dat ik alles "stappend oploste" maar ipv door te duwen en rijden ging ik stappen. Paard lange teugel, beide ontspannen en kon ik nadenken over wat IK fout deed. En soms als het gewoon de dag niet was, dan even een stapje terug doen..afsluiten met iets wat wel goed gaat en morgen is er weer een dag.

Sowieso denk ik dat het "gevecht aangaan" nooit goed is, waarom zou je willen vechten met je paard? Beter is om te kijken waar het gedrag vandaan komt en eventuele problemen slimmer op te lossen. Ook bij paarden die "uitproberen" die testen gewoon of jij wel een goede leider bent wat vaak op te lossen is door zelf wat slimmer en sneller te zijn. Boos worden op het paard als jij dat niet bent heeft helemaal geen zin, een paard spiegelt alleen maar. Beter is om in die spiegel te kijken.

Link naar dit berichtGeplaatst: 21-05-22 09:08 



 
Profiel   

Boompje1985 schreef
Daarom zeg ik vaak een stapje terug is soms ook vooruitgang! Even terug naar de basis om elkaar weer te vinden is ook echt niks mis mee en je hebt er zo ontzettend veel aan als het vertrouwen gevonden of hersteld is! :j

:j En soms hoeft het zelfs geen stap terug zijn maar gewoon even stap op de plaats. Als een paard te gestresseerd raakt, even lucht geven, even stappen, draven of galopperen met een langer teugeltje, even afstand nemen van hetgeen dat je aan het doen was om terug te hervatten wanneer ie mentaal er weer bij is.


MyWishMax schreef
Zo had ik ooit een discussie over opstappen op een paard dat niet stil wil staan, overeind komt en weg wil vliegen steeds. Gewoon snel erop vond ik geen optie. Al helemaal niet omdat dit geen normaal gedrag was, nog nooit voorgekomen. Dan heb je alleen maar verliezers als je die strijd aan gaat. Ik ben gewoon rustig verder gegaan met aan de hand werken tot stil staan wel kon en later me op liet stappen. En zo elke keer wat verder gegaan. Zo heb ik nog meer vertrouwen gewonnen ipv strijd aan gaan waarbij paard juist vertrouwen verliest.

Ja, ik had snel op kunnen stappen en in de houdgreep rond kunnen rijden en dat was goed gegaan als in ik was blijven zitten en had riedeltje kunnen rijden. Maar wel zonder ontspanning en zonder paard die zich happy voelt. En dat vertik ik.

Heb zo ooit een haflinger gereden die weg vluchtte bij het op stappen. Ze had er al verschillende mensen bij gehad en idd als je een beetje vlot was raakte je er echt wel op. Maar zij zelf was daarmee niet geholpen want bij haar vluchtte ie alsnog. Dus ik heb haar uitgelegd dat de kans dat we er "vandaag" op zouden gaan zitten klein was maar dat ik het wel zover wilde krijgen dat zij gewoon rustig kon opstappen. Veel kritiek vanuit de omgeving, want wat heb je aan iemand die er niet op kruipt?
De 4e keer kon ze opstappen terwijl ik hem losjes vast hield. Na nog een tweetal keer kon ze gewoon opstappen. :) Ja, ik had kunnen doen wat mijn voorgangers deden. Voor mijn ego was dat goed geweest, ik had haar kunnen tonen dat ik er wel op raakte. Maar daar hadden ze allebei niets aan want zij zelf was een beetje angstig geworden (begrijpelijk) en was ook simpelweg minder ervaren dus ze had de snelheid die nodig was om én er op te komen en hem meteen bij je te nemen zodat ie je niet net zo hard weer er af gooide. Dus pas op de plaats. Zorgen dat opstappen niet meer eng was voor beiden en ze waren vertrokken. :j


LuffB schreef
Zo belangrijk dat meer mensen gaan snappen dat gedrag dat wij niet wenselijk vinden, vaak voort komt uit eennpaard die niet snapt wat wij nu willen. Rustig opnieuw proberen uit te leggen wat de vraag is zodat het paard het goede antwoord kan vinden werkt zoveel fijner dan er maar heel veel druk op zetten.


callippo schreef
Echt zo'n goed stuk!!

Dachten alle ruiters maar zo, zag iedereen maar dat het heel vaak angst is waarom iets niet werkt, wat zou de wereld voor paarden dan een stuk fijner zijn.

Dankjewel voor je blog, ik lees ze altijd en leer er ook vaak wat van.

Thx :+: Het verbaast me wel eens hoeveel mensen die echt wel ervaring hebben met paarden tóch van mening zijn dat ze een gevecht moeten aan gaan... Veelal over situaties die echt geen gevecht nodig hebben... Is dat druk "van buitenaf"? Of is dat toch een intern iets? En hoe geniet je van de tijd met je dier als je over onbenulligheden met hem moet vechten om jezelf goed te voelen?


beline1 schreef
Vertrouwen geven is vertrouwen krijgen.
Onze ruin was erg gespannen toen hij bij ons kwam, echt vluchten en de hand niet vertrouwen.
Met opstappen meteen weg draven, en hard galopperen.

Bij de vorige eigenaar werd hij uitgebracht in de springsport, bij ons mag hij als recreatiepaard door het leven.
Hij is professioneel beleerd voor de wagen en dat vindt hij nu leuk omdat we lekker in het bos rijden.
Onder zadel vooral niet aan de teugels het tempo willen terug rijden, maar voltes en vertrouwen geven in mijn handen.

De oorzaak lag bij hem helaas in ernstige maagzweren, arm paard, wat een pijn zal hij gehad hebben.
Na ruim 2 jaar gelukkig weer beter, maar hadden wij maar eerder geweten van zijn verborgen gebrek.

Nu rijden we samen heerlijk in het bos, en ook voor de wagen. Hij rijdt één X per week dressuur in de bak en dat gaat goed.

Wat een heerlijk paard, een maatje waar wij zoveel respect voor hebben.


Mooi om dit te lezen :+:


Elisa2 schreef
Prachtige blog! dit is ook mijn insteek voor het werken met paarden..zonder vertrouwen heb je niets en ook geen samenwerking. En naar mijn bescheiden mening kun je door het werken op vertrouwen een paard ook veel makkelijker beleren.

Vertrouwens geeft ontspanning en alleen ontspannen spieren zijn te trainen, als er spanning is zal een paard zich altijd ergens hard of strak maken. Werken moet ook ontspanning geven, dat het fijn voor ze is..ze lekker kunnen briesen en dan is de rest allemaal niet zo moeilijk meer. Juist ook als er wel wat moeilijkere momentjes in zitten is het zo belangrijk om weer terug te kunnen vallen op het basis stukje van vertrouwen.

Ik ben ook voor een stapje terug doen als het even niet gaat, mij werd vroeger weleens verweten door een werkgeefster dat ik alles "stappend oploste" maar ipv door te duwen en rijden ging ik stappen. Paard lange teugel, beide ontspannen en kon ik nadenken over wat IK fout deed. En soms als het gewoon de dag niet was, dan even een stapje terug doen..afsluiten met iets wat wel goed gaat en morgen is er weer een dag.

Sowieso denk ik dat het "gevecht aangaan" nooit goed is, waarom zou je willen vechten met je paard? Beter is om te kijken waar het gedrag vandaan komt en eventuele problemen slimmer op te lossen. Ook bij paarden die "uitproberen" die testen gewoon of jij wel een goede leider bent wat vaak op te lossen is door zelf wat slimmer en sneller te zijn. Boos worden op het paard als jij dat niet bent heeft helemaal geen zin, een paard spiegelt alleen maar. Beter is om in die spiegel te kijken.

Ik doe dus hetzelfde. Als het hier mis gaat ga ik veelal of stappen of voorwaarts neerwaarts draven en nadenken wat er precies gebeurde en waarom. Als het kan proberen we de oefening dan in stap en als dat goed gaat worden ze beloond en gaan we verder met iets anders. Pikken we die oefening in de bedoelde gang de dag erna of een paar dagen later wel op en vaak merk ik dan veel minder stress. Daar hebben ze op die manier dan ook totaal geen reden voor want je hebt geluisterd toen ze aangaven dat het niet ging. Zelfs als je niet 100% zeker weet waarom het die bewuste dag niet lukte, dan nog heb je vertrouwen gewonnen want je luisterde.

ben het eigenlijk over de gehele lijn met je eens. :)

Heb vrij recent een jonge merrie gereden die verkocht moest worden maar die "niet te rijden was.". Ze had haar al een paar maanden staan inmiddels, huidige ruiter en eigenaresse werden haar eigenlijk wel een beetje zat omdat er geen vooruitgang in zat en ze ging geheid verlies maken op haar gezien hoe lang ze al stond. (ze had haar bijna een jaar tegen de tijd dat ze mij over de merrie vertelde dus kan je nagaan. Normaal vraag ik niet naar hoe lang ze een paard hebben maar omdat ze via app stuurde dat ze haar een pak geld kostte en icm de enorme frustratie die er was tov die merrie vroeg ik hoe lang ze haar dan eigenlijk had staan en toen bleek dat ze haar al 9 maanden had. :+ )

Mijn man kwam mee omdat mijn man mijn grond persoon is en wanneer we het over een paard hebben dat "alleen zadelmak" is, ik toch graag eerst even aan de longe er op ga. :+ (Dat is wat in eerste instantie tegen me gezegd was, dat ze een paar maanden zadelmak was. Pas later kwam ik er achter dat ze daar al 9 maanden stond. :+ ) Maar goed, in mijn ervaring vertellen ze me zelden alles wanneer ze me vragen om een paard te rijden. :+ één van de vele redenen waarom ik óf ze eerst zelf aan de longe wil om te kijken hoe ze aan de longe zijn of iemand die ik vertrouw vraag om ze even aan de longe te nemen als ik er op ga. :+

Ze geven me die merrie in handen die "vaak al niet uit de weide wilde komen". Dus ik geef haar een snoepje, aai haar even over de hals en wandel rustig met haar naar de poetsplaats. Ze spant even op bij een doorgang die ook simpelweg best "eng" is (donker, smal maar nét genoeg licht om de tractor te onderscheiden maar dan weer niet genoeg om goed te zien wat er staat zeg maar. De ideale omstandigheden om een paard nerveus te maken dus. :j ze kon zien dat er "iets" stond maar niet precies wat.)
Dus ze verstijfd, ik laat haar even staan, aai haar terug over haar hals, lijdt haar af met een snoepje en loop door terwijl ze nog aan het knabbelen was. Ik heb al een paar keer gemerkt dat eten en "echt bang" zijn niet samen gaan dus ze liep soort van zonder nadenken achter me aan terwijl ze fleemde omdat ze vermoedelijk die smaak van het snoepje nog niet kende ofzo. Sam hier doet dat iig als hij een nieuwe smaak krijgt.. Probleem opgelost.

eigenaresse gaf aan dat ze met geen stokken vooruit te krijgen was als ze daar eens ging stil staan. Nee, kan ik me voorstellen. Dan geef je een argwanend maar nog niet bang paard reden om bang te zijn en verstijfd ze helemaal. :+

eerste wat we hebben gedaan is het bit lager gehangen. Bit hing zo hoog dat ze bijna glimlachte. "Maar je moet toch een rimpel zien?"
Nee, het bit moet comfortabel en op de juiste plek hangen. Dat kán betekenen dat je een rimpel ziet maar dat hangt van de mond af. Als ze haar mond niet dicht krijgt en er drie rimpels te zien zijn kan je er vrij veilig van uit gaan dat het bit niet comfortabel is. :=
Dus bit lager, zadel er op, longe er aan, aan de longe was ze vlot (zoekende naar balans) maar niet stout. Even een galopje gevraagd omdat ze vaak pas ontploffen bij die aansprong, niks aan de hand dus longe los en even stappen door de bak. Een aantal dingen die me op voorhand verteld waren was het volgende;
-stoppen en niet meer willen doorlopen
-met het hoofd slaan
-steigeren
-als ze dan toch liep durfden ze haar niet op de hoefslag rijden omdat ze je in het hek ramde.
-Rennerig en geen rem.
-totaal niet kunnen ontspannen

Dus ik stap met haar rond, heel licht contact. Net genoeg om haar te voelen maar niet zoveel dat ze ergens tegen in kon gaan. Ik zet haar in draf met datzelfde contact, ze kwam natuurlijk niet aan de teugel maar dat kon ook niet met de spanning in dat lijf, maar ze gooide ook niet met haar hoofd. Er was nl helemaal niks om op te reageren. :+ tot zover ging het goed. Zodra ze zelf wat meer contact ging zoeken en ik haar tijd gaf om zelf uit te zoeken welk contact ze nu precies vertrouwd vond wil ik haar in galop zette en ik voel dat ze richting het hek beweegt dus ik bedenk me niet en stel haar naar buiten. Plots zag ze haar eigen neus eerder naar die planken gaan dan mij. :+ Ze schrikt, springt vooruit en bokt even. Ik had even druk op de teugels toen ik haar hoofd naar buiten zette en heb een ophouding gegeven bij de bok en daarna los gelaten en been gegeven. Zodra ik haar weer voorwaarts reed had ze dus terug ruimte en wederom geen reden meer om nog ergens tegen in te gaan. :+ Dus ik rijd haar gewoon voorwaarts alsof er niks gebeurt was en mompel iets van "dat was niet lief." (eh ja ik kan nogal duf reageren als ik gefocussed ben op iets. :+).

Eigenaresse schrikt in mijn plaats en spreekt mijn man aan dat dát nooit in haar op gekomen zou zijn. Op die momenten probeerden zij haar dus stil te trekken waarop ze dan of ging stilstaan zoals gevraagd maar niet meer wilde bewegen, of zich er uit trok en steigerde.

Na een klein uurtje (met stappauzes als ze verwerkingstijd nodig had) had ze nog steeds flink tempo maar ze gaf me stelling en buiging, ze liep laag en rond en in galop kon ik de volte verkleinen en reageerde ze daarop door dat bekken te kantelen ipv zich er uit te trekken. Heb haar in totaal vier keer gereden en twee keer de eigenaresse en verkoper geholpen (De overige dagen reed ze de merrie waar ze niet meer op wilde kruipen terug zelf.) en een kleine week na de laatste keer dat ik daar geweest ben is ze verkocht aan mensen die haar wilden gebruiken om privé lessen op te geven. :+

Van "onrijdbaar" naar "lespaard" in drie weken tijd alleen door niet met haar te vechten en te zoeken naar wat haar hielp om de spanning die ze had te laten af vloeien. Van het moment dat ze begreep dat er niet gevochten werd maar geluisterd, kalmeerde ze al zodanig dat het een stuk makkelijker werd om de spanning af te laten vloeien. Ik heb nog nooit een paard of een relatie beter zien worden van vechten en escalatie doordrijven. Waarom mensen daar dan tóch zo aan blijven vast houden is me echt een raadsel.

Link naar dit berichtGeplaatst: 21-05-22 12:56 



 
Profiel   

Mooie leesbare en herkenbare blog weer.

Mijn arabierig typje heeft een carrière achter de rug in een andere discipline dan ik oorspronkelijk reed toen ik haar kocht. Via, via heb ik vernomen dat mensen niet begrepen dat ik haar kocht omdat ze onbetrouwbaar is onder het zadel. Heel fijn, dat hoor je dan een paar jaar later ...

Ja, arabierig typje heeft inderdaad problemen met het zadel. Dus doen we nu al een paar jaar veel grondwerk omdat ze elke keer gaat staken als we willen gaan rijden. Dat gaat een paar keer goed in stap en een klein drafje maar als je meer gaat vragen doet ze niet meer mee.

Dus behandelen we haar nu als een groen paard dat zadelmak gemaakt moet worden onder het motto wat Ayasha zo mooi in deze blog schrijft: vertrouwen ipv winnen of verliezen. Na een grondwerksessie zonder zadel doe ik zo'n 1x per week maximaal het zadel op om nog wat aan de hand te grondwerken. Als ik dat doe, dat zadel opleggen, zie je bijna niets aan arabierig typje maar als je goed kijkt zie je haar neusvleugels snel groter en kleiner worden. Ik singel stapsgewijs aan en dan gaan we wat showmanship doen. Kleine bewegingen in stap, achterwaarts, stoppen en weer voorwaarts. Twee minidrafjes zijn er recentelijk aan toegevoegd. Ik vraag alleen dingen die ze kan om zo het vertrouwen op te bouwen. Zo "winnen" we langzamerhand terrein.
Gaat arabierig typje ooit het fijne rijpaard worden waarvoor ik haar gekocht heb? Ik weet het niet maar het antwoord is niet zo interessant. We zijn op weg, dat telt.

Link naar dit berichtGeplaatst: 21-05-22 13:52 



 
Profiel   

Wat een goed stuk dit! Ik houd echt van jouw blogs en manier van schrijven. Hoe jij met paarden omgaat spreekt mij heel erg aan. Zelf heb ik deze winter de "overgang" gemaakt van het standaard 'het paard mag niet winnen' wat je overal leert, naar goede omgang mét je paard en een "band" op basis van vertrouwen. Nu zie ik ook veel beter de signalen die mijn paard geeft, en doe mijn best om niet over haar threshold te gaan en altijd te luisteren.

Link naar dit berichtGeplaatst: 21-05-22 18:04 



 
Profiel   

Mooi verhaal Ayasha, mooi opgelost ook..dat is wat een handige ruiter doet..die rijdt gewoon onverstoorbaar verder en lost het op door handiger, sneller en slimmer te zijn en niet te straffen. De vorige eigenaresse klinkt ook vooral als (onbewust) onbekwaam en dat soort mensen moeten eigenlijk helemaal geen dieren rijden die nog niet bevestigd zijn. Die raken gefrusteerd door hun eigen onkunde wat het niet beter maakt.. Ik snap ook echt niet waarom mensen vast blijven houden aan "vechten" of escalatie, lijkt me helemaal geen fijne manier van omgaan met de paarden.

Link naar dit berichtGeplaatst: 22-05-22 09:17 



 
Profiel   

Bedankt Ayasha.

Link naar dit berichtGeplaatst: 22-05-22 17:00 



 
Profiel   

Maflinger_S schreef
Mooie leesbare en herkenbare blog weer.

Mijn arabierig typje heeft een carrière achter de rug in een andere discipline dan ik oorspronkelijk reed toen ik haar kocht. Via, via heb ik vernomen dat mensen niet begrepen dat ik haar kocht omdat ze onbetrouwbaar is onder het zadel. Heel fijn, dat hoor je dan een paar jaar later ...

Ja, arabierig typje heeft inderdaad problemen met het zadel. Dus doen we nu al een paar jaar veel grondwerk omdat ze elke keer gaat staken als we willen gaan rijden. Dat gaat een paar keer goed in stap en een klein drafje maar als je meer gaat vragen doet ze niet meer mee.

Dus behandelen we haar nu als een groen paard dat zadelmak gemaakt moet worden onder het motto wat Ayasha zo mooi in deze blog schrijft: vertrouwen ipv winnen of verliezen. Na een grondwerksessie zonder zadel doe ik zo'n 1x per week maximaal het zadel op om nog wat aan de hand te grondwerken. Als ik dat doe, dat zadel opleggen, zie je bijna niets aan arabierig typje maar als je goed kijkt zie je haar neusvleugels snel groter en kleiner worden. Ik singel stapsgewijs aan en dan gaan we wat showmanship doen. Kleine bewegingen in stap, achterwaarts, stoppen en weer voorwaarts. Twee minidrafjes zijn er recentelijk aan toegevoegd. Ik vraag alleen dingen die ze kan om zo het vertrouwen op te bouwen. Zo "winnen" we langzamerhand terrein.
Gaat arabierig typje ooit het fijne rijpaard worden waarvoor ik haar gekocht heb? Ik weet het niet maar het antwoord is niet zo interessant. We zijn op weg, dat telt.

In wezen is het enige dat telt of jíj blij bent met haar nu. Ongeacht of je haar misschien voor iets anders gekocht had.

Ik was vroegah een springruiter. Ik moest en zou gaan springen. En toen gingen we kijken voor mijn eerste "echte pony"... Ik werd verliefd, het moest die pony worden... Al heel snel kwam ik er achter dat die pony geen talent en geen zin had om te springen. :+ Dus ging ik dressuur rijden.... Inmiddels zijn we bijna 20 jaar later, kansen genoeg gehad om een springpaard te kopen maar mijn hart verloren aan de dressuur... Ik had nooit "echt" dressuur gereden, Toen mijn pony me daar toe dwong kwam ik er achter dat ik dat veel leuker vond dan springen... Soms stuurt een paard dat "niet voldoet aan je verwachtingen" je een weg in die je juist liever bewandeld en die je anders nooit gekozen zou hebben. :)
Ik heb nu een paard dat wel een sprongetje kan maken en met Sam nemen we buiten wel eens een boomstronkje mee, dus ik maak wel eens een hupsje, maar echt parcours rijden, daar ligt mijn hart niet meer ondanks dat het met Rêve absoluut wel zou kunnen.


Prima2Donna schreef
Wat een goed stuk dit! Ik houd echt van jouw blogs en manier van schrijven. Hoe jij met paarden omgaat spreekt mij heel erg aan. Zelf heb ik deze winter de "overgang" gemaakt van het standaard 'het paard mag niet winnen' wat je overal leert, naar goede omgang mét je paard en een "band" op basis van vertrouwen. Nu zie ik ook veel beter de signalen die mijn paard geeft, en doe mijn best om niet over haar threshold te gaan en altijd te luisteren.

:+: Het is een beetje durven op jezelf vertrouwen om tegen de gevestigde mentaliteit in te gaan he? :)
en begrijp me niet verkeerd, als iemand zich werkelijk goed voelt met die mentaliteit en zijn of haar paarden niet te kort doet dan moet die persoon vooral doen wat goed voelt. Maar "er tegen in gaan" komt vaak veel commentaar op merk ik... :) ík vond dat iig best moeilijk in het begin... dus ik vind jou dapper. :j :)


Elisa2 schreef
Mooi verhaal Ayasha, mooi opgelost ook..dat is wat een handige ruiter doet..die rijdt gewoon onverstoorbaar verder en lost het op door handiger, sneller en slimmer te zijn en niet te straffen. De vorige eigenaresse klinkt ook vooral als (onbewust) onbekwaam en dat soort mensen moeten eigenlijk helemaal geen dieren rijden die nog niet bevestigd zijn. Die raken gefrusteerd door hun eigen onkunde wat het niet beter maakt.. Ik snap ook echt niet waarom mensen vast blijven houden aan "vechten" of escalatie, lijkt me helemaal geen fijne manier van omgaan met de paarden.

Mij ook niet, ik kan de keren dat ik zeg "niet sterker rijden maar slimmer rijden" al lang niet meer op 1 hand tellen... Op een dag kom je eentje tegen die net zo hard terug vecht en dan win je het simpelweg niet meer. Die paarden krijgen dan een "stempel" (zoals mijn Sam die puur uit angst reageerde :(:) ) terwijl het met een beetje begrip echt once in a lifetime paarden wordend ie voor je door de hel en terug gaan.. :+:


nikkel schreef
Bedankt Ayasha.

Graag gedaan... Denk ik... Maar waarvoor? :D

Link naar dit berichtGeplaatst: 22-05-22 20:43 



 
Profiel   

Wat ik hier uit je antwoorden haal is mooi: je krijgt of kiest niet altijd het paard dat je wilt, maar het paard dat je nodig hebt.

Ik ben inderdaad helemaal blij met mijn paard, hoewel ik het rijden wel mis. Maar ze maakt me zo trots en blij met haar werkwilligheid (zo lang het maar niet over rijden gaat) en haar vermogen tot meedenken, hoewel ze niet altijd met de gewenste oplossing aan komt.

Vandaag ook weer; tijdens de zondagse wandeling zien we 10 meter verderop 2 mensen met een zwart/gele opblaasboot in de weer. Arabierig typje blijft iets achter mij stilstaan, maakt zich groot en heeft ogen op steeltjes. Die boot was toch wel erg raar. Ik bekijk haar reactie eens en denk: "OK, ze staat stil, wat nu?" en bedenk dat we een zich al bewezen hebbende truc gaan uithalen. Ik loop op de boot af, want we moeten er langs, en vraag arabierig typje om aan mijn "buitenkant" te gaan lopen, aan mijn andere kant dan waar de boot is. Dat werkt prima. In haar beleving word ik eerst opgegeten indien die boot toch lekkere trek blijkt te hebben en dat geeft haar tijd om hard weg te rennen indien nodig. Die boot had geen trek en arabierig typje liep rustig mee. Toppertje.
Daar word ik blij van, dat dat wat je in de bak doet, ook buiten werkt.

Link naar dit berichtGeplaatst: 22-05-22 21:12 



 
Profiel   

Ja tegen de gevestigde orde in gaan is lastig, daar in ben ik ook altijd een vreemde eend in de bijt geweest en in de harde paardenwereld is dat lastig. Het is belangrijk om de juiste stal/ mensen om je heen te kiezen en vooral op je eigen gevoel af te blijven gaan. Maar juist dan kun je wel een verschil maken in het voorbeeld wat je geeft denk ik.

En inderdaad, ik heb genoeg paarden met een gebruiksaanwijzing gehad/ getraind..het is juist vaak eerder een kwestie van die gebruiksaanwijzing leren kennen en jezelf aanpassen daar aan door slimmer te zijn/ trainen dan om het paard te dwingen zich naar jouw kadertje te vormen. Dat laatste is imo een grote denkfout die veel mensen maken.

Link naar dit berichtGeplaatst: 23-05-22 07:58 



 
Profiel   

Wat een fijne blog! Kan er alleen maar mee eens zijn!

Los van de traditionele denkwijze waar je dit ziet valt het mij ook op binnen de NH wereld. Veel mensen hebben toch nog in hun hoofd dat het paard maar ten alle tijden moet luisteren om ergens te komen...

Link naar dit berichtGeplaatst: 23-05-22 10:16 



 
Profiel   

Ayasha schreef
:j Zodra je "in gevecht" gaat (want dat doe je als je het paard niet wil laten winnen.) trigger je bij jezelf ook de fight or flight respons met de bijbehorende spanning en adrenaline. Die breng je over op een paard dat tóch al gespannen is en dat kan gewoon niet goed gaan. :)

Dat is precies wat ik bij veel combinaties zie. Als de ruiter (die daar het verstand voor heeft) een stapje terug zou zetten en zou ademen zouden veel combinaties veel harmonieuzer door de baan gaan.


Wat mooi gezegd.
Hoe vaak men mij niet raar aankijkt als ik zeg het even rustig aan te doen, een stapje terug te doen ipv door te duwen en 'door te zetten'.
Door mijn PTSS reageer ik heftiger in mijn flight or fight response en dat weet ik. Het enige wat ik dan kan doen, is even rustig aan. Ik heb enorm geluk met instructrices die hier heel fijn op inspelen, dus als ik overprikkeld raak en als de situatie rijp is voor angst of een gevecht, weten zij precies hoe te handelen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 23-05-22 10:27 



 
Profiel   

AlwaysH schreef
Ayasha schreef
:j Zodra je "in gevecht" gaat (want dat doe je als je het paard niet wil laten winnen.) trigger je bij jezelf ook de fight or flight respons met de bijbehorende spanning en adrenaline. Die breng je over op een paard dat tóch al gespannen is en dat kan gewoon niet goed gaan. :)

Dat is precies wat ik bij veel combinaties zie. Als de ruiter (die daar het verstand voor heeft) een stapje terug zou zetten en zou ademen zouden veel combinaties veel harmonieuzer door de baan gaan.


Wat mooi gezegd.
Hoe vaak men mij niet raar aankijkt als ik zeg het even rustig aan te doen, een stapje terug te doen ipv door te duwen en 'door te zetten'.
Door mijn PTSS reageer ik heftiger in mijn flight or fight response en dat weet ik. Het enige wat ik dan kan doen, is even rustig aan. Ik heb enorm geluk met instructrices die hier heel fijn op inspelen, dus als ik overprikkeld raak en als de situatie rijp is voor angst of een gevecht, weten zij precies hoe te handelen.

Sinds mijn huidige instructeur weet ik pas hoeveel het doet wanneer een instructeur niet alleen je paard goed kan inschatten maar ook jou als ruiter... mijn lesgever heeft me echt geleerd om ‘mezelf’ niet voorbij te lopen. Hij moet het minder vaak doen maar in het begin deed hij altijd erg goed getimede stappauzes waarbij er dan gepraat werd over ditjes en datjes voor een paar minuten. Zodra ik weer ontspande begonnen we terug. Hij was daar zó subtiel in dat ik pas na een paar keer door had dat hij niet alleen op Sam zijn kookpunt lette maar ook voorkwam dat ik gefrustreerd raakte met mezelf.

Hij weet hoe boos ik op mezelf kan zijn als ik het mis doe en dat voorkomt hij consequent nu. Ik pik nu stilaan zelf de signalen op dankzij hem waardoor ik het meestal ook voor mezelf kan voorkomen nu.

Dat is voor mij echt belangrijk geweest in mijn weg naar ‘beter.’
Chris heeft me meer geholpen met revalideren en mijn nieuwe ik accepteren dan hij ooit zal aanvaarden (daar is hij te bescheiden voor.).

Waar mijn revalidatie artsten mij en velen met mij eigenlijk ‘faalden’ deed en doet Chris precies wat ik nodig had. Mijn fysio doet dat dan weer voor het meer dagelijkse leven...

Ik kan echt niet genoeg benadrukken hoe belangrijk de juiste vertrouwenspersonen rond je hebben is wanneer lijf en/of hoofd weigeren... Jezelf terug leren kennen en ervaren lukt niet in je eentje...

Ik ben nog steeds onzeker als ik ‘nieuwe’ dingen moet doen, heb ook last van uitstelgedrag dan. :+

Chris en mijn man ‘Achter’ me hebben staan hebben mij enorm geholpen. Na de vrij pijnlijke ‘breuk’ met de vorige trainster hebben die twee me op paarden gebied echt een enorme zet gegeven om mijn intuïtie te volgen en meer te geloven in mezelf.

Link naar dit berichtGeplaatst: 24-05-22 00:02 



 
Profiel   

Ik bedank je voor het feit, dat je het een en ander duidelijk uitlegt en in een blog weergeeft.
Omhoog

Link naar dit berichtGeplaatst: 25-05-22 18:15 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 1 van de 1 [ 22 berichten ]
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen