Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
Boompje1985 schreef:Daarom zeg ik vaak een stapje terug is soms ook vooruitgang! Even terug naar de basis om elkaar weer te vinden is ook echt niks mis mee en je hebt er zo ontzettend veel aan als het vertrouwen gevonden of hersteld is!
MyWishMax schreef:Zo had ik ooit een discussie over opstappen op een paard dat niet stil wil staan, overeind komt en weg wil vliegen steeds. Gewoon snel erop vond ik geen optie. Al helemaal niet omdat dit geen normaal gedrag was, nog nooit voorgekomen. Dan heb je alleen maar verliezers als je die strijd aan gaat. Ik ben gewoon rustig verder gegaan met aan de hand werken tot stil staan wel kon en later me op liet stappen. En zo elke keer wat verder gegaan. Zo heb ik nog meer vertrouwen gewonnen ipv strijd aan gaan waarbij paard juist vertrouwen verliest.
Ja, ik had snel op kunnen stappen en in de houdgreep rond kunnen rijden en dat was goed gegaan als in ik was blijven zitten en had riedeltje kunnen rijden. Maar wel zonder ontspanning en zonder paard die zich happy voelt. En dat vertik ik.
LuffB schreef:Zo belangrijk dat meer mensen gaan snappen dat gedrag dat wij niet wenselijk vinden, vaak voort komt uit eennpaard die niet snapt wat wij nu willen. Rustig opnieuw proberen uit te leggen wat de vraag is zodat het paard het goede antwoord kan vinden werkt zoveel fijner dan er maar heel veel druk op zetten.
callippo schreef:Echt zo'n goed stuk!!
Dachten alle ruiters maar zo, zag iedereen maar dat het heel vaak angst is waarom iets niet werkt, wat zou de wereld voor paarden dan een stuk fijner zijn.
Dankjewel voor je blog, ik lees ze altijd en leer er ook vaak wat van.
beline1 schreef:Vertrouwen geven is vertrouwen krijgen.
Onze ruin was erg gespannen toen hij bij ons kwam, echt vluchten en de hand niet vertrouwen.
Met opstappen meteen weg draven, en hard galopperen.
Bij de vorige eigenaar werd hij uitgebracht in de springsport, bij ons mag hij als recreatiepaard door het leven.
Hij is professioneel beleerd voor de wagen en dat vindt hij nu leuk omdat we lekker in het bos rijden.
Onder zadel vooral niet aan de teugels het tempo willen terug rijden, maar voltes en vertrouwen geven in mijn handen.
De oorzaak lag bij hem helaas in ernstige maagzweren, arm paard, wat een pijn zal hij gehad hebben.
Na ruim 2 jaar gelukkig weer beter, maar hadden wij maar eerder geweten van zijn verborgen gebrek.
Nu rijden we samen heerlijk in het bos, en ook voor de wagen. Hij rijdt één X per week dressuur in de bak en dat gaat goed.
Wat een heerlijk paard, een maatje waar wij zoveel respect voor hebben.
Elisa2 schreef:Prachtige blog! dit is ook mijn insteek voor het werken met paarden..zonder vertrouwen heb je niets en ook geen samenwerking. En naar mijn bescheiden mening kun je door het werken op vertrouwen een paard ook veel makkelijker beleren.
Vertrouwens geeft ontspanning en alleen ontspannen spieren zijn te trainen, als er spanning is zal een paard zich altijd ergens hard of strak maken. Werken moet ook ontspanning geven, dat het fijn voor ze is..ze lekker kunnen briesen en dan is de rest allemaal niet zo moeilijk meer. Juist ook als er wel wat moeilijkere momentjes in zitten is het zo belangrijk om weer terug te kunnen vallen op het basis stukje van vertrouwen.
Ik ben ook voor een stapje terug doen als het even niet gaat, mij werd vroeger weleens verweten door een werkgeefster dat ik alles "stappend oploste" maar ipv door te duwen en rijden ging ik stappen. Paard lange teugel, beide ontspannen en kon ik nadenken over wat IK fout deed. En soms als het gewoon de dag niet was, dan even een stapje terug doen..afsluiten met iets wat wel goed gaat en morgen is er weer een dag.
Sowieso denk ik dat het "gevecht aangaan" nooit goed is, waarom zou je willen vechten met je paard? Beter is om te kijken waar het gedrag vandaan komt en eventuele problemen slimmer op te lossen. Ook bij paarden die "uitproberen" die testen gewoon of jij wel een goede leider bent wat vaak op te lossen is door zelf wat slimmer en sneller te zijn. Boos worden op het paard als jij dat niet bent heeft helemaal geen zin, een paard spiegelt alleen maar. Beter is om in die spiegel te kijken.
Maflinger_S schreef:Mooie leesbare en herkenbare blog weer.
Mijn arabierig typje heeft een carrière achter de rug in een andere discipline dan ik oorspronkelijk reed toen ik haar kocht. Via, via heb ik vernomen dat mensen niet begrepen dat ik haar kocht omdat ze onbetrouwbaar is onder het zadel. Heel fijn, dat hoor je dan een paar jaar later ...
Ja, arabierig typje heeft inderdaad problemen met het zadel. Dus doen we nu al een paar jaar veel grondwerk omdat ze elke keer gaat staken als we willen gaan rijden. Dat gaat een paar keer goed in stap en een klein drafje maar als je meer gaat vragen doet ze niet meer mee.
Dus behandelen we haar nu als een groen paard dat zadelmak gemaakt moet worden onder het motto wat Ayasha zo mooi in deze blog schrijft: vertrouwen ipv winnen of verliezen. Na een grondwerksessie zonder zadel doe ik zo'n 1x per week maximaal het zadel op om nog wat aan de hand te grondwerken. Als ik dat doe, dat zadel opleggen, zie je bijna niets aan arabierig typje maar als je goed kijkt zie je haar neusvleugels snel groter en kleiner worden. Ik singel stapsgewijs aan en dan gaan we wat showmanship doen. Kleine bewegingen in stap, achterwaarts, stoppen en weer voorwaarts. Twee minidrafjes zijn er recentelijk aan toegevoegd. Ik vraag alleen dingen die ze kan om zo het vertrouwen op te bouwen. Zo "winnen" we langzamerhand terrein.
Gaat arabierig typje ooit het fijne rijpaard worden waarvoor ik haar gekocht heb? Ik weet het niet maar het antwoord is niet zo interessant. We zijn op weg, dat telt.
Prima2Donna schreef:Wat een goed stuk dit! Ik houd echt van jouw blogs en manier van schrijven. Hoe jij met paarden omgaat spreekt mij heel erg aan. Zelf heb ik deze winter de "overgang" gemaakt van het standaard 'het paard mag niet winnen' wat je overal leert, naar goede omgang mét je paard en een "band" op basis van vertrouwen. Nu zie ik ook veel beter de signalen die mijn paard geeft, en doe mijn best om niet over haar threshold te gaan en altijd te luisteren.
Elisa2 schreef:Mooi verhaal Ayasha, mooi opgelost ook..dat is wat een handige ruiter doet..die rijdt gewoon onverstoorbaar verder en lost het op door handiger, sneller en slimmer te zijn en niet te straffen. De vorige eigenaresse klinkt ook vooral als (onbewust) onbekwaam en dat soort mensen moeten eigenlijk helemaal geen dieren rijden die nog niet bevestigd zijn. Die raken gefrusteerd door hun eigen onkunde wat het niet beter maakt.. Ik snap ook echt niet waarom mensen vast blijven houden aan "vechten" of escalatie, lijkt me helemaal geen fijne manier van omgaan met de paarden.
nikkel schreef:Bedankt Ayasha.
Ayasha schreef:Zodra je "in gevecht" gaat (want dat doe je als je het paard niet wil laten winnen.) trigger je bij jezelf ook de fight or flight respons met de bijbehorende spanning en adrenaline. Die breng je over op een paard dat tóch al gespannen is en dat kan gewoon niet goed gaan.
Dat is precies wat ik bij veel combinaties zie. Als de ruiter (die daar het verstand voor heeft) een stapje terug zou zetten en zou ademen zouden veel combinaties veel harmonieuzer door de baan gaan.
AlwaysH schreef:Ayasha schreef:Zodra je "in gevecht" gaat (want dat doe je als je het paard niet wil laten winnen.) trigger je bij jezelf ook de fight or flight respons met de bijbehorende spanning en adrenaline. Die breng je over op een paard dat tóch al gespannen is en dat kan gewoon niet goed gaan.
Dat is precies wat ik bij veel combinaties zie. Als de ruiter (die daar het verstand voor heeft) een stapje terug zou zetten en zou ademen zouden veel combinaties veel harmonieuzer door de baan gaan.
Wat mooi gezegd.
Hoe vaak men mij niet raar aankijkt als ik zeg het even rustig aan te doen, een stapje terug te doen ipv door te duwen en 'door te zetten'.
Door mijn PTSS reageer ik heftiger in mijn flight or fight response en dat weet ik. Het enige wat ik dan kan doen, is even rustig aan. Ik heb enorm geluk met instructrices die hier heel fijn op inspelen, dus als ik overprikkeld raak en als de situatie rijp is voor angst of een gevecht, weten zij precies hoe te handelen.