Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 1 van de 1 [ 1 bericht ]
Plaats een nieuw onderwerp

Recensie: Paardentaal, door Sharon Wilsie en Gretchen Vogel

 
Profiel   

* Bokt
Bokt Community



Vanuit verschillende Nederlandstalige uitgeverijen hebben wij de mogelijkheid gekregen om (informatieve) paardenboeken te lezen en te recenseren. Deze recensies zullen op Voorpagina Nieuws belicht worden zodat jullie kunnen kijken welke paardenboeken passen bij jullie interesses en tak van paardensport.

Namens Bloemendal Uitgevers mochten wij het boek Paardentaal recenseren.

Het klinkt zo logisch: elk dier spreekt een eigen taal. En om te communiceren met een dier dat een andere taal spreekt moet je elkaars taal leren om elkaar te kunnen begrijpen, toch? Maar, zo zeggen auteurs Sharon Wilsie en Gretchen Vogel, dit is om meerdere redenen helemaal niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. Veel paarden hebben geleerd om onze mensentaal te spreken. Ze krijgen commando’s en hulpen, zowel met stem als met ons lichaam, die zij moeten leren interpreteren om te begrijpen wat wij mensen van hen willen. Paarden worden dus min of meer gedwongen om tweetalig te zijn: uiteraard spreken ze hun eigen paardentaal, maar ze moeten ook nog onze mensentaal leren. Zou het niet mooi zijn als wij mensen de tijd zouden nemen om hun taal te leren, om zo onze communicatie te verdiepen? Met dit doel schreven Wilsie en Vogel het boek Paardentaal.

Allereerst een heel klein beetje over mijn achtergrond. Ik heb Engels gestudeerd en werk bij een educatieve uitgeverij. Ik weet dus hoe het is om een nieuwe taal te leren en wat daarbij komt kijken. Ook weet ik hoe lastig het soms is om iets uit te leggen in een taal die je net niet voldoende machtig bent. Je zoekt naar woorden, je hakkelt en stottert en zegt soms de meest idiote dingen. Maar dat hoort er allemaal bij! Het leek me dus enorm boeiend om dit boek te lezen om te zien hoe dit werkt als je écht leert praten zoals paarden dat met elkaar doen.

Paardentaal is opgebouwd uit 12 stappen die elk weer hun eigen taalonderdelen, of conversaties, beschrijven. Zoals in elke nieuwe taal die je leert is een van de eerste dingen die aan bod komen het begroeten van de ander. “Hoi, hoe gaat het?” “Hoe was je dag?” Je leert een paard begroeten in zijn eigen taal. Dus niet een klopje op de hals, zoals veel van ons misschien doen, maar kijkend naar hoe paarden elkaar begroeten, en hier elementen van over te nemen. Zo kun je met drie kleine ademstootjes, waarbij je de laatste langer laat duren, een paard begroeten in zijn eigen taal. Maar ook andere manieren van ademhalen, met elk hun eigen doel, worden behandeld. Zo is er de Schildwachtademhaling: een manier van ademhalen die een paard kan kalmeren. Als een paard gespannen is of iets engs heeft ontwaard, dan kun je hem geruststellen door in de richting te kijken waarin het paard kijkt en krachtig uit te ademen, alsof je kaarsjes op een taart uitblaast.

Om enkele technieken uit het boek uit te proberen heb ik op mijn pensionstal een prachtige gemengde kudde tot mijn beschikking, en natuurlijk mijn eigen paard Daantje. Daantje is een Arabier van 17 die volgens mij in een vorig leven waakhond is geweest. Hij is meestal erg kalm en beheerst, totdat hij iets vreemds ontwaart in zijn omgeving. Vooral op buitenrit kan hij dan erg expressief reageren, maar ook op eigen terrein moet hij altijd aan zijn mens laten weten dat er ‘iets’ aan de hand is. Ik ben nieuwsgierig of ik op zo’n moment in paardentaal met hem in gesprek kan gaan, zonder het direct rijtechnisch op te lossen, wat mijn eigen oplossing zou zijn.

Ik haal Daantje op uit de paddock en besluit de begroeting in paardentaal uit te proberen. Ik let goed op mijn ademhaling zoals ik daarover heb gelezen in het boek. Daantje is alert, maar ik vind het lastig om vast te stellen of hij nou echt anders reageert dan anders. Maar ja, zoals bij het leren van elke nieuwe taal zal ik het wellicht nogal krom hebben ‘uitgesproken’, met een zwaar Mens accent. En ook hier is het uiteraard een kwestie van veel herhalen en veel doen.

Als ik Daantje heb opgezadeld en ik net ben opgestapt komt Daantjes vroegere leven als waakhond al gelijk naar boven. In de verte komt er een tweespan Haflingers aan op het pad dat achter onze bak loopt. Daantje reageert door zijn hoofd omhoog te steken en te blazen, zoals Arabieren dat doen. Ik probeer de Schildwachtademhaling om te laten weten dat ik het ook gezien heb en dat hij op mij kan vertrouwen. Ik adem diep in en ‘blaas de kaarsjes uit’. Daarna keer ik terug naar mijn Nulpunt, zoals beschreven in het boek. En warempel, Daantje doet zijn hoofd omlaag en stapt veel meer ontspannen verder. Of dit zonder techniek niet ook gewoon was gebeurd weet ik natuurlijk niet. Maar het was wel fijn om weer even te beseffen dat je zonder overdreven teugel- of beenhulpen ook kunt zeggen dat iets goed is en dat je gewoon samen verder kunt, zonder gevaar.

Naast ademhalingstechnieken besteden de auteurs ook aandacht aan lichaamstaal waarmee je als mens boodschappen kunt overbrengen. En natuurlijk worden ook de signalen die paarden óns geven helder besproken. Er zijn veel foto’s die het paarden- of mensengedrag laten zien, en ook de uitwerking daarvan. De conversaties beginnen klein, met losse technieken, maar later worden ze ook gecombineerd, zodat je echt een gesprek kunt voeren, met vragen en antwoorden.

Dit boek gaat niet over een trainingsmethode, of hoe je een betere ruiter kunt worden. Het is voor ruiters en paarden in alle disciplines geschikt, want een dressuurpaard, een westernpaard, een eventingpaard of gewoon een ‘grasmaaier’: het zijn allemaal paarden, en ze spreken allemaal de paardentaal. Dit boek kan wel helpen je relatie met je paard te verbeteren. Persoonlijk vond ik het enorm interessant manier om eens met andere ogen te kijken naar een paard. We hebben allemaal door de jaren heen onze eigen communicatie aangeleerd met onze paarden, en ik merkte wel dat het veel tijd vraagt om jezelf deze nieuwe woorden, zinnen en uitdrukkingen aan te leren. Maar dat is natuurlijk logisch: ik heb zelf Engels gestudeerd maar ben nooit zo goed geworden als een native speaker. Het heeft me jaren gekost om zo goed te worden als ik nu ben, en ik leer nog steeds. En zo is het ook met paardentaal: je moet er tijd in investeren en je moet bereid zijn om dingen anders te doen dan dat je gewend bent. Dat is voor veel mensen erg lastig denk ik. Als de commando's en de 'taal' die je nu gebruikt, werkt, waarom zou je dat dan anders doen, als het ook nog 's heel veel tijd en moeite kost? Maar ik ben er na het lezen van het boek wel van overtuigd dat het wel die moeite waard kan zijn.

Voor iedereen die de relatie met zijn paard wil verbeteren en die bereid is om er tijd in te steken is dit een enorm interessant boek met veel praktische handvatten. Met meer dan 200 bladzijdes is het een flinke pil met veel informatie waar je tijdenlang mee vooruit kan als je klaar bent om een nieuwe taal te leren. Ik heb voor deze recensie wat kleine, simpele technieken uitgeprobeerd, met wisselende resultaten. Maar ik vind het absoluut een aanrader als je in de wereld van de paardentaal wilt duiken en je het leuk vindt om nieuwe dingen uit te proberen.

Voor wie na dit boek benieuwd is naar een boek voor gevorderden: er is een deel twee uitgekomen, genaamd Paardentaal voor gevorderden, ook geschreven door Sharon Wilsie en Gretchen Vogel.

Link naar dit berichtGeplaatst: 08-06-23 07:28 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 1 van de 1 [ 1 bericht ]
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen