Geplaatst Sport
Maak je paard klaar voor endurancewedstrijden.
Stel je voor dat je een lint van paden door de oren van je paard ziet. Je draaft ritmisch over de route, de bocht om en dan de volgende heuvel op. Dit is endurance rijden, een hippische discipline die over lange afstanden gaat, en de nadruk legt op paardenwelzijn. De paarden genieten net zoveel van de omgeving en de sport als de ruiters.
Enduranceruiters hebben een ongeëvenaarde band met hun paarden. Ontelbare uren samen trainen en wedstrijden zorgen voor een sterke band. Jaren van werk leiden tot dat moment op het parcours en de conditie en voeding van paarden worden zorgvuldig gemanaged om een topconditie te bereiken en te behouden.
De FEI biedt endurancewedstrijden op verschillende niveaus aan, met afstanden variërend van 100 tot 160 kilometer. Een geleidelijk kwalificatieproces van vele jaren leidt naar elke opeenvolgende afstand, zodat het paard van 0 naar 160 km kan gaan.
Paardenwelzijn op de eerste plaats
Paardenwelzijn is de hoogste prioriteit voor de FEI en nationale federaties. Ruiters houden zich aan gedragscodes en wedstrijdregels. Een team van juryleden, dierenartsen en stewards helpt het welzijn van de paarden te waarborgen.
Een wedstrijd bestaat uit lussen van 20 tot 40 kilometer, met na elke lus een verplichte veterinaire controle en een rustperiode. Paarden die door de dierenartsen fit worden bevonden om verder te gaan, gaan door naar de volgende ronde.
Dierenartsen controleren de paarden minimaal zeven keer tijdens een wedstrijd van 160 kilometer. Ze diskwalificeren paarden aan de finish als ze niet door de controle komen. Hartslagherstel is de eerste parameter die wordt gecontroleerd en moet 64 slagen per minuut bereiken binnen 15 minuten na elke lus, en 20 minuten na de finish.
Paarden eten en ontspannen tijdens de rustperiode zodra ze door de veterinaire inspectie zijn. Een rit van 100 kilometer heeft minstens drie lussen, terwijl kampioenschappen zoals het FEI WK Endurance voor Senioren over 160 kilometer in september in Monpazier, Frankrijk, zes lussen heeft.
Het duurt meerdere jaren om een paard op conditie te krijgen voor een wedstrijd van 160 kilometer, waarbij het dier drie jaar de tijd heeft om de klasse 'novice' te voltooien. De FEI heeft ook minimumleeftijden voor paarden, en beperkt het aantal evenementen per jaar. Er zijn ook verplichte rustperiodes na wedstrijden, waaronder een minimum van 33 dagen na een evenement van 160 kilometer.
Beginnen
Conditie ontwikkelt het cardiovasculaire, musculoskeletale (de spieren, de gewrichten, de pezen, de ligamenten en de zenuwen - red.) en neurologische systeem van het paard. De botten doen er het langst over en hebben meerdere jaren training nodig. Endurancepaarden gebruiken een aërobe stofwisseling (aëroob betekent letterlijk in het bijzijn van zuurstof - red.) van vetten en koolhydraten, en dit betekent een goede genetica en vervolgens een goede conditie voorafgaand aan het evenement.
Rijd een paard dat onbekend is in deze tak van sport drie tot vijf keer per week gedurende drie maanden om je voor te bereiden op een rit van 40 kilometer, zegt Dr. Jeannette Mero, een dierenarts en enduranceruiter in de Verenigde Staten. Rust is ook een essentieel onderdeel van het trainingsschema voor elk endurancepaard.
Dr. Mero beveelt aan om de eerste keren ongeveer een uur te trainen, met één keer per week een langere training van twee uur. Maak in de eerste maand vooral lange stapritten, zo bouw je kracht in de benen op. Draf en galop worden geleidelijk aan toegevoegd. Het drafritme en de balans zijn belangrijk. Voeg de galop toe zodra het paard zichzelf correct draagt in draf. De trainingsduur wordt langer gedurende de periode van drie maanden. Ruiters moeten uitkijken dat ze hun paarden niet overbelasten.
"Verhoog snelheid en afstand stapsgewijs en nooit tegelijkertijd", voegt Dr. Mero toe. Voer de snelheid en intensiteit - heuvels of zand - ook afzonderlijk op. Matig tot stevig stappen helpt om sneller conditie op te bouwen. Introduceer meer draven in de tweede maand, en de galop als laatste. Controleer regelmatig de hartslag en andere parameters van je paard, om er zeker van te zijn dat het de training goed aan kan.
Een trainingsweek
Paarden en ruiters hebben allebei baat bij variatie in de training, en alle soorten terrein worden gebruikt tijdens een endurancewedstrijd. Neem dit op in het trainingsschema voor de afwisseling en als voorbereiding. Elk paard is een individu, en het trainingsprogramma wordt afgestemd op diens behoeften.
Een wekelijks trainingsschema voor een paard dat zich voorbereidt op een 160 km-evenement, zoals voorgesteld door Dr. Mero, kan er als volgt uitzien:
- Dag 1: buitenrit van 19 kilometer
- Dag 2: 45 minuten dressuur in de bak
- Dag 3: 14 kilometer op een andere ondergrond dan dag 1
- Dag 4: 30 minuten aan de longeerlijn of in de stapmolen
- Dag 5: 90 minuten stappen
- Dag 6: buitenrit van 30 kilometer, weer op een ander soort terrein
- Dag 7: Rust
Dit schema gaat ervan uit dat het paard al eerder is getraind en met succes wedstrijden van 100 en 120 kilometer heeft volbracht. De intensiteit varieert, en paarden werken minder in de aanloop naar een wedstrijd. Sommige ruiters gebruiken ook zwembaden en zwemmen om hun paarden te helpen bij de conditie. Volgens Dr. Mero moeten ruiters overwegen om vier weken voor een wedstrijd een rit van 40 kilometer aan hun schema toe te voegen, twee weken ervoor nog een keer, en dan de training afbouwen.
Hartslag, conditie, mentaliteit en gezondheid worden allemaal zorgvuldig gecontroleerd tijdens de training. De hartslag wordt gecontroleerd voor, tijdens en na de rit, en later op de dag. Voeding en hydratatie helpen het paard zijn conditie te verbeteren en te behouden. Balans in het trainingsschema is belangrijk omdat overbelasting van paarden leidt tot metabolische en structurele problemen.
De weg van 0 naar 160 km is een lang proces voor een endurancepaard en -ruiter die wedstrijden op het hoogste niveau rijden. Er gaan jaren van training en werk aan vooraf voordat de combinatie klaar is om deel te nemen aan een FEI-wedstrijd. De beloningen van het verkennen van prachtige landschappen met een dierbare partner maken het allemaal de moeite waard.