Geplaatst Sport
Maria von Essen en Invoice, hier tijdens de Wereldbeker in Gothenburg.
Foto: © FEI/Kim C Lundin
In alle drukte van de Wereldbekerfinale 2024 in Riyad lijken enkele spannende en interessante momenten in de dressuursport bijna onopgemerkt te zijn gebleven.
Tijdens het CDI Tolbert, dat van 11-14 april werd gehouden, kwam de langverwachte rentree van de hengst Toto Jr en lanceerde een Zweedse talent zichzelf als kandidaat voor het olympisch team, met voorbeeldig rijgedrag dat de toekomst van de competitieve dressuursport zou moeten belichamen.
Terugkeer van Toto Jr
CDI Tolbert liet met een gigantische startlijst dat de internationale wedstrijdsport van Pony-niveau tot en met Grand Prix floreert, wanneer deze wordt georganiseerd op goede locaties en op geschikte data.
De terugkeer van de 13-jarige Hannoveraanse hengst Toto Jr (v. Totilas x Desperados), niet met Edward Gal maar met Hans Peter Minderhoud, zat eraan te komen toen Patrick van der Meer in januari zijn long list met combinaties vrijgaf. Minderhoud stelde de populaire dekhengst voor het eerst voor aan het publiek tijdens een training op Festival 4 Dressage, van CDI Aken. Tolbert was hun CDI-debuut.
In de Grand Prix op vrijdag had Minderhoud zijn handen vol aan de hormonen van de hengst, die op zoek was naar soortgenoten. Het leidde tot veel strakke kaken, een gekanteld hoofd en een open (schuimende) mond tijdens de hele rit. Maar aangezien juryleden geen idee hebben van het scoren van contactkwesties, vooral als het gaat om uitstekende bewegende paarden met een bekende ruiter erop, was dit geen enkel probleem. Hans Peter reed hele mooie drafappuyementen met enorme overgangen en een soepel, elastisch ritme (ondanks de open mond). De verruimingen in draf waren te flitsend van voren en hadden te weinig overstap met te weinig actie van achteren (te hoge score: 6,9), de uitgestrekte stap daarentegen had veel overstap (te lage score: 7,8), de verzamelde stap was gespannen. De passage was verend en energiek, maar met veel staartgezwiep. De hengst toonde zeer grote wissels om de twee, goede rechte eners, goede pirouettes maar het miste glans toen hij er naar links uitging. De piaffe op X was behoorlijk swingend van achter, maar op de plaats. Het laatste halthouden was niet vierkant, maar dat maakt niet uit (7 - 8). Slechts twee juryleden zagen dat (6). Boem: 73,544% en een tweede plaats tijdens hun debuut.
In de Grand Prix Special op zaterdag was het paard meer gefocust. De sneeuwwitte mond was meer gesloten, maar zijn hoofd kantelde nog veel naar rechts. Toch leek Toto minder gespannen in de hand. De appuyementen waren weer indrukwekkend in grootte, en het hoogtepunt was de uitgestrekte stap met zeer duidelijke, actieve overgangen. De overgangen naar piaffe waren vloeiend en de piaffes waren op de plaats. De overgang naar galop was laat (6,7). De galopappuyementen waren groot, evenals de wissels om de twee. Hun laatste halthouden was vierkant. Ze behaalden een score van 73,766%. Bijna hetzelfde is als in de Grand Prix, maar de rit zag er soepeler uit. Opnieuw de tweede plaats.
Hierdoor zijn Minderhoud en Toto Jr zeker kandidaat voor een van de slechts drie plaatsen in TeamNL voor de Olympische Spelen. Het legt druk op Dinja van Liere (Hermes, Vita di Lusso) en Emmelie Scholtens (Indian Rock), maar ook op Marieke van der Putten (Titanium) en Marlies van Baalen (Habibi), die als de beste kanshebbers werden beschouwd. Gooi Edward Gal en Total U.S. erbij (omdat ze naar verwachting zullen verschijnen op het CDI Exloo, ook al heeft de organisatie ze niet op de startlijst gezet (wat niet hoeft)) en de Nederlandse olympische race is begonnen.
Gesprek van de dag: Maria von Essen en Invoice
Het gesprek van de dag was eigenlijk niet Toto Jr, maar de opkomst van de Zweedse Maria von Essen en de 12-jarige KWPN-gefokte en Oldenburg-geregistreerde Invoice (v. Jazz x Ferro). Von Essen is een professionele amazone met een lange carrière. Tussen 2000 en 2015 reed ze eerst als jeugdruiter en daarna bij de Senioren met Vivo (v. Master x Vivaldi) en Ferdi (v. Federweisser x Charmeur) op internationaal Grand Prix-niveau.
Von Essen verdween vervolgens zes jaar uit de internationale sport, om in 2021 haar rentree te maken op de door wijlen Piet Crum gefokte Invoice op Lichte Tour-niveau. De oud-leerlinge van Kyra Kyrklund promoveerde Invoice vervolgens naar de Grand Prix in juni 2023, op het CDI Sopot. De ruin is in eigendom van Alexanders Hovslageri & Häst AB. Hij werd te koop aangeboden, maar hopelijk wordt dit nu in de ijskast gezet na hun optreden in Tolbert, waar ze zichzelf in de spotlight zetten als kandidaten voor het Zweedse olympische team.
Invoice is ook zeker niet makkelijk in de aanleuning, maar Von Essen reed hem in een heel ander frame. Langere teugels, een open kaak, lengte in de hals en een hand die heel zacht vanaf boven op de schoft werkt. Vooral in de Grand Prix zag de passage er heel mooi uit in het silhouet, maar hij had nog meer verzameld kunnen zijn. De piaffe had veel potentie, maar was niet zo in balans. Het voorbeen werd ver onder het lichaam geplaatst (een teken dat de zelfhouding en balans nog niet volledig ontwikkeld zijn). De wissels om de twee gingen makkelijk, maar ze hadden wat rechter gekund. Er waren goede pirouettes en je zag dat Von Essen heel geduldig reed, haar paard de teugels en ruimte gaf om de hals te verlengen, in plaats van te knijpen en te trekken om het bij elkaar te houden. De piaffe op X was iets scheef naar rechts, maar het laatste halthouden was vierkant. De jury zag een klein verschil met de als tweede geplaatste combinatie en kende Von Essen een winnende 74,131% toe, een persoonlijk record.
In de Grand Prix Special gingen Maria en Invoice nog een stapje verder. Invoice stapte ruim over in de drafverruimingen en is heel vloeiend in de appuyementen. De passage kon meer verzameld en met meer regelmaat, maar de overgangen waren vloeiend. Hij was niet helemaal ontspannen in de uitgestrekte stap en maakte ook een overgang naar de piaffe, maar opnieuw liet Von Essen geduldig rijden zien. Hoewel hij een beetje onrustig was in de aanleuning, bleven de handen van de ruiter rustig en had ze een elastisch contact met de teugels. Invoice verloor een beetje zelfhouding in de passage (meer een langzame draf), maar begon daarna echte punten te pakken in het galopwerk: makkelijke wissels om de twee, makkelijke eners... het zag er allemaal heel “rustig” uit. In de uitgestrekte galop pakte hij veel bodem, maar verloor een beetje het ritme van de 3-taktgang. De pirouettes waren mooi. Ze wonnen opnieuw en deze keer met een geweldige 75,000%. Invoice's Jazz-temperament kwam duidelijk naar voren tijdens de prijsuitreiking, waarbij hij niet stil wou staan.
Hoe zit het met de stap?
De Zware Tour werd gejureerd door Susan Hoevenaars, Clive Halsall, Thomas Keßler, Adriaan Hamoen en Lars Andersson.
Het is geen geheim dat het punten van de stap een niet makkelijk is voor juryleden. Quantaz en Dalera's stap zijn voorbeelden van hoe zenuwachtig juryleden kunnen worden als ze die beweging moeten belonen. Dit werd ook bewezen in Tolbert, waar de jury niet wist wat ze moest doen met een uitgestrekte stap van een “beroemd” paard.
In de Grand Prix van Tolbert was de stap van Annabella Pidgley's Gio een raadsel: de KWPN-ruin stapte niet over, ontspande niet, de hals ging heen en weer door de hulpen. De jury vond dat een 6,1? In de verzamelde stap schrok Gio. Hij was gespannen, er was geen activiteit, 5,6 ? Hetzelfde probleem deed zich voor in de Special, maar het paard dribbelde zelfs twee passen in de uitgestrekte stap. Deze keer zakte het jurypanel naar 3,0 - 4,5.
Ook het omgekeerde lijkt een raadsel. Helen Langehaneberg's merrie Schöne Scarlett liet een prachtige uitgestrekte stap zien in de Grand Prix en kreeg een 7,6? Waarom niet meer? Waarom altijd een score tussen de 6 en 7, en als de ruiters een grote naam hebben een score tussen de 7 en 8.... Interessant...
Maar laten we de hoopgevende prestatie van Maria von Essen niet vergeten. Ik kan niet wachten om die combinatie de volgende keer in de ring te zien.
