jessy schreef:Ik weet wat voor spul het is. Ben afgestudeerd bioloog, richting ecologie/biodiversiteit, en heb al menig discussie met een docent/staatsbosbeheermannetje/provincietype/etc. achter de rug over dit plantje...(eigenwijze-student-modus )
Mooi zo, enjoy de club.
Even een algemene reactie:
De voorbeelden die je aanhaalt gebeuren, inderdaad. Ze zijn echter tevens exemplarisch net zoals de voorbeelden van gebieden waar het vanzelf verdwijnt als je de grond met rust laat.
De bestrijdingsmethoden die gehanteerd worden door de overheid (bijv. maaien) geven niet altijd de gewenste effecten.
Ik ben het met je eens dat hooi een groot gevaar kan vormen als je niet oplet. Echter, met bekendheid met de plant wordt het risico kleiner.
Maar er is nog iets anders. De vraag hoevéél paarden nu eigenlijk slachtoffer zijn geworden is niet beantwoord en daar zal toch eerst mee gestart moeten worden.
Ik Engeland is een ware hetze tegen de plant gaande en er circuleren cijfers die kant nog wal raken. Iedereen praat iedereen na en dát vind ik juist zo gevaarlijk.
De redenen die ik eerder aangaf om gewoon feitelijk en nuchter na te denken zijn wat mij betreft van groot belang.
Citaat:Ik geloof ook dat goed weidebeheer een begin is, maar dat dit alleen niet afdoende is. Ook op weidegrond die 'volgens het boekje' niet geschikt is voor JKK en aanverwante soorten, kunnen de planten zich vestigen. Een voorbeeld: mijn paarden staan in de buurt van Amsterdam, op weg naar deze boerderij zie ik langs de weg en de slootkanten vele varianten Kruiskruid staan.
Jazéker, dat heb je heel goed opgemerkt. Aan deze planten wordt eigenlijk te weinig aandacht besteed. Op de site waar slachtoffers geregistreerd kunnen worden vind je dan ook veel informatie over de andere kruiskruiden die net zo gevaarlijk zijn.
Citaat:We lopen regelmatig een rondje door de weilanden om te controleren op kruiskruid. Nergens staat het, behalve 1) langs de weg bij het hek 2) langs de slootkanten. Gek genoeg staan de meeste planten op het stuk weiland van 6 ha waar nooit paarden komen. Dit stuk heeft een dichte grasmat, maar wordt helaas omringd door sloten via welke de zaadjes worden aangevoerd. Dit heeft dus niets te maken met beheer van de kant van de boer, dit heeft te maken met de slootkanten die door de provincie worden beheerd en vergeven zijn van het spul.
Met ander woorden: je bent als landeigenaar sterk afhankelijk van wat de overheid en andere landeigenaren in jouw omgeving doen, anders is het dweilen met de kraan open. Goed weidebeheer geeft te weining bescherming tegen verspreiding van deze soorten.
Kijk, je noemt het al... de slootkanten worden beheerd door overheden..... Mijn onmiddelijke vraag is:'hoe doen ze dat dan?? En werken zij niet juist de kruiskruiden in de hand?
Citaat:Ook is het zo dat iedereen het steeds heeft over Jakobskruiskruid, terwijl ik langs de genoemde wegen en slootkanten nog veel meer zie staan. Op onze boerderij heb ik welgeteld drie soorten aangetroffen: Jakobskruiskruid, Waterkruiskruid, en (!!!) Duinkruiskruid, alledrie even giftig, niet alledrie even bekend. De laatste twee soorten was ik zeer verbaasd over, omdat deze helemaal niet horen voor te komen op het bodemtype waar ik ze uithaalde. (Een stalgenoot wees mij op het Duinkruiskruid, anders had ik het misschien zelfs gemist.) Hoe kwamen ze er dan? Niet via natuurlijke verspreiding, deze soorten zijn hoogstwaarschijnlijk uitgezaaid samen met het JKK. Dus nu staan we Duinkruiskruid uit het veen te plukken...
Het is bekend dat er kruiskruiden in zaadmengsels hebben gezeten. De leveranciers van deze zaadmengsels zijn hierop aangesproken en waren zeker geneigd de kruiskruiden eruit te laten.
Ellen