jacimatho schreef:Ik heb net het hele topic gelezen, ook de link naar het ijslanderforum..
Tjonge....ik weet niet wat ik hierop moet zeggen.
Een absolute horror, een nachtmerrie...wat een ontzettend sneue manier om je dier kwijt te raken.
Hoe is het mogelijk?
Even wat dingen op een rij, zoals ik ze hier gelezen heb...
Paard in de sloot, bij een controle wordt het dier gevonden, pensionhouder denkt dat het zijn eigen ruin is en heeft hem meegenomen voor behandeling.
Da behandelt,kijkt hem na, geeft medicatie, er wordt niet opgemerkt dat het niet de ruin van de pensionhouder is maar een chique merrie met een wildkleur zwart, ipv een gewone zwarte plompe ruin.
Dier is uitgeput en koliekerig, het lijkt even beter te gaan maar het dier sterft alsnog die nacht.
Pensionhouder denkt dat het zijn eigen ruin is die is gestorven en regelt alle zaken mbt het stamboek, de verzekering, de destructie...alles wat erbij komt kijken.
Paardje wordt opgehaald en de zaken afgerond, ook mbt tot stamboek en verzekering.
Zes weken lang verzorgt de pensionhouder de overgebleven 4 dieren in de betreffende weide, en ziet 6 weken lang niet dat zijn ruin nog gewoon in dat groepje loopt.
Het verschil tussen een plompe zwarte ruin zonder al te veel talent voor spetterende gangen en een chique gebouwde merrie met de wildkleur zwart met een prachtig stel gangen wordt niet opgemerkt.
Als de pensionhouder erop gewezen wordt dat er een ruin staat, en de betreffende merrie is verdwenen stelt hij dat ze gestolen moet zijn, en de zwarte ruin ervoor in de plaats gezet moet zijn.
Als het verlossende woord dan eindelijk komt, wordt er als reden een " black-out " gegeven voor alle onbegrijpelijke vergissingen.
Het stinkt aan alle kanten, als paardenhouder kun je het, in mijn ogen, niet voor elkaar krijgen zoals het nu gegaan is.
Er moet iets grondig mis zijn geweest, hetzij in de organisatie van de verzorging, hetzij bij de betreffende mensen zelf..( denk aan teveel hooi op de vork etc. )
Ik heb regelmatig een grote groep dieren gehad om voor te zorgen, inclusief dieren van een ander...maar na enkele weken kon ik aan het geluid van een scheet horen wie hem had gelaten.
Komt bij dat het niet zomaar een merrie was, maar een met een bijzonder verhaal, een pracht afstamming...en gemiddeld in de ijslanderwereld weet men precies als er een merrie in zijn groep staat met een mooie afstamming of een bijzonder verhaal.
Heel veel sterkte aan de eigenaren van de merrie, en ik hoop voor ze dat de ware toedracht precies boven tafel komt en ze op de ene of andere manier toch wat genoegdoening kunnen krijgen.
Uitstekende samenvatting en mijn insziens juiste interpretatie