Geplaatst Citaat:Dierenarts Evert Offereins schreef bijna tien jaar columns over zijn ervaringen als dierenarts voor paardenblad Bit. Een selectie van de columns is verschenen in het boekje ‘Haverkorrels’. De huidige discussie over paardenwelzijn speelt duidelijk al langer een rol.
Column Offereins
,,Na de barreer-affaire rond Schockemöhle gingen er stemmen op om het welzijn van paarden ook te controleren tijdens de training thuis en niet alleen in de voor- en hoofdring van het wedstrijdterrein. De Dierenbescherming krijgt regelmatig klachten en tips over de manier waarop ruiters met hun paarden omgaan in de privésfeer.
Uit een A4’tje vol onbeschrijflijke wreedheden pik ik er een aantal uit. ‘De eigenaar richt paarden af voor westernriding, waarbij hij niet schroomt ernstig kwellende middelen te gebruiken. Naast afwijkende scherpe bitten gebruikt hij ook bitten van gedraaid ijzerdraad, die de paardenmond tot bloedens toe kwellen. Hij wordt snel driftig als de paarden niet direct doen wat hij wil. Hij trapt ze dan met de punt van zijn laars in hun buik en flanken en brengt ook zijn benen naar voren voor het zadel en slaat dan met scherpe sporen op de boeg en de schouder waardoor bloedende wonden ontstaan. Als het niet snel genoeg ging zette hij het hoofd met de teugels aan een scherp bit vast aan het zadel en liet ze dan rustig een hele tijd staan. Als hij terug kwam joeg hij ze aan een lang touw met de zweep op. Angstige, in paniek geraakte paarden sloegen regelmatig achterover. Doordat ze sterk opgebonden waren kwamen ze dan moeilijk overeind. De heer raakte dan zo over zijn toeren dat hij met een lange zweep net zo lang op het spartelende dier sloeg tot het overeind kwam, trillend en schuimend van het zweet.’ De rest zal ik u besparen.
Je maag draait om. Als dit verhaal klopt, is een betere controle op de training van sportpaarden harder nodig dan menigeen denkt. Liever vandaag dan morgen. Maar hoe? De aanpak is niet gemakkelijk. Het is bijvoorbeeld onmogelijk om een team van inspecteurs op pad te sturen om alle handelaren, trainingsstallen, maneges en particulieren te controleren. En probeer maar eens iemand op heterdaad te betrappen, bovendien trekken in vele gevallen eventuele getuigen hun broek op als ze onder ede bij de rechtbank staan. Het zou te overwegen zijn een anoniem meldpunt te creëren temeer ‘omdat niemand er kennelijk iets van durfde te zeggen’.”
Bron: www.horses.nl
Dit is toch verschikkelijk? Ik ben het er mee eens dat er een inspectie moet komen, al zal dat lastig zijn, maar een anoniem meldpunt lijkt me ook goed!
Sommige ruiters worden wel gecorrigeerd door mederuiters (of derden), maar luisteren gewoon niet en denken nog steeds dat PAARDEN de fouten maken en niet zij... (Meest van de tijd dan!)
Het is vreselijk dat er mensen zijn die zó met paarden omgaan, maar hoe controleer je thuistraining? Je kan hoogstens undercover agenten langssturen soms. Maar dan nog voorkom je het niet. Er zijn honderen paarden die dagelijks dit soort kwellingen moeten ondergaan, in iedere tak van de paardensport. Dit soort mensen zijn geen paard waard 
