Dat snap ik ook niet. Ik laat mijn dieren juist enkel inslapen wanneer het echt helemaal niet meer gaat. Wanneer al je mogelijkheden tot een waardig leven zijn uitgeput en inslapen de enige optie is die overblijft.

Quote: "Je kunt niet te vroeg met euthanasie zijn, enkel te laat."



Maar het gaat dus wél nog. Ja, ze is een vluchtdier - en ze draaft en galoppeert. Zoals een 4-jarige? Nee. Maar dat doet geen enkel paard van mijn paard haar leeftijd nog, volgens mij. Er zullen er zijn die het vlotter doen, maar het is écht niet zo dat mijn paard op 3 benen loopt oid. Ze doet het vlot genoeg!

We zitten nog niet (nog lang niet, volgens mij) op het punt dat het écht helemaal niet meer gaat. Het gaat nog wel - alleen niet meer zo vlot als 10 jaar geleden

Ik ga akkoord met Gini. Inslapen zal pas aan de orde zijn wanneer het niet meer gaat.
Ik wil niet te laat zijn - maar ook niet te vroeg. En nu is het te vroeg.

Kunnen we deze discussie (inslapen) stoppen aub?
Tenzij jullie (na Covid) eens willen langskomen, en ter plekke naar mijn paard willen komen kijken, om dan pas te oordelen of inslapen wel/niet aan de orde is

Zo snel mogelijk werken is het beste, en als je dat zelf niet kunt, dan de bekapper wat vaker laten komen zodat er niet zoveel bijgewerkt hoeft te worden. Op zich is het voldoende als de hoef met de teen op de grond staat, dan kunnen de steunsels en zool al redelijk bijgewerkt worden, mits de bekapper het niet erg vindt even op de knieën te gaan. Zelf haar helpen door het hoofd vast te houden scheelt bij het optillen voor de rest van de bekapping. Je ziet snel genoeg of en hoelang ze het volhoudt. Dan even pauzeren. Wat je ook zou kunnen doen is een paar dagen novacam geven voordat de bekapper komt. Dan is het voor haar net even wat minder onplezierig.
En je bent richting haar objectief genoeg zo te lezen en ziet te zijner tijd wel als het echt niet meer gaat.

Dit lijkt mij de fijnste oplossing, maar ik zou niet weten hoe ik haar dit aanleer...
Wat ik ook van plan ben, is om een half uur voor de smid komt even te gaan wandelen met haar, zodat ze zo min mogelijk stijf is. Hopelijk werkt dit voldoende en kan pijnstilling hierdoor vermeden worden
Pauzeren doen we altijd: 2 hoefjes bekappen, rondje door de wei, en dan de andere 2 hoefjes. Smid werkt altijd zo snel mogelijk

Ik probeer heel erg om objectief te zijn. Ik probeer te doen alsof ze niet mijn paard is, en vergelijk met andere paarden op die manier. Ik heb gisteren met 4 mensen dit gesprek gevoerd, en zij vinden het alle 4 echt belachelijk vroeg om nu al aan inslapen te denken. En dit zijn mensen die geen blad voor de mond nemen, en eerlijk zijn tegen mij.

Edit Ik was vergeten antwoorden op wat een aantal bokkers vroegen In verband met het observeren van mijn paard, ook (en vooral) op momenten dat zij mij niet ziet, en dus niet weet dat ik haar in de gaten hou, en hoe ze er dan bijstaat: dat scheelt van dag tot dag. De ene keer staat ze hooi uit haar bak te eten, de andere keer staat ze te grazen. Soms staat ze gewoon lekker in het zonnetje, al dan niet met een been op rust. Soms doet ze een dutje, soms tref ik haar net rollend aan. Als het regent staat ze meestal op stal, of onder het afdak. Ook hier de ene keer met een been op rust, de andere keer niet. In de sneeuw staat ze eerder buiten dan in de regen. Soms betrap ik haar dat ze net vrolijk staat te krabben en denk ik "whaaah manen!!!!". En soms staat ze naar de buren te loeren. Ik zie haar ook regelmatig gaan drinken.

Hi, ik heb je topic verder niet gelezen en dus ook de discussies die er kennelijk zijn niet. Ik had een merrie met erge artrose. Ook ik kon haar nog goede voet niet optillen omdat ze niet op haar andere been kon staan. Ik heb het uitkrabben op een gegeven moment niet meer gedaan. Bekappen deed de smid niet meer door op te tillen. Hij had een hamer en een beitel en liet haar voet op de grond staan en beitelde er zo een randje af. De binnenkant hebben we gewoon de laatste jaren niet meer gedaan. Ze had geen fraaie straal, maar het functioneerde kennelijk verder prima zonder dat het gesneden moest worden.

Dit vind ik echt complete kwatsch.
In Nederland is het een soort trend. Een hype. Je kunt je paard geen groter plezier doen dan door het te laten afmaken. Wel, sorry, maar je doet een paard nooit een plezier met afmaken. Soms kun je niet anders, maar dat is echt zeldzaam. Gelukkig zijn dierenartsen in België nog wat minder toeschietelijk.

Goh, kom jij nu ineens in alle medische topics je gal even spuwen ofzo? Wat heb jij een nare toon zeg.

Persoonlijk vind ik dat paarden in Nederland juist te lang in leven worden gehouden. Maar goed, dat vind ik en dat mag ik vinden toch?

Niet het hele topic gelezen maar mijn merrie had vermoedelijk ook atrose. Wanner ik zelf de hoefen uitkrabde liet ik haar hoef met de punt op de grond leunen, zo hoefde ze hem niet ver op te tillen en kon ik er wel gewoon bij om hem te krabben. Wanneer de hoefsmid kwam had ze echter meer moeite omdat ze lang moest staan op 3 benen en hoog moest optillen, ik ging dan van te voren even een wamdelingetje van ong 20 minuten met haar maken, zodat ze niet zo stijf was. En in haar laatste maanden gaf ik haar wat novacam als de hoefsmid kwam. Uiteindelijk besloten om haar in te laten slapen.

Ik zou haar heel graag op die manier kunnen helpen, door haar de hoef te laten kantelen en laten leunen, ik weet alleen niet zo goed hoe ik haar dit moet aanleren...

Wanneer was bij jou het punt van inslapen?

Ja ik weet ook niet zo goed hoe je haar dit kunt laten aanleren, bij mij deed ze het automatisch, maar soms bracht ik haar hoef dan weer terug richting de grond zodat ze kon leunen. Of ik deed niet echt het gebaar en de hulpen van 'voetje geven' maar schoof/trok een beetje zachtjes aan haar hoeven. Lastig uitleggen.

Mijn merrie was 22 toen ik haar liet inslapen, ze stond al 3/4 jaartjes op pensioen wegens wat rugklachten en nadat ze een keer heel erg kreupel was geweest ik heb besloten om niet meer op haar te stappen. Ze was een D merrie dus vond het niet eerlijk om nog op haar te klimmen. Ze was regelmatig voor een aantal dagen kreupel en ik gaf mijzelf altijd de afspraak zolang het binnen 3 dagen opknapt met wat pijnstilling en ze nog levendig oogt ga ik door. Op een gegeven moment werd de pijn te erg en was zo ook omgevallen in stal, ik heb mijzelf weer gezegd, 2 dagen aankijken en dan maken we een beslissing. In deze 2 dagen onder de pijnstilling toonde ze een lusteloze houding, reageerde niet op prikkels en at nauwelijks. De levenslust was eruit dus toen was de beslissing snel gemaakt. Hoe moeilijk ook.
Als ik erop terug kijk vind ik dat ik eerder de beslissing had moeten nemen...

Nare toon ? Man, ik zeg toch gewoon mijn gedacht. Net zoals gij dat doet. Mijn mening is misschien op Bokt politiek niet correct, maar met "naar" heeft het geen bal te maken.

Hij liep in december voor het eerst een paar passen niet zuiver rechtsvoor. Rust gegeven, zadel na laten kijken, maar hij bleef af en toe niet zuiver lopen in draf. In stap liep hij wel recht, maar langzaam.
12 mei keupelheidsonderzoek met foto's. Toen bleek dat er artrose gevormd was op het kroonbeen.

Met duivelsklauw en veel beweging kregen we het best aardig gemanaged. Begin augustus kreeg hij juist in dat poot een hoefzweer die er niet meteen uit wilde komen. Vanaf dat moment stond hij bij de ruif ook toen de zweer al lang over was en wilde niet meer de wei in. Hij wilde wel mee uit wandelen en na een stroeve start liep hij dan als zonnetje. Maar dat bleek alleen maar het effect van adrenaline te zijn. Als we bijna thuis waren liep hij weer stokkreupel.

Ocho had pijn en niet zo'n beetje ook, behalve inspuiten zag ik geen mogelijkheden meer hij stond inmiddels 24 uur buiten, hij kreeg elke dag beweging en aandacht maar ik keek al naar de winter.
Een paard wat niet meer naar de wei wil is klaar...

Dat wat je doet, doe dat voor je paard en voor niemand anders. Van mij had Ocho nog honderd jaar mogen blijven, maar ik heb het voor hem gedaan.
Het was een rottig en eenzaam proces om dat besluit te nemen. Je kunt aan iedereen raad vragen, maar JIJ moet het besluit in en eentje nemen. Ik heb de veearts uitgelegd wat ik zag: het niet meer de wei in willen, hoe hij zich gedroeg als we wandelde, de hoefzweer en het gevolg. Zij was het met me eens en op 1 september is Ocho ingeslapen. Toen hij dood was ben ik een poosje stuk geweest maar nu gaat het weer

@LWDaisy
Ik heb het filmpje bekeken, en ik moet eerlijk zijn, dat ziet er niet zo goed uit. Je merrie is erg stijf achter, en ze loopt met weinig ruimte en weinig afdruk. Het beeld is slechter dan wat ik van een 19-jarig paard verwacht.

Is dat een reden om haar te laten inslapen ? Iedereen heeft daar zijn mening over, maar volgens mij niet. Het is wél een reden om wat meer en gerichter aan haar conditie te gaan werken.

Veel mensen zetten hun artrosepaard op de wei. Met de beste bedoelingen, want het dier mag op "pensioen", en het krijgt toch "veel beweging". Het probleem is dat artrosepaarden uit zichzelf net erg weinig bewegen. Ook op de wei. Grazen, bij het hek staan, een dutje doen. Maar twee rondjes volle bak in galop, nee, dat zie je zelden, of zeg maar nooit. Dat heeft dan weer voor gevolg dat de algemene conditie over de jaren achteruit gaat. Dat de bespiering vermindert. Terwijl een paard met artrose net veel baat heeft bij een goede conditie en een acceptabele bespiering. Die bespiering helpt namelijk om de minder goede werking van de gewrichten te compenseren.

Ik heb jammer genoeg geen tips om dat voorbeen op te tillen. Ik heb zelf een 19-jarige die sinds haar vier jaar besloten heeft dat ze geen achterbenen geeft. Een door en door eerlijk paard, maar achterbeen geven ? Njet. En okee, op haar leeftijd zal ze ook wel links of rechts wat artrose hebben, maar daar heeft het echt niets mee te maken.

Persoonlijk zou ik wel je paard opnieuw wat aan het werk zetten. Beetje conditie en spieren kweken. En lenigheid. En wie weet helpt dat op termijn wel met het optillen van het voorbeen.

Mooie post!

Ik heb zojuist ook het filmpje gekeken, en ik zie mijn merrie liep ongeveer gelijk wanneer ze nog een rondje door de wei draafde. Je merkte aan haar dat ze graag mee wilde doen met de rest, maar eigenlijk het haar teveel moeite koste. Dit was ook in haar laatste maanden.

Even een update

Sinds een aantal weken staat mijn merrie dus samen met 2 ruinen op de zomerwei, én nu ook op hun gewone wei. Ze hebben het léuk samen!

Ze kennen ondertussen de routine ook om naar de zomerwei te gaan. Die ligt letterlijk anderhalve meter verderop, dus hebben we een sluisje gebouwd. We zetten die sluis op, en dan staan ze al aan de draad te stuiteren om het gras op te mogen. Zo ook de mijne, die galoppeert vrolijk de wei op! Eén van de ruinen, de jongste, is echt haar maatje geworden. Een nogal beweeglijk dier, en hij zet mijn Daisy ook echt aan tot bewegen. Nu ze samen staan, draaft en galoppeert ze véél meer dan toen ze op haar eentje stond. Niet als een jong veulen, maar wél met een vrolijk koppie.

Het voetjes geven gaat de ene dag vlotter dan de andere. Ik ben al blij als ik hem 5 seconden kan optillen. Ik vraag het niet elke dag, want dat is niet nodig, en ik wil haar niet overvragen.

Ze kan er nog wel even tegen zo Ik blijf haar uiteraard, zoals altijd, in de gaten houden en ondersteunen waar nodig.

Zaterdag hebben we een fotoshoot, want a.s. maandag heb ik haar al 10 jaar!