Hoi,
Dit gaat lang verhaal terug worden..
Mijn paard was eerste keer peesblessure 12 jaar jong, en heb ik omdat het ook mijn eerste keer was van een dusdanige blessure op alle adviezen van de dierenarts gezet. Ik wist niks..dus doe je wat de kundigen je zeggen. Gescand, boxrust, stappen op harde, koelen, ice-vibes ( ik vind ze geweldig! Gebruik ze nu ook bij volledig herstel nog na een training..ehh na? ja NA. ik vind het een prettige cooling down.) en op schema opbouwen. Ondertussen paar keer laten scannen op herstel- liep allemaal volgens "schema", vlotjes en goed.

Bij het groene licht, zijn we langzaam aan begonnen, en door mijn angst, zal herkenbaar zijn voor meeste, *je beest had pijn, en ga ik toch niet te snel* , kreeg ik zelfs wat 'kritiek' van DA dat ik niet zo voorzichtig hoefde te zijn, want goed is gewoon goed. Afijn, net op het punt dat ik dacht "ja het gaat lekker en fijn" haal ik hem zijn box uit, en per direct zie ik hetzelfde been- weer opgezwollen en loeiheet...
Ik heb de scan laten maken om te weten, wat en hoe groot, de schade was - want ik zag zelf ook wel..schade zat er.
Tweede keer- zelfde blessure- zelfde pees aan zelfde been.
Alleen heb ik deze keer, mijn gevoel gevolgd..door alle twijfels de eerste ronde...heb ik deze keer meer vertrouwd op mijn gevoel. Ik zeg niet dat dierenarts geen goede dingen zei!- hou me goed. Ik heb al de(zelfde) adviezen gewoon meer gemixt met mijn eigen gevoel.
Die boxrust heb ik eraf gelaten- voelde niet goed. Paddock afgezet en lekker naar buiten. Na paar maanden ( zwelling was al ver weg- ongescand- maar in mijn beleving op goede weg) mee op de wei laten gaan. Tuurlijk deed hij ff gek- tuurlijk hield ik mijn hart vast, toch besloten om op de wei te laten. Ik wil een paard op de wei hebben, kan ie dat nl niet meer- is het voor mij niet meer paardwaardig- en gaan we het over een ander traject hebben dan "herstel peesblessure".
Ik zag geen verslechtering aan zijn been- en zag een gelukkig paard, en controle scan vertelde ook dat pees hersteld was- ik mocht weer oppakken, dit was na 6 mnd van deze 2de ronde.
Ondertussen lees je als eigenaar, alles wat los en vast zit- lopen hier ook meer topics- praat je met mensen- en voor mijzelf was een ding echt duidelijk...de factor Tijd.
Ik hoef geen boterhammen te verdienen met mijn paard, dus tijd is werkelijk van onderschikt belang.
Verder wilde ik nooit meer een gevoel wat ik bij 2de keer kreeg "ben ik toch te snel gegaan - had ik maar niet naar dierenarts geluisterd ( wat flauwekul is...maar soms is gevoel niet geheel logisch) - anyway- ik heb er nog eens 6 mnd grasmaaier tijd aangeplakt. Dat kom je idd op wat al eerder is gemeld, op een jaar hersteltijd.
Dat is inmiddels 2 jaar geleden. Ik blijf kritisch naar zijn been kijken, want ik zie dat ie soms minder droog is ( warmer weer). Pas ik plannen aan. Beweging krijgt ie..maar zal geen zware dingen vragen, stappen we soms gewoon samen. De periodes ( kouder weer) dat zijn been mooi droog is, train ik dan wat meer. Ik bekijk perdag hoe ie ervoor staat, volg daarin mijn gevoel en dat gaat tot zover prima.

Zo goed verhaal- lekker kort
Mijn punt: zoals elk mens anders kan reageren, en behandeling persoonlijk is..zal het bij paarden niet heel veel anders zijn. In de basis veel gelijk, maar de details net anders.

Ja, bedoelde ook in het algemeen waar mensen elke keer weer zeggen dat je het advies van een veearts moet volgen.




Belachelijk advies dan. Je krijgt dan ook weer andere problemen. Maar het is zo makkelijk gezegd. Zij hoeven de paarden niet dagelijks te zien en te verzorgen.




Dat! Als je ziet hoeveel mensen het schema van de veearts volgen en dan vrij snel weer gaan opbouwen en ik denk zeker 7 op de 10 gevallen weer terugvallen.

En het is best sneu. Ik zie paarden afgeschreven zien worden waar baasjes een traject hebben gevolgd, terug zijn gevallen, weer een traject volgen en het paard gewoon niet meer geschikt is om bijv gereden te worden.
Mensen verzinnen dan van alles; extra supplementen, speciaal beslag een therapie dit en dat........Ze willen het paard genezen kijken, geen geduld of moeite met de beperkingen.......

En als het helemaal slecht afloopt, een zielig verhaal en iedereen oe en aahh, je hebt er alles aan gedaan. Maar vaak is dat niet helemaal waar. Er is veel geld in gegaan, van alles geprobeerd, maar echt de tijd en kans om te herstellen krijgen de meesten niet.

En wat ik eerder zei; Daarvoor moet een paard ook gezond zijn. Overgewicht is bijv slecht. Verkeerde voeding, helpt echt niet bij herstel. Stress heeft een negatief effect.