Geplaatst Mijn nu 18 jarige NRPS merrie is mei 2020 met pensioen gegaan (toen 17 jaar) ivm peesblessures.
Ze had een peesblessure links welke na bijna een jaar revalideren genezen was maar kort daarna bleek hij bij een controlescan toch weer aangedaan + flinke blessure rechts.
In overleg met de DA besloten haar met pensioen te doen.
Waar ik dacht dat ze er goed bij gedijen blijkt niets minder waar. Ik heb mijn merrie in een jaar tijd flink zien wegkwijnen, sip en chagerijnig (dwz nog chagerijniger dan normaal, het blijft een merrie he
).Een deel zal ook te maken hebben met mijn nieuwe ruin die ik sinds augustus 2020 heb. Het heeft bijna een jaar geduurd voordat er weer rust en stabiliteit in de kudde was (er staat ook nog een shet merrie bij).
Ze vindt het moeilijk dat de ruin aandacht krijgt en als ik les met hem staat ze echt aan de rand van de paddock te kijken en luisteren.
Ik snap dat een deel hiervan klinkt als vermenselijken van mijn paard
Punt is: ik ken mijn merrie en ze is niet happy.
Afgelopen juli DA laten komen om pezen nogmaals te scannen. Links helemaal genezen, rechts nog iets erger geworden.
Echter in goed overleg met de DA besloten haar toch weer 1-2x per week mee te nemen op stapritjes buiten/in het bos. Zoveel mogelijk rechte stukken en gelijke grond.
Kijken hoe de pezen dat houden en of madame haar humeur verbetert. Kleine stukken draf op geleide proberen.
Momenteel neem ik dr zo'n 1x per week mee, meestal aan de hand, soms erop. Ik heb geen passend zadel meer. Daar wil ik nu toch naar gaan kijken gezien ze best wiebelig kan zijn en ik haar draf iig niet kan uitzitten.
Maar goed, merrie heeft ruim een jaar stilgestaan dus er zit geen spier meer op.
Daarnaast te dik.
Snel dik is haar hele leven al maar was goed te doen toen ze in het werk stond.
Maar hoe bouw je nou weer spier op bij een wat ouder paard?
Longeren is geen optie ivm te eenzijdige belasting.
Iemand tips?
De merrie in kwestie:
