Hier ook een Odermus. Kipmak bij het rijden. Nul kijkerig. Wél: schrapen op stal en rotzooi maken in de box!

Goede tip Utopie, thanks! Vandaag heeft ie voor het eerst de hoefsmid aan zijn voeten gehad. Wat een drama! Tot ik ineens bedacht dat ik nog een zakje wortels in mijn tas had. Toen de smid zijn achterbenen ging doen ben ik hem wortels gaan geven. Hij bleef zo mak als een lammetje staan. Prima afleiding dat eten!

Pff ja inderdaad! nou blijf er voorlopig maar bij!

Utopie: jammer dat het bij de merrie niet zo soepel gaat als bij de ruin. Heb je ze zelf gefokt? (volle broer en zus?)
Ik denk dat het laden bij die van mij nog heel wat tijd en energie gaat kosten, maar hoop dat het dan net zo gaat als met andere dingen aanleren; gaat niet altijd makkelijk, maar als het knopje eenmaal om is, is het peanuts.
Ik zal komende zomer even opletten op concours, ik ga met mijn andere (hopelijk nu eindelijk na een lange blessure) van de M1 naar de M2. (oh, en gefeliciteerd met je verjaardag!)

Mooi dat de wortels hun werk hebben gedaan
Vooral bij die heethoofden is afleiden soms effectiever dan het gevecht aangaan.
Al is het maar om even over dat punt heen te komen dat ze zich erbij neerleggen. Ken het precies met bijv. acederm opspuiten en ook de hoefsmid ging hier niet vanzelf.

Oke. Het is dus wel enigszins normaal dat hij zo reageert? Schrok er best van moet ik zeggen. Heb ook nog steeds spierpijn! haha!

wat bedoel je? dat hij zo op dat andere veulen en daarna naar jou toe reageerde? Of dat de hoefsmid geen makkie was?

Kan me best voorstellen dat je ervan schrok. Ik heb natuurlijk niet gezien hoe en wat, maar als jonkies de verhoudingen uittesten, mag je ze best even op hun plek zetten. Ik heb ook wel eens achteraf met knikkende knieeen gestaan, maar daarna was het dan nooit meer een probleem. (Volgens mij is dat minder 'zielig' dan een paard verpesten door hem niet netjes op te voeden).

Toen ik mijn Odermus merrie kocht kwam voetjes geven of hoefsmid nog niet in haar woordenboek voor. Ik heb gelukkig een hoefsmid die niet los laat, maar ook super rustig en geduldig is. De achterbenen zijn geen probleem meer, de voorbenen vind ze nog steeds niet echt leuk, maar we (hoefsmid en ik) weten inmiddels precies hoe we haar moeten aanpakken zodat ze niet over dat punt heen komt dat ze doorslaat (combi van consequent zijn en op tijd belonen)
En zo doet ze elke keer als ze bekapt wordt een hoefsmid ervaring op die niet vervelend of eng is en gaat elke keer beter.
Dat is hetzelfde met de beloning met eten.
Op zich hou ik er niet zo van paarden heel veel beloningen uit de hand te geven (krijg je vaak van die verwende opdringerige monstertjes van). Maar als een wortel je paard op zo'n moment net even genoeg af leidt om de hoefsmid niet een rotervaring te laten worden, prima toch?
Vooral als ze zo jong zijn wil je toch vooral dat er niks 'mis' gaat. Als ze nu een slechte ervaring opdoen, heb je een hoop werk om dat weer in orde te krijgen. Als ze eenmaal in paniek raken ben je te laat. Krijg je ze met een handje voer net even over dat punt heen dat ze zelf ontdekken dat die man met die vijl niks verkeerd doet heb je alweer heel veel gewonnen.
Is bij alle jonge paarden natuurlijk zo, maar bij sensibele heethoofden zoals sommige Odermussen al helemaal

bedoelde de smid. Hij was absoluut niet onder de indruk van de trap die ik hem gaf. Hij kwam echt agressief op mij af, en begreep naar mijn idee duidelijk dat dit niet de bedoeling is.

De smid die ik had laten komen was ook erg rustig, en had ook de bedoeling hem vast te blijven houden. Maar hij vecht gewoon door tot het eind volgens mij. Hij hield niet op met springen, stijgeren etc. Dat ken ik niet, en is denk ik meer specifiek voor zijn karaktertje. Daarnaast heeft hij met de klinische keuring een nogal lompe dierenarts aan zijn benen gehad.
Toen de smid met de achterbenen begon gaf ik die wortels. Hij begon een soort van gefrustreerd te eten. Net alsof hij wilde zeggen: ik ga maar eten dan merk ik het niet zo ! Toen bleef hij ineens staan en waren de achterbenen binnen 4 min gedaan.

Ik vind het zo bijzonder dat hij zo bleef vechten. Dat ben ik niet gewend. Nou heb ik ook nog weinig ervaring met veulens, dus vandaar dat ik mij afvroeg of het normaal is .
Al doende leert men, en van de ervaring van anderen kan ik veel leren!

ah, zo, ik snap 'm

dat doorvechten tot ie er bij neer valt doet mijn merrie ook. Ik heb John van 't Balingehof erbij gehad voor het trailerprobleem en die zelfs hij vindt haar volhardendheid niet normaal (wordt nu lange termijn plan, weer ander verhaal, maar komt met rust en oefenen ook wle goed).
Wel fijn als je zo'n karaktertje voor je aan het werk hebt, die geven ook wat extra's , maar ook wel eens extra lastig als ze geen zin hebben om mee te werken

Werkt toch het beste als je dat moment dat ze echt gaan vechten kan vermijden. Betekent niet dat ze hun zin moeten krijgen, juist heel consequent zijn! maar op moment dat het 'vecht-knopje' aan is bereik je toch helemaal niks meer, alleen een rotervaring die tegen je werkt de volgende keer.

Bij de smid ook met mijn merrie, heb eerst zelf veel tijd gestoken in voetjes geven en dan ook langer vasthouden, hoog tussen je benen klemmen, bekloppen etc. En dan nog hadden we de eerste 2 keer de handen er vol aan. En dan kun je 'r met 3 man vasthouden, maar springt ze gewoon over iedereen heen.
Dat bedoelde ik ook met als je voordat het zover komt de boel bij elkaar kunt houden en die stress kan voorkomen met een worteltje; prima toch?!
Kan me precies z'n hoofd voorstellen toen ie 'boos' toch ging eten Maar wat je bereikt hebt is dat z'n achterbenen gedaan zijn zonder dat ie een echte rotervaring heeft. Zolang je trauma's (klinkt wel weer erg dramatisch, maar goed) kan voorkomen, zal het elke keer iets beter gaan.

En opvoeden en laten wennen aan vreemde dingen gaat bij die jonkies niet vanzelf. Is niet abnormaal hoor.
Niet alle veulens zijn van die 'vechters', maar heb er wel meer gezien. Bloedlijn zegt wel wat over karakter, maar belangrijker is denk ik ook nog wat er afgelopen 8 maanden met hem allemaal al gebeurt is / wat ie geleerd heeft (had je hem zelf pas net gekocht?).
Hij zal je nog wel vaker op de proef stellen, maar je gaat er ook vast heel veel plezier aan hebben
Is nou eenmaal een jong paard en ook nog met pittig karakter.
Moet je wat verder vooruit denken dan bij een rustig karakter van 12 jaar die alles al eens gezien heeft.
Is het de bedoeling dat ie hengst blijft trouwens?
Klinkt nu al als een dondersteen

leuk verhaal! en erg herkenbaar

Lijkt inderdaad of hij op zo'n moment een vechtknopje aanzet. Niet meer te houden!!
Ik heb hem begin november gekocht, puur op het koppie en de bloedlijn. Ik wilde juist een pittig ding, houdt van paarden die net dat extra hebben. Hij is bij de fokker al wel veel gewend, dat scheelt een hoop! Kan hem zonder problemen overal aanraken ( als ie zin heeft... dat wel en voetjes optillen doet ie al. Alleen het langer vasthouden gaat niet. Hij staat in de opfok in een koppel van 8, dus is ook lastig aan te leren met al die andere bemoeials erbij!
Ik laat hem geen hengst, hij is nu al de dominantste van het koppel. Naar mensen wel erg lief, maar wel aan het proberen hoe ver hij kan gaan. Daarbij groeit hij nu al erg mooi uit, dus voor de bouw lijkt het me niet nodig. Wat ik lees en van DA begrijp is dat je ze beter kan laten ruinen wanneer ze onder de 2 jaar zijn. dus denk dat eind dit jaar of begin volgend jaar het mes erin gaat.
Verder is het trouwens een schat van een beest hoor! Hij kan knuffelen als de beste, en vind poetsen heerlijk! Alleen als hij geen zin heeft, dan heeft ie ook echt geen zin!
Ben erg blij met hem, maar het is ook mijn eerste paard. Dus veel is nieuw, en ik ga snel twijfelen of ik het wel goed doe. Maar lees me rot en verdiep me goed in alle dingen, dus met de tijd komt het vast allemaal goed!

Paardje heb ik niet zelf gefokt, maar reed zijn moeder toendertijd voor de eigenaren. Hij kwam terug van de opfok en ik was verliefd en heb hem dus gekocht. Zijn zus is altijd in hun eigendom gebleven. Op dit moment is zij fokmerrie en loopt lekker hele dagen in de wei. Ik ben zelf mijn eigen paardje na lang blessureleed weer aan het oppakken. Hij vindt het allemaal erg fijn, omdat hij nu weer extra veel aandacht krijgt. Echter wanneer b.v. met het dooien sneeuw van de binnenbak valt is hij echt niet leuk. Hij bokt/ stijgert en rent er dan echt keihard vandoor. Uiteindelijk ook maar aan de longe buiten gezet en de dag erop weer getraind in de binnenbak. Toen ging het na wat vechten gelukkig wel goed.

Jolo, dan zien we elkaar misschien van het zomer nog wel. Ik ga van het zomer ook met die van mij M2 starten. Begrijp dat jij dit niveau start met een ander paard. Rij je in juni de Almelose Ruiterdagen?

Alles wat jullie vertellen is voor mij erg herkenbaar. Moet wel zeggen dat die van mij erg gemakkelijk is bij de hoefsmid, heeft hier ook altijd goede ervaringen mee opgedaan. Zelf in de opfok konden ze hem bekappen. De hoefsmid kan het helemaal alleen doen. De dierenarts kan er ook redelijk veel mee. Echter wanneer hij in de wei staat en hij ziet de dierenarts, laat hij zich echt niet vangen. Hij herkend hem al van verre. Dit komt natuurlijk ook wel door alles van het afgelopen jaar. Hij heeft de dierenarts iets teveel gezien. Gelukkig gaat het tot nu toe weer goed.

Qua karakter is die van mij ook wakker. Hij is nu negen jaar en nog steeds geen slaapkop. Ze worden wel beter beheersbaar en weten sneller waar de grenzen liggen. Moet ik wel bij zeggen dat hij deze bij mij weet, maar bij iemand anders zoekt hij ze vrolijk weer op.

Jolo wanneer ga je starten met die van jouw?

wij hadden ook een odermus
super fijn beestje om te rijden heel mak stapte erop en reed er mee weg
vanaf het begin we hebben hem zelf in gereden.
toen is die verkocht en hebben die mensen er problemen mee gekregen
ze verwachtte te veel van haar en ze was pas 3 maand onder het zadel
dus toen helemaal verkeerd gereden.
nu kan der niemand meer op. gewoon te slecht mee omgegaan helaas
zonde voor een paard.

Ja, inderdaad, zonde zeg!

die van mij is dan weer makkelijk bij de dierenarts . Dingen als voetje geven is wel fijn als ze dat op de goede manier vroeg leren. Dat kende die van mij dus niet toen we haar met 4 jaar kochten ( ). Maar inmiddels gaat bekappen zonder problemen, ijzers heeft ze voorlopig toch niet nodig. Is nu al een gevaar voor zichzelf in de wei, dus laat 'r mooi nog even blootsvoets. Pas als we meer dan een L-proefje rijden of parcoursjes springen op (nat) gras gaan die er onder.
Als je ziet hoe idioot die uit d'r dak kan gaan op stal en in de wei hou ik soms m'n hart vast.
Gelukkig heeft ze wel geleerd dat aan de hand donderjagen echt niet mag.
Als ze 's ochtends de wei in gaat breekt ze de stal af; maar halster om is luisteren (begint al met stilstaan voor de open staldeur tot ze er rustig uit mee mag als ik het zeg). En pas voetjes van de vloer als ze los is in de wei en geen seconde eerder. Dat is voor onze veiligheid echt nodig . Ze kan wel eens druk doen, snuiven en staart erop, maar zolang ze aan de hand is weet ze precies dat er niet getrokken of gestuiterd mag worden.
@ madelein; daar zou ik met die van jou ook heeeeeel erg consequent in zijn. Aan de hand geen donderjagen accepteren. Heb je later heel veel plezier van als ze dat weten. (en geef je dierenarts ook gelijk, zie geen rede om 'm langer hengst te laten dan hij aan raadt)

@ utopie: Ik heb sinds mei vorig jaar al geen concours meer gereden door blessure van de ander (geen Odermus), maar die gaat in april hopelijk weer mee. Even opstarten in de M1 en dan zo snel mogelijk overstappen naar de M2. Almelose ruiterdagen is toevallig niet mijn favourite concours (te weinig ruimte voor het aantal combinaties dat er in geperst moet worden), maar heb verder nog niet echt een planning gemaakt eerst zeker weten dat ie weer 100 % fit is. Vroeg in het seizoen kom ik vaak in Albergen, Ootmarsum, Vriezenveen, Delden etc.
De jonge Odermus liep thuis afgelopen jaar na het zadelmak maken na 3 maanden de L proeven al fijn door, maar met de trailer problemen was het niet verantwoord (of paardvriendelijk) om op concours te gaan. De winter heeft ze ze lekker in de wei gelopen (om verschillende redenen) en we gaan zometeen in het voorjaar weer de boel oppakken. Veel met de trailer aan de gang en dan in de loop van het buitenseizoen B of L1 starten.
Juist met haar karakter en omdat het voor haar de eerste keren vreemd terrein wordt buiten loopafstand van thuis, ga ik liever een maand later beginnen en dan ontspannen kunnen gaan, dan perse willen starten en dan in de problemen raken doordat de trailer of het vreemde terrein te veel zijn.

Spingen jullie trouwens ook met die van jullie?
Ik ben nog niet verder gekomen dan wat gehuppel over balkjes, maar heb wel zin om dat deze zomer ook op te pakken.

tja er schijnen toch altijd weer mensen te zijn die vinden dat een groen paard binnen een half jaar naar de Z te rijden moet zijn... Dan gaat het koppie op slot...Triest verhaal! Zonde van het paard...

Jolo: ja merk inderdaad dat ik consequent moet zijn bij hem! Heb alleen wel door dat het aanleren van nieuwe dingen ( als voetjes geven) verre van ideaal is in de opfok... Over een jaar hopen we naar de andere kant van het land te verhuizen, naar de richting van Emmen. Daar kan hij dan thuis staan, en zal het allemaal makkelijker zijn! Dan nog maar een jaartje geduld... Is niet anders.

Wel leuk hoor zo'n beest met pit! Ben benieuwd hoe het dit voorjaar gaat als je dr oppakt.

Jolo: ben die van mij dus ook na een blessure weer aan het oppakken en hoop in het zomerseizoen wanneer ook hij echt weer helemaal fit is M2 te starten. Wat niet gaat, gaat niet. Mooi te horen dat jij net zo met je paardjes omgaat.

Met die van mij heb ik weleens een oefenparcour gesprongen en af en toe spring ik thuis lage hindernissen met hem. Hij vindt dit helemaal prachtig, alleen ben ik dus absoluut geen held met springen. Laag vind ik alles leuk, maar zosnel we op hoogte gaan springen ga ik eraf. (heb een lelijke val gemaakt, met een ander paard). Moet wel zeggen dat hij alles neemt waar je hem opaf stuurd. Omdat hij het springen zo leuk vindt doe ik het dus wel regelmatig, maar gewoon wat lager dan hij eigenlijk zou kunnen. Met vrijspringen springt hij over de staanders heen. Moet wel zeggen zosnel je een hindernis veranderd, er bijvoorbeeld een emmer onderzet dan gaat hij in de stop. Je kunt het dan boos of vriendelijk vragen, maar hij neemt die hindernis dan echt niet meer. Ook ervaren spingruiters hebben dit geprobeerd, maar hij weigert gewoon te springen dan. Een andere hindernis is dan geen probleem, maar die desbetreffende hindernis wel. Ze zijn op dat punt echt superslim.

Iemand hier ook deze ervaringen mee?

Ja, op die manier 'kijkerig' zijn herken ik wel een beetje. Toen ze net leerde om balkjes te draven twijfelde ze even en daarna meteen super netjes er overheen. Maar toen we de kleur balk veranderde was dat opeens dood eng. Dus dat soort veranderingen die jij ook noemde Utopie doe ik juist maar heel veel met opzet. (Heb nog niet genoeg gesprongen om te weten of ze daar echt makkelijker van wordt.)

Mijn paardje is niet bang, maar wel kijkerig. Herkennen jullie dat?
Bij 'echte' enge dingen (bomen zagen naast de wei, trekker naast de bak, bruggetjes in het bos etc etc) is ze wel nerveus, maar wint de nieuwsgierigheid het eigenlijk altijd en loopt ze er (snuivend) op af.
Maar o, wee als er een vogel in het bos zit, een jas naast de bak hangt, of de hond die net naast de bak lag is gaan zitten of andere van die kleine dingetjes; dan moet ik soms alle zeilen bij zetten om de controle te houden... (en dan is ze zo wendbaar en snel, pffff)

@ madelein; in de opfok mag ie ook lekker paard zijn. Alle dingen die je wel goed met 'm kan doen is mooi meegenomen. Maar als de basis er een beetje in zit is ie dat volgend jaar echt niet helemaal vergeten. Leuk als ie bij huis komt!
En als vastzetten o.i.d. in de opfok niet goed gaat kun je het waarschijnlijk beter bewaren tot je het thuis goed kunt oefenen. Als het nu niet goed gaat, moet je starks die ervaringen weer corrigeren. Dat kan wel eens meer moeite kosten dan nieuwe dingen leren.

offtopic @ Utopie; duimen dan maar dat ze van de zomer allebei weer op volle sterkte zijn!

Dat wat je zegt over "kijkerig" is voor mij erg herkenbaar. Die van mij kan nu nog altijd in één keer andersom staan voor iets heel kleins, bv. een andere kleur zand in de berm tijdens de buitenrit. Moet wel zeggen dat die van mij voor veel dingen wel schikkerig is. Hij vindt het op dit moment bv ook heel eng als het ijs van het dak van de binnenbak valt, kan dan lekker rennerig worden Maar tja, zo is die nu eenmaal Maar voor dingen waar je dan verwacht dat hij kijkerig is, doet hij dan weer niks op.

Wat je al zegt snel wendbaar en dat je alles moet doen om de controle maar een beetje te kunnen houden is voor mij ook zeker herkenbaar. De ene dag is hij superbraaf en doet hij alles voor je. En de andere dag zit er een vlek op het hout van de binnenbak en is dit in één keer supereng. Moet wel zeggen dat hij het ook wel gebruikt om onder het werk uit te komen.

Maar ja, op concour doet hij het niet en loopt hij gewoon zijn proef. Liever dat het thuis doet en op concour altijd loopt, dan andersom

Zo, het is wel weer tijd voor een update van mijn kant. Mijn Eduardus groeit namelijk als kool, en heeft al een hoop bijgeleerd!
Het is echt een schat van een beest aan het worden. Vind het heerlijk om in zijn nek, achter zijn oren en op zijn borst gekrabbeld te worden. Dan trekt ie een pruillip, en met een beetje mazzel krijg ik een neus in mijn nek.
Ik kan er qua poetsen inmiddels bijna alles mee doen. Mag hem overal aanraken en borstelen, kan zelfs op zn kont hangen als ie aan het eten is. Erg grappig! Inmiddels geeft hij voetjes, en heb ik vandaag voor het eerst alle 4 de hoeven uit kunnen krabben. Hij dramt dan soms wel een beetje, maar het begin is er!
Wat ik zo grappig vind is dat hij soms totaal geen zin heeft aan gepluk aan z'n lijf. Dan is hij een soort van iebelig, en irriteert zich aan alles en iedereen. Gelukkig komen dit soort buien steeds minder voor. Hij vind het eigenlijk altijd erg leuk al die aandacht.
Rare flesjes, touwen en meetlatten vind hij wel nog erg eng. Is hier ook nauwelijks vanaf te brengen.
Wat ik erg leuk vind is dat hij steeds meer op mij gericht raakt. In het begin was het vaak zo dat hij wegliep als ik hem aan het poetsen was. Dan ga ik dus niet achter hem aan, maar ga ik gewoon een ander veulen poetsen. Meestal ging hij dan gewoon staan eten, ik kon hem een zorg zijn.
De laatste paar weken lijkt het alsof dit echt aan het veranderen is. Hij draait zich nu om, en komt terug. Ik ga dan meestal met mijn rug naar hem toe staan, en zowaar komt er nu heel zachtjes een neusje tegen mijn rug aan. Soms legt hij zijn hoofd ook op mijn schouder. Lijkt zowaar of er al een band is tussen ons! Gaaf toch? Hiervoor wilde ik nou een veulen....!

Hij is ook een stuk minder dominant in de groep. Is nog wel een van de dominante, maar niet meer de baas.
Het schijnt dat hij wel eenkennig is. Ik heb een aantal mensen die ook hun veulen daar hebben staan gevraagd of ze hem regelmatig willen aanhalen, zodat ie wat minder eenkennig wordt. Zij kunnen er niet aankomen. Oren gaan in de nek en hij gaat weg. Vreemd! Herkenbaar voor jullie? Bij ons doet hij dat dus nooit. Zelfs niet bij mijn vriend die maar ong. 1x in de 2 weken daar is. Hij heeft afgelopen week voor het eerst in zijn leven een halster afgedaan. Vond Edje allemaal goed!

Hoe is het met de odermussen van de anderen?

We? jij!!

dit is de odermus die Geeske bedoelt:
hier zomer 2009
[ img ]
[ img ]
en vorige week
[ img ]

wel grappig dat schrapen in de box... maar waarom ze dat doet? aandacht te kort?

Hoi hoi,

Ja, eenkennigheid is voor mij erg herkenbaar. Op latere leeftijd kan dat wel beter worden, maar ze blijven wel erg gericht op hun baan is mijn ervaring. Ene foto's plaatsen wil mij maar niet lukken. Kan iemand mij een pb sturen en goede uitleg erbij geven. Ben merk ik niet zo heel handig met dit soort dingen

Kan dan namelijk ook een foto van mijn kanjer plaatsen.

Oh, oke! Nou vind het eigenlijk niet zo erg dat hij zo baas gericht is! Hou daar wel van. Ik hoef niet een allemans vriend, als ie maar mijn vriend is Ik ben hard op weg een goede vertrouwensband op te bouwen ( kon vandaag zelfs vitamines geven zonder halster!). Dat vind ik wel heel erg belangrijk. Hij tilde vandaag zelfs uit zichzelf zijn achtervoetje op toen ik voor klaar was met krabben

Er staat een beschrijving van het plaatsen van fotos bij het help menu.
Je moet je foto's eerst op een webpagina zetten ( bv picasa) en dan de foto aanklikken ( zodat ie groot in beeld is), dan rechter muis knop en kiezen voor iets in de richting van 'lokatie van afbeelding kopieren' of iets dergelijks. Dan kan je in je tekstbalk hier, waar je ook je opmerkingen zet, typen: [img]dan%20de%20gekopieerde%20lokatie%20van%20de%20afbeelding%20gevolgd%20door[/img]

Snappie?

Hoi!
Leuk al die updates

Die van mij is met ons wel anders dan met vreemden. Ze is wel erg op 1 baas (mij) gericht, maar heeft geen hekel aan vreemden. Met vreemden in d'r stal of op de wei blijft ze rustig met de oortjes naar voren staan en laat zich aaien. Bij ons is het een superknuffelkont; zelfs in d'r stal! Heb ik met een merrie nog nooit gehad. Ze kruipt het liefst in je voor kriebels. Wel eens leuk voor de verandering, zo'n knuffelpony
Staartje uitpluizen, manen bijwerken, heeeeeeeerlijk vind ze dat getut (terug naar de penny-tijd, hahaha )
Bij m'n vriend gedraagt ze zich af en toe wel echt als een merrie; beetje zeuren met deken op doen etc.

@ Geeske & Biertapje; mooie uitdaging hebben jullie daar staan! Qua model op de laatste foto herken ik er wel wat in van m'n merrie in de winter voordat ik met 'r aan het werk ging (vorig jaar, was toen net bij ons).

@ Utopie; lukt het met de foto's? Ik heb ze op 'mijnalbum.nl' gezet en dan de linkjes hier geplaatst; ze waren te groot om hier in het 'scherm' te krijgen, maar als je ze dan tussen [img].....[img] zet komt het goed (wat madelein zei).
Dat geeft trouwens hoop dat je op concours minder last hebt van die kijkerigheid
Ja, hoor, die van mij doet het ook wel eens om onder het werk uit te komen. Soms even lastig om onderscheid te maken, vooral toen ze pas net zadelmak was. Maar kan er meestal wel doorheen rijden.
In ieder geval zelf wakker blijven met die snelle donderstenen.

Ga vanavond eens proberen of ik er een mooie foto op ken zetten. Anders vraag ik even of mijn stalgenootje dit wil doen

Ik zie dit topic nu pas, terwijl we zelf al een tijd lang een erg leuke Odermus hebben. Ga vanavond eens bijlezen of ik dingen herken.

eenkennigheid herken ik heel duidelijk, het rillerige met opstappen ook.

En wat het koppie betreft, zie hier ons Ukkie

[ img ]

hey! dat is inderdaad een herkenbaar koppie
Leuk om te zien!

Utopie, we wachten ook met smart op jouw foto's